η 9η εντολή : "ου ψευδομαρτυρήσεις.."

   Η ψευδορκία είναι -δυστυχώς- ένα αδίκημα, που εμφανίζεται πολύ συχνά στα εκθέματα των ποινικών Δικαστηρίων και το οποίο, για μένα τουλάχιστον, έχει μεγάλη ηθική απαξία, διότι στρέφεται κατά της ορθής απονομής της Δικαιοσύνης και μπορεί να οδηγήσει σε απαλλαγή ενόχου ή καταδίκη ενός αθώου, ενώ παράλληλα φανερώνει και άτομο, χωρίς αναστολές, αφού καταθέτει ψέμματα, έχοντας ορκιστεί στο Ιερό Ευαγγέλιο, προκειμένου να εξυπηρετήσει σκοπιμότητες, μεγαλύτερου ή μικρότερου μεγέθους.
   Πρόκειται για πλημμέλημα, που τιμωρείται με ποινή φυλάκισης, τουλάχιστον ενός έτους, ήτοι από 1 έως 5 έτη και τελείται, κάθε φορά που κανείς καταθέτει εν γνώσει του ψέμματα ή αποκρύπτει την αλήθεια, ενώπιον αρμόδιας Αρχής, αφού προηγουμένως έχει ορκιστεί ότι θα πει την αλήθεια.
   Από τον ορισμό αυτό, προκύπτουν τα εξής :
-Για να καταδικαστεί κάποιος για ψευδορκία, θα πρέπει να αποδειχτεί ότι γνώριζε το ψευδές των όσων κατέθεσε, απαιτείται δηλαδή άμεσος δόλος, ο οποίος θα πρέπει να αιτιολογείται ειδικά στην απόφαση, με βάση συγκεκριμένα περιστατικά και αποδείξεις και εκεί συνήθως επικεντρώνεται και η υπεράσπιση : διότι το ψέμα αποδεικνύεται σχετικά εύκολα, ενώ η γνώση του δράστη όχι και τόσο. Πιο δύσκολο βέβαια είναι να αποδειχτεί ότι ο κατηγορούμενος γνώριζε την αλήθεια και την απέκρυψε.
-Η ένορκη κατάθεση μπορεί να έχει δοθεί όχι μόνον σε Δικαστήριο, αλλά και σε άλλες Αρχές, όπως π.χ συμβολαιογράφο ή Ειρηνοδίκη ή διοικητική Αρχή κλπ, αρκεί βέβαια η Αρχή αυτή να είναι αρμόδια να δεχτεί την κατάθεση. Έτσι π.χ έχει κριθεί ότι δε συνιστά ψευδορκία, η κατάθεση ψεμμάτων σε ένορκη κατάθεση ενώπιον Ειρηνοδικείου, εφόσον δεν είχε -όπως επιτάσσει ο Νόμος- κλητευθεί έγκαιρα ο αντίδικος, για να παραστεί.
    Σχετικά με την ψευδορκία, πρέπει να γίνουν και οι εξής επισημάνσεις :
-Ο όρκος που δίνεται μπορεί να μην είναι πλέον θρησκευτικός αλλά πολιτικός και πλέον οι Δικαστές ρωτάνε το μάρτυρα τι είδους όρκο προτιμά. Η γνώμη μου, ως Χριστιανού Ορθοδόξου, είναι να μη δίνετε θρησκευτικό όρκο ποτέ, αλλά πολιτικό, διότι είναι γνωστό ότι η θρησκεία μας απαγορεύει να επικαλούμαστε το όνομα του Θεού και να ορκιζόμαστε για ταπεινά (ή και άθλια) πράγματα, ασήμαντης αξίας (σε σχέση πάντα με τα αληθινά σημαντικά). Ο όρκος στην τιμή μας αρκεί. Ακόμα και αν δεν μας ρωτήσει ο/η Πρόεδρος, μπορούμε να το ζητήσουμε εμείς να δώσουμε πολιτικό όρκο, διότι προβλέπεται πλεόν ρητά στο Νόμο !
-Υπάρχει βέβαια και το αδίκημα, που ονομάζεται "ψευδής ανωμοτί κατάθεση", που σημαίνει ότι δεν είναι πάντα ο όρκος εκείνο που μετράει, αλλά το ψέμα. Επισύρει μάλιστα την ίδια ποινή επομένως και η κατάθεση ψεμμάτων, ενώπιον Αρχής, χωρίς να έχει δοθεί όρκος, όπως π.χ συμβαίνει όταν καταθέτει ο πολιτικώς ενάγων, χωρίς όρκο, στην ποινική Δίκη.
-Κατά κανόνα, στις υποθέσεις αυτές, κατηγορούμενος δεν είναι ένας, αλλά δύο ή περισσότεροι, διότι ο μάρτυρας "παρασύρεται" στο να πει ψέμματα, από το διάδικο-άμεσα ενδιαφερόμενο από το αποτέλεσμα της Δίκης κλπ. Υπάρχει δηλαδή συνήθως και ηθική αυτουργία στη μέση, με την έννοια ότι κάποιος άλλος προκάλεσε στο μάρτυρα την απόφαση να καταθέσει ψευδώς.
-Η ψευδορκία επίσης συρρέει, πολλές φορές, με άλλα αδικήματα, όπως ψευδή καταμήνυση, δυσφήμηση και απάτη επί Δικαστηρίω. Όσοι έχουν καταθέσει μήνυση στην Εισαγγελία, θα ξέρουν ότι ο/η γραμματέας ζητάει από το μηνυτή να βεβαιώσει ενόρκως ότι η μήνυση είναι αληθής και επομένως, αν δεν είναι, έχουμε και ψευδή καταμήνυση και ψευδορκία !
-Λόγω του ατιμωτικού χαρακτήρα του αδικήματος της ψευδορκίας, επιβάλλεται και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, για ένα έως πέντε έτη.
-Τέλος, ο Νόμος δίνει τη δυνατότητα στο δράστη να απαλλαγεί από κάθε ποινή, εφόσον κατέθεσε ψευδώς, προκειμένου να αποφύγει ο ίδιος ή οικείος του, ποινική ευθύνη.
   Εννοείται ότι δεν μπορεί να κατηγορηθεί για ψευδορκία και ο κατηγορούμενος, για τα όσα καταθέτει, χωρίς όρκο φυσικά, στην απολογία του !