Η "πειραγμένη" Λίστα Λαγκάρντ, έφερε στο προσκήνιο το εν λόγω ποινικό αδίκημα, οπότε ας δούμε τι είναι και πως τιμωρείται.
Η νόθευση εγγράφου, ουσιαστικά αποτελεί μία ειδικότερη μορφή του εγκλήματος της πλαστογραφίας και αυτό που τη διαφοροποιεί, είναι ότι δράστης της νόθευσης μπορεί να είναι μόνον υπάλληλος, με την έννοια του Νόμου, ενώ αντικείμενο νόθευσης (κατά την άποψή μου, τουλάχιστον) μπορεί να είναι μόνον δημόσιο και όχι ιδιωτικό έγγραφο (όπως στην κοινή πλαστογραφία).
Υπάλληλος, κατά τον ποινικό Κώδικα, είναι εκείνος, στον οποίο έχει ανατεθεί, έστω και προσωρινά, υπηρεσία δημόσια, δημοτική ή κοινοτική ή άλλου ΝΠΔΔ.
Έγγραφο, όπως έχουμε ξαναπεί, δεν είναι μόνον το κλασικό (χαρτί), αλλά και οι μνήμες υπολογιστών, τα μέσα αποθήκευσης (CD, DVD, "στικάκια") και γενικά κάθε μέσο, στο οποίο αποτυπώνονται γεγονότα, που μπορεί να έχουν έννομη σημασία και συνέπειες.
Η νόθευση μπορεί να συνίσταται σε κάθε αλλοίωση του αρχικού (δημοσίου) εγγράφου, είτε δηλαδή πρόσθεση, είτε αφαίρεση στοιχείων (βλέπε "Ποπάϋ), ενώ με νόθευση ισοδυναμούν και : η καταστροφή, βλάβη ή απόκρυψη (υπεξαγωγή) του εγγράφου.
Συνεπώς, εδώ, ελεγκτέοι, εκτός από τον Παπακωνσταντίνου, που θέλησε να καλύψει τις ξαδερφούλες και τους αντρούληδές τους, είναι και όλοι εκείνοι, που "έχασαν", ως δια μαγείας, τη λίστα, ..μέσα στα γραφεία τους (με μία προϋπόθεση βέβαια, την οποία πιθανώς κάποιος μπορεί να καταλάβει από τα προηγούμενα και δεν θέλω να την αποκαλύψω, για να μην προσφέρω τζάμπα υπερασπιστικούς ισχυρισμούς, σε αυτούς που καλύπτουν τη φοροδιαφυγή και το μαύρο χρήμα στην Ελλάδα).
Στη βασική του μορφή, το αδίκημα αυτό, είναι πλημμέλημα, που τιμωρείται με φυλάκιση, από ένα έως πέντε χρόνια, αν όμως ο δράστης, είχε σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό του ή σε άλλον ή να βλάψει την περιουσία άλλου και το συνολικό όφελος (ή η ζημία, αντίστοιχα) υπερβαίνει τα 120.000 ευρώ (από 73.000 πριν), τότε μιλάμε για κακούργημα και ποινή κάθειρξης, από πέντε έως είκοσι έτη.
Αυτά, βέβαια, ισχύουν στην Ελλάδα, μόνον για "κοινούς θνητούς", για απλούς υπαλληλάκους και όχι για Υπουργούς, οι οποίοι έχουν το ..Νόμο, με το μέρος τους και δεν τιμωρούνται ποτέ, λόγω αστραπιαίας εξάλειψης του αξιοποίνου των (υπηρεσιακών) εγκλημάτων τους.
Η νόθευση εγγράφου, ουσιαστικά αποτελεί μία ειδικότερη μορφή του εγκλήματος της πλαστογραφίας και αυτό που τη διαφοροποιεί, είναι ότι δράστης της νόθευσης μπορεί να είναι μόνον υπάλληλος, με την έννοια του Νόμου, ενώ αντικείμενο νόθευσης (κατά την άποψή μου, τουλάχιστον) μπορεί να είναι μόνον δημόσιο και όχι ιδιωτικό έγγραφο (όπως στην κοινή πλαστογραφία).
Υπάλληλος, κατά τον ποινικό Κώδικα, είναι εκείνος, στον οποίο έχει ανατεθεί, έστω και προσωρινά, υπηρεσία δημόσια, δημοτική ή κοινοτική ή άλλου ΝΠΔΔ.
Έγγραφο, όπως έχουμε ξαναπεί, δεν είναι μόνον το κλασικό (χαρτί), αλλά και οι μνήμες υπολογιστών, τα μέσα αποθήκευσης (CD, DVD, "στικάκια") και γενικά κάθε μέσο, στο οποίο αποτυπώνονται γεγονότα, που μπορεί να έχουν έννομη σημασία και συνέπειες.
Η νόθευση μπορεί να συνίσταται σε κάθε αλλοίωση του αρχικού (δημοσίου) εγγράφου, είτε δηλαδή πρόσθεση, είτε αφαίρεση στοιχείων (βλέπε "Ποπάϋ), ενώ με νόθευση ισοδυναμούν και : η καταστροφή, βλάβη ή απόκρυψη (υπεξαγωγή) του εγγράφου.
Συνεπώς, εδώ, ελεγκτέοι, εκτός από τον Παπακωνσταντίνου, που θέλησε να καλύψει τις ξαδερφούλες και τους αντρούληδές τους, είναι και όλοι εκείνοι, που "έχασαν", ως δια μαγείας, τη λίστα, ..μέσα στα γραφεία τους (με μία προϋπόθεση βέβαια, την οποία πιθανώς κάποιος μπορεί να καταλάβει από τα προηγούμενα και δεν θέλω να την αποκαλύψω, για να μην προσφέρω τζάμπα υπερασπιστικούς ισχυρισμούς, σε αυτούς που καλύπτουν τη φοροδιαφυγή και το μαύρο χρήμα στην Ελλάδα).
Στη βασική του μορφή, το αδίκημα αυτό, είναι πλημμέλημα, που τιμωρείται με φυλάκιση, από ένα έως πέντε χρόνια, αν όμως ο δράστης, είχε σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό του ή σε άλλον ή να βλάψει την περιουσία άλλου και το συνολικό όφελος (ή η ζημία, αντίστοιχα) υπερβαίνει τα 120.000 ευρώ (από 73.000 πριν), τότε μιλάμε για κακούργημα και ποινή κάθειρξης, από πέντε έως είκοσι έτη.
Αυτά, βέβαια, ισχύουν στην Ελλάδα, μόνον για "κοινούς θνητούς", για απλούς υπαλληλάκους και όχι για Υπουργούς, οι οποίοι έχουν το ..Νόμο, με το μέρος τους και δεν τιμωρούνται ποτέ, λόγω αστραπιαίας εξάλειψης του αξιοποίνου των (υπηρεσιακών) εγκλημάτων τους.
αυτό, που δεν ήθελα να "αποκαλύψω", το αποκάλυψε η δικαστική συντάκτης Έρρικα Βαλλιάνου. Δείτε εδώ :http://www.kourdistoportocali.com/articles/17262.htm.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή λοιπόν, οι προανακριτικές κλπ, μπορεί να αποδειχθούν χαμένος κόπος και χρόνος, ας κοιτάξει το Κράτος να τα πάρει τουλάχιστον, από όλους αυτούς, που -αποδεδειγμένα- φοροδιαφεύγουν ή έχουν βγάλει μαύρο χρήμα έξω. Βέβαια δεν είναι όλο το μαύρο χρήμα στο ..εξωτερικό, ούτε έχει μόνον η Ελβετία τράπεζες...Είπαμε να κοιτάμε το στόχο, το φεγγάρι, όχι το δάκτυλο !
Κατόπιν των ανωτέρω, θεωρώ, ότι -νομικά- για το "πείραγμα" της Λίστας Λαγκάρντ, η κατάλληλη κατηγορία είναι αυτή της ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑΣ και όχι της νόθευσης εγγράφου !! Όσον αφορά όμως τον πρώην Υπουργό, θα πρέπει -επιπλέον- να ξεπεραστεί ο σκόπελος της εξάλειψης του αξιοποίνου, αν γίνεται να ξεπεραστεί ! Όχι όμως με νομικά και λογικά άλματα ή άλλα νομικίστικα τερτίπια, ώστε να δικαιωθεί ο κατηγορούμενος, που ομιλεί για "Ιφιγένειες". Ας είναι τουλάχιστον ο Ποπάϋ, ο τελευταίος, που τη σκαπουλάρει με αυτό το όνειδος, για κάθε πολιτισμένη χώρα : το Νόμο περί (μη) ευθύνης Υπουργών.
ΑπάντησηΔιαγραφή