Μία είδηση, που πέρασε στα "ψιλά" εχθές, παρουσιάζει εξαιρετικό νομικό ενδιαφέρον : ένας Ιταλός φέρεται να έχει καταθέσει αγωγή αποζημίωσης (οι δημοσιογράφοι, μη γνωρίζοντας τη διαφορά, έκαναν-κλασικά-λόγο για "μήνυση") εναντίον του ανθρώπου, που συνήψε ερωτικές σχέσεις με τη σύζυγό του και του "έκλεισε το σπίτι".
Πρόκειται για αγωγή ηθικής βλάβης, ύψους 600.000 ευρώ (!), για τον ίδιο και τα παιδιά του και θα συζητηθεί τον ερχόμενο Μάη στα Ιταλικά Δικαστήρια.
Η υπόθεση εμφανίζει ενδιαφέρον, αφενός διότι πρόκειται για σπάνια-αν όχι μοναδική- περίπτωση του είδους και αφετέρου, διότι ενδεχόμενη αποδοχή της θα σημάνει πιθανόν ομοβροντία παρόμοιων αγωγών (σε όλο τον κόσμο) !
Ο ενάγων ισχυρίζεται ότι ο εναγόμενος φλέρταρε επίμονα τη γυναίκα του και συνήψαν τελικά ερωτική σχέση, ενώ -προφανώς- γνώριζε ότι είναι παντρεμένη, με συνέπεια να του καταστρέψει το γάμο.
Ας δούμε με βάση το Ελληνικό Δίκαιο, αν θα μπορούσε να ευδοκιμήσει μία τέτοια αγωγή :
Στην Ελλάδα, για να επιδικαστεί αποζημίωση ηθικής βλάβης, θα πρέπει ο εναγόμενος να έχει κάνει κάτι παράνομο και μάλιστα με υπαιτιότητα (δόλο ή αμέλεια).
Μετά την κατάργηση, στις αρχές της δεκαετίας του '80, του εγκλήματος της μοιχείας, από τον εκσυγχρονιστή (=καταστροφέα) της ελληνικής κοινωνίας Α. Παπανδρέου, προφανώς η αγωγή δεν μπορεί να στηριχτεί εκεί.
Ωστόσο, η έννοια της παρανομίας είναι ευρύτατη, εν προκειμένω και δεν περιλαμβάνει μόνο παραβίαση διατάξεων Νόμων (π.χ ποινικού Κώδικα), αλλά ακόμα και τα έθιμα, τα (χρηστά) ήθη και την καλή πίστη, όπως τα αντιλαμβάνεται ο μέσος συνετός άνθρωπος (διότι για κάποιους οι εξωσυζυγικές σχέσεις μπορεί να είναι και ...φυσιολογικές) !
Εδώ λοιπόν το κρίσιμο είναι να αποδειχτούν τα εξής : 1. ότι ο εραστής γνώριζε ότι η γυναίκα είναι παντρεμένη (και ότι πιθανόν έχει και παιδιά) 2. ότι παρ'όλ'αυτά επεδίωξε να συνάψει ερωτική σχέση μαζί της, αποδεχόμενος το γεγονός ότι αυτό μπορεί να τινάξει στον αέρα το γάμο της και 3. ότι ενήργησε κακόπιστα και αντίθετα στα χρηστά ήθη (στην περίπτωση της Ιταλίας, ο εναγόμενος φέρεται να φλέρταρε πολύ πιεστικά και επίμονα τη γυναίκα, η οποία τελικά ..ενέδωσε).
Κάποιος εδώ θα αντιτάξει εύλογα ότι τίποτε δεν θα συνέβαινε, χωρίς τη θέληση και τη συγκατάθεση της συζύγου, αλλά και για αυτό υπάρχει ..αντίδοτο : ενάγεις και τους δύο (αυτό θα ήταν μάλλον πιο σωστό και πιο λογικό) !!
Σίγουρα κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το αποτέλεσμα της εν λόγω Δίκης, διότι τα νομικά δεν είναι μαθηματικά και κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, ωστόσο αναμένεται η απόφαση με μεγάλο ενδιαφέρον και εφόσον γίνει δεκτή, καταλαβαίνετε τι θα ακολουθήσει : όλοι οι απατημένοι σύζυγοι θα στρέφονται κατά του άλλου/άλλης και του εραστή/ερωμένης, ώστε άλλος να είναι ο "κερατάς και άλλος ο "δαρμένος" (γδαρμένος καλύτερα και οικονομικά μιλώντας πάντα) !
Πρόκειται για αγωγή ηθικής βλάβης, ύψους 600.000 ευρώ (!), για τον ίδιο και τα παιδιά του και θα συζητηθεί τον ερχόμενο Μάη στα Ιταλικά Δικαστήρια.
Η υπόθεση εμφανίζει ενδιαφέρον, αφενός διότι πρόκειται για σπάνια-αν όχι μοναδική- περίπτωση του είδους και αφετέρου, διότι ενδεχόμενη αποδοχή της θα σημάνει πιθανόν ομοβροντία παρόμοιων αγωγών (σε όλο τον κόσμο) !
Ο ενάγων ισχυρίζεται ότι ο εναγόμενος φλέρταρε επίμονα τη γυναίκα του και συνήψαν τελικά ερωτική σχέση, ενώ -προφανώς- γνώριζε ότι είναι παντρεμένη, με συνέπεια να του καταστρέψει το γάμο.
Ας δούμε με βάση το Ελληνικό Δίκαιο, αν θα μπορούσε να ευδοκιμήσει μία τέτοια αγωγή :
Στην Ελλάδα, για να επιδικαστεί αποζημίωση ηθικής βλάβης, θα πρέπει ο εναγόμενος να έχει κάνει κάτι παράνομο και μάλιστα με υπαιτιότητα (δόλο ή αμέλεια).
Μετά την κατάργηση, στις αρχές της δεκαετίας του '80, του εγκλήματος της μοιχείας, από τον εκσυγχρονιστή (=καταστροφέα) της ελληνικής κοινωνίας Α. Παπανδρέου, προφανώς η αγωγή δεν μπορεί να στηριχτεί εκεί.
Ωστόσο, η έννοια της παρανομίας είναι ευρύτατη, εν προκειμένω και δεν περιλαμβάνει μόνο παραβίαση διατάξεων Νόμων (π.χ ποινικού Κώδικα), αλλά ακόμα και τα έθιμα, τα (χρηστά) ήθη και την καλή πίστη, όπως τα αντιλαμβάνεται ο μέσος συνετός άνθρωπος (διότι για κάποιους οι εξωσυζυγικές σχέσεις μπορεί να είναι και ...φυσιολογικές) !
Εδώ λοιπόν το κρίσιμο είναι να αποδειχτούν τα εξής : 1. ότι ο εραστής γνώριζε ότι η γυναίκα είναι παντρεμένη (και ότι πιθανόν έχει και παιδιά) 2. ότι παρ'όλ'αυτά επεδίωξε να συνάψει ερωτική σχέση μαζί της, αποδεχόμενος το γεγονός ότι αυτό μπορεί να τινάξει στον αέρα το γάμο της και 3. ότι ενήργησε κακόπιστα και αντίθετα στα χρηστά ήθη (στην περίπτωση της Ιταλίας, ο εναγόμενος φέρεται να φλέρταρε πολύ πιεστικά και επίμονα τη γυναίκα, η οποία τελικά ..ενέδωσε).
Κάποιος εδώ θα αντιτάξει εύλογα ότι τίποτε δεν θα συνέβαινε, χωρίς τη θέληση και τη συγκατάθεση της συζύγου, αλλά και για αυτό υπάρχει ..αντίδοτο : ενάγεις και τους δύο (αυτό θα ήταν μάλλον πιο σωστό και πιο λογικό) !!
Σίγουρα κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το αποτέλεσμα της εν λόγω Δίκης, διότι τα νομικά δεν είναι μαθηματικά και κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, ωστόσο αναμένεται η απόφαση με μεγάλο ενδιαφέρον και εφόσον γίνει δεκτή, καταλαβαίνετε τι θα ακολουθήσει : όλοι οι απατημένοι σύζυγοι θα στρέφονται κατά του άλλου/άλλης και του εραστή/ερωμένης, ώστε άλλος να είναι ο "κερατάς και άλλος ο "δαρμένος" (γδαρμένος καλύτερα και οικονομικά μιλώντας πάντα) !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.