στο τέταρτο Μνημόνιο ...καίγεσαι !

    Είναι γελασμένοι, όσοι νομίζουν ή υποστηρίζουν, ότι υπάρχει ή θα υπάρξει νέο, τέταρτο, μνημόνιο, για την Ελλάδα, ότι δηλαδή κάθε φορά, που η χώρα μας, δεν θα εφαρμόζει το προηγούμενο και γενικά δεν θα κάνει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, θα μας δίνουν νέα δάνεια και δεν θα μας τραβήξουν την πρίζα, να πάμε στον αγύριστο...
  Ακόμα πιο βαθιά νυχτωμένοι είναι, όμως, όσοι υποστηρίζουν, ότι μπορεί να επαναληφθούν τα ξεφτιλίκια και καραγκιοζιλίκια του περσινού καλοκαιριού, της δήθεν περήφανης διαπραγμάτευσης, που έκλεισε (και ξανά χρεοκόπησε) τις τράπεζες και ανέβασε το λογαριασμό, χωρίς λόγο !
  Όσοι κάνουν λόγο για εκλογές και δημοψηφίσματα, τόσο εντός, όσο και εκτός συριζα, δεν είναι απλά πολιτικοί καραγκιόζηδες, είναι ανεύθυνοι εγκληματίες και κανονικά, αν υπήρχε Κράτος και Νόμος, θα έπρεπε να συλλαμβάνονται (βέβαια, με ήδη κλειστές τις τράπεζες και με τα capital controls, η ζημιά περιορίζεται).
   Ας δούμε, τι θα συνέβαινε, αν αύριο ή σε μια εβδομάδα, γίνονταν εκλογές : βάσει λογικής και δημοσκοπήσεων, πρώτο κόμμα θα ήταν η ΝΔ και θα σχημάτιζε κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, ήτοι θα πηγαίναμε ξανά στο καθεστώς, πριν έρθουν οι συριζανελ ("επιστροφή στο ...μέλλον").
   Τι θα έκανε λοιπόν, αυτή, η νέα κυβέρνηση, την επομένη των εκλογών ; Οι δανειστές, θα ζητούσαν πλέον, από αυτήν, την ψήφιση των προαπαιτουμένων, για να συνεχιστεί η δανειοδότηση και η αποφυγή της άτακτης χρεοκοπίας, στη βάση του μνημονίου, που έχει υπογραφεί, από το καλοκαίρι του 2015 ή με μικρές διαφοροποιήσεις.
    Και το ερώτημα, που προκύπτει, είναι : ΠΟΙΟΣ ο λόγος, να ψηφίσει και να εφαρμόσει το αναγκαίο-ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ μνημόνιο, μια επόμενη και όχι η παρούσα κυβέρνηση ; Τι θα αλλάξει, αν έρθουν στην εξουσία, ξανά, αυτοί, που ήταν πριν, από τους τωρινούς ; Σε τι θα είναι καλύτεροι ; Θα βάλουν περισσότερους φόρους ή θα κάνουν περισσότερες περικοπές ;
    Δυστυχώς, το πολιτικό προσωπικό της χώρας, είναι απλά τραγικό και πολύ κατώτερο των περιστάσεων (αυτό αποδεικνύεται εύκολα και από το γεγονός, ότι όλες οι χώρες έχουν βγει από τα Μνημόνια, εκτός από τη δικιά μας), δεν καταλαβαίνουν βασικά και καθόλου σύνθετα πράγματα, το μόνο, που τους νοιάζει, είναι η καρέκλα, την ώρα, που το καράβι βουλιάζει και συμπαρασύρουν και το λαό, στον πάτο !
    Αυτή τη στιγμή, οι συριζανελ, καθυστερώντας αδικαιολόγητα να κλείσουν την αξιολόγηση και τη διαπραγμάτευση, "σκουπίζουν" ό,τι ρευστό έχει μείνει στα άδεια και τρύπια ταμεία, ξύνουν τον πάτο του βαρελιού, για να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις, αναβάλλοντας απλά το μοιραίο : την στάση πληρωμών και την χρεοκοπία.
    Μία στάση πληρωμών, το να μην πάρουν δηλαδή τίποτα, αυτοί, που τώρα διαμαρτύρονται, για περικοπές της τάξης των 50 και 100 ευρώ, θα είναι ίσως το αναγκαίο ΣΟΚ, για να καταλάβουν, που βρίσκονται και να κατέβουν από τα "ροζ συννεφάκια" τους !
    Από την άλλη, ένα τέτοιο γεγονός, είναι σχεδόν βέβαιο, ότι θα δημιουργήσει αναταραχές και ίσως χυθεί και αίμα, κάποιοι θα ψάχνουν ελικόπτερα να σωθούν, αλλά, όπως είπα, είναι μάλλον ο μοναδικός τρόπος, να βάλουν μυαλό και να μάθουν όλα τα τρωκτικά, που ζουν από τα έτοιμα, ότι είναι προτιμότερο, να παίρνεις λιγότερα, παρά καθόλου...

    Δεν ξέρω, ποιος ή ποιοι, είναι υπεύθυνοι, για το ότι οι διαπραγματεύσεις, διαρκούν τόσο πολύ και καθυστερούν, αυτή είναι δουλειά του Πρωθυπουργού, να τους εντοπίσει και να τους πάρει τα κεφάλια τώρα, όχι μετά, όταν θα είναι πολύ αργά !

    

αλλού τρως, αλλού πίνεις, αλλού πας και "την" δίνεις" ;

     Μην πάει ο νους σας, στο πονηρό, Μ. Τετάρτη σήμερα, το "την", αναφέρεται στην ψήφο και αφορά σε μία αχαρακτήριστη ιδέα-πρόταση, του ..Κούλη, να ψηφίζουν δηλαδή, στις ελληνικές βουλευτικές εκλογές και όλοι οι απόδημοι Έλληνες, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, του πλανήτη (είναι περί τα 10 εκατομμύρια, όσος και ο πληθυσμός της χώρας).
  Δεν ξέρω τι είχε κατά νου, όταν έκανε αυτές τις δηλώσεις, αν δηλαδή πιστεύει, ότι με τις εδώ ψήφους, δεν πρόκειται ποτέ να ανέλθει στην εξουσία, αλλά η πρότασή του, πέρασε "στα ψιλά" και δικαιολογημένα, εδώ που τα λέμε, μόνον ορισμένοι (μάλλον όψιμοι) μετανάστες, βγήκαν -ανεπιτυχώς- να την υπερασπιστούν.
  Για αυτή την "φαεινή" ιδέα του Κούλη, δεν υπάρχουν, ούτε νομικά, αλλά ούτε και ...λογικά επιχειρήματα, να την στηρίξουν, είναι προφανές, ότι κανένας δεν μπορεί να ψηφίζει-αποφασίζει, για τις τύχες όσων ζουν, σε άλλα, ξένα (γεωγραφικά, έστω) κράτη, αυτό είναι ή θα έπρεπε να είναι (...όπως φαίνεται) αυτονόητο.
   Ο καθένας έχει δικαίωμα ή και υποχρέωση, να ψηφίζει, εκεί, όπου βρίσκονται τα ζωτικά-βιοτικά συμφέροντά του, εκεί, όπου φορολογείται, εκεί, όπου ζει και βιώνει την καθημερινότητά του, δεν μπορεί όμως, να ψηφίζει, εκεί, όπου όποιος και να βγει στην εξουσία, την επομένη των εκλογών, η ζωή του, δεν θα επηρεαστεί, στο ελάχιστο...
    Βέβαια, επειδή κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, αυτό είναι και το μοναδικό, κατ' εμέ, ας πούμε, "επιχείρημα", για να ψηφίζουν οι απόδημοι Έλληνες : επειδή η πρόσφατη-νεότερη Ιστορία και η εμπειρία, μας διδάσκουν, ότι οι κάτοικοι της εδώ Μπανανίας, ψηφίζουν εντελώς ατομικιστικά-ωφελιμιστικά, με μοναδικό κριτήριο, ποιος πλειοδοτεί σε δημαγωγία και τάζει τα περισσότερα, εφόσον η μεγάλη μάζα, αυτών, που τρώνε από τα έτοιμα, εις βάρος των υπολοίπων, είναι και αυτή, που ανεβοκατεβάζει τις κυβερνήσεις (με πόση επιτυχία, το έχουμε ήδη αντιληφθεί, νομίζω).
    Είναι χαρακτηριστικό, ότι τα πρόβατα αυτά, που πάνε, όπου φυσάει ο άνεμος, όπου δηλαδή τους υπόσχονται (ψευδώς) χρήμα, την έχουν πατήσει ήδη τρεις φορές (το 2009 με το "λεφτά υπάρχουν", το 2012, με τα "Ζάππεια" και το 2015, με το "πρόγραμμα της Θεσ/νικης") και μυαλό δεν έχουν βάλει !
    Συνεπώς, θα μπορούσε κανείς, να υποστηρίξει, ότι οι απόδημοι, επειδή δεν προσδοκούν κάποιο, άμεσο τουλάχιστον, όφελος, από την ψήφο τους, θα ψηφίζουν, με πιο λογικά κριτήρια και με γνώμονα, αποκλειστικά, το συμφέρον της παντοτινής πατρίδας.
    Όμως, επειδή κανείς δεν μπορεί να μου εγγυηθεί, ότι οι απόδημοι, θα ψηφίσουν ώριμα και με κριτήριο το συμφέρον της μακρινής πατρίδας και όχι με διάθεση χαβαλέ και εκ του ασφαλούς, δεν θα ήθελα να ζήσω αυτό το "πείραμα"...
    Δηλαδή, αν πάνε όλοι οι μετανάστες και ψηφίσουν ΚΚΕ ή Χ.Α, θα πρέπει μετά εμείς, να ανεχτούμε και να ζήσουμε, υπό αυτά τα καθεστώτα, ήτοι του κομμουνισμού ή του φασισμού, αντίστοιχα ; (!) Και αν θα το κάνουν, θα το κάνουν ακριβώς, επειδή θα ξέρουν, ότι ...άλλοι θα λουστούν τις συνέπειες, όχι οι ίδιοι.
    Επομένως, υπό μία, ευρύτερη αντίληψη του θέματος, πιο λογική, από την πρόταση του Κούλη, θα ήταν να ψηφίζουν, εδώ, όλοι οι κάτοικοι, ήτοι και οι ξένοι μετανάστες, στην Ελλάδα, εφόσον έχουν εγκατασταθεί μόνιμα, έχουν οικογένειες και ισχυρούς δεσμούς με την χώρα μας και τους ενδιαφέρει άμεσα και προσωπικά, το ποιος κυβερνάει και με ποιες πολιτικές, εφόσον επηρεάζονται και οι ίδιοι, οι δουλειές τους, οι επιχειρήσεις τους και οι ζωές τους, εν γένει.
      

γιατί στέρεψε Το Ποτάμι ;

    Η περίπτωση του Ποταμιού, είναι ιδιάζουσα, στα πολιτικά χρονικά, καθώς είναι μάλλον σπάνιο, ένα νέο κόμμα, να υφίσταται τέτοια φθορά, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, ενώ μετράει ήδη και μία απώλεια βουλευτή !
  Είναι αλήθεια, ότι εμφανίστηκε σε μία περίεργη και ταραγμένη περίοδο, πολιτικά, αλλά και κοινωνικοοικονομικά και παρότι πολεμήθηκε σκληρά (και μάλλον άδικα), κατάφερε, στις εκλογές του Γενάρη του 2015, να αποσπάσει πολύ αξιοπρεπή ποσοστά, καθώς ο κόσμος είχε σιχαθεί το παλιό και επιθυμούσε κάτι νέο.
  Το ζήτημα είναι, γιατί, μόλις εννιά μήνες μετά, συρρικνώθηκε, αντί να φουσκώσει, μάλλον στέρεψε, δεν κατάφερε καν, να κρατήσει στην κοίτη του, όσους το εμπιστεύτηκαν αρχικά.
   Ο πρώτος λόγος, είναι ότι αυτοπροσδιορίζεται ως "αριστερό" κόμμα και πλέον ο κόσμος, έχει μπουχτίσει από αριστερίλα, σε λίγο, ακόμα και αυτοί, που δηλώνουν τώρα, με υπερηφάνεια (!) αριστεροί, θα ντρέπονται να το πουν, θα κρύβονται...
   Βέβαια, η φιλοσοφία και η ταυτότητά του, δεν είναι τόσο ξεκάθαρες, διότι, στην Οικονομία π.χ οι θέσεις του, δεν είναι και από ...τις πιο αριστερές (αυτό ανήκει μάλλον στα θετικά, πάντως)
   Εκεί, νομίζω, που γίνεται ΌΛΗ η ζημιά, είναι σε άλλα ζητήματα και ιδεολογίες, που είναι τόσο αριστερές, όσο και του συριζα (ή και της ...ΛΑ.Ε), στην λεγόμενη "ανεκτικότητα" σε μειονότητες και μειοψηφίες, το οποίο γίνεται, μερικές φορές, εις βάρος του Κανόνα και της Πλειοψηφίας.
   Το να εξισώνεις τον ξένο, με τον Έλληνα, τον γκέι με τον στρέιτ, τον άθεο, με τον Χριστιανό κ.ο.κ έχει αξία, αλλά όχι εδώ, όχι στην Ελλάδα, τον να μην λαμβάνεις υπόψη το συνήθως συμβαίνον, την παράδοση, την πλειοψηφία, την Ιστορία κλπ., δεν σε κάνει αρεστό, το αντίθετο και είναι λογικό και φυσιολογικό, ταυτόχρονα.
   Ένα άλλο στοιχείο, είναι ο λόγος, που αρθρώνει, το εν λόγω κόμμα, κυρίως μέσω του Προέδρου του : ο Θεοδωράκης, δεν έχει ακαδημαϊκή μόρφωση (έχει όμως κοινωνική μόρφωση, επαγγελματική εμπειρία και άλλα, που δεν έχουν οι ανεπάγγελτοι αρχηγοί ή βουλευτές άλλων κομμάτων) και δεν χειρίζεται τέλεια, την ελληνική γλώσσα.
   Αυτό, που όμως ενοχλεί, δεν είναι αυτό, αλλά ότι συχνά περνάει στο αντίθετο άκρο : από τον ξύλινο πολιτικό λόγο, με τις ωραιοποιημένες γενικότητες και μπουρδολογίες, πηγαίνει σε έναν αληθή μεν, αλλά άτεγκτο και σκληρό, τελείως τεχνοκρατικό λόγο, που δεν ηχεί ωραία, στα αυτιά, γιατί ακριβώς είναι "γυμνός" και δυσαρεστεί, όσους είχαν μάθει, επί 40 χρόνια, αλλιώς.
    Για να μην πολυλογούμε, αν το Ποτάμι, αφομοιωθεί, από κάποιο ήδη υφιστάμενο κόμμα, από αυτά δηλαδή, που κατέστρεψαν την Ελλάδα, είναι σαφές, ότι αυτό, θα αποτελέσει και την ταφόπλακά του, θα στερέψει εντελώς...
    Επειδή πρόκειται, για κόμμα, που αρθρώνει ίσως τον πιο σοβαρό και χρήσιμο, αντιπολιτευτικό λόγο, που κάνει σχετικά καλά τη δουλειά του (έλεγχος εξουσίας, εντοπισμός σκανδάλων, προστασία δημόσιου χρήματος κλπ) και μιλάει για περικοπές δαπανών και όχι αύξηση φόρων και λοιπών επιβαρύνσεων, πρέπει-οφείλει, να παραμείνει ισχυρό και ανεξάρτητο, μακριά από κόμματα και συμφέροντα, που βύθισαν την χώρα, στην χρεοκοπία !
    Απλά θα πρέπει παράλληλα, να μετατοπίσει κάποιες πολύ αριστερές ιδεολογίες (στα όρια της ιδεοληψίας), περί δικαιωμάτων και προστασίας μειονοτήτων και μειοψηφιών, προς το κέντρο και την Λογική (των πραγμάτων και της ιστορικής πατρίδας).

αναφορικά με τις χρεοκοπίες

     Η πρόσφατη χρεοκοπία αλυσίδας ηλεκτρικών ειδών, από τις ελάχιστες ελληνικών συμφερόντων, άνοιξε ξανά μία συζήτηση, για τα αίτια των πτωχεύσεων, με αντιπαραθέσεις, που έλαβαν και πολιτικό χαρακτήρα (στο τέλος, άλλωστε, ΌΛΑ είναι θέμα πολιτικής).
  Σίγουρα όμως, υπήρξαν και υπερβολές εκατέρωθεν, διότι χρεοκοπίες, υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, είναι πράγμα αλληλένδετο με το "επιχειρείν" και η αποτυχία, που συνδέεται με τους κύκλους της Οικονομίας (ανάπτυξη-ύφεση) και όχι μόνον.
  Βέβαια, το να μιλάμε για χρεοκοπίες, στην Ελλάδα του 2016, μετά από 7 χρόνια συνεχούς ύφεσης και εφαρμογής της θανατηφόρας συνταγής (αύξηση υποχρεώσεων, προς το χρεοκοπημένο και σπάταλο Κράτος, ενώ τα εισοδήματα μειώνονται), όταν οι πιο εμπορικοί δρόμοι της Αθήνας, μοιάζουν με βομβαρδισμένα τοπία (2 στα 3 μαγαζιά, βρώμικα, αδειανά και με την ένδειξη "ενοικιάζεται"), με 1.000.000 ανέργους κλπ, καταντάει και λιγάκι αστείο...(με "μαύρο" χιούμορ, βέβαια)
  Το περίεργο μάλλον, είναι πως κατορθώνουν και επιβιώνουν, όσοι ακόμα δεν έχουν κλείσει και όχι το αντίθετο !
   Για να επανέλθουμε στα αίτια των επιχειρηματικών χρεοκοπιών, τώρα, πρέπει να γίνει σαφές, ότι αυτό είναι κάτι φυσιολογικό, ούτε δαιμονικό είναι, ούτε ποινικό αδίκημα και συμβαίνει ακόμα και στις "καλές εποχές" (αρκεί να αναρωτηθούμε, πόσες επιχειρήσεις, γύρω μας, υπάρχουν, για περισσότερα από 50 π.χ χρόνια ; εκτός από την "κόκα κόλα").
   Ο "μηχανισμός" της χρεοκοπίας, είναι εξαιρετικά απλός : συμβαίνει, όταν τα έσοδά σου, υπολείπονται, κατά πολύ, των εξόδων (ή αντίστροφα), με συνέπεια, να μην μπορείς να καλύψεις, τις πάσης φύσεως υποχρεώσεις σου (ό,τι δηλαδή συνέβη, με την ελληνική, κρατική, χρεοκοπία, όταν επί "κουρασμένου", έπαιρναν 100 χιλιάρικα ετησίως, οι απόφοιτοι δημοτικού, σε δημόσιους φορείς).
   Αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να συμβεί, για δεκάδες, κυριολεκτικά, λόγους, όπως : αρρωσταίνει ή πεθαίνει ο ιθύνων νους μιας επιχείρησης, τσακώνονται μεταξύ τους οι ιδιοκτήτες (συνήθως ...συγγενείς), υπερδανεισμός (η "ελληνική" περίπτωση), ισχυρός ή ακόμα και αθέμιτος ανταγωνισμός (βλέπε κινέζικα προϊόντα), εμφάνιση νέων, καλύτερων προϊόντων στον κλάδο ή και κατάργησή τους (ποιος διαβάζει πλέον εφημερίδα, όταν υπάρχει το ίντερνετ ;), αθέμιτες-παράνομες τραπεζικές πρακτικές (π.χ ποτέ δεν κατάλαβα, γιατί μία τράπεζα, όταν ο οφειλέτης, καθυστερεί μία ή περισσότερες δόσεις, ζητά πίσω όλο το ποσόν ! από την στιγμή, που ΑΔΥΝΑΤΕΙ να πληρώσει τις δόσεις, τόκους κλπ, θα σου επιστρέψει όλο το ποσόν ; δεν ξέρω καν ...αν υπάρχει χαρακτηρισμός, για αυτή την, συνεχιζόμενη επί δεκαετίες, ανήθικη τραπεζική πρακτική), σκάνδαλο-λαμογιά, του επιχειρηματία, που διαρρέει και πλήττεται ένα από τα πιο ισχυρά κεφάλαια, μιας επιχείρησης, η λεγόμενη "καλή φήμη" κ.ο.κ, η λίστα είναι πραγματικά πολύ μεγάλη (με γεγονότα ακόμα και εντελώς τυχαία ή ανωτέρας βίας, όπως σεισμός, φωτιά κ.α).
   Αυτά ισχύουν γενικά και για όλο τον κόσμο, ωστόσο είναι πραγματικότητα, όχι μύθος, ότι στην Ελλάδα, η επιχειρηματικότητα διώκεται, πρόκειται για περιβάλλον ευθέως εχθρικό, ούτε καν ουδέτερο και το να επιχειρείς και να επιβιώνεις, στην χώρα μας, είναι πλέον άθλος, στην κυριολεξία.
  Από επίσημα πια στοιχεία, προκύπτει ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματος, όσων εργάζονται, παράγουν κλπ, πάει σε ξένες τσέπες, σε όσους ζουν από τα έτοιμα και εντούτοις, κανείς δεν αντιδρά, ούτε στο εσωτερικό της χώρας, ούτε έξω (οργανώσεις και φορείς, για τα ανθρώπινα δικαιώματα κλπ) !
    Επιβαρύνσεις και χαράτσια, που, υποτίθεται, ότι είχαν προσωρινό χαρακτήρα, έγιναν μόνιμα, προκειμένου να συντηρηθεί το αντιπαραγωγικό και σπάταλο, πελατειακό Κράτος.
    Η βασική διαφορά, ωστόσο, ανάμεσα στους ιδιώτες, που χρεοκοπούν και στην κρατική μας χρεοκοπία, είναι ότι οι πρώτοι, δεν κλαίγονται συνέχεια, ούτε επιρρίπτουν τις ευθύνες, σε τρίτους (ενώ θα είχαν κάθε δικαίωμα και κάθε δίκιο, να το κάνουν, έτσι όπως είναι το ελληνικό επιχειρηματικό "περιβάλλον", σήμερα), οι δικαιολογίες και η επίρριψη των ευθυνών σε κακούς ξένους, εξωγήινους, αγνώστους κλπ, είναι ίδιον των πολιτικών και των λοιπών κρατικοδίαιτων τρωκτικών, γιατί τα έχουν βρει όλα έτοιμα και αγνοούν την έννοια της "προσωπικής ευθύνης".
   

