μπορεί το "φακελάκι" να γίνει νόμιμο ;;

   Ως γενική τοποθέτηση, θα μπορούσε να πει κανείς, ότι στην Ελλάδα της απέραντης διαπλοκής, της ασύλληπτης διαφθοράς, της παρανομίας και ατιμωρησίας, όλα είναι πιθανά και δυνατά !
   Ωστόσο, το ζήτημα αυτό, που προέκυψε, μετά τις αποκαλύψεις ότι πέρασε τροπολογία, σε άσχετο -ως συνήθως- νομοσχέδιο, του άρθρου του ποινικού κώδικα, για την (ενεργητική και παθητική) δωροδοκία, με την οποία ουσιαστικά νομιμοποιείται το "φακελάκι", δεν είναι τόσο απλό.
   Είναι ένα ζήτημα, όπου η αλήθεια βρίσκεται, όπως πάντα, στη μέση : από τη μία έχουμε υπαλλήλους, που πληρώνονται από το Κράτος, τους έλληνες δηλαδή φορολογούμενους, να απαιτούν "έξτρα" αμοιβή, για να κάνουν αυτό, για το οποίο πληρώνονται, πολλές φορές ακόμα και εκβιαστικά, διότι κανένας αφελής δεν πιστεύει ότι το φακελάκι το δίνεις μετά, από ευγνωμοσύνη, κατά κανόνα προ-καταβάλλεται για να γίνει η δουλειά !
    Από την άλλη, έχουμε όντως περιπτώσεις, όπου ο πολίτης αισθάνεται υπόχρεος απέναντι π.χ στο γιατρό, που του έσωσε τη ζωή, που έφερε εις πέρας μία λεπτή επέμβαση κλπ, να του δώσει κάποιο ποσόν, ως ανταμοιβή και σε τελική ανάλυση, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, έχει παγιωθεί μία κατάσταση, όπου το φακελάκι, πλέον τείνει να καταστεί εθιμικό Δίκαιο, είναι κάτι, που κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει, να κλείσει τα μάτια και να πει ότι δεν υπάρχει : υπάρχει τόσα χρόνια (παρά την πρόβλεψη του ποινικού κώδικα) και το Ε.Σ.Υ μόνον δωρεάν δεν είναι !!
    Θέλοντας προφανώς να αντιμετωπίσει αυτήν την κοινωνική πραγματικότητα, ο νομοθέτης ίσως ορθά θέλησε να δώσει κάποια λύση, ωστόσο φοβάμαι ανεπιτυχώς...
     Διότι έτσι όπως πάει να περάσει η διάταξη, ωφελούνται ΟΛΑ τα λαμόγια και οι μιζαδόροι και το κράτος ΟΥΔΕΝ όφελος έχει, είναι σαν να πάει το κράτος να προστατεύσει ΩΜΑ και απροκάλυπτα, τους επίορκους, για άλλη μια φορά (μετά το Μανιτάκη, τώρα και ο Ρουπακιώτης, για να δικαιωθεί το ρητό : "αρχή άνδρα δείκνυσι", ότι ακόμα και έντιμοι άνθρωποι, όταν κάτσουν στην καρέκλα της εξουσίας, κάτι παθαίνουν, μεταμορφώνονται προς το χειρότερο, σαν να αφομοιώνονται από το σάπιο σύστημα !).
      Δεν είμαι 100% ενάντια σε τυχόν νομιμοποίηση της μίζας, του "φακελακίου", ωστόσο αυτό πρέπει να γίνει με προϋποθέσεις : μία λύση, θα ήταν να παραμείνει ποινικό αδίκημα, μόνον η απαίτηση από τον υπάλληλο μίζας, όχι η αυτοπροαίρετη δόση, ωστόσο φοβάμαι ότι αυτό θα δημιουργούσε δυσχερή ζητήματα απόδειξης και θα έκανε τα πράγματα χειρότερα.
      Έτσι, νομίζω ότι το καλύτερο θα ήταν : να προβλέπεται έγγραφος τύπος, για τη μίζα, το "δώρο", ώστε το Κράτος να παίρνει ένα μερίδιο από αυτό, της τάξης του 20% π.χ, διότι το κυρίαρχο θέμα με τη μίζα (ή ένα από αυτά) είναι η παραοικονομία, ότι διακινούνται μαύρα δισ ευρώ σε μίζες, από τα οποία το κράτος δεν έχει όφελος.
      Το χαρτί που θα λέει ότι έδωσα στον τάδε ιατρό, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, τόσα ευρώ και θα υπογράφεται τόσο από τον ίδιο όσο και από τον πολίτη, θα πηγαίνει στην εφορία και θα γίνονται οι νόμιμες κρατήσεις, υπέρ του Δημοσίου !
       'Ετσι και το κράτος θα αυξήσει τα έσοδά του και οι ιατροί κλπ, θα πάψουν να έχουν το άγχος της ποινικής δίωξης και θα τιμωρούνται μόνον οι "μαύρες" συναλλαγές, εκείνες όπου το χρήμα διακινείται, από τσέπη σε τσέπη, μέσα σε "φακελάκια", υπό μυστικότητα και μυστικοπάθεια.
       Αν ξεπεράσουμε το σχετικό ταμπού και γίνονται όλα με διαφάνεια και δημοσιότητα, φρονώ ότι θα ωφεληθούν όλοι οι εμπλεκόμενοι στο κύκλωμα της "έξτρα" αμοιβής, από ευγνωμοσύνη (...ή ανάγκη ή εξαπάτηση ή εκβιασμό