Στην Ελλάδα, υπάρχουν δύο πραγματικότητες : η ..πραγματική και η εικονική, αυτή που προβάλλουν (ή καλύτερα κατασκευάζουν) τα δελτία ειδήσεων, τα οποία πλέον έχουν γίνει αποκρουστικά και δε βλέπονται !
Ψηλά στα δελτία ειδήσεων, παίζουν καθημερινά ειδήσεις ή καλύτερα ..ρεπορτάζ, που έχουν σχέση με την οικονομική Κρίση, επειδή προφανώς είναι ένα θέμα που "πουλάει", πάντα ο πόνος και η δυστυχία του άλλου πουλάνε, ωστόσο το ζητούμενο είναι το πως επιλέγεις να μιλήσεις για την κρίση.
Οι αρχισυντάκτες και τα άλλα σαΐνια των ΜΜΕ, στέλνουν τους ρεπόρτερ έξω, στο δρόμο, για να μιλήσουν, με ..απλούς, καθημερινούς ανθρώπους, προκειμένου η είδηση να είναι πιο αληθινή και πιστευτή, πως θα πιστέψουν οι τηλεθεατές ότι υπάρχει κρίση, αν δεν το ακούσουν από άλλους, συνανθρώπους τους ;;
Μέχρι εκεί καλά, από εκεί και μετά όμως ξεκινάει η κωμωδία, η παρωδία και η κοροϊδία : Που στήνονται λοιπόν τα τηλεοπτικά συνεργεία ;; ..Στο Μωλλ, στην Ερμού, έξω από άλλα εμπορικά κέντρα, στο σούπερ μάρκετ και στις ουρές της ΔΕΗ και μάλιστα -εδώ είναι το καλύτερο- σε εργάσιμες ημέρες και ώρες... !
Πως σας φαίνεται ;; Λογικό ; Διότι εμένα μου φαίνεται εμπαιγμός να ακούω να μιλάει για κρίση, αυτός ή αυτή, που ψωνίζει σε εργάσιμες ώρες, αυτός που ψωνίζει στο σούπερ μάρκετ ή έχει λεφτά, να πληρώσει ΔΕΗ, εφορίες κλπ.
Αν θέλανε να κάνουνε ρεπορτάζ για την Κρίση, θα έπρεπε, σκέφτομαι με το φτωχό μου το μυαλό (οι αρχισυντάκτες κάτι παραπάνω θα ξέρουνε), να μιλήσουνε με αυτούς, που : δεν έχουν ρεύμα, διότι τους το έκοψε η ΔΕΗ, δεν έχουν δουλειά, δεν έχουν λεφτά να ψωνίσουν, ούτε στα Μωλλ, ούτε στα σούπερ μάρκετ, με όλους αυτούς που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ υποφέρουν και όχι με όλα αυτά τα τρωκτικά, που ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΙ, επειδή λιγόστεψε το τυράκι (που οι ίδιοι έφαγαν !).
Λες και το κάνουν επίτηδες, πάνε και ρωτάνε για χαράτσια, κρίση και δυστυχία, τους παππούδες, με τα 2 χιλιάρικα σύνταξη, ζευγάρια Δ.Υ, άτομα που πιθανόν να ψωνίζουν με μαϊμού συντάξεις και επιδόματα, με όλους αυτούς, που όχι μόνον δεν θα έπρεπε να βλέπουμε τα μούτρα τους στην τηλεόραση, αλλά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν καν (ακούγεται σκληρό, αλλά δεν πάει άλλο αυτή η υποκρισία και η κοροϊδία !).
Δε μπορεί να μιλάνε για κρίση, οι υπαίτιοι της κρίσης, αυτοί που ελάχιστα ή καθόλου έχουν βιώσει κρίση και συνεχίζουν, σα να μην τρέχει τίποτε, σα να ζουν σε άλλο κόσμο.
Και φυσικά "στο καπάκι", μετά το καθιερωμένο ρεπορτάζ για την κρίση και τη δυστυχία, τι ακολουθεί συνήθως : ρεπορτάζ για τις πληρότητες σε χειμερινούς προορισμούς, για τα χιονοδρομικά, προτάσεις για "ρεβεγιόν" και ταξίδια, ιδέες δώρων κ.ο.κ.
Αποδεικνύεται έτσι ότι η σχιζοφρένεια δεν πάει στα βουνά, αλλά στα δελτία ειδήσεων : πουλάνε τρέλα οι άνθρωποι και τα "πρόβατα" αγοράζουν, αναγκαστικά πιο πολύ.
Ένας άλλος λόγος, που δε βλέπονται τα δελτία ειδήσεων, είναι ότι δε συνιστούν ενημέρωση, ούτε οι φιλανθρωπίες της γυναίκας του αφεντικού, ούτε τα παραμυθάκια, με ήρωες ζαρζαβατικά, που γράφει, ελέω πληθώρας ελεύθερου χρόνου.
Φαντάζομαι ότι ο καθένας θα έχει τους δικούς του λόγους, που δε βλέπει ή βλέπει δελτία ειδήσεων, διότι μπορεί να είμαι παράξενος και υπερβολικός.
Ψηλά στα δελτία ειδήσεων, παίζουν καθημερινά ειδήσεις ή καλύτερα ..ρεπορτάζ, που έχουν σχέση με την οικονομική Κρίση, επειδή προφανώς είναι ένα θέμα που "πουλάει", πάντα ο πόνος και η δυστυχία του άλλου πουλάνε, ωστόσο το ζητούμενο είναι το πως επιλέγεις να μιλήσεις για την κρίση.
Οι αρχισυντάκτες και τα άλλα σαΐνια των ΜΜΕ, στέλνουν τους ρεπόρτερ έξω, στο δρόμο, για να μιλήσουν, με ..απλούς, καθημερινούς ανθρώπους, προκειμένου η είδηση να είναι πιο αληθινή και πιστευτή, πως θα πιστέψουν οι τηλεθεατές ότι υπάρχει κρίση, αν δεν το ακούσουν από άλλους, συνανθρώπους τους ;;
Μέχρι εκεί καλά, από εκεί και μετά όμως ξεκινάει η κωμωδία, η παρωδία και η κοροϊδία : Που στήνονται λοιπόν τα τηλεοπτικά συνεργεία ;; ..Στο Μωλλ, στην Ερμού, έξω από άλλα εμπορικά κέντρα, στο σούπερ μάρκετ και στις ουρές της ΔΕΗ και μάλιστα -εδώ είναι το καλύτερο- σε εργάσιμες ημέρες και ώρες... !
Πως σας φαίνεται ;; Λογικό ; Διότι εμένα μου φαίνεται εμπαιγμός να ακούω να μιλάει για κρίση, αυτός ή αυτή, που ψωνίζει σε εργάσιμες ώρες, αυτός που ψωνίζει στο σούπερ μάρκετ ή έχει λεφτά, να πληρώσει ΔΕΗ, εφορίες κλπ.
Αν θέλανε να κάνουνε ρεπορτάζ για την Κρίση, θα έπρεπε, σκέφτομαι με το φτωχό μου το μυαλό (οι αρχισυντάκτες κάτι παραπάνω θα ξέρουνε), να μιλήσουνε με αυτούς, που : δεν έχουν ρεύμα, διότι τους το έκοψε η ΔΕΗ, δεν έχουν δουλειά, δεν έχουν λεφτά να ψωνίσουν, ούτε στα Μωλλ, ούτε στα σούπερ μάρκετ, με όλους αυτούς που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ υποφέρουν και όχι με όλα αυτά τα τρωκτικά, που ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΙ, επειδή λιγόστεψε το τυράκι (που οι ίδιοι έφαγαν !).
Λες και το κάνουν επίτηδες, πάνε και ρωτάνε για χαράτσια, κρίση και δυστυχία, τους παππούδες, με τα 2 χιλιάρικα σύνταξη, ζευγάρια Δ.Υ, άτομα που πιθανόν να ψωνίζουν με μαϊμού συντάξεις και επιδόματα, με όλους αυτούς, που όχι μόνον δεν θα έπρεπε να βλέπουμε τα μούτρα τους στην τηλεόραση, αλλά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν καν (ακούγεται σκληρό, αλλά δεν πάει άλλο αυτή η υποκρισία και η κοροϊδία !).
Δε μπορεί να μιλάνε για κρίση, οι υπαίτιοι της κρίσης, αυτοί που ελάχιστα ή καθόλου έχουν βιώσει κρίση και συνεχίζουν, σα να μην τρέχει τίποτε, σα να ζουν σε άλλο κόσμο.
Και φυσικά "στο καπάκι", μετά το καθιερωμένο ρεπορτάζ για την κρίση και τη δυστυχία, τι ακολουθεί συνήθως : ρεπορτάζ για τις πληρότητες σε χειμερινούς προορισμούς, για τα χιονοδρομικά, προτάσεις για "ρεβεγιόν" και ταξίδια, ιδέες δώρων κ.ο.κ.
Αποδεικνύεται έτσι ότι η σχιζοφρένεια δεν πάει στα βουνά, αλλά στα δελτία ειδήσεων : πουλάνε τρέλα οι άνθρωποι και τα "πρόβατα" αγοράζουν, αναγκαστικά πιο πολύ.
Ένας άλλος λόγος, που δε βλέπονται τα δελτία ειδήσεων, είναι ότι δε συνιστούν ενημέρωση, ούτε οι φιλανθρωπίες της γυναίκας του αφεντικού, ούτε τα παραμυθάκια, με ήρωες ζαρζαβατικά, που γράφει, ελέω πληθώρας ελεύθερου χρόνου.
Φαντάζομαι ότι ο καθένας θα έχει τους δικούς του λόγους, που δε βλέπει ή βλέπει δελτία ειδήσεων, διότι μπορεί να είμαι παράξενος και υπερβολικός.