οξυγόνο από το νεκροταφείο ;

    Την άποψη, ότι η ΝΔ είναι ένα πολιτικό πτώμα, την έχω εκφράσει εδώ και πολύ καιρό, δεν είναι σημερινή και για αυτό, το νέο επικοινωνιακό της σύνθημα "οξυγόνο για την Ελλάδα", μόνο θυμηδία προκαλεί !
  Σίγουρα, η άποψη αυτή, θα ξενίζει, ενόψει και των δημοσκοπήσεων, που φέρνουν τη ΝΔ στην πρώτη θέση, να διεκδικεί ξανά την εξουσία, ωστόσο αυτό έχει να κάνει περισσότερο με την απουσία εναλλακτικών και την τάση των ψηφοφόρων-τρωκτικών, να πηγαίνουν στην κάλπη με την σκέψη "αυτούς ξέρουμε, αυτούς ψηφίζουμε", να είναι εγκλωβισμένοι στη λογική των πάλαι ποτέ κομμάτων εξουσίας και του δικομματισμού, όπου τη θέση του ΠΑΣΟΚ, έχει πάρει το νέο ΠΑΣΟΚ, δηλαδή ο συριζα.
   Το γεγονός ότι η ΝΔ δεν έχει πάει σε μονοψήφια ποσοστά, όπως το ΠΑΣΟΚ και όπως θα έπρεπε, οφείλεται σε δύο, βασικά, λόγους : πρώτον, ότι η χρεοκοπία του 2010, όπως τα έφερε η μοίρα και η ζωή, "έσκασε" στα χέρια του ΠΑΣΟΚ και δη στον υιό, του πρωτεργάτη της, ήτοι ταυτίστηκε με το ΠΑΣΟΚ (δικαιολογημένα, σε μεγάλο βαθμό, αλλά και οι ευθύνες της ΝΔ του "κουρασμένου" είναι τεράστιες) και δεύτερον, η ΝΔ έχει κάνει ΤΌΣΑ ρουσφέτια (300 χιλιάδες διορισμοί, μόνον την περίοδο 2004-2009), που αντλεί ψήφους, κυρίως από όσους έχει "βολέψει" και δεν είναι αχάριστοι...
   Στην πραγματικότητα, ΝΔ ψηφίζει κάθε καρυδιάς καρύδι, από ανεκδιήγητους ακροδεξιούς, μέχρι κομμουνιστές, δεν έχει ούτε ταυτότητα, ούτε τίποτα πλέον, με την ταμπέλα του "φιλελευθερισμού", που φέρει, γελάνε και οι πέτρες.
    Η ΝΔ υπήρξε ΝΔ, μόνον την περίοδο 1990-1993, ωστόσο με τις αντιδράσεις, που συνάντησε, από τα τρωκτικά του παπανδρεϊσμού, συμβιβάστηκε και κατάντησε ένα άσχημο κακέκτυπο του ΠΑΣΟΚ, εγκατέλειψε κάθε Αρχή, που μπορεί να είχε, στο ξεκίνημά της !
    Αυτός, είναι και ο λόγος, που θεωρώ, ότι η ΝΔ είναι το πλέον "άρρωστο" πολιτικό κόμμα, είναι ο ορισμός της υποκρισίας (με την έννοια, πως, από όσους δηλώνουν "σοσιαληστές", "αριστεροί" κλπ, ξέρεις τι να περιμένεις, τουλάχιστον), κάτω από το δήθεν φιλελεύθερο προσωπείο, κρύβεται ο πιο άθλιος κρατισμός-παρασιτισμός...
    Ο Κούλης, δείχνει μία τάση συμμαζέματος του "μαγαζιού", όμως και εδώ τα φαινόμενα μπορεί να απατούν, ίσως πρόκειται, όπως λέγεται, απλά για προσπάθεια ελέγχου, ενόψει του μεγάλου αντιπάλου, που καραδοκεί, στο πρώτο στραβοπάτημα, στην Β. Ελλάδα και έχει δημιουργήσει κόμμα, εντός του κόμματος, από τη θέση του Περιφερειάρχη.
   Για να μην πολυλογώ, όλοι εμείς, που κάποτε στηρίξαμε ΝΔ, επειδή πιστεύουμε στις αρχές και τις αξίες του φιλελευθερισμού, έχουμε φύγει πλέον, ανεπιστρεπτί, το κόμμα αυτό, ο τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας και τα στελέχη, που έχει, μας προκαλούν μόνον αηδία και αποτροπιασμό (σκληρά λόγια, αλλά αληθινά) !
    Ακόμα και αν κατορθώσει η ΝΔ, να καταλάβει στο προσεχές μέλλον, την εξουσία, θα το κάνει στηριζόμενη, σε αυτούς, που όπως έχουμε πει, ανεβοκατεβάζουν τις κυβερνήσεις, στην Ελλάδα : όσους τρώνε, από τα έτοιμα, στους αφισοκολλητές και όσους μπαινοβγαίνουν στα βολευτικά γραφεία, για "εξυπηρετήσεις".
    Το 2012 εκλέχτηκε με τα ψέματα "των Ζαππείων", κυβέρνησε 2,5 χρόνια και θα ήταν άδικο να πούμε ότι δεν παρέδωσε την χώρα, σε καλύτερη μοίρα, από ό,τι την παρέλαβε, ωστόσο ΔΕΝ έκανε αυτά που έπρεπε, γρήγορα και αποφασιστικά, για να μην συγκρουστεί με τους πελάτες-ψηφοφόρους και το πλήρωσε, τόσο η ίδια, όσο και η χώρα, πολύ ακριβά !
    Διότι, η πραγματικότητα είναι αυτή : 2,5 χρόνια, θα ήταν αρκετά, για να βγει η χώρα, από τα Μνημόνια, όπως όλες οι άλλες, αν υπήρχε πολιτική βούληση, για σύγκρουση με τις νοοτροπίες και τις πρακτικές της χρεοκοπίας, της κατασπατάλησης του κρατικού χρήματος, δεξιά αριστερά, στον κάθε "πικραμένο" (πονηρό και τεμπέλη, ουσιαστικά), που απλώνει το χέρι, σαν ζήτουλας και σε εξυπηρετήσεις ημετέρων, με ξένα χρήματα...
    Αντί αυτού, έξι χρόνια μετά, συζητάμε ακόμα για "διαπραγμάτευση", "αξιολόγηση", "θεσμούς", μέχρι και για ...τέταρτο Μνημόνιο και το ίδιο θα συμβαίνει εσαεί, ακόμα και αν έρθει στην εξουσία η ΝΔ, αν αλλάξει δηλαδή ξανά, ο διαχειριστής των Μνημονίων, κουμάντο θα κάνουν οι δανειστές, όσοι οι δικοί μας αρνούνται να κάνουν ή δεν ξέρουν να κάνουν αυτό, που πρέπει, για να βγει η χώρα, από το σπιράλ της χρεοκοπίας, για να διατηρήσουν την καρέκλα και να αποφύγουν το "πολιτικό κόστος", βάζοντας, όπως πάντα, το προσωπικό όφελος, πάνω από εκείνο, της χώρας, του ενός εκατομμυρίου ανέργων και των μελλοντικών γενεών !
    

αστυνομική αυθαιρεσία

     Διευκρινίζω εξαρχής, ότι τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης είναι αληθινά και όχι φανταστικά-υποθετικά : κάποιος κλέβει ένα κατάστημα, είτε έχοντας προαποφασίσει την πράξη του, είτε με απόφαση της στιγμής και φεύγει, δίχως να γίνει αντιληπτός.
  Ωστόσο, την επόμενη κιόλας ημέρα, μετανοεί, για την πράξη του και επιστρέφει το σύνολο σχεδόν, των κλοπιμαίων, όχι βέβαια αυτοπροσώπως, εφόσον σκοπός του, είναι να μην μάθει το περιβάλλον του, τι έκανε και νιώσει ντροπή κλπ.
   Στο πλαίσιο της μεταμέλειάς του και της ανάγκης, να μην εκτεθεί κοινωνικά, απευθύνεται σε δικηγόρο, ο οποίος έρχεται σε επαφή, με το θύμα της κλοπής και κατόπιν συζητήσεων και διαπραγματεύσεων, ορίζεται ένα ποσόν αποζημίωσης, για το μέρος των κλοπιμαίων, το οποίο δεν επεστράφη.
    Η αποζημίωση, όντως δίνεται, χωρίς να αποκαλυφθεί η ταυτότητα του δράστη και το θύμα, υπογράφει δήλωση, ότι έχει ικανοποιηθεί πλήρως-εντελώς !
    Το ερώτημα, που προκύπτει, μετά, είναι τι πρέπει να κάνει η Αστυνομία, που κατέχει μία δικογραφία κλοπής, με άγνωστο δράστη, όπου όμως υπάρχει η δήλωση αυτή του θύματος...
    Ο Νόμος είναι σαφής και ορίζει ρητά, ότι η πλήρης αποζημίωση του θύματος ή η επιστροφή των κλοπιμαίων, σε αδικήματα, όπως η κλοπή, πριν γίνει γνωστή η ταυτότητα του δράστη και ασκηθεί δίωξη εναντίον του, ΕΞΑΛΕΙΦΕΙ το αξιόποινο, του αντίστοιχου εγκλήματος.
     Άρα, η μόνη απάντηση, που αρμόζει στο προηγούμενο ερώτημα και είναι σύμφωνη, τόσο με το πνεύμα, όσο και με το ΓΡΆΜΜΑ του Νόμου, είναι πως, η υπόθεση τίθεται στο Αρχείο, με διάταξη του Εισαγγελέα, λόγω πλήρους ικανοποίησης του παθόντος, κατά δήλωσή του !
    Από την στιγμή, που έγιναν γνωστά, στην Αστυνομία, τα δύο αυτά γεγονότα : πρώτον, η επιστροφή του μεγαλύτερου μέρους των κλοπιμαίων και δεύτερον, η πλήρης ικανοποίηση του θύματος, για το ελλείπον μέρος, δεν υπάρχει κανένας νόμιμος λόγος, να παραμένει η δικογραφία, "ανοιχτή", στα συρτάρια της και οι αστυνομικοί, ουσιαστικά, αυθαιρετούν-παρανομούν...
    Η αποκάλυψη της ταυτότητας του δράστη, δεν έχει πλέον κανένα νόημα, εφόσον η πράξη του, έπαψε να είναι αξιόποινη, να έχει ποινικό ενδιαφέρον !
     Ακόμα και ένας φοιτητής της Νομικής, γνωρίζει την βασική αρχή, ότι η ποινική δίωξη, ασκείται πάντα in rem και όχι in personam, δεν είναι προσωπική, αλλά αφορά συγκεκριμένη πράξη, επομένως, αν η πράξη είναι εξαρχής ή έγινε αργότερα, μη αξιόποινη, ...ποιος ο λόγος να αποκαλυφθεί ο δράστης της ;
     Η διατήρηση της δικογραφίας, στα αστυνομικά συρτάρια, θα είχε ίσως νόημα, μόνον εάν αφορούσε σε περισσότερες πράξεις, οι οποίες θα μπορούσαν να αποδοθούν, βάσει συγκεκριμένων όμως αποδεικτικών στοιχείων, στον ίδιο (άγνωστο) δράστη, αν η δικογραφία αφορά μόνον, την πράξη, για την οποία αποζημιώθηκε το θύμα, πρέπει να φύγει και να μπει στο Αρχείο, με διάταξη του οικείου Εισαγγελέα.
     Η τακτική των αστυνομικών, να κρατάνε "κλεισμένες-τελειωμένες" υποθέσεις, σε εκκρεμότητα, είτε για να δείξουν ότι κάνουν έργο, είτε λόγω άγνοιας-ημιμάθειας, περί τα νομικά, είτε λόγω εσφαλμένης ερμηνείας του Νόμου, είναι ευθέως παράνομη και μπορεί να γυρίσει εναντίον τους...
     Στο φινάλε, το αρμόδιο όργανο, για την κίνηση, την αναστολή, τη λήξη κλπ μιας ποινικής δίωξης, είναι η Εισαγγελική Αρχή, οι αστυνομικοί εκτελούν εντολές-παραγγελίες των Εισαγγελέων και οφείλουν να υπακούν στις εντολές τους και να δρουν πάντα, σε συννενόηση με αυτούς, δεν είναι κακό, να ρωτάς τον Εισαγγελέα, πως θα κινηθείς, μάλλον επιβεβλημένο είναι !
     Μην ξεχνάμε και το άλλο : εκ του Νόμου, του ΚΠΔ δηλαδή, η προκαταρκτική εξέταση, δεν μπορεί να διαρκεί αιώνια, ακόμα και όταν η ταυτότητα του δράστη είναι άγνωστη (αν δεν είχε δηλαδή επέλθει εξάλειψη του αξιοποίνου, λόγω επιστροφής των κλοπιμαίων και αποζημίωσης του θύματος).
     Το χρονικό όριο, που έχει τεθεί, είναι 3 μήνες και μόνον σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μπορεί να παραταθεί, για άλλο τόσο, με αιτιολογημένη όμως απόφαση του αρμόδιου Εισαγγελέα, έτσι ορίζεται ρητά πάλι, πως αν δεν αποκαλυφθεί η ταυτότητα ενός δράστη, εντός των χρονικών αυτών ορίων, η υπόθεση και πάλι τίθεται στο Αρχείο και μπορεί να ανασυρθεί, εφόσον υπάρξουν νέα στοιχεία, στο μέλλον.


 

να μείνει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα!

      Σε παλιότερες αναρτήσεις μου, είναι αλήθεια πως, είχα εκφράσει την αντίθετη άποψη, ότι δηλαδή η Ε.Ε θα έπρεπε να διώξει το ΔΝΤ, εξαγοράζοντας τα δάνεια, που μας έχει χορηγήσει και να λύσει τα όποια προβλήματά της, από μόνη της.
  Ωστόσο, όπως όλα, έτσι και οι απόψες-γνώμες, αλλάζουν και πλέον, τείνω να συνταχθώ με την συνεχή άρνηση, κυρίως των Γερμανών, να δεχθούν μία αποχώρηση του ΔΝΤ, από το ελληνικό πρόγραμμα.
  Η ελληνική κρίση και χρεοκοπία, ασφαλώς είναι καθαρά εσωτερική υπόθεση και φταίξιμο, κανένας ξένος, δεν φταίει για αυτήν, απλά ανέδειξε και αναδεικνύει, μοιραία και ορισμένες δυσλειτουργίες της Ε.Ε, σε πλαίσιο κανόνων και κυρίως (ελλιπούς)ελέγχου, προς τα κράτη-μέλη της !
  Ο λόγος, που οι Ευρωπαίοι δανειστές μας και ιδίως οι πιο ισχυροί οικονομικά-βιομηχανικά, δεν θα επιθυμούσαν μία άτακτη χρεοκοπία-κατάρρευση και φτωχοποίηση της χώρας μας, είναι αφενός, ότι δεν θέλουν να χάσουν τα χρήματα, που μας δάνεισαν τα προηγούμενα χρόνια (και κατέληξαν στις τσέπες λίγων-ορισμένων, όχι όλων, με τη φασιστική λογική του "μαζί τα φάγαμε") και αφετέρου, προκειμένου να μπορούμε να συνεχίσουμε να αγοράζουμε τα προϊόντα, που παράγουν, όπως κάναμε και πριν (αυτό είναι και η πεμπτουσία της τέως ΕΟΚ και νυν Ε.Ε).
   Παράλληλα, όμως, είναι και ένας λόγος, που η Ε.Ε δεν είναι, δεν μπορεί να είναι τόσο αντικειμενική, απέναντι στο ελληνικό πρόβλημα, όπως ένας τρίτος, δηλαδή το ΔΝΤ, που το βλέπει από έξω και χωρίς τόσο έντονο συμφέρον.
   Η ένστασή μου, στο παρελθόν, ήταν το κατά πόσον ένας οργανισμός, από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, είναι σε θέση να γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα (κυρίως το γεγονός, ότι οι μισοί ζουν από τα έτοιμα, από απάτες κλπ και οι άλλοι μισοί, εργάζονται, για να πληρώνονται οι πρώτοι) και να προτείνει τις κατάλληλες λύσεις (ακόμα και οι ίδιοι, όπως έχουν ομολογήσει, άργησαν να καταλάβουν "τι παίζει" εδώ, ίσως και κατόπιν σκόπιμης παραπλάνησης, από τους δικούς μας, τους "πονηρούς" απόγονους των ραγιάδων).
    Ωστόσο, κανένας δεν μπορεί να παραγνωρίσει, το γεγονός, ότι πρόκειται για έναν θεσμό, με πολύ μεγάλη διεθνή εμπειρία, που έχει συμμετάσχει σε προγράμματα οικονομικών διασώσεων και αναδιαρθρώσεων, σε όλα τα μήκη και πλάτη, του πλανήτη και διαθέτει και τα στελέχη και την τεχνογνωσία, για την εφαρμογή τους !
    Βέβαια το κρίσιμο στοιχείο, αυτό, που διαφοροποιεί το ΔΝΤ, από τους άλλους θεσμούς και κάνει πιο απαραίτητη την παρουσία του, είναι η απουσία αυτού, που ονομάζεται "πολιτικό κόστος", τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας και είναι η αιτία όλων των δεινών, για την όποια αστοχία, μέχρι τώρα, του προγράμματος και της αδυναμίας της χώρας, να εξέλθει από τα Μνημόνια, όπως ΌΛΟΙ οι άλλοι...
    Ουσιαστικά, όταν ακούμε να μιλάνε ή να ψάχνουν για "πολιτικές λύσεις", σε καθαρά ...τεχνικά και οικονομικά-αριθμητικά προβλήματα, ξέρουμε πλέον τι εννοούν : να συνεχίσουν να ρίχνουν τα βάρη σε ορισμένους, για να μην δυσαρεστήσουν τους πελάτες-ψηφοφόρους και χάσουν την καρέκλα (κάποιοι συριζαίοι, είχαν δηλώσει-ομολογήσει ωμά, στο πρόσφατο παρελθόν, ότι επιβάλλουν σκληρότερα μέτρα εις βάρος συγκεκριμένων ομάδων, επειδή ...δεν είναι ψηφοφόροι τους) !
     Αν δεν λυθούν-διορθωθούν τα προβλήματα και τα αίτια της ελληνικής χρεοκοπίας, τελείως ψυχρά και τεχνοκρατικά και ρίχνουμε τα σκουπίδια κάτω από τα χαλί της "πολιτικής λύσης", ουσιαστικά στρουθοκαμηλίζουμε, μεταθέτουμε το πρόβλημα, για ...λίγο αργότερα και αυξάνουμε τις πιθανότητες, να συμβεί το μοιραίο (άτακτη χρεοκοπία και grexit).
     Αν κάθε φορά, οι ελληνικές κυβερνήσεις, που ζορίζονται, επειδή πρέπει να πάρουν επώδυνα μεν (πολύ σχετικό και αυτό, όσοι έπρεπε να είχαν πονέσει, δεν έχουν ακόμα καταλάβει τι θα πει πόνος, αλλά θα το καταλάβουν, αργά ή γρήγορα), αναγκαία δε, μέτρα, καταφεύγουν στον "Θείο Ολάντ", καταγγέλλοντας ότι τους μάλωσε το "κακό ΔΝΤ", απλά κερδίζουν ίσως λίγο χρόνο, στην εξουσία, αλλά δεν ωφελούν, ούτε την πατρίδα, ούτε τον εαυτό τους...
     Αν τώρα, που το ΔΝΤ ("ο μπαμπούλας") είναι ακόμα παρόν, συμβαίνουν όσα συμβαίνουν (...), κανείς δεν θέλει να φανταστεί τι θα γίνει, όταν και εάν φύγει : η επόμενη χρεοκοπία, θα είναι πολύ μεγαλύτερη, από αυτήν του 2010, θα μοιάζει με αστείο, μπροστά της, αλλά θα συνοδεύεται και από άλλες σημαντικότερες, κοινωνικές και ίσως και ...εθνικές (δυσμενείς) επιπτώσεις !
     

ο Πάπας είναι ανεπιθύμητος στην Ελλάδα!

       Μαθαίνουμε ότι κάποιοι σκερβελέδες, ετοιμάζονται να στρώσουν κόκκινο χαλί, σε ελληνικό νησί, για να υποδεχτούν ..τον Πάπα, με τιμές, δόξα κλπ, ενώ ίσως κάποιοι, καθ' έξιν, οσφυοκάμπτες, να σκύψουν για να του φιλήσουν και το χέρι !
  Αν και το σωστό θα ήταν, να τον "υποδεχτούν" με αυγά και ντομάτες, δεν το προτείνω, για να μην θεωρηθεί ότι υποκινώ σε πράξεις βίας, το μόνο πρέπον είναι να γίνει δεκτός, όπως ...η Αντζελίνα Τζολί, εντελώς τυπικά και ουδέτερα, αφού την ίδια αξία και σημασία, έχουν και οι δύο αυτές επισκέψεις, ήτοι τις δημόσιες σχέσεις.
   Μπορεί να είναι αρχηγός Κράτους, ενός πολύ μικρού, αλλά πολύ πλούσιου, του Βατικανού, αλλά δεν έρχεται ως τέτοιος, έρχεται ως δήθεν Ιεράρχης, ως δήθεν εκπρόσωπος κάποιας Εκκλησίας.
   Το πιο λυπηρό της υπόθεσης, είναι ότι στη φιέστα των ΜΜΕ, που παίζουν το παιχνίδι του, θέλει να συμμετάσχει και η Ηγεσία της δικιάς μας Εκκλησίας, ο Αρχιεπίσκοπος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης !
   Ελάχιστοι άξιοι Ιεράρχες μας (συνήθως οι ίδιοι) αντέδρασαν, ως όφειλαν σε αυτό το άθλιο πανηγυράκι, που ετοιμάζεται, οι υπόλοιποι κοιμούνται τον ύπνο του ..αδίκου και ξεχνούν ότι τα κολλητηλίκια με τον Πάπα, βγαίνουν πάντα σε κακό, ενίοτε οδηγούν και σε ξαφνικό θάνατο (από παθολογικά αίτια).
   Είναι τουλάχιστον υποκριτικό, ο δήθεν ιερατικός εκπρόσωπος, αυτών, που έκλεισαν τα σύνορα της Ε.Ε και εγκλώβισαν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, στην χώρα μας, να επισκέπτεται, δήθεν από ενδιαφέρον και "συμπάθεια", τους ξενιτεμένους, στον τόπο μας !
    Αν ήθελε να βοηθήσει την υπόθεση των προσφύγων, έπρεπε να πάει στα κέντρα αποφάσεων της Ευρώπης, δηλαδή στο ...ποίμνιό του, για να τους ζητήσει να ανοίξουν τα σύνορα (όχι ότι θα τον έπαιρνε κανείς, στα σοβαρά) και όχι να φωτογραφίζεται στα νησιά μας και στην χώρα μας, που παρά την χρεοκοπία της, υποδέχεται, φιλοξενεί, σιτίζει και περιθάλπει τους ξενιτεμένους.
    Όπως είπα, το μόνο λογικό και σωστό, θα ήταν να μην επιτραπεί καν στον Πάπα, αυτή η επίσκεψη, αλλά από τη στιγμή, που θέλει να κάνει τις δημόσιες σχέσεις του, σε δικό μας νησί και να δείξει το υποκριτικό ενδιαφέρον του, για τους πρόσφυγες, να αντιμετωπιστεί ανάλογα και όχι με τεμενάδες και κόκκινα χαλιά...
    Θα πρέπει τα πρόβατα, τα δικά μας, που ψηφίζουν όποιον λέει "λεφτά υπάρχουν" και ίσως πάνε να βαρέσουν παλαμάκια στον Πάπα ή χαίρονται με τον ερχομό του, ως ιθαγενείς, να καταλάβουν καταρχάς, τι είναι ο Πάπας και τι εκπροσωπεί, ποιο είναι το Βατικανό και με τι σκάνδαλα σχετίζεται.
    Ο Πάπας εκπροσωπεί, αυτούς, που προκάλεσαν το Σχίσμα στην Εκκλησία του Χριστού (τη Μία και Μοναδική), εκπροσωπεί ουσιαστικά μία χριστιανική Αίρεση, έχει ελάχιστη σχέση με την ορθή Πίστη και τον Χριστιανισμό, ζει στην πλάνη και στο σκοτάδι, δε λέω ότι είναι ο ίδιος ο Σατανάς (το οποίο υποστηρίζεται και όχι άδικα), αλλά σίγουρα είναι όργανό του !
      Άλλωστε, το περιβόητο "αλάθητο" που ισχυρίζονται διαχρονικά, ότι έχουν οι Παπ(αρ)ες, είναι βασικό χαρακτηριστικό, όσων δαιμονίζονται, το ότι είναι δηλαδή αλάθητοι και αναμάρτητοι...
      Η Ιστορία και η πραγματικότητα, όμως, άλλα δείχνουν : Το Βατικανό έχει κατηγορηθεί επίσημα, για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, σχετικά πρόσφατα αποκαλύφθηκε το μεγάλο σκάνδαλο σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων από "ιερείς" του, ενώ είχε συνεργαστεί και υποστηρίξει το φασισμό του Χίτλερ και του Μουσολίνι ! (πόσα θαυμαστικά να βάλεις, σε αυτό ;)
     Μετά από αυτά και πολλά άλλα, οι αντιδράσεις των Ορθόδοξων Ιεραρχών μας, είναι ήπιες και καθ' όλα δικαιολογημένες (χωρίς ταπεινά ή άλλα ελατήρια, που σκαρφίζονται μερικά "γατόνια" των πληκτρολογίων), ο Τσίπρας, ως άθεος, μπορεί να κάνει τεμενάδες, στον Πάπα, αλλά Ιερώνυμος και Βαρθολομαίος, απαγορεύεται και θα το βρουν μπροστά τους, αν προχωρήσουν, σε αυτό το Ανοσιούργημα...

ένα βήμα εμπρός και ενάμισι, πίσω ;

    Την περασμένη Παρασκευή, έγινε αυτό, που είχε πει ο Πρωθυπουργός, σχετικά πρόσφατα (το "copyright", βέβαια, ανήκει σε άλλον), ότι "τα σκυλιά ουρλιάζουν, αλλά το καραβάνι, προχωρά", την ώρα, που υπογραφόταν η σημαντική, αναπτυξιακή, σύμβαση για τον ΟΛΠ, ορισμένοι, παλαιοπασόκοι-εραστές της σοβιετίας, γαύγιζαν απ' έξω (μάλλον χλιαρά, σε σχέση με το παρελθόν, όπου οι συνδικαλισταράδες, ήταν "κράτος εν κράτει").
  Η ιδιαιτερότητα της κυβέρνησης συριζα, είναι ότι ορισμένα "σκυλιά", που προσπαθούν να τρομάξουν το καραβάνι, που προχωρά, προς τον προορισμό του, ανήκουν στην ίδια ή στο κόμμα (δεν είναι μόνον ο Δρίτσας, που αντέδρασε, για τον ΟΛΠ, είναι ο κομμουνιστής Κατρούγκαλος και αρκετοί άλλοι) !
  Είναι σίγουρα θετικό, ότι ο νέος, μεταλλαγμένος-βελτιωμένος συριζα, μετά τον Σεπτέμβρη, συνεχίζει τις αποκρατικοποιήσεις (είναι άλλωστε μέρος των υποχρεώσεων και του δικού του Μνημονίου) και ότι ο νέος Πρόεδρος του ταιπεδ, κινείται, πολύ πιο γρήγορα, από τους προκατόχους του (του αξίζουν εύσημα, αλλά πρέπει να παραμείνει προσγειωμένος και να συνεχίσει έτσι και καλύτερα).
  Ουσιαστικά, είναι σαν να θερίζει, εκεί που έσπειραν άλλοι (η κυβέρνηση Σαμαρά) και υποψιάζομαι ότι αυτός είναι και ο λόγος, που γαυγίζει για εκλογές ο Κούλης : φοβάται, μήπως η πολιτική συριζα, με τις αποκρατικοποιήσεις κλπ, αρχίσει να αποδίδει καρπούς και αντί να χάσει σε δημοφιλία, να κερδίσει και μάλιστα ψηφοφόρους, που κάποτε ανήκαν στην ΝΔ...
   Η συνέχιση των αποκρατικοποιήσεων είναι μονόδρομος, είναι καλύτερα ο μοναδικός δρόμος εξόδου από την κρίση, μαζί με άλλα αναπτυξιακά πρότζεκτς, όπως το Ελληνικό κλπ, μόνον με επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα και μικρότερο Κράτος, μπορεί να γίνει η έξοδος από τα Μνημόνια και τις χρεοκοπίες.
   Μιλώντας, για μικρότερο Δημόσιο, λοιπόν, υπάρχουν κάποιες ενστάσεις και δεν αναφέρομαι τόσο στους διορισμούς "ημετέρων" από τον συριζα, σε θέσεις "συμβούλων" και μετακλητών (εδώ το ζήτημα είναι περισσότερο ηθικό, επειδή υποσχόταν ότι δεν θα κάνει ό,τι και οι προηγούμενοι).
   Τα προηγούμενα 30 χρόνια, με τα συνεχόμενα ρουσφέτια, βολέματος αφισοκολλητών κλπ, το Δημόσιο μεγάλωσε τόσο, που έγινε ένα αδηφάγο τέρας, με άγνωστες ακόμα και σε αυτούς, που το δημιούργησαν, διαστάσεις, η κατάσταση ήταν και μάλλον εξακολουθεί να είναι εκτός ελέγχου, με την εκάστοτε κυβέρνηση, να μην γνωρίζει σχεδόν, ποιους και γιατί, πληρώνει, κάθε μήνα !
    Έτσι, αντί μπαίνει μία τάξη, σε αυτό το μπάχαλο και να υπάρχει ένα συμμάζεμα (τόσο σε μέγεθος, όσο και σε αμοιβές), που θα οδηγούσε και σε φορολογικές ελαφρύνσεις και ένα σωρό άλλες θετικές εξελίξεις, παρατηρείται μία συνέχιση της αδιέξοδης πολιτικής των προηγούμενων.
    Αναφέρομαι κυρίως, στα περιβόητα προγράμματα "κοινωφελούς εργασίας" και τα σχετικά, που οδηγούν σε νέες στρατιές τρωκτικών, τα οποία, με τη λήξη των συμβάσεων, αντί να πηγαίνουν στο σπίτι τους, πάνε και στήνουν αντίσκηνα, έξω από τα Υπουργεία και ζητάνε μονιμοποίηση...
    Τα προγράμματα αυτά, όχι μόνον δεν αποτελούν λύση, στο Νο1 πρόβλημα της χώρας, που είναι η ανεργία, αλλά μάλλον καταλήγουν και εις βάρος της Οικονομίας !
    Θα ήταν σίγουρα προτιμότερο, τα χρήματα αυτά, να δίνονταν ως επιδότηση σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, για την πρόσληψη ανέργων και την απόκτηση (πραγματικής, εδώ είναι και η ουσιαστική διαφορά) εργασιακής εμπειρίας ή και απευθείας για ιδιωτικές επενδύσεις και νέες μόνιμες θέσεις εργασίας.
    Γιατί καλές είναι οι κινήσεις, όπως με τον ΟΛΠ και οι φιέστες με τους Κινέζους, όμως πρέπει να βλέπουμε και τι γίνεται παραπέρα, την ευρύτερη εικόνα, διότι ένα χελιδόνι, δεν φέρνει την Άνοιξη και αν κάνεις ένα βήμα μπροστά και ενάμισι πίσω, δεν θα φτάσεις ποτέ, στον προορισμό σου...
  

τι θα γίνει με τις τράπεζες ;

      Υπό όρους χρηματιστηριακούς, οι τράπεζές μας, θα χαρακτηρίζονταν "αρκούδες", με την έννοια ότι δεν μπορούν να σηκώσουν κεφάλι (δηλαδή τις τιμές των μετοχών τους και εντεύθεν την χρηματιστηριακή τους αξία) και έχουν "εγκλωβίσει" ΠΟΛΥ κόσμο, που αγόρασε πολύ υψηλότερα και φυσικά έχουν υποχρεώσει τους μετόχους τους, σε τεράστιες ζημιές.
  Μην ξεχνάμε ότι οι υποτιθέμενα πιο ασφαλείς αυτές επενδύσεις, έχουν ήδη χρεοκοπήσει τρεις φορές και διασωθεί με λεφτά των φορολογούμενων, κάτι που δεν συνέβη ποτέ και με καμία άλλη, ιδιωτική επιχείρηση.
  Υπό όρους της καθημερινότητας, όμως, θα χαρακτηρίζονταν μάλλον ως "βδέλλες", αφού ρουφάνε το αίμα, δηλαδή τη ρευστότητα, κάθε παραγωγικής επιχείρησης, με σχεδόν ληστρικά επιτόκια, οδηγώντας τες έτσι, στον θάνατο και στην αύξηση της ανεργίας.
   Οι ελληνικές επιχειρήσεις, λοιπόν, καλούνται να επιβιώσουν, σε ένα περιβάλλον, όπου πέρα από την κρατική υπερφορολόγηση, σε άμεσους και έμμεσους φόρους και τα υψηλότερα πάγια έξοδα (ενοίκια, ενέργεια, πρώτες ύλες κλπ), έχουν να αντιμετωπίσουν και τον σημαντικά, σε σχέση με αλλού, πιο ακριβό δανεισμό, από τις τράπεζες.
   Είναι τουλάχιστον παράδοξο, όταν οι άλλοι, όλοι εμείς δηλαδή, έχουν φερθεί "τόσο καλά" στις ίδιες τις τράπεζες, αναλαμβάνοντας τα δικά τους, δηλαδή ξένα, χρέη, που όλοι πλέον ξέρουμε, πως δημιουργήθηκαν, αυτές να μην δείχνουν, έστω την αντίστοιχη και ελάχιστη, εύνοια και ανοχή, προς τους δικούς τους οφειλέτες !
   Για ποιο, ακατανόητο, λόγο, δεν έχουν προχωρήσει σε μαζικές αναδιαρθρώσεις επιχειρηματικών δανείων ή προχωρούν με τόσο μεγάλη καθυστέρηση, απομυζώντας κάθε σταγόνα ρευστότητας από την αγορά ; Τι περιμένουν ; Το κλείσιμο των επιχειρήσεων, οπότε δεν θα πάρουν τίποτα και τότε θα ...ξανά απευθυνθούν σε εμάς, για να τις σώσουμε ;
    Οι επιχειρήσεις, δεν ζητούν, να χαριστούν τα δάνεια, αν και αυτή θα ΈΠΡΕΠΕ ίσως να είναι μία από τις επιλογές, εφόσον έχουν "κουρευτεί" τα πάντα, γιατί όχι και τα δάνεια ; Ζητούν, να γίνουν πιο μακροπρόθεσμα, με μικρότερες δόσεις, ώστε να ωφεληθούν και οι δύο πλευρές και κυρίως να απελευθερωθεί η ρευστότητα, που τώρα (εδώ και χρόνια, δηλαδή) πηγαίνει σε ένα πηγάδι, δίχως πάτο, όπως αποδεικνύεται, με σκοπό να γίνουν επενδύσεις και να δημιουργηθούν νέες θέσεις απασχόλησης, αφού η ανεργία είναι το Νο1 οικονομικό και κοινωνικό, πρόβλημα στη χώρα μας, σήμερα.
    Όταν πάει σε αυτές, ένας ήδη πελάτης, από τον οποίο έχουν πάρει ήδη καραβιές ολόκληρες σε ευρώ, μέχρι σήμερα και τους λέει, ότι δυσκολεύομαι και θέλω κάποια διευκόλυνση, να αναδιαρθρωθούν οι οφειλές μου, με ευνοϊκότερο τρόπο, ώστε να μην κλείσω και να συνεχίσω να πληρώνω, αυτή η αυτονόητη (;) διευκόλυνση, με βάση τις αρχές της καλής πίστης και των χρηστών συναλλακτικών ηθών, έπρεπε να γίνεται ΤΗΝ ΕΠΌΜΕΝΗ κιόλας ημέρα και όχι μετά, από μήνες ή χρόνια !
    Εκτός, αν οι τράπεζες και οι Διοικήσεις τους, ζουν σε άλλον κόσμο και όχι εδώ και δεν έχουν καμία επαφή, με το ελληνικό επιχειρηματικό και οικονομικό περιβάλλον...
    Πρόσφατα, οι τράπεζες, απέστειλαν, μαζικά, εκατοντάδες χιλιάδες επιστολές, σε κακοπληρωτές (οι οποίοι, πιθανώς, έχουν σταματήσει να πληρώνουν τελείως, είναι εξαφανισμένοι, μπορεί να είναι λαμόγια και να μην πληρώνουν, ενώ μπορούν κλπ) και ένα εξαιρετικά μικρό ποσοστό, εξ αυτών, όπως μαθαίνουμε, προσήλθαν-ανταποκρίθηκαν, σε αυτή την ευγενική πρόσκληση.
   Απέναντι, σε αυτό το μπάχαλο, λοιπόν, για το οποίο έχουν ευθύνη, τόσο οι ίδιες, όσο και το ελληνικό Κράτος, εμφανίζονται ΑΥΤΟΒΟΥΛΩΣ επιχειρηματίες, με εκατοντάδες ίσως εργαζόμενους και ενώ παραμένουν συνεπείς, με νύχια και με δόντια, απέναντί τους, όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης και της χρεοκοπίας και ζητάνε το αυτονόητο : μία ευνοϊκότερη και σε μεγαλύτερο ορίζοντα, διευθέτηση των υποχρεώσεών τους, αλλά οι τράπεζες αργούν ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ (θα μου πείτε, ΠΌΤΕ πήγε στη φυλακή, τραπεζίτης στην Ελλάδα, για να πάει τώρα ; ακόμα και με Νόμους, αμνηστεύουν τα εγκλήματά τους...)
   

το τέλος της αποχής (και της αθωότητας)

    Χθες το πρωί, αναρωτιόμουν ...πόσο μακριά θα πάει η βαλίτσα με την αποχή των δικηγόρων και το απόγευμα έσκασε η είδηση, ότι ματαιώθηκε, ελλείψει απαρτίας, για δεύτερη φορά, η Γ.Σ, καθώς εμφανίστηκαν, πολύ λιγότεροι, από τους αναγκαίους 1.000.
  Κατόπιν αυτού, απορώ πως δεν έχει παρθεί ακόμα απόφαση αναστολής και λήξης της αποχής (!), διότι εδώ δε μιλάμε μόνον για έλλειψη κάθε νομιμοποίησης συνέχισης, αλλά για παντελή αδιαφορία, οπότε από εγωισμό και μόνον, έπρεπε να την σταματήσουν (και φυσικά αυτό είναι ένα ακόμα ελληνικό παράδοξο : πρώτα αποφασίζουμε και μετά ζητάμε νομιμοποίηση από συλλογικά όργανα ή από όλους).
  Δεν ξέρω τι έχουν στο μυαλό τους, όσοι αποφασίζουν τις αποχές και πως κρίνουν την έως τώρα πορεία, αν δηλαδή οι πέντε σχεδόν μήνες αποχής, έχουν παίξει κάποιο ρόλο, στη διαμόρφωση των κυβερνητικών αποφάσεων, αν είχαν έστω και την ελάχιστη επιρροή και πίεση...
    Οι αποχές των δικηγόρων, είναι σαφές, ότι βλάπτουν τους ίδιους, όσους είναι μάχιμοι τουλάχιστον και ζουν από τις παραστάσεις στα Δικαστήρια και κυρίως τους διαδίκους, που βλέπουν τις υποθέσεις τους, να κωλυσιεργούν και να μετατίθενται για (πολύ) αργότερα, με ολέθρια, καμιά φορά, αποτελέσματα (είναι πιθανόν π.χ μία εταιρία, που έχει κάποια σημαντική οικονομική απαίτηση, να μην υπάρχει καν, στη μετά αναβολή δικάσιμο, να έχει καταρρεύσει, (και) για αυτό το λόγο, επειδή δεν πήρε έγκαιρα τα χρήματα).
    Είναι νομίζω κοινό μυστικό, ότι αρκετοί από όσους αποφασίζουν με τόση ευκολία, μακροχρόνιες αποχές, λόγω κομματικής "διαπλοκής" και γνωριμιών, έχουν εξασφαλίσει κάποιες κρατικές αργομισθίες, οπότε έχουν τρόπο επιβίωσης, σε αντίθεση με εμάς, που τιμωρούμαστε, ουσιαστικά, με αυτόν τον τρόπο.
    Πέρα από το μπάχαλο, που δημιουργείται, με τις (επιλεκτικές) αδειοδοτήσεις και την σοβαρή ζημία, που απειλείται, από τις αναβολές των υποθέσεων (όπως στο ζήτημα του ποδοσφαιρικού grexit, που θα καταστήσει ξανά τη χώρα μία απομονωμένη Μπανανία, στον Παγκόσμιο Χάρτη), οι αποχές έχουν αποτύχει και για έναν άλλον σημαντικό λόγο.
    Μιλάω, για την ακύρωση, ουσιαστικά και στην πράξη, της αποχής, από τον κάθε τυχαίο πρωτοδίκη, που αναλόγως πως ξύπνησε, σε υποχρεώνει να πάρεις άδεια, δηλαδή να ΜΗΝ απέχεις, όπως έχεις κάθε δικαίωμα !
    Τι νόημα και τι πίεση, μπορεί να έχει μία αποχή δικηγόρων, όταν ο δικαστής, μπορεί αυθαίρετα και κυριαρχικά, να κρίνει ...πότε μπορείς να απέχεις και αναλόγως, είτε να σε υποχρεώσει να συμμετάσχεις σε μία Δίκη, είτε, αν επιμείνεις στην αποχή, να την δικάσει ερήμην σου ;
    Δεν καταλαβαίνω, για ποιο λόγο, ο κίνδυνος παραγραφής π.χ ενός αδικήματος, να ακυρώνει την αποχή, τους λόγους, για τους οποίους γίνεται, όλο τον υποτιθέμενο ή μη αγώνα !
    Αν δεν υπάρχει κάποιος κίνδυνος από την αποχή, για το Κράτος, τα Δικαστήρια κλπ, όπως η παραγραφή ενός εγκλήματος, τότε δεν έχει κανένα νόημα και δεν μπορεί να λειτουργήσει ως μέσο πίεσης, προς την εκάστοτε εξουσία, τόσο απλό είναι.
      Εδώ μάλιστα, παρατηρούνται φαινόμενα, να δικάζονται, με το έτσι θέλω, από τα Δικαστήρια, υποθέσεις, οι οποίες παραγράφονται μετά από 2ετία (!), οπότε το να λες "απέχω" μοιάζει σχεδόν με ανέκδοτο πλέον !
    Σε κάθε περίπτωση, τόσο για τις υποθέσεις, που αργούν να εκδικαστούν ή συνωστίζονται στα πινάκια, για αυτές, που παραγράφονται ή για εκείνες, όπου επικίνδυνοι κακοποιοί, αφήνονται ελεύθεροι (όπως ο Ρουπακιάς), λόγω παρέλευσης του ανώτατου ορίου προσωρινής κράτησης, αποκλειστικά υπεύθυνο, είναι το δικαστικό σύστημα και ο τρόπος λειτουργίας του και όχι οι δικηγόροι ή οι αποχές τους.
      Συνεπώς, όσο οι αποχές ΔΕΝ είναι υποχρεωτικές για ΌΛΟΥΣ (και τα Δικαστήρια), δεν βλέπω κάποιο νόημα ή αξία σε αυτές, μάλλον το αντίθετο !

ο μόνος λόγος, για να βγούμε στους δρόμους !

    Την περασμένη εβδομάδα, κάπου πήρε το μάτι μου, τυχαία, την πρωτοβουλία ενός κυρίου (δυστυχώς, δεν συγκράτησα τα στοιχεία του), να οργανωθεί συγκέντρωση και ειρηνική πορεία, στο ΟΑΚΑ, ως διαμαρτυρία, για την συνεχιζόμενη ΜΗ μείωση των κρατικών δαπανών, που είναι και η αιτία, όλων των δεινών αυτής της χώρας και των (νοικοκυραίων, όχι των τρωκτικών) πολιτών της.
  Δεν ξέρω αν έγινε και τι απήχηση είχε, σίγουρα όχι μεγάλη, αν κρίνουμε και από το γεγονός ότι δεν έλαβε δημοσιότητα, από τα ΜΜΕ, ωστόσο, θεωρώ, ότι είναι ίσως ο μοναδικός λόγος, που θα έβγαζε όλους εμάς, τα αθώα θύματα των Μνημονίων, στο δρόμο.
  Σε όλα αυτά τα χρόνια της χρεοκοπίας, έχουν γίνει ουκ ολίγες πορείες, συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες κλπ, ακόμα και με φασαρίες, μπάχαλα, κάψιμο και καταστροφή περιουσιών, ωστόσο οι περισσότερες, από κρατικοδίαιτα τρωκτικά, συνταξιούχους, "αριστερούς", που ζουν από τα έτοιμα και γενικά από άτομα, που οδήγησαν τη χώρα εδώ και διαμαρτύρονταν για τη μείωση των (σκανδαλωδών) προνομίων τους και όχι για κάποια αδικία, εις βάρος τους (οι διαμαρτυρίες, πραγματικά αδικημένων, όπως οι μικροομολογιούχοι, υπήρξαν συντριπτικά-αναλογικά, ελάχιστες) !
  Μετά από έξι χρόνια επίσημης χρεοκοπίας, οι πραγματικά δοκιμαζόμενοι, χωρίς καμία ευθύνη, πολίτες αυτής της χώρας, από άδικα, παράνομα και αντισυνταγματικά μέτρα και χαράτσια, για να συντηρηθεί το τεράστιο, αντιπαραγωγικό, διεφθαρμένο, διαπλεκόμενο, αναποτελεσματικό, πελατειακό και γραφειοκρατικό αυτό τέρας, που ονομάζεται "ελληνικό Δημόσιο", δεν έχουν ακόμα διαμαρτυρηθεί, υπομένουν στωικά και ίσως πλησιάζει η ώρα, να υπάρξει κάποια αντίδραση.
   Μιλάμε, για επίσημη χρεοκοπία, διότι μετά και τις πρόσφατες δηλώσεις Προβόπουλου, ήδη από το 2008, γνώριζαν ΌΛΟΙ (και αυτός), ότι η χώρα βουλιάζει υπό το βάρος αβάσταχτου και εγκληματικού υπερδανεισμού και οδηγείται στα βράχια της πτώχευσης!
   Είναι απορίας άξιο, πως δεν έχει επέμβει ακόμα η Δικαιοσύνη, αυτεπάγγελτα, μετά από αυτή την ωμή και δημόσια παραδοχή, να καλέσει τον Προβόπουλο, για εξηγήσεις, ενώ και τα κόμματα δεν φαίνεται να έδωσαν τη δέουσα σημασία, στα λεγόμενά του (ειδικά τώρα, που ανοίγουν ζητήματα εξεταστικών επιτροπών της Βουλής)...
    Πέρα από αυτό όμως, ο πολίτης-εργαζόμενος-φορολογούμενος ή ακόμα και ο άνεργος-απολυμένος του ιδιωτικού τομέα, που φορολογείται επί πλασματικών και ανύπαρκτων εισοδημάτων, για να συντηρείται ένα άχρηστο και αντιπαραγωγικό Δημόσιο, το οποίο όχι μόνον δεν ανταποδίδει σε υπηρεσίες, τα χρήματα, που εισπράττει, αλλά εμφανίζεται και ως εμπόδιο, σε κάθε ιδιωτική πρωτοβουλία ανάπτυξης, ακούει καθημερινά, φρικτά πράγματα !
    Ακούει π.χ για "οργανισμούς" του Δημοσίου, που δεν δίνουν καν λογαριασμό στον εργοδότη τους, το Κράτος και κατ' επέκταση στον φορολογούμενο, που τους πληρώνει, για το ποιοι είναι και πόσα χρήματα δαπανούν και που και εντούτοις, συνεχίζουν να παίρνουν κρατική χρηματοδότηση (πολλές φορές, εφαρμόζοντας δικά τους μισθολογικά καθεστώτα, ως "κράτος εν κράτει).
   Ακούει για μισθούς σε ΔΕΚΟ, της τάξης των 4 και 5 χιλιάδων ευρώ μηνιαίως, όταν ο βασικός στον ιδιωτικό τομέα, είναι κάτω από 600 ευρώ και βλέπει την προσπάθεια, που γίνεται, για να μην κλείσει καμία από αυτές, με κάθε κόστος (διευκρινίζω, προς αποφυγήν παρεξήγησης, ότι είμαι κατά του κλεισίματος της ΕΒΖ, διότι ελάχιστα εργοστάσια έχουν απομείνει, ας μην κλείσουμε και τα τελευταία, ωστόσο και εδώ η ιδιωτικοποίηση είναι μονόδρομος).
    Το μεγαλύτερο όμως ΣΚΑΝΔΑΛΟ, της εξαετίας της χρεοκοπίας, προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία, αναφορικά με το πόσο μειώθηκε το Δημόσιο, όλα αυτά τα χρόνια : η απάντηση είναι, ΜΌΛΙΣ, κατά 120.000 άτομα, ήτοι 20.000 το χρόνο, ήτοι το 1/10 των απολυμένων του ιδιωτικού τομέα !
     Αν δε μειωθεί το δημόσιο, εν ευρεία έννοια και οι κρατικές δαπάνες, γενικά και επιλεχθεί, ακόμα μία φορά, όπως προκύπτει και από τις διαρροές της εν εξελίξει διαπραγμάτευσης, με τους δανειστές, η αύξηση των φορολογικών επιβαρύνσεων και κυρίως των έμμεσων φόρων, που πλήττουν όλους και κυρίως τους πιο αδύναμους και οδηγούν σε ύφεση, τότε το κακό, θα είναι και πάλι διπλό : αφενός, για την κυβέρνηση, που θα έχει σημαντικό πολιτικό κόστος, από τις νέες φορολογικές επιβαρύνσεις και αφετέρου, για τη χώρα, που δεν θα βγει ποτέ από τα Μνημόνια, ειμή μόνον με Πτώχευση και grexit...

Η περίπτωση της Δ.Ε.Η

     Προχθές, η ΔΕΗ ανακοίνωσε τα οικονομικά αποτελέσματα του έτους 2015 και συγκεκριμένα, ζημιές ύψους 100 εκατομμυρίων ευρώ (!) και αναμφίβολα, πρόκειται για "κατόρθωμα", που θα έπρεπε να διδάσκεται ίσως, στα Οικονομικά Πανεπιστήμια, ως παράδειγμα, προς αποφυγή.
   Η ΔΕΗ, αποτελεί, μία από τις ελάχιστες βαριές βιομηχανίες της χώρας, που πουλάει ένα τόσο πολύτιμο, για όλους, αγαθό και ουσιαστικά πρόκειται για μονοπώλιο (το οποίο όμως έχει ήδη αρχίσει να ραγίζει, από ιδιωτικές εταιρίες, που όχι μόνον πουλάνε ρεύμα, αλλά και παράγουν οι ίδιες), επομένως θα περίμενε κανείς, να είναι (σημαντικά) κερδοφόρα.
  Η επίσημη αιτία των ζημιών, είναι τα ανεξόφλητα χρέη των καταναλωτών, τα γνωστά φέσια, ωστόσο το θέμα, δεν είναι τόσο απλό, πρέπει να δούμε ποιοι και γιατί χρωστούν.
  Καταρχάς, να εξετάσουμε, αν οι τιμές πώλησης, είναι καλές ή υψηλές, γεγονός για το οποίο έχουν διαμαρτυρηθεί πλειστάκις, πολλές ιδιωτικές βιομηχανίες, διότι αυτό αυξάνει το κόστος τους και μειώνει την ανταγωνιστικότητά τους, διεθνώς, με αρνητικές συνέπειες, για όλη την εθνική Οικονομία, την ανεργία κλπ.
   Έπειτα, να δούμε, αν αυτοί, που χρωστάνε, έχουν πραγματική αδυναμία ή είναι μπαταχτσήδες, λαμόγια και αν υπάρχει όντως πρόβλημα, να προσαρμοστούν οι τιμές, στα νέα δεδομένα, της κρίσης.
   Μεγάλη πληγή, από ότι λέγεται, είναι και οι ρευματοκλοπές, τα πειραγμένα ρολόγια κλπ, αφού εν έτει 2016, η επιχείρηση δεν διαθέτει ακόμα, σύγχρονους και αυτόματους μετρητές της κατανάλωσης και στέλνει κάθε τόσο υπάλληλο "να μετρήσει τα ρολόγια"...
   Μην ξεχνάμε ότι η ΔΕΗ, παραδοσιακά, λόγω ακριβώς της σημασίας του αγαθού, που πουλάει και το οποίο είναι απαραίτητο, σε κάθε σπίτι, έγινε δεξαμενή είσπραξης, κάθε είδους χαρατσιού, που επιβαλλόταν εκάστοτε, όπως τα δημοτικά τέλη, τα τέλη της κρατικής τηλεόρασης και τώρα ο ΕΝΦΙΑ, που έχει οδηγήσει στο φαινόμενο οι άσχετες χρεώσεις να είναι πολύ μεγαλύτερες, από αυτή, κάθε' αυτή την αξία του ρεύματος.
   Για να πουλήσει φθηνά, όμως, η οποιαδήποτε επιχείρηση, θα πρέπει να έχει και μειωμένο κόστος παραγωγής και εδώ παρατηρούμε το στοιχείο των οικονομικών καταστάσεων, που σχολιάστηκε, περισσότερο, από κάθε άλλο : το μισθολογικό κόστος.
     Η ετήσια δαπάνη της ΔΕΗ, λοιπόν, μόνον για μισθούς, ανέρχεται σε 1 δισ. ευρώ, ενώ οι εργαζόμενοι-μισθοδοτούμενοι (καλύτερα) από αυτήν, αντιστοιχούν στον πληθυσμό μίας μικρής πόλης, όπως η όμορφη Νάουσα της Ημαθίας (αν βάλουμε και τις οικογένειές τους, καταλαβαίνουμε για τι μεγέθη μιλάμε).
     Αν κάνει κάποιος τις πράξεις, το μέσο κόστος, ανά εργαζόμενο, ανέρχεται σε 4.000 ευρώ, την ίδια στιγμή, που ο βασικός μισθός, στον ιδιωτικό τομέα, είναι κάτω από 600 (και μιλάμε για το έκτο έτος της κρίσης-χρεοκοπίας, οπότε καταλαβαίνει κανείς, τι γινόταν παλιότερα) !
     Στο νούμερο αυτό, έχω την αίσθηση, ότι δεν περιλαμβάνεται το κόστος, για τις αμοιβές "εξωτερικών συνεργατών", ενώ εντύπωση προκαλεί, αν μη τι άλλο, ότι με τόσους εργαζόμενους, προσλαμβάνει, κάθε τόσο και συμβασιούχους...
     Είναι σαφές, ότι η ΔΕΗ, αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο και τελευταίο οχυρό του ελληνικού σοβιετικού καθεστώτος, το συχνότερο μέσο βολέματος "ημετέρων" (μαζί με τις υπόλοιπες ΔΕΚΟ), έναν φορέα, με κομματικά διοριζόμενη Διοίκηση, που δεν λειτουργεί και τόσο ως επιχείρηση, ούτε ωφελεί το "κοινό", όπως ευαγγελίζεται, παρά κυρίως όσους την "αρμέγουν".
     Όπως είπαμε, οι πελάτες της, έχουν αρχίσει ήδη να φυλλοροούν, ζούμε μία κατάσταση αντίστοιχη, με εκείνη της απελευθέρωσης της αγοράς των τηλεφωνικών και τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών και αν δεν αρχίσει να προσαρμόζεται, θα έχει μεγαλύτερα προβλήματα, στο μέλλον.
     Είναι γνωστό (τουλάχιστον, αλλού), ότι το Κράτος, ως επιχειρηματίας, απέτυχε παντού και ότι οι ιδιωτικοποιήσεις, είναι η γρηγορότερη και ασφαλέστερη οδός, για την έξοδο, από τα Μνημόνια.
     Η διαπλοκή κράτους-κυβέρνησης-κόμματος με τις δεκο (συν τους συνδικαλιστές), ουσιαστικά πνίγει, κάθε δυνατότητα αύξησης των επιδόσεων, προς όφελος της Οικονομίας, είναι δε χαρακτηριστικό ότι τα μεγαλύτερα χρέη, προς τη ΔΕΗ, έχουν άλλοι φορείς της σοβιετίας, αφού κανένας δεν θα ήθελε να δυσαρεστήσει αυτόν, που τον διόρισε, ζητώντας ...τα οφειλόμενα.