Έξω τα κόμματα από τα Πανεπιστήμια !!

    Ο Απρίλης είναι παραδοσιακά ο μήνας των εκλογών στα πανεπιστήμια, όπου στο τέλος, κάθε παράταξη βγάζει τα δικά της αποτελέσματα και τα κόμματα επιχαίρουν με τα ποσοστά που συγκέντρωσαν τα "φυτώριά" τους.
    Είναι πλέον καιρός να αναρωτηθούμε εάν οι κομματικές οργανώσεις έχουν λόγο ύπαρξης μέσα στα πανεπιστήμια, μετά και τα τελευταία έκτροπα !
    Οι εικόνες ντροπής στο ΤΕΙ Πάτρας, με σπουδαστές (κυρίως σπουδάστριες) να κρατούν όμηρο τον πρόεδρο και καθηγητή τους, να τον βρίζουν και να τον βάζουν να υπογράψει με το ζόρι ..την παραίτησή του, θεωρώ, ότι είναι η σταγόνα, που πρέπει να ξεχειλίσει το ποτήρι.
     Πέρα από το γεγονός ότι δεν σεβάστηκαν, ούτε την ηλικία του, ούτε τα άσπρα του μαλλιά, ούτε τις γνώσεις και τη θέση του, οι συμπεριφορές αυτές, είναι φυσικά και παράνομες, συνιστούν εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου.
      Άσχετα αν θα διωχθούν ή θα τιμωρηθούν αυτά τα άτομα στο τέλος, αναρωτιέται κανείς πως αντιλαμβάνονται οι κομματικές-φοιτητικές παρατάξεις (φαντάζομαι ότι οι εν λόγω πρόσκεινται στην "προοδευτική" αριστερά) τις έννοιες ελευθερία και δημοκρατία, για τις οποίες υποτίθεται ότι "αγωνίζονται" και τι σόι επιστήμονες θα βγουν, από εκεί μέσα !
      Προφανώς, τα κομματόσκυλα των πανεπιστημίων δεν ενδιαφέρονται, ούτε για τη γνώση, ούτε για το πτυχίο, αλλά μόνον να κάνουν καλή εντύπωση στα "αφεντικά" τους, στα κομματικά επιτελεία, ευελπιστώντας σε μελλοντικό βόλεμα σε κομματική-κρατική θέση...
       Η πρώτη εικόνα, που συναντά ένας φοιτητής στο πανεπιστήμιο, είναι οι "πάγκοι" των παρατάξεων, με διανομή σημειώσεων και αφίσες για "πάρτυ", αυτά είναι και τα 2 βασικότερα κριτήρια ψήφου : ποιος διανέμει τις πιο χρήσιμες πληροφορίες-σημειώσεις (για τα μαθήματα, αλλά και την πόλη) και ποιος διοργανώνει τα καλύτερα "πάρτυ" και εκδρομές.
      Δυστυχώς, τα πανεπιστήμια, αντί να είναι αποκλειστικά χώροι μετάδοσης της γνώσης και απόκτησης επαγγελματικών εφοδίων, έχουν καταντήσει σε τροφοδότες του κομματικού μηχανισμού και συστήματος : όλοι ξέρουμε την πορεία, από πρόεδρος της ΔΑΠ, σε πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, μετά βουλευτής, μετά υπουργός ή και πρωθυπουργός, χωρίς να έχεις κολλήσει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ένσημο, καλείσαι να κυβερνήσεις τη χώρα (Στυλιανίδης, Βουλγαράκης, Χατζηδάκης κ.ο.κ) !
      Όσοι δεν φτάνουν σε βουλευτιλίκια και υπουργιλίκια, εξαργυρώνουν την προσφορά τους, στο κόμμα, με άλλες εξυπηρετήσεις και θέσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
      Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα, που δείχνει ότι για να  χτυπηθεί το κομματικό κράτος, πρέπει να μπει ένα τέλος σε αυτήν την κατάσταση, να καταργηθεί η παρουσία των κομμάτων στα πανεπιστήμια, μία κατάσταση, που φυσικά εξελίχθηκε και αναπτύχθηκε με την ανοχή ή και την ενθάρρυνση των καθηγητών και των πρυτανικών αρχών, που είναι συνυπεύθυνες και τώρα "απολαμβάνουν" τους καρπούς, τα "γεννήματα" αυτής της κομματικής διείσδυσης, στα πανεπιστήμιά τους !