προς τον κ. Υπουργό της Δικαιοσύνης !

  Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα, ελάχιστα πράγματα λειτουργούν σωστά ή όπως θα έπρεπε, αν εξαιρέσεις το φαγοπότι των "τρωκτικών", την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, το βόλεμα ημετέρων και τη διαπλοκή, που "λειτουργούν" κανονικά, στους υπόλοιπους τομείς, υπάρχει πρόβλημα.
   Ένας προβληματικός τομέας λοιπόν, είναι και ο τρόπος δίωξης και τιμωρίας των εγκλημάτων, που σχετίζονται με τα ναρκωτικά !
   Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ιστορία είναι "στάνταρ" και έχει περίπου ως εξής : οι αστυνομικοί της Ασφάλειας, με πολιτικά, πηγαίνουν στα στέκια, όπου γίνεται διακίνηση και συλλαμβάνουν κάποιον.
    Μετά καταθέτουν -στερεότυπα- ότι είχαμε πληροφορίες, πήγαμε εκεί, μας πλησίασε ή πλησιάσαμε τον τάδε, τον συλλάβαμε και βρήκαμε πάνω του, τόσα γραμμάρια ναρκωτικών και τόσα χρήματα (συνήθως κανά ..50ρι ευρώ).
    Ο συλληφθείς βαφτίζεται έμπορος και καμιά φορά και με την επιβαρυντική περίσταση της κατ' επάγγελμα τέλεσης (που επισύρει έως και ισόβια), ενώ μπορεί να μην έχει ούτε ρούχα να φορέσει και να κοιμάται σε παγκάκια !
    Το Δικαστήριο, λοιπόν, καλείται να αποφασίσει με βάση την κατάθεση ΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ αστυνομικού, που έκανε τη σύλληψη (μαζί με άλλους, που δε φαίνονται πουθενά).
     Μιλάμε δηλαδή για μία κατάθεση αφενός και για την απολογία του κατηγορουμένου, αφετέρου, που παρουσιάζουν 2 διαφορετικές εκδοχές, για τα γεγονότα και το μεγάλο ερώτημα, που ανακύπτει είναι φυσικά : Ποιον πρέπει το Δικαστήριο να πιστέψει ?
     Σε πρόσφατη Δίκη, που παρεβρέθην, ο Εισαγγελέας, είπε ότι φυσικά και θα πιστέψω την εκδοχή του αστυνομικού, ωστόσο για μένα, δεν είναι τόσο ...απλά τα πράγματα, ούτε τόσο αυτονόητα.
     Γιατί να πιστέψω ..τον 23χρονο σκουλαρικά ασφαλίτη, που βλέπει NCIS, CSI και άλλες ταινίες καθημερινά, τι εμπειρίες μπορεί να έχει στη δίωξη ναρκωτικών και ποιος μου λέει ότι δε συλλαμβάνει τον πρώτο τυχόντα, απλά και μόνον για να δείξει στο διοικητή του, ότι παράγει έργο ??
     Σίγουρα, οι αστυνομικοί δεν είναι όλοι διεφθαρμένοι, αλλά γιατί πρέπει ένας αστυνομικός να θεωρείται a priori και de facto ως αξιόπιστος μάρτυρας ;
     Πως διασφαλίζεται ο πολίτης ότι δεν θα του φορτώσει η Αστυνομία ναρκωτικά και ό,τι άλλο, από εμπάθεια, εκδίκηση ή ..για πλάκα ?
     Σε πρόσφατη δικογραφία, που έπεσε στα χέρια μου, για να καταλάβετε, για τι αξιοπιστία μιλάμε, ο αστυνομικός είχε καταθέσει επί λέξει ότι : ο κατηγορούμενος με ρώτησε αν θέλω χασίς ή κοκαΐνη, του είπα ότι θέλω κοκαΐνη και μου είπε ότι του είχε τελειώσει, είχε μόνον χασίς (κανονικά εδώ θα γελούσαμε, αλλά δυστυχώς, με τέτοιες "αξιόπιστες" καταθέσεις, μένουν άνθρωποι -συνήθως φτωχοί και αλλοδαποί- στη φυλακή, για πολλά χρόνια) !!
      Για το λόγο αυτό, θα ήθελα να απευθυνθώ στον Υπουργό Δικαιοσύνης, που είναι άνθρωπος με (δημοκρατικές) ευαισθησίες και προερχόμενος από την Αριστερά, να υπάρξει κάποια νομοθετική πρωτοβουλία, που θα ορίζει ότι ΔΕΝ είναι αρκετή η κατάθεση ενός και μόνον αστυνομικού, στα συναφή αδικήματα, για την καταδίκη του κατηγορούμενου (όπως υπήρξε στο παρελθόν τροποποίηση και για τις καταθέσεις των συγκατηγορουμένων-άρθρο 211Α του ΚΠοινΔ).
      Εφόσον στις εν λόγω επιχειρήσεις, παίρνουν μέρος, περισσότεροι του ενός, αστυνομικοί, να καταθέτουν όλοι ή τουλάχιστον όχι μόνον ένας, για να υπάρχουν μεγαλύτερα εχέγγυα ότι λένε την αλήθεια και να μην κινδυνεύει έτσι η ελευθερία του καθενός, διότι περιπτώσεις "παγίδευσης" και ενοχοποίησης ανθρώπων αθώων ή έστω ένοχων σε μικρότερο βαθμό, παραπέμπουν σε άλλου τύπου καθεστώτα και σίγουρα όχι σε δημοκρατικά !