πότε πρέπει (κανονικά) να γίνεται δεκτή μία αίτηση αναστολής !

  Η είδηση-βόμβα, που μόλις έσκασε, ότι δηλαδή ο Άρειος Πάγος έκανε δεκτή, σε χρόνο-ρεκόρ, για τα ελληνικά δεδομένα, την αίτηση αναστολής του Δημοσίου, κατά της απόφασης του Πρωτοδικείου, που υποχρέωνε τη ΔΕΗ να βγάλει το χαράτσι των ακινήτων, από τους λογαριασμούς της, θα μας κάνει να ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε.. !!
  Η αίτηση αναστολής, όπου προβλέπεται στο Νόμο, γίνεται πάντα παράλληλα και κατόπιν ασκήσεως του κατάλληλου ενδίκου μέσου (έφεση, ανακοπή, αίτηση αναίρεσης κλπ), προκειμένου να μην εφαρμοστεί μία εις βάρος μας απόφαση, έως ότου ξανακριθεί η ορθότητάς της.
  Για να γίνει δεκτή η αίτηση αναστολής, δύο και μόνον προϋποθέσεις απαιτούνται :
1. Να πιθανολογείται ως πιθανή η ευδοκίμηση του ενδίκου μέσου και η εξαφάνιση της απόφασης και
2. Να αποδεικνύει ο αιτών (εν προκειμένω το ελληνικό Δημόσιο), ότι θα υποστεί ανεπανόρθωτη ή δύσκολα επανορθώσιμη βλάβη, από την άμεση εκτέλεση της προσβαλλόμενης απόφασης !
   Πολύ φοβάμαι ότι εδώ ΚΑΜΙΑ από αυτές τις προϋποθέσεις δεν πληρείται, διότι : Αφενός, είναι προφανές (;) ότι η ΔΕΗ, μία ..Ανώνυμη Εταιρία, δεν είναι φοροεισπρακτικός μηχανισμός και αφετέρου, θα μπορούσε το χαράτσι να εισπράττεται, μέσω ΔΟΥ, όπως είναι το ορθό, οπότε ουδεμία βλάβη δεν θα πάθαινε το Δημόσιο.
    Θεωρώ απίθανο ο Άρειος Πάγος (αν και η παρούσα απόφαση, αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα, δεν υπάρχει απίθανο !) να κάνει δεκτή την αίτηση αναίρεσης και να κρίνει νόμιμο τον τρόπο είσπραξης, μέσω ΔΕΗ, στις 22/3/2013.
    Η συζήτηση αυτή, όμως, δυστυχώς, για το πως πρέπει να εισπράττεται το χαράτσι, είναι παραπλανητική, για τον απλούστατο λόγο, ότι το χαράτσι είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟ, από μόνο του και δεν θα έπρεπε να εισπράττεται ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ.
    Αυτό που γνωρίζει ένας πρωτοετής φοιτητής της Νομικής, ότι δηλαδή δεν επιβάλλεται φόρος στην περιουσία αλλά στο εισόδημα, που πιθανόν εισπράττει κανείς από αυτήν, το αγνοεί (λέτε ; συνταγματολόγος ήταν, παρά λίγο να γράψω "είναι"), ένας από τους εμπνευστές του χαρατσιού, ο κύριος Ευάγγελος Βενιζέλος.
     Με αυτά, που κάνουν, οι Δικαστές, φοβάμαι ότι θα στρέψουν την οργή του κόσμου εναντίον τους, αυτούς θα κυνηγάνε στο τέλος, αντί να κυνηγάνε τους πολιτικούς και αυτό θα είναι το μεγαλύτερο δώρο στην εξουσία !
      Το μεγαλύτερο "δυστύχημα", τελικά, για έναν πολιτικό ή Δικαστή, είναι να ζει "στον κόσμο του", μακριά από την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα...