Τελευταία γίνεται πολλή συζήτηση, από τους γνωστούς εκείνους τύπους, που κάνουν ασκήσεις επί χάρτου, τρώγονται άνευ ουσίας σαν τα κοκόρια ή σαν παιδάκια, είτε μέσα στη Βουλή, είτε στον κατεξοχήν "χώρο εργασίας" τους, δηλαδή τα τηλεοπτικά "παράθυρα", την ώρα που η χώρα προσπαθεί να ισορροπήσει στο χείλος του γκρεμού, για λάθη του ΔΝΤ, στο ελληνικό πρόγραμμα.
Μιλάνε για συντελεστές, για πολλαπλασιαστές και άλλα ακαταλαβίστικα πράγματα, ενώ είναι προφανές ότι η συνταγή είναι λανθασμένη και θανατηφόρα : δεν μπορεί να αυξάνεις την οικονομική επιβάρυνση των πολιτών, με φόρους, χαράτσια κλπ, όταν -παράλληλα και ταυτόχρονα- μειώνεις το εισόδημα του κόσμου και δημιουργείς ύφεση ! Λογικά ή το ένα ή το άλλο, θα έπρεπε να γίνει.
Όταν μία επιχείρηση δεν πάει καλά, πρώτα και κύρια, κόβει τις λειτουργικές της δαπάνες και όταν ισορροπήσει, προσπαθεί να αυξήσει τα έσοδά της, με ανάπτυξη όμως, με αύξηση της παραγωγικότητας, αύξηση πωλήσεων κ.ο.κ.
Το ελληνικό κράτος περιόρισε κάπως τις σπατάλες και τις δαπάνες (κυρίως για μισθούς και συντάξεις, που είναι και το μεγαλύτερο έξοδο), προκαλώντας έτσι γενικευμένη ύφεση, αφού πρώτα είχε σταματήσει να πληρώνει τους προμηθευτές του, οδηγώντας τους σε κλείσιμο και τον κόσμο σε ανεργία και από την άλλη ζητάει συνεχώς περισσότερα, από εκείνους, που έχει κυριολεκτικά στραγγίξει.
Η λέξη "ρευστότητα" είναι άγνωστη, στην Ελλάδα, τα τελευταία 4 χρόνια και εντούτοις συνεχίζουν να αυξάνουν φόρους, τέλη, χαράτσια, να ακριβαίνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ακόμα και είδη πρώτης ανάγκης (φάρμακα, πετρέλαιο κλπ) και να χρεώνουν τους πολίτες, σε σημείο απελπισίας !
Αυτό το λάθος το παραδέχονται όλοι (όσοι αρέσκονται σε ψηφοθηρία και θεωρίες συνωμοσίας, μιλάνε για εσκεμμένες ενέργειες), ωστόσο υπάρχουν ορισμένα εύλογα κενά και απορίες σε όλα αυτά :
Όταν το ΔΝΤ και η τρόϊκα, ζητάνε τη λήψη κάποιου μέτρου, είναι υποχρεωμένη η ελληνική κυβέρνηση να το δεχτεί και -κυρίως- να το δεχτεί ακριβώς, όπως προτείνεται ? δεν έχει κανένα λόγο ή αντι-λογο ? όσο και αν είναι κανείς (και λογικά) υπόδουλος στους δανειστές του, δεν μπορεί να βάλει κάποια όρια στις απαιτήσεις τους ? οι έννοιες Σύνταγμα, δικαιοσύνη, κοινωνική πρόνοια, δεν έχουν πλέον καμία αξία ?
Σου ζητάνε π.χ περικοπές μισθών, αλλά τις κάνεις οριζόντια, άρα άδικα, δεν κόβεις από εκείνους που πρέπει ή κόβεις και από εκείνους, που δεν πρέπει.
Η μεγαλύτερη ένσταση όμως, που έχω, είναι η εξής : τι ξέρει και τι μπορεί να ξέρει ο Δανός Τόμσεν, οι Γερμανοί και οι κάθε είδους αλλοδαποί εκπρόσωποι των δανειστών μας, για την ελληνική πραγματικότητα και πως μαθαίνουν για αυτή ? Μήπως οι δικοί μας "εγκέφαλοι" στα υπουργεία, που μιλάνε μαζί τους, έχουν την αίσθηση ότι όλοι έχουν το δικό τους εισόδημα και μπορούν να πληρώσουν φόρους, χαράτσια, φάρμακα, πετρέλαια, τρόφιμα κλπ ?
Μπορούσε ποτέ ο κάθε δανέζος, να φανταστεί ή να ξέρει π.χ τι είναι "φακελάκι", "γρηγορόσημο", ότι για να σου σβήσει ο πολεοδόμος ή εφοριακός ένα (παράνομο) πρόστιμο, ζητάει τα μισά, ότι ένας Δήμος μπορεί να έχει χιλιάδες κηπουρούς και ακλάδευτα δέντρα ή χιλιάδες δημοτικούς αστυνομικούς, που κόβουν κλήσεις, οι οποίες ποτέ δεν εισπράττονται ?
Το εύκολο είναι πάντα να ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους, να λέμε ότι οι άλλοι έκαναν τα λάθη και να κλείνουμε τα μάτια στα δικά μας εγκλήματα, η πιο σίγουρη συνταγή αποτυχίας είναι να ρίχνεις τις ευθύνες στους άλλους και όχι στον εαυτό σου.
Αν η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει ή δεν μπορεί (μάλλον το δεύτερο) να διαπραγματευτεί σωστά με τους δανειστές, διασφαλίζοντας την κοινωνική ειρήνη και συνοχή, τα βασικά τουλάχιστον ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα και κεκτημένα, τα συμφέροντα των Ελλήνων και όχι μόνον των ξένων, τότε ο μόνος δρόμος είναι η ..παραίτηση (το μεγάλο δυστύχημα βέβαια είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποιος άλλος, ο οποίος θα μπορούσε να κυβερνήσει καλύτερα).
Μιλάνε για συντελεστές, για πολλαπλασιαστές και άλλα ακαταλαβίστικα πράγματα, ενώ είναι προφανές ότι η συνταγή είναι λανθασμένη και θανατηφόρα : δεν μπορεί να αυξάνεις την οικονομική επιβάρυνση των πολιτών, με φόρους, χαράτσια κλπ, όταν -παράλληλα και ταυτόχρονα- μειώνεις το εισόδημα του κόσμου και δημιουργείς ύφεση ! Λογικά ή το ένα ή το άλλο, θα έπρεπε να γίνει.
Όταν μία επιχείρηση δεν πάει καλά, πρώτα και κύρια, κόβει τις λειτουργικές της δαπάνες και όταν ισορροπήσει, προσπαθεί να αυξήσει τα έσοδά της, με ανάπτυξη όμως, με αύξηση της παραγωγικότητας, αύξηση πωλήσεων κ.ο.κ.
Το ελληνικό κράτος περιόρισε κάπως τις σπατάλες και τις δαπάνες (κυρίως για μισθούς και συντάξεις, που είναι και το μεγαλύτερο έξοδο), προκαλώντας έτσι γενικευμένη ύφεση, αφού πρώτα είχε σταματήσει να πληρώνει τους προμηθευτές του, οδηγώντας τους σε κλείσιμο και τον κόσμο σε ανεργία και από την άλλη ζητάει συνεχώς περισσότερα, από εκείνους, που έχει κυριολεκτικά στραγγίξει.
Η λέξη "ρευστότητα" είναι άγνωστη, στην Ελλάδα, τα τελευταία 4 χρόνια και εντούτοις συνεχίζουν να αυξάνουν φόρους, τέλη, χαράτσια, να ακριβαίνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ακόμα και είδη πρώτης ανάγκης (φάρμακα, πετρέλαιο κλπ) και να χρεώνουν τους πολίτες, σε σημείο απελπισίας !
Αυτό το λάθος το παραδέχονται όλοι (όσοι αρέσκονται σε ψηφοθηρία και θεωρίες συνωμοσίας, μιλάνε για εσκεμμένες ενέργειες), ωστόσο υπάρχουν ορισμένα εύλογα κενά και απορίες σε όλα αυτά :
Όταν το ΔΝΤ και η τρόϊκα, ζητάνε τη λήψη κάποιου μέτρου, είναι υποχρεωμένη η ελληνική κυβέρνηση να το δεχτεί και -κυρίως- να το δεχτεί ακριβώς, όπως προτείνεται ? δεν έχει κανένα λόγο ή αντι-λογο ? όσο και αν είναι κανείς (και λογικά) υπόδουλος στους δανειστές του, δεν μπορεί να βάλει κάποια όρια στις απαιτήσεις τους ? οι έννοιες Σύνταγμα, δικαιοσύνη, κοινωνική πρόνοια, δεν έχουν πλέον καμία αξία ?
Σου ζητάνε π.χ περικοπές μισθών, αλλά τις κάνεις οριζόντια, άρα άδικα, δεν κόβεις από εκείνους που πρέπει ή κόβεις και από εκείνους, που δεν πρέπει.
Η μεγαλύτερη ένσταση όμως, που έχω, είναι η εξής : τι ξέρει και τι μπορεί να ξέρει ο Δανός Τόμσεν, οι Γερμανοί και οι κάθε είδους αλλοδαποί εκπρόσωποι των δανειστών μας, για την ελληνική πραγματικότητα και πως μαθαίνουν για αυτή ? Μήπως οι δικοί μας "εγκέφαλοι" στα υπουργεία, που μιλάνε μαζί τους, έχουν την αίσθηση ότι όλοι έχουν το δικό τους εισόδημα και μπορούν να πληρώσουν φόρους, χαράτσια, φάρμακα, πετρέλαια, τρόφιμα κλπ ?
Μπορούσε ποτέ ο κάθε δανέζος, να φανταστεί ή να ξέρει π.χ τι είναι "φακελάκι", "γρηγορόσημο", ότι για να σου σβήσει ο πολεοδόμος ή εφοριακός ένα (παράνομο) πρόστιμο, ζητάει τα μισά, ότι ένας Δήμος μπορεί να έχει χιλιάδες κηπουρούς και ακλάδευτα δέντρα ή χιλιάδες δημοτικούς αστυνομικούς, που κόβουν κλήσεις, οι οποίες ποτέ δεν εισπράττονται ?
Το εύκολο είναι πάντα να ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους, να λέμε ότι οι άλλοι έκαναν τα λάθη και να κλείνουμε τα μάτια στα δικά μας εγκλήματα, η πιο σίγουρη συνταγή αποτυχίας είναι να ρίχνεις τις ευθύνες στους άλλους και όχι στον εαυτό σου.
Αν η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει ή δεν μπορεί (μάλλον το δεύτερο) να διαπραγματευτεί σωστά με τους δανειστές, διασφαλίζοντας την κοινωνική ειρήνη και συνοχή, τα βασικά τουλάχιστον ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα και κεκτημένα, τα συμφέροντα των Ελλήνων και όχι μόνον των ξένων, τότε ο μόνος δρόμος είναι η ..παραίτηση (το μεγάλο δυστύχημα βέβαια είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποιος άλλος, ο οποίος θα μπορούσε να κυβερνήσει καλύτερα).
οι ξένοι δανειστές μας, ζητάνε κάποια μέτρα προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά το άθλιο κομματικό-πελατειακό κράτος, θέλοντας να προστατεύσει τις συντεχνίες που λυμαίνονται τη χώρα και κυρίως τον ίδιο τον κομματικό μηχανισμό και τους πελάτες-ψηφοφόρους, είτε δεν τα εφαρμόζει καθόλου (πέρασαν 2 χρόνια και πλέον, για να εφαρμοσθούν οι μειώσεις σε ΔΕΚΟ π.χ), είτε τα εφαρμόζει στρεβλά και άδικα, εναντίον εκείνων, που δεν συμμετείχαν καθόλου ή ελάχιστα στο φαγοπότι των τελευταίων 30 χρόνων ! ας μην αναζητάμε λοιπόν ευθύνες στο ΔΝΤ ή την Ε.Ε, οι ευθύνες ανήκουν εξολοκλήρου σε όσους κυβέρνησαν, είτε ως πρωθυπουργοί, είτε ως υπουργοί, στη μετά ΔΝΤ εποχή, από το Μάϊο του 2010 έως σήμερα, στη δικιά τους ανικανότητα και ανεπάρκεια οφείλεται η όποια αποτυχία-αστοχία του προγράμματος ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ...
ΑπάντησηΔιαγραφή