Ο τίτλος είναι λιγάκι παραπλανητικός και μπορεί κανείς να νομίσει ότι θα βρει οδηγίες απόδρασης εδώ (χαχα) ή προϋποθέσεις άδειας από τη φυλακή : όχι, αναφέρομαι στο πότε αποφυλακίζεται ("απολύεται", λέει ο Νόμος) ο κρατούμενος, που εκτίει ποινή, κατόπιν "κανονικής" καταδίκης, δηλαδή με δικαστική απόφαση (όχι δηλαδή προσωρινά κρατούμενος, με διάταξη ανακριτή, αυτά τα έχουμε δει σε άλλες αναρτήσεις).
Οι περισσότεροι π.χ λίγο-πολύ γνωρίζουν ότι όταν κάποιος "τρώει ισόβια" δε μένει για πάντα στη φυλακή, για όλη του τη ζωή, αλλά μετά από κάποια χρόνια βγαίνει, υπό τον όρο φυσικά ότι δεν θα ξαναεγκληματίσει.
Η ζωή, όπως έχω ξαναπεί, δίνει πολλές ευκαιρίες και αν κάποιος δεν είναι αδιόρθωτος ή πωρωμένος, μετανοήσει πραγματικά για το κακό που έκανε, επιδείξει καλή διαγωγή στη φυλακή και κάνει υπομονή, κάποια στιγμή θα είναι ξανά ελεύθερος !
Ο γενικός κανόνας είναι, ότι ο κρατούμενος αποφυλακίζεται :
-αν εκτίει ποινή φυλάκισης, όταν συμπληρώσει τα 2/5 της ποινής του
-αν εκτίει ποινή κάθειρξης έως 20 χρόνια, όταν συμπληρώσει τα 3/5 της ποινή του και
-αν εκτίει ισόβια, όταν συμπληρώσει 20 χρόνια στη φυλακή.
Υπάρχουν τώρα και οι εξής ειδικότερες ρυθμίσεις :
-αν ο κατάδικος έχει υπερβεί τα 70 χρόνια ηλικίας, αντί για 3/5 εκτίει 2/5 και αντί για 20 χρόνια, 16, στην περίπτωση των ισοβίων.
-όταν ο κατάδικος κλείσει τα 65 χρόνια του, κάθε ημέρα στη φυλακή μετράει για 2 !
-αν ο κατάδικος εργάζεται στη φυλακή, κάθε ημέρα εργασίας μετράει για μιάμιση ημέρα φυλάκισης !
Οι διατάξεις αυτές δεν εφαρμόζονται σε κατάδικους για εσχάτη προδοσία, εξού και οι "συνταγματάρχες" δε βγήκαν ποτέ από τη φυλακή, αλλά και σε όσους σκοτώσουν υπάλληλο (με τη νομική έννοια του όρου) κατά την άσκηση των καθηκόντων του (ανθρωποκτονία με πρόθεση, εννοείται).
Κάθε ημέρα φυλάκισης υπολογίζεται για 2 και για όσους κρατούμενους : πάσχουν από ημιπληγία ή παραπληγία, σκλήρυνση κατά πλάκας, έχουν κάνει μεταμόσχευση καρδιάς ή ήπατος ή νεφρού ή μυελού, είναι φορείς AIDS, πάσχουν από καρκίνο, κάνουν αιμοκάθαρση, έχουν φυματίωση (μόνο για το διάστημα της θεραπείας), είναι ανάπηροι σε ποσοστό άνω του 80% καθώς και για κρατούμενες μητέρες, για όσο διάστημα έχουν μαζί τα ανήλικα τέκνα τους.
Σε κάθε περίπτωση, όποιος εκτίει ποινή κάθειρξης, θα πρέπει να εκτίσει τουλάχιστον το 1/3 της ποινής και όποιος εκτίει ισόβια, τουλάχιστον 16 χρόνια, εκτός να συντρέχουν και άλλες ποινές, οπότε το όριο ανεβαίνει στα 20 χρόνια.
Η απόλυση-αποφυλάκιση χορηγείται οπωσδήποτε (όταν συμπληρωθούν τα ως άνω όρια), εκτός αν κριθεί -ατιολογημένα- με βάση τη διαγωγή στη φυλακή ότι ο κρατούμενος είναι πιθανόν να διαπράξει νέα εγκλήματα, αν αφεθεί ελεύθερος !
Μπορεί επίσης στον απολυόμενο να επιβληθούν υποχρεώσεις, αναφορικά με τον τόπο διαμονής και τον τρόπο ζωής, οι οποίες μπορεί να ανακληθούν ή να τροποποιηθούν μεταγενέστερα, με αίτησή του.
Αν από την απόλυση, περάσουν τα χρόνια της ποινής, που δεν εκτίθηκαν ή αν περάσουν 3 χρόνια, χωρίς να γίνει ανάκληση της ποινής, η ποινή θεωρείται ότι εκτίθηκε ! Τα ισόβια θεωρούνται ότι εκτίθηκαν, αν περάσουν 10 χρόνια, χωρίς ανάκληση.
Ανάκληση της αποφυλάκισης, γίνεται αν παραβιαστούν τυχόν όροι που είχαν επιβληθεί, ενώ αν ο αποφυλακισθείς, μέσα στα παραπάνω χρονικά όρια, διαπράξει νέο έγκλημα με δόλο, με ποινή άνω των 6 μηνών, εκτίει αθροιστικά ..και το προηγούμενο υπόλοιπο !
Για τα ζητήματα αυτά αποφασίζει το συμβούλιο πλημμελειοδικών του τόπου κράτησης, ενώ παρέχεται η δυνατότητα στον κατάδικο να ακουστεί, με ή χωρίς δικηγόρο (όλοι έχουμε δει αντίστοιχες σκηνές σε αμερικάνικες ταινίες, όπου ο κρατούμενος λέει "είμαι πλέον άλλος άνθρωπος" και στο τέλος μπαίνει η σφραγίδα "rejected" χαχα).
Τέλος, να πούμε ότι προβλέπεται αποφυλάκιση, κατ' εξαίρεση και χωρίς χρονικούς περιορισμούς, για όσους : πάσχουν από AIDS, από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση, από ανθεκτική φυματίωση, από τετραπληγία ή κίρρωση του ήπατος, με αναπηρία άνω του 67 %, από γεροντική άνοια, εφόσον είναι άνω των 80 ετών και από καρκίνο, στα τελευταία στάδια, προφανώς για λόγους επιείκειας και ανθρωπισμού.
Κατά καιρούς, ψηφίζονται πάντως και ειδικότερες, ευνοϊκότερες ρυθμίσεις, προκειμένου να υπάρξει αποσυμφόρηση των φυλακών, αλλά σε γενικές γραμμές, ισχύουν τα ανωτέρω.
Οι περισσότεροι π.χ λίγο-πολύ γνωρίζουν ότι όταν κάποιος "τρώει ισόβια" δε μένει για πάντα στη φυλακή, για όλη του τη ζωή, αλλά μετά από κάποια χρόνια βγαίνει, υπό τον όρο φυσικά ότι δεν θα ξαναεγκληματίσει.
Η ζωή, όπως έχω ξαναπεί, δίνει πολλές ευκαιρίες και αν κάποιος δεν είναι αδιόρθωτος ή πωρωμένος, μετανοήσει πραγματικά για το κακό που έκανε, επιδείξει καλή διαγωγή στη φυλακή και κάνει υπομονή, κάποια στιγμή θα είναι ξανά ελεύθερος !
Ο γενικός κανόνας είναι, ότι ο κρατούμενος αποφυλακίζεται :
-αν εκτίει ποινή φυλάκισης, όταν συμπληρώσει τα 2/5 της ποινής του
-αν εκτίει ποινή κάθειρξης έως 20 χρόνια, όταν συμπληρώσει τα 3/5 της ποινή του και
-αν εκτίει ισόβια, όταν συμπληρώσει 20 χρόνια στη φυλακή.
Υπάρχουν τώρα και οι εξής ειδικότερες ρυθμίσεις :
-αν ο κατάδικος έχει υπερβεί τα 70 χρόνια ηλικίας, αντί για 3/5 εκτίει 2/5 και αντί για 20 χρόνια, 16, στην περίπτωση των ισοβίων.
-όταν ο κατάδικος κλείσει τα 65 χρόνια του, κάθε ημέρα στη φυλακή μετράει για 2 !
-αν ο κατάδικος εργάζεται στη φυλακή, κάθε ημέρα εργασίας μετράει για μιάμιση ημέρα φυλάκισης !
Οι διατάξεις αυτές δεν εφαρμόζονται σε κατάδικους για εσχάτη προδοσία, εξού και οι "συνταγματάρχες" δε βγήκαν ποτέ από τη φυλακή, αλλά και σε όσους σκοτώσουν υπάλληλο (με τη νομική έννοια του όρου) κατά την άσκηση των καθηκόντων του (ανθρωποκτονία με πρόθεση, εννοείται).
Κάθε ημέρα φυλάκισης υπολογίζεται για 2 και για όσους κρατούμενους : πάσχουν από ημιπληγία ή παραπληγία, σκλήρυνση κατά πλάκας, έχουν κάνει μεταμόσχευση καρδιάς ή ήπατος ή νεφρού ή μυελού, είναι φορείς AIDS, πάσχουν από καρκίνο, κάνουν αιμοκάθαρση, έχουν φυματίωση (μόνο για το διάστημα της θεραπείας), είναι ανάπηροι σε ποσοστό άνω του 80% καθώς και για κρατούμενες μητέρες, για όσο διάστημα έχουν μαζί τα ανήλικα τέκνα τους.
Σε κάθε περίπτωση, όποιος εκτίει ποινή κάθειρξης, θα πρέπει να εκτίσει τουλάχιστον το 1/3 της ποινής και όποιος εκτίει ισόβια, τουλάχιστον 16 χρόνια, εκτός να συντρέχουν και άλλες ποινές, οπότε το όριο ανεβαίνει στα 20 χρόνια.
Η απόλυση-αποφυλάκιση χορηγείται οπωσδήποτε (όταν συμπληρωθούν τα ως άνω όρια), εκτός αν κριθεί -ατιολογημένα- με βάση τη διαγωγή στη φυλακή ότι ο κρατούμενος είναι πιθανόν να διαπράξει νέα εγκλήματα, αν αφεθεί ελεύθερος !
Μπορεί επίσης στον απολυόμενο να επιβληθούν υποχρεώσεις, αναφορικά με τον τόπο διαμονής και τον τρόπο ζωής, οι οποίες μπορεί να ανακληθούν ή να τροποποιηθούν μεταγενέστερα, με αίτησή του.
Αν από την απόλυση, περάσουν τα χρόνια της ποινής, που δεν εκτίθηκαν ή αν περάσουν 3 χρόνια, χωρίς να γίνει ανάκληση της ποινής, η ποινή θεωρείται ότι εκτίθηκε ! Τα ισόβια θεωρούνται ότι εκτίθηκαν, αν περάσουν 10 χρόνια, χωρίς ανάκληση.
Ανάκληση της αποφυλάκισης, γίνεται αν παραβιαστούν τυχόν όροι που είχαν επιβληθεί, ενώ αν ο αποφυλακισθείς, μέσα στα παραπάνω χρονικά όρια, διαπράξει νέο έγκλημα με δόλο, με ποινή άνω των 6 μηνών, εκτίει αθροιστικά ..και το προηγούμενο υπόλοιπο !
Για τα ζητήματα αυτά αποφασίζει το συμβούλιο πλημμελειοδικών του τόπου κράτησης, ενώ παρέχεται η δυνατότητα στον κατάδικο να ακουστεί, με ή χωρίς δικηγόρο (όλοι έχουμε δει αντίστοιχες σκηνές σε αμερικάνικες ταινίες, όπου ο κρατούμενος λέει "είμαι πλέον άλλος άνθρωπος" και στο τέλος μπαίνει η σφραγίδα "rejected" χαχα).
Τέλος, να πούμε ότι προβλέπεται αποφυλάκιση, κατ' εξαίρεση και χωρίς χρονικούς περιορισμούς, για όσους : πάσχουν από AIDS, από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση, από ανθεκτική φυματίωση, από τετραπληγία ή κίρρωση του ήπατος, με αναπηρία άνω του 67 %, από γεροντική άνοια, εφόσον είναι άνω των 80 ετών και από καρκίνο, στα τελευταία στάδια, προφανώς για λόγους επιείκειας και ανθρωπισμού.
Κατά καιρούς, ψηφίζονται πάντως και ειδικότερες, ευνοϊκότερες ρυθμίσεις, προκειμένου να υπάρξει αποσυμφόρηση των φυλακών, αλλά σε γενικές γραμμές, ισχύουν τα ανωτέρω.
Επειδή από τότε, που γράφτηκαν τα ανωτέρω, έχει μεσολαβήσει ο "Νόμος Παρασκευόπουλου", βλέπε και την πρόσφατη, σχετική ανάρτηση, από 1.11.2017 !
ΑπάντησηΔιαγραφή