παραμύθια και Δράκοι

     Εκτός από τον σωματικό βιασμό, υπάρχουν και άλλα είδη βιασμών, όπως ο ψυχικός, ο βιασμός της προσωπικότητας από ΜΜΕ και αντισόσιαλ μίντια, ο βιασμός των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ο βιασμός της κοινής Λογικής και πάει λέγοντας.
 Κάθε φορά, που κατηγορείται κάποιος, για επιθέσεις, σεξουαλικής φύσης, βαφτίζεται από τα ΜΜΕ, ως "δράκος", ακόμα και αν δεν είναι βιαστής, αλλά απλός εφαψίας...
 Αυτό έχει ως συνέπεια, να δημιουργείται ένα "κλίμα", εναντίον του και να αντιμετωπίζεται με υπερβολική, δηλαδή άδικη, αυστηρότητα.
  Πριν κάποιους μήνες, ένας ψυχάκιας, που είχε ή ...νόμιζε πως έχει σχέση με γυναίκα ελευθέρων ηθών, θεωρώντας ότι "απορρίφθηκε" από αυτήν, άρχισε να επιτίθεται και να χουφτώνει γυναίκες, στο δρόμο, ονομάστηκε "δράκος του Αμαρουσίου" και "έφαγε" 16 χρόνια κάθειρξη !
  Προχθές, είχαμε την σύλληψη ενός άλλου "Δράκου", των Αμπελοκήπων, αυτή τη φορά, που έκανε το ίδιο και ίσως σε πιο "λάιτ" εκδοχή και ήδη προφυλακίστηκε, με κατηγορίες, που επισύρουν πολυετείς καθείρξεις...
   Σε βίντεο, που είδαμε όλοι, ο δράστης, πλησιάζει από πίσω, αγκαλιάζει και θωπεύει μια γυναίκα, στη μέση του δρόμου, πάνω από τα ρούχα και όταν εκείνη προβάλλει την ελάχιστη αντίδραση, το βάζει στα πόδια !
  Αυτό το περιστατικό λοιπόν, που είδαμε όλοι, βαφτίστηκε από τον Ανακριτή, ως "απόπειρα βιασμού" και εδώ υπάρχουν σοβαρές αντιρρήσεις, ότι δηλαδή αυτό που έγινε και έχει καταγραφεί, από κάμερα, συνιστά "αρχή τέλεσης" του εγκλήματος του βιασμού...
   Με βάση τα άλλα, τα ...πιο σοβαρά, περιστατικά, για τα οποία κατηγορείται (ως τετελεσμένο βιασμό), όπως διέρρευσε, αφού δεν υπάρχουν βίντεο εκεί, είχε προχωρήσει περισσότερο και είχε γδύσει τις γυναίκες και άγγιξε τα γεννητικά τους όργανα.
    Βιασμός υπάρχει, όταν ο δράστης με βία ή απειλή βίας, εξαναγκάζει άλλον, σε συνουσία ή σε επιχείρηση ή ανοχή άλλης ασελγούς πράξης και το ερώτημα, που αβίαστα προκύπτει, είναι κατά πόσον το απλό άγγιγμα των γεννητικών οργάνων ή του στήθους, συνιστά την "ασελγή πράξη", για την οποία μιλάει το άρθρο του ΠΚ.
    Εδώ, για μένα, το Δικαστήριο, οφείλει να μπει σε γαργαλιστικές λεπτομέρειες και να ρωτήσει τα θύματα των επιθέσεων, αν υπήρξε απλό άγγιγμα ή αν ο δράστης εισχώρησε και το δάκτυλο στον κόλπο τους και για πόσο.
    Είναι ανάγκη, δηλαδή, να διασαφηνιστεί πόσο βίαιη και σοβαρή υπήρξε η παρέμβαση στην προσωπική τους σφαίρα και στην γενετήσια ελευθερία τους !
     Για μένα, επαναλαμβάνω, η απλή ψαύση των γεννητικών οργάνων, ΔΕΝ μπορεί να συνιστά βιασμό, όπως δυστυχώς δέχονται, ενίοτε (αν όχι συχνά) τα Δικαστήρια, η έννοια της ασελγούς πράξης, πρέπει να περιορίζεται σε σοβαρές ενέργειες, όπως η πεολειχία, η αιδοιλειχία κλπ, με κριτήριο πάντα, όχι μια απλή διέγερση, αλλά την επίτευξη οργασμού-εκσπερμάτωσης.
    Η απλή θώπευση μιας γυναίκας, πάνω από τα ρούχα μάλιστα, δεν μπορεί να βαφτίζεται ως "απόπειρα βιασμού" ή βιασμός, για τις περιπτώσεις αυτές, υπάρχει ειδικό άρθρο του ΠΚ, με τίτλο "προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας", που μιλάει για ασελγείς χειρονομίες, όπως είναι αυτές και όχι για ασελγείς πράξεις !
    Και φυσικά, η διαφορά στις απειλούμενες ποινές, είναι χαοτική : η προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας, είναι πλημμέλημα, με ταβάνι το 1 έτος φυλάκισης, ενώ ο βιασμός και η απόπειρα βιασμού, απειλούνται με 5 έως 20 και 2 έως 12, αντίστοιχα, έτη και εδώ φαίνεται πόσο κακό κάνουν οι "δράκοι των ΜΜΕ", που δικάζουν και καταδικάζουν κάποιον, πριν καν απολογηθεί...
    Αυτά, ως προς το καθαρά νομικό σκέλος, θα ακολουθήσει από κάτω, ως σχόλιο, μια γενικότερη αναφορά, στις ευρύτερες προεκτάσεις, αυτών των περιπτώσεων.


 

για την ισότητα των όπλων

    Θεωρώ ότι ίσως έχει έρθει η ώρα, να ανοίξει η συζήτηση, για ένα θέμα λιγάκι "ταμπού", δηλαδή για την μη αναγνώριση δικαιώματος έφεσης, στις αθωωτικές ποινικές αποφάσεις, στον πολιτικώς ενάγοντα !
  Με βάση το ισχύον καθεστώς, δικαίωμα έφεσης, σε αθωωτικές αποφάσεις, έχουν μόνον οι Εισαγγελείς και αυτοί, το ασκούν συνήθως και περιορισμένα, σε υποθέσεις, που έχουν λάβει δημοσιότητα...
  Ο πολιτικώς ενάγων, δηλαδή ο μηνυτής και θύμα του εγκλήματος, μένει "απροστάτευτος", σε περίπτωση αθώωσης του κατηγορούμενου και αυτό, θεωρώ, ότι χρήζει επανεξέτασης, όχι μόνον, επειδή απειλεί τα δικαιώματα του πολιτικώς ενάγοντος (κυρίως τις αστικές του διεκδικήσεις, για αποζημίωση), αλλά και για λόγους ευρύτερους, δηλαδή ορθής απονομής της Δικαιοσύνης.
  Προφανώς, ο Νομοθέτης, αξιολογεί ως σημαντικότερο, το να μην καταδικαστεί ένας αθώος, από το να αθωωθεί ένας ένοχος και πραγματικά ίσως να είναι έτσι.
  Από την άλλη μεριά όμως, πέρα από την ανάγκη ισότιμης αντιμετώπισης των διαδίκων μιας ποινικής Δίκης, σε περιπτώσεις που αθωώνονται ένοχοι, ελλοχεύει ο κίνδυνος υποτροπής τους, εφόσον θα αποκτούν -εύλογα- μια αίσθηση ατιμωρησίας !
  Εκτός αυτού, υπάρχουν περιπτώσεις, όπου η αθώωση, μπορεί να βασίζεται ακόμα και σε ερημοδικία του πολιτικώς ενάγοντος, όταν π.χ ζητάει αναβολή, επειδή κωλύεται ο δικηγόρος του και δεν δίνεται ή στην απουσία βασικών μαρτύρων κατηγορίας, όπου και πάλι το Δικαστήριο κακώς δεν αναβάλλει και προχωράει στην εκδίκαση...
  Ο αντίλογος σε αυτή την πρόταση, δεν μπορεί προφανώς, να είναι ότι ...θα αυξηθεί ο φόρτος των Δικαστηρίων, εφόσον αφενός δεν υπάρχει πολιτική αγωγή, στην πλειοψηφία των ποινικών Δικών και αφετέρου, μπορεί να θεσπιστεί ένα (λογικό) παράβολο, για να αποφεύγονται καταχρηστικές και αβάσιμες εφέσεις.
  Αν θέλαμε τώρα, να πάμε παραπέρα, στο πεδίο της εξίσωσης των όπλων, των δύο πλευρών της ποινικής Δίκης, θα έπρεπε να επανεξεταστούν και άλλα "θολά" σημεία, όπως το ζήτημα των μαρτύρων !
   Ενώ δηλαδή ο κατηγορούμενος, γνωρίζει εκ των προτέρων, ποιοι είναι οι μάρτυρες κατηγορίας και αυτοί, πρέπει, επομένως, να δηλωθούν εξαρχής, ήδη με τη μήνυση, ενώ η προσθήκη νέων, είναι διαδικασία λίγο πολύπλοκη, οι μάρτυρες υπεράσπισης, εμφανίζονται, για πρώτη φορά, στο ακροατήριο, χωρίς ο πολιτικώς ενάγων, να γνωρίζει ποιοι θα είναι...
  Άρα και εδώ, θα μπορούσε να δοθεί η δυνατότητα, στον πολιτικώς ενάγοντα, να εμφανίζει νέους ή πρόσθετους μάρτυρες κατηγορίας, στο Δικαστήριο, χωρίς προηγούμενη γνωστοποίηση και να μην περιορίζεται τόσο πολύ, από τους ήδη δηλωθέντες μάρτυρες (εξάλλου ένας αρχικός μάρτυρας, μπορεί, εν συνεχεία, να μην θέλει να καταθέσει ή το αντίστροφο, να εμφανιστεί όψιμα κάποιος άλλος) !
   Οι Νόμοι, αυτονόητα, πρέπει να αναθεωρούνται και να αλλάζουν, προς την κατεύθυνση της ορθότερης κάλυψης των αναγκών, για τις οποίες θεσπίστηκαν, με βάση τις κοινωνικές και άλλες μεταβολές ή με βάση ανάγκες και προβλήματα, που δεν έχουν τύχει ακόμα νομοθετικής κάλυψης και ρύθμισης.
   Στο πλαίσιο αυτό, υπενθυμίζω, μια λίγο παλαιότερη πρόταση μου, να θεσπιστεί, ως ελαφρυντικό, στον Ποινικό μας Κώδικα, ο εθισμός του κατηγορούμενου, στον τζόγο (κάθε μορφής), εθισμός, που μπορεί, σύμφωνα με την Επιστήμη, να είναι ισχυρότερος, ακόμα και από το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά (για τα οποία προβλέπονται ήδη ελαφρυντικές περιστάσεις).

από όνειδος, παράδειγμα προς μίμηση

     Η Τήλος, ένα μικρό νησί μας, έγινε γνωστό, πριν μερικά χρόνια, από τον πρώτο "γάμο" ατόμων του ιδίου φύλου (ήδη, με πρόσφατη απόφαση του Α.Π, οι "γάμοι" αυτοί, κρίθηκαν άκυροι και ανυπόστατοι), δηλαδή για τους λάθους λόγους...
  Σήμερα, με τα όσα έγιναν και γίνονται εκεί, θα έπρεπε να προβάλλεται πολύ περισσότερο και να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και για τα υπόλοιπα νησιά μας !
  Το προσφυγικό (ή μεταναστευτικό) πρόβλημα είναι παρόν και διαρκώς "καυτό", για πολλούς λόγους : επειδή το μεγαλύτερο βάρος σηκώνουν δυο-τρία νησιά, επειδή έρχεται πάλι κρύο και χειμώνας, επειδή οι πρόσφυγες παραμένουν εγκλωβισμένοι εκεί, για πολύ μεγάλο διάστημα και επειδή ο συνωστισμός, μοιραία, προκαλεί εντάσεις, επεισόδια και βία.
  Όσες ευθύνες και αν έχει η κυβέρνηση και ο αρμόδιος Υπουργός, προσωπικά, το προσφυγικό δεν παύει να αποτελεί ζήτημα ευρωπαϊκό και όχι μόνον ελληνικό, εφόσον η συντριπτική πλειοψηφία, χρησιμοποιεί την Ελλάδα, ως πέρασμα. για κάποια άλλη Ευρωπαϊκή χώρα !
  Οι συνθήκες φιλοξενίας, σίγουρα δεν είναι ιδανικές, ενώ και ο περιορισμός, η δέσμευση της ελευθερίας κάποιων, που δεν είναι εγκληματίες, επί μακρόν, οπωσδήποτε δεν μπορεί να γίνει ανεκτός, από άποψη ανθρώπινων δικαιωμάτων.
  Στο ζήτημα αυτό, λοιπόν, η Τήλος, απέναντι στα άλλη νησιά, έχει να αντιπαραβάλει τα εξής : όσοι Σύροι πρόσφυγες, πήγαν εκεί, πλέον, θέλουν να ζήσουν στη "Γη της Επαγγελίας", όπως την αποκαλούν και όχι να φύγουν, ζουν σε κανονικά σπίτια και όχι σε προκάτ παραπήγματα, βγάζουν μόνοι τους, τα προς το ζην, με την εργασία τους, δηλαδή (σε φούρνους και άλλες μικρές επιχειρήσεις, σε αγροτικές και κτηνοτροφικές εργασίες κλπ), ορισμένοι μάλιστα ετοιμάζουν νέες επιχειρηματικές-συνεταιριστικές κινήσεις, μαθαίνουν ελληνικά και γενικά, εντάσσονται ομαλά και γρήγορα, στην τοπική κοινωνία, αισθανόμενοι αναπόσπαστο μέρος της και όχι "ξένο σώμα" !
  Πέρα από το προσφυγικό όμως, η Τήλος, έχει να επιδείξει αξιοζήλευτη πρωτοπορία και σε άλλους τομείς, αφού έγινε το πρώτο ενεργειακά αυτόνομο νησί της Ευρώπης, αξιοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο, τον ήλιο και τον άνεμο, που υπάρχουν σε αφθονία.
  Αυτό έχει ιδιαίτερα σημασία, σήμερα, όπου η ΔΕΗ, προσπαθεί, με μεγάλο φυσικά κόστος, να διασυνδέσει τα νησιά του Αιγαίου, με το ηπειρωτικό σύστημα μεταφοράς ενέργειας...
  Γενικά, είναι ένα μέρος, όπου ο πληθυσμός, αυξάνεται διαρκώς και υπάρχει ανάπτυξη σε όλα τα επίπεδα και μαζί με δυο-τρία άλλα μέρη της Ελλάδας (βλ. Ανάβρα Μαγνησίας), αποτελούν "οάσεις στην σύγχρονη έρημο" και αποδεικνύουν ΠΏΣ θα μπορούσε να είναι η χώρα μας, αν είχε έξυπνους και άξιους ανθρώπους, στη Δημόσια Διοίκηση !

ο ραγιάς ζει

    Στη διάρκεια των 400 χρόνων, που κράτησε η κατοχή της χώρας, από τους Οθωμανούς κατακτητές, οι Έλληνες αποκαλούνταν "ραγιάδες", δηλαδή υποτελείς-υπόδουλοι, έννοια με σαφώς υποτιμητικό χαρακτήρα...
 Ο σύγχρονος νεοέλληνας, δυστυχώς, δίνει την εντύπωση ότι κουβαλάει γονίδια και νοοτροπίες του ραγιά, ακόμα και 200 χρόνια, μετά την απελευθέρωση, με διάφορες εκφάνσεις, όχι μόνον της υποτέλειας, αληθινής ή ...προσποιητής, απένταντι στην Εξουσία, πλέον.
  Η κουβέντα αυτή είναι επίκαιρη, καθώς βλέπουμε αυτές τις ημέρες, τον συνωστισμό αιτήσεων, για τα ψίχουλα του (αντι)κοινωνικού μερίσματος, ακόμα και από άτομα, που δεν το δικαιούνται, άλλοι δηλώνουν ψευδή στοιχεία (θυμίζει όσους, πιθανώς, ζητάνε επίδομα θέρμανσης, χωρίς να έχουν βάλει πετρέλαιο), άλλοι κάνουν αιτήσεις, εξ ονόματος πεθαμένων κ.ο.κ.
  Μία βασική έκφανση ραγιαδισμού, είναι, επομένως, η κουτοπονηριά και η απάτη, η προσπάθεια παράκαμψης του Νόμου, με απίστευτες "πατέντες", πέρα δηλαδή από την (ακαταμάχητη) τάση, να απλώνουν το χέρι, σαν ζήτουλες, κάθε φορά, που η Εξουσία μοιράζει χρήμα (δεν λέω τζάμπα, γιατί δεν υπάρχει αυτό το πράγμα, το τζάμπα έχει πεθάνει προ πολλού).
   Πέρα, από χτυπητές περιπτώσεις, όπως το χτίσιμο μέσα σε καμένα δάση (βέβαια, η αυθαιρεσία στη δόμηση, είναι, στην Ελλάδα ο κανόνας, ακόμα και όταν υπάρχει άδεια...), θέλω να μιλήσω σήμερα, για μια πιο πεζή-καθημερινή περίπτωση, για τα "σημεία και τέρατα", που παρατηρώ, όσον αφορά την στάθμευση στο κέντρο της πόλης.
   Εκεί, λοιπόν, ο σύγχρονος, νεοέλληνας, ραγιάς, σκαρφίζεται απίστευτους τρόπους, προκειμένου ΚΑΙ να κάνει τη δουλειά του (να παρκάρει κοντά, δηλαδή και να μην περπατήσει και του πέσει ...ο πισινός) ΚΑΙ να γλιτώσει την κλήση.
    Εδώ βέβαια, θα ήταν χρήσιμη, η μαρτυρία ενός δημοτομπάτσου, για το τι βλέπουν καθημερινά τα ματάκια του, ως πιο ειδικού, απλά αυτό, που με έκανε να απορήσω είναι : πως γίνεται ένα αυτοκίνητο, να έχει παρκάρει σε μπλε γραμμή, δηλαδή σε θέση μόνιμου κατοίκου, να ΈΧΕΙ ταμπελάκι μόνιμου κατοίκου στο ταμπλό ΚΑΙ να έχει και ...κλήση στον υαλοκαθαριστήρα !
    Φαινομενικά, δηλαδή, έχει παρκάρει νόμιμα, άρα γιατί ...έχει πάρει κλήση ; Η μόνη εξήγηση, που μπορώ να σκεφτώ, είναι πως, είτε το καρτελάκι μόνιμου κατοίκου, είναι ...πλαστό, είτε ότι αντιστοιχεί σε άλλο όχημα (έχει νομίζω barcode και ο δημοτομπάτσος το βλέπει).
    Πέρα δηλαδή από τις ...κλασικές κουτοπονηριές, έχει χαλάσει το όχημα, περιμένω να εκδοθεί κάρτα και τα άλλα "χαρτάκια" που αφήνει κάποιος, για να κοροϊδεύσει την Εξουσία (ουσιαστικά δηλαδή τον εαυτό του) και τα οποία έχω δει, όπως είχα πει παλιότερα, ακόμα και σε αυτοκίνητα εκπαιδευτικών, που υποτίθεται ότι διδάσκουν ...Παιδεία και σεβασμό στους Νόμους, κάποιοι το έχουν πάει όλο αυτό, σε άλλο επίπεδο, το έχουν αναγάγει σε "επιστήμη" (πως θα παρκάρω παράνομα, χωρίς συνέπειες) !
    Κάτι επίσης, ακόμα πιο κουφό (αλλά 100% ελληνικό), που έχω δει, χωρίς να είμαι βέβαια απόλυτα σίγουρος, είναι και τούτο (όπου εκεί, αν ισχύει, το πράγμα τερματίζει) : έχω παρατηρήσει ένα ι.χ, ίδιου χρώματος και σχετικά σπάνιο (δεν κυκλοφορούν πολλά), κάποιες μέρες, να είναι παρκαρισμένο νόμιμα, με ελληνικές πινακίδες και κάποιες μέρες παράνομα, με ...γερμανικές πινακίδες (οπότε τις κλήσεις τρώει "ο Γερμανός", ΑΝ είναι υπαρκτό πρόσωπο...).
    Βέβαια, αν ανοίξουμε τώρα, την συζήτηση, για το αν και κατά πόσον, οι κλήσεις που κόβονται, τελικά ...πληρώνονται, θα πάμε σε μια άλλη έκφανση ραγιαδισμού, στο ότι γλύφω ή χρησιμοποιώ γνωριμίες, για να μην έχω συνέπειες, από την παραβίαση των Νόμων ή για να πάρω αυτό που θέλω (διορισμό, κάρτα μόνιμου κατοίκου, άδεια εισόδου στο δακτύλιο, μετάθεση στο Στρατό και πάει λέγοντας, ο κατάλογος ΕΊΝΑΙ ατελείωτος).
    Ο σύγχρονος νεοέλληνας ραγιάς, είναι διατεθειμένος να πληρώσει-λαδώσει τον υπάλληλο-εκπρόσωπο της Εξουσίας, για να πετύχει αυτό, που επιδιώκει ΑΚΟΜΑ και (εδώ είναι το εξωφρενικό) όταν έχει δίκιο, όταν δικαιούται αυτό που ζητάει !
    Ο σύγχρονος νεοέλληνας ραγιάς, θέλει επίσης να παίρνει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα, με τη λιγότερη δυνατή προσπάθεια και ει δυνατόν, χωρίς να κάνει τίποτα...(εξ ου και οι περισσότεροι κοιτάνε να "βολευτούν" στο Δημόσιο)
    Και το καταφέρνει πολύ συχνά, χάρη στις πελατειακές σχέσεις και το ρουσφέτι, πουλώντας την ψήφο του, κάνοντας ένα αλισβερίσι με την Εξουσία, αντίστοιχο με ό,τι γινόταν επί Τουρκοκρατίας, όπου για να τύχεις ευνοϊκότερης μεταχείρισης, θα έπρεπε, είτε να λαδώσεις, είτε να "γλύψεις", είτε να καταδώσεις κάποιον άλλον, δηλαδή να ρουφιανέψεις και πάει λέγοντας.
   Επομένως, η σύγχρονη έννοια του ραγιαδισμού, διαφέρει από αυτήν, που της δίνουν κάποιοι (είτε από άγνοια, είτε από δόλο), ότι δηλαδή είμαστε υποτελείς στους ...ξένους δανειστές (ενώ αυτό είναι φυσιολογικό, ισχύει πάντα και παντού και έτσι άλλωστε μένουμε ζωντανοί), είναι καθαρά ΕΣΩΤΕΡΙΚΌ ζήτημα και πρόβλημα και όσο ο νεοέλληνας συνεχίζει να έχει την "νοοτροπία του ραγιά" και εξαρτάται από άλλους (κυρίως τους πολιτικούς), δεν μπορεί να πάρει την ζωή και την τύχη του, στα χέρια του και παράλληλα κοιτάει πως θα παρακάμψει τη νομιμότητα, με κουτοπονηριά, προκοπή δεν θα υπάρξει στον τόπο αυτό !

ας μιλήσουμε για Χρηματιστήριο

    Η ανάρτηση αυτή έχει και προσωπικό-εξομολογητικό χαρακτήρα, αλλά και νομικό, καθώς αυτές τις ημέρες, αν δεν απατώμαι, δικάζεται ξανά η υπόθεση με το "σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου".
 Αρχικά, οι κατηγορούμενοι είχαν αθωωθεί, αλλά άσκησε έφεση ο Εισαγγελέας και ξανά δικάζονται (μιλάμε για την περίοδο του 1999, οπότε καταλαβαίνει κανείς, πόσο ...γρήγορα λειτουργούν και οι δημόσιες υπηρεσίες, που λέγονται "Δικαστήρια").
 Πρόσφατα είχα διαβάσει ότι η Εισαγγελέας στην αγόρευση της, ήταν "καταπέλτης" (κατά κανόνα, αυτό είναι κακό σημάδι) και αναρωτιέμαι αν οι δικαστές μας, γνωρίζουν πως λειτουργεί το Χρηματιστήριο...
  Το λέω, επειδή γράφτηκε ότι ειπώθηκε, από την εισαγγελική έδρα πως οι κατηγορούμενοι είναι ένοχοι, επειδή γέμισαν με "χαρτιά" (δηλαδή μετοχές) την Αγορά, ενώ είναι γνωστό πως ...όσο περισσότερες μετοχές έχει μία εταιρία, τόσο δυσκολότερο είναι να χειραγωγηθεί η τιμή τους !
   Αυτό μας οδηγεί ξανά στο γενικότερο ερώτημα (ή ερωτηματικό) αναφορικά, με το ποια και πόση μόρφωση, πέρα των νομικών, έχουν οι Δικαστές μας και πόση σχέση, με την κοινωνική, οικονομική κλπ πραγματικότητα και καθημερινότητα.
  Για να πάμε τώρα στο προσωπικό, οφείλω να εξομολογηθώ ότι έχω χάσει ένα μεγάλο (αναλογικά) ποσόν στο Χρηματιστήριο και μόλις πρόσφατα, άρχισα να αναρωτιέμαι, μήπως τελικά ήμουν όντως εθισμένος και αν αξίζει να συνεχίσω να ασχολούμαι με αυτό...
  Μιλάμε για χρήματα, που προέρχονται, κατά 80% από προσωπική εργασία, από τον ιδρώτα μου και μάλιστα ίσως από το υστέρημα μου, αφού για να καταθέτω στον επενδυτικό λογαριασμό, είχα στερηθεί, επί σειρά ετών, άλλα πράγματα (αγορές, διακοπές κλπ).
   Είχα αρχίσει να διαβάζω τις κιτρινοπορτοκαλί σελίδες των οικονομικών ένθετων των εφημερίδων, ήδη όντας φοιτητής, περί το 1996, ήτοι πριν τη μεγάλη ΨΎΧΩΣΗ του 1999, με τη διαφορά ότι τότε δεν είχα χρήματα, για να "παίξω", αν είχα και είχα τοποθετηθεί, πριν την έκρηξη, ίσως να ήταν αλλιώς τα πράγματα (αν και όταν κολλήσεις το μικρόβιο, δύσκολα ξεκολλάς).
    Ζώντας από κοντά την εμπειρία του 1999 με τα αλλεπάλληλα lipit ups των μετοχών, εταιριών συχνά δίχως αντικείμενο, όπως π.χ κάποιων που είχαν στην κατοχή τους μόνον ένα ακίνητο και ανέβαιναν επειδή ...έβγαινε φήμη, ότι θα γίνει εμπορικό κέντρο, απέκτησα μοιραία, την αντίληψη ότι μπορεί από το Χρηματιστήριο, να βγει μεγάλο και γρήγορο κέρδος.
   Αυτό ίσως ήταν και το λάθος μου, ότι επιδίωκα ένα μεγάλο πάντα κέρδος και όχι ένα μετριοπαθές, με συνέπεια να παίρνω μεγαλύτερα ρίσκα (όπου κρύβονται και μεγαλύτερες αποδόσεις, αλλά και η ...απώλεια του κεφαλαίου).
   Τώρα, που το σκέφτομαι, από το 2001, έως πρόσφατα (τώρα είμαι δύο με τρία χρόνια "καθαρός"), λειτουργούσα όπως ο κλασικός, εθισμένος, τζογαδόρος : κάθε φορά, που δεν μου έβγαινε το "ποντάρισμα" και έχανα όλο το κεφάλαιο, άρχιζα ...να αναζητώ το επόμενο κ.ο.κ, μερικά βράδια δεν κοιμόμουν, από την υπερένταση και την ελπίδα ότι είχα εντοπίσει κάποια "ευκαιρία", ενώ είναι φοβερό και πόσο γρήγορα και χωρίς δεύτερες σκέψεις, κατέθετα τα χρήματα από τη δουλειά, στον επενδυτικό λογαριασμό, για να είμαι έτοιμος, να μην χάσω το τρένο...
   Πλέον, έχοντας καεί τόσο άσχημα, διστάζω πλέον να ξανά πλησιάσω και έχω αμφιβολίες, αν αξίζει να ξανά ασχοληθώ, αν και υπάρχουν, ακόμα και σήμερα, αλλά και στη διάρκεια της Κρίσης, μετοχές με αποδόσεις, άνω του 100%, αποδόσεις, που ίσως δεν μπορείς να βρεις πουθενά αλλού (αλλά και οι μερισματικές αποδόσεις, είναι πολλαπλάσιες του τραπεζικού τόκου).
   Μιλάμε για κυρίως εξαγωγικού προσανατολισμού επιχειρήσεις, αφού η εσωτερική αγορά, είναι πεθαμένη, ωστόσο πάντα θα υπάρχουν μερικά "αλλά"...
   Ουσιαστικά, επενδύεις στην επιχείρηση κάποιου άλλου, ο οποίος μπορεί να μην κάνει χρηστή Διοίκηση και γενικά σε κάτι, που ΔΕΝ ελέγχεις, ως μικρομέτοχος !
    Πέρα από τους καταστροφικούς χειρισμούς του/των μεγαλομετόχων, όμως, είσαι εκτεθειμένος και σε τυχαία γεγονότα, όπως συναλλαγματικές ισοτιμίες, σε πολέμους και φυσικές καταστροφές, εδώ ή αλλού και στα "γυρίσματα" των αγορών ή στις τεχνολογικές εξελίξεις, που μπορούν να αφήσουν εκτός Αγοράς, την επιχείρηση, στην οποία είχες επενδύσει.
    Πλέον, έχει γίνει κατανοητό, ότι δεν υπάρχουν "σίγουρες" επενδύσεις, στο Χρηματιστήριο, υπάρχουν μόνον πιο σίγουρες, από κάποιες άλλες, οι ...αιωνόβιες επιχειρήσεις, πάντως, είναι μετρημένες στα δάκτυλα.
    Ειδικά, εδώ, όμως, στην Βενεζουέλα των Βαλκανίων, έχεις να αντιμετωπίσεις και το εχθρικό, προς την επιχειρηματικότητα, περιβάλλον και τους καταστροφικούς-εγκληματικούς χειρισμούς Υπουργών και άλλων κρατικών παραγόντων, που "μπορούν", εν μια νυκτί, να ακυρώσουν-καταστρέψουν επενδύσεις και περιουσίες δισεκατομμυρίων ευρώ, όπως έχει γίνει επανειλημμένα (με νέους ή και με τους ισχύοντες Νόμους, όπως ο πτωχευτικός κώδικας).
    Έτσι π.χ αν είσαι μέτοχος σε κατασκευαστική εταιρία, που πτώχευσε, επειδή ο βασικός, αν όχι μοναδικός, πελάτης της, δηλαδή το ελληνικό Δημόσιο, χρεοκόπησε επίσης και έκανε στάση πληρωμών, που μπορείς να βρεις το δίκιο σου ;
    Γενικά μιλώντας πάντως, το Χρηματιστήριο χρειάζεται έλεγχο συναισθημάτων, υπομονή και άλλες αρετές χαρακτήρα, μπορεί να ενέχει σημαντικό ρίσκο, αλλά σε καμία περίπτωση, δεν μπορεί να συγκριθεί με τυχερά παίγνια κλπ, δηλαδή τζόγο, εκτός αν ΕΣΎ το βλέπεις έτσι και πράττεις ανάλογα.

ο μεγαλύτερος εφιάλτης του αριστερού

    Ο μεγαλύτερος εφιάλτης των αριστερών, σε όλη τη διάρκεια της Ιστορίας και απανταχού της Γης, ακούει στο όνομα "φοροδιαφυγή" !
 Μιλώντας για "αριστερούς", να ξεκαθαρίσουμε ότι μιλάμε, όχι για όσους δηλώνουν τέτοιοι ή ψηφίζουν αριστερά κόμματα, αλλά για όσους πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από τους φόρους και τον πλούτο, που παράγουν κάποιοι άλλοι...   
  Έτσι π.χ ένας ένστολος ή άλλος Δ.Υ, που δηλώνει "ακροδεξιός", ότι δηλαδή στηρίζει την Χ.Α, βρίσκεται σε κρίση ταυτότητας, είναι αριστερός και δεν το ξέρει, ζει σε καθεστώς ιδιότυπης "σχιζοφρένειας".
 Οποιοσδήποτε δέχεται να συντηρείται, από μια κρατική αργομισθία, αυτομάτως, εκείνη τη στιγμή, γίνεται αριστερός, άσχετα από το τι δηλώνει ή ...νομίζει πως είναι.
  Έτσι π.χ όταν τους λες, ότι η ΝΔ είναι το πιο αριστερό κόμμα (με ρεκόρ ρουσφετιών-προσλήψεων στο Δημόσιο) ή ότι αριστερή είναι και ...η βασιλική οικογένεια της Αγγλίας, σε κοιτάνε περίεργα, τους φαίνονται αυτά πρωτάκουστα, ενώ θα έπρεπε να είναι αυτονόητα και κατανοητά, από όλους.
 Από την στιγμή, που τα αριστερά "παράσιτα", σιτίζονται από τους φόρους, που πληρώνουν κάποιοι άλλοι, τι πιο φυσιολογικό, να τρέμουν στην ιδέα της "φοροδιαφυγής", ότι δηλαδή κάποιος δεν πληρώνει καθόλου (ή αρκετά, σύμφωνα ...με τα δικά τους κριτήρια) τα χρήματα, από τα οποία περιμένουν, για να ζήσουν !
   Είναι το μόνιμο πρόβλημα, στα άλυτα υπαρξιακά τους ζητήματα, ο ανεμόμυλος, που κυνηγούν, ως άλλοι δον Κιχώτες, τα αριστερά, κρατικοδίαιτα, τρωκτικά...
   Επίσης, είναι εκπληκτικό, ότι ακόμα και σήμερα, όπου, με επίσημα-διεθνή στοιχεία, στην χώρα μας, έχουμε ανελέητη και απάνθρωπη υπερφορολόγηση, οι άπλυτοι αριστεροί, εξακολουθούν να μιλούν ...για τη "φοροδιαφυγή", ως αιτία δεινών !
   Είναι τέτοια η τρέλα και η ψύχωση τους, που κατηγορούν γενικά και αόριστα και κυρίως αναπόδεικτα, κάποιους για φοροδιαφυγή, χωρίς να έχουν συναίσθηση του τι είναι και τι κάνουν οι ίδιοι...
   Έτσι π.χ βλέπεις να "τιτιβίζει" εναντίον της ...φοροδιαφυγής, ο αριστερός Παπαδημούλης, που παίρνει πάνω από 10 χιλιάρικα το μήνα, από τον Ευρωπαίο ...φορολογούμενο και παράλληλα, διατηρεί καταθέσεις άνω του 1 εκατομμυρίου ευρώ, σε ξένες τράπεζες.
   Αν είναι αντικοινωνική συμπεριφορά, η αποφυγή πληρωμής φόρου, η διατήρηση καταθέσεων, εκτός του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, από αριστερά, κρατικοδίαιτα, τρωκτικά, που έκαναν, άγνωστο πως, τεράστιες περιουσίες, είναι έγκλημα !
   Επομένως, παράλληλα με τις λίστες, με τα ονόματα των "φοροφυγάδων", που βγάζουν στη δημοσιότητα οι αριστεροί, κάθε τόσο, θα πρέπει να βγάλουν και λίστες με τα ονόματα όσων διατηρούν καταθέσεις, εκτός ελληνικού τραπεζικού συστήματος, αλλά και άλλες λίστες, όπως π.χ με τα ονόματα των καταχραστών του δημόσιου χρήματος (όσων καταδικάζονται τελεσίδικα και μερικοί από αυτούς, έχουν το θράσος να κάνουν προσφυγές, για να ξανά γυρίσουν, στις θέσεις τους...).
   Φυσικά, θα πρέπει να δούμε και αν αυτές οι περιουσίες, αποκτήθηκαν με τρόπο νόμιμο, παράνομο ή ...νομιμοφανή.
   Μιλώντας για νομιμοφανή τρόπο, εννοώ χρήματα, που δόθηκαν παράνομα και ανήθικα, αλλά καλύπτονται από (αντισυνταγματικές και ...παράνομες) ...διατάξεις Νόμων, που ψηφίζουν αυτοί, που έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι : π.χ τα 3.500 ευρώ μηνιαίως (επί 14), που έπαιρνε επί "κουρασμένου", ο απόφοιτος Λυκείου ή τα 400 χιλιάρικα εφάπαξ, που δόθηκαν σε συνταξιούχους Δ.Υ ή και οι σημερινοί μισθοί, που δίνονται στους βουλευτές, από την στιγμή, που ο κόσμος πεινάει και υπερφορολογείται και δεν αντιστοιχούν σε κάποια ισόποση αντιπαροχή, εκ μέρους τους, ΔΕΝ μπορεί να θεωρούνται νόμιμα και "λευκά" χρήματα (ούτε μαύρα, σε μια ενδιάμεση, γκρίζα, κατάσταση) !
    Εκτός αυτού, οι ίδιοι αριστεροί, που κάνουν κήρυγμα για τη φοροδιαφυγή, αυξάνουν διαρκώς τις κρατικές δαπάνες, με συνέπεια, να απαιτούνται διαρκώς νέες φορολογικές επιβαρύνσεις, προκειμένου να καλυφθούν, δηλαδή κάτι σαν τη γάτα, που κυνηγάει την ουρά της...
   Έτσι π.χ στον πρόσφατο-τελευταίο προϋπολογισμό του 2018, οι αμοιβές των Δ.Υ, που είναι ήδη κατά 30% (μέσο όρο) μεγαλύτερες από εκείνες, του ιδιωτικού τομέα, δηλαδή από εκείνες, που είναι κοντά στην οικονομική πραγματικότητα, που ζούμε, αυξάνονται (!), κατά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
   Μιλάμε δηλαδή για τρελούς, για παρανοϊκούς, κυβερνώντες, που ανοίγουν νέες τρύπες στο βαρέλι και βλέποντας ότι δε γεμίζει, φωνάζουν "ρίξτε και άλλο νερό" (χωρίς να περνάει καν από το μυαλό τους, από που έρχεται το νερό και αν μπορεί να στερέψει).

όταν ένας, ξεβράκωσε πολλούς

    Ο ίδιος έχασε μόνον την μπλούζα του και ένα παπούτσι, ωστόσο "ξεβράκωσε" πολύ κόσμο : αναφέρομαι στον φοιτητή, που βρέθηκε νεκρός, στην Κάλυμνο, μετά από τέσσερις (!) ημέρες ερευνών (;), μόλις 200 μέτρα, από το σημείο, όπου είχε αφήσει το ποδήλατο του.
  Να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω πάει στην Κάλυμνο, ωστόσο από αυτά που είδα, το (βραχώδες) σημείο είναι λίγο πάνω, από τα τελευταία σπίτια και σε κάθε περίπτωση, μιλάμε για νησί και όχι ένα από τα μεγαλύτερα, άρα μπορεί να ερευνηθεί σχετικά εύκολα.
  Οι πρώτοι, που "ξεβρακώθηκαν" είναι οι δημοσιοκάφροι (ελπίζω να μην παρεξηγούνται οι δημοσιογράφοι, που τους αποκαλώ έτσι), αφού το τι ακούσαμε και διαβάσαμε μέχρι να βγει το πόρισμα του Ιατροδικαστή, που τους εξέθεσε άσχημα, δεν περιγράφεται !
  Από την αρχή, μίλησαν για ...δολοφονία, είπαν ακόμα και ...για σφαίρα στο κεφάλι, για σύρσιμο της σορού, μέσα σε ...τσουβάλι και ένα σωρό άλλες (πως να τις χαρακτηρίσεις ;), ενώ επρόκειτο για ένα τραγικό ατύχημα-δυστύχημα, για ένα απλό στραβοπάτημα, στο βράχο...
   Πιο τραγικό όμως, είναι ότι δεν βγήκε μετά ΟΎΤΕ ΈΝΑΣ δημοσιογράφος, να ζητήσει συγγνώμη (από τους συγγενείς του, αλλά και όλους εμάς, τους δύσμοιρους, που ...ενημερωνόμαστε, από αυτούς), δεν ακούσαμε να παραιτηθεί κανένας, ούτε να απολυθεί, από τον αρχισυντάκτη ή τον ιδιοκτήτη του ΜΜΕ !
   Αποδεικνύεται, ότι οι δημοσιογράφοι, οι τιμητές των πάντων, δεν κάνουν ποτέ αυτοκριτική, ενώ είναι χειρότεροι, από αυτούς, που κρίνουν, ούτε όταν παθαίνουν ΤΌΣΟ καραμπινάτα φιάσκα-νίλες...
   Η φρικτή αποκάλυψη του Ιατροδικαστή, ότι ο θάνατος επήλθε πολλές ώρες μετά, ήτοι ότι ο φοιτητής έμεινε για 3 ημέρες σχεδόν, στα βράχια, να ξεψυχάει αβοήθητος, αργά και βασανιστικά, οπωσδήποτε "ξεβρακώνει" και τους μηχανισμούς έρευνας και διάσωσης (αστική ευθύνη του Δημοσίου και ίσως και ποινικές ευθύνες εδώ, μένει να δούμε, αν θα αναζητηθούν).
   Πέρα από τις ευθύνες του κρατικού μηχανισμού, που δεν τον βρήκε έγκαιρα (πάνω από τα τελευταία σπίτια, ενός νησιού...), ενώ έτσι θα μπορούσε ίσως να έχει σωθεί, σίγουρα και οι Καλύμνιοι, δεν θα πρέπει να αισθάνονται περήφανοι, που δεν κινητοποιήθηκαν μαζικά, για να τον βρουν, αλλά και όλοι εμείς, που τον ψάχναμε ...στην τηλεόραση και στους υπολογιστές, ενώ ήταν 200 μέτρα, από το ποδήλατο του και ξεψυχούσε, περιμένοντας βοήθεια !
    Εξίσου τραγικά, τέλος, είναι και τα όσα, ακολούθησαν την εύρεση του άψυχου πια σώματος και τα οποία θα έλεγε κανείς ότι θα συνέβαιναν στην Ζιμπάμπουε και όχι ...σε χώρα-μέλος (και μάλιστα από τα πρώτα) της Ε.Ε.
    Αναφέρομαι στο γεγονός, ότι η σορός έμεινε εκεί, ένα ολόκληρο βράδυ "φρουρούμενη", επειδή έπρεπε να έρθουν Αστυνομικοί και Ιατροδικαστής, "από κάπου αλλού" (και δεν μπορούσαν (;) να φτάσουν νωρίτερα)...
    Σήμερα, βέβαια, μαθαίνουμε ότι διατάχθηκε νέα νεκροψία, από Εισαγγελέα και αν ανατραπεί (!) το αρχικό πόρισμα και πουν τώρα, ότι είναι έγκλημα, θα έχουμε προφανώς, νέα "ξεβρακώματα", όσων προσπάθησαν (;) να το συγκαλύψουν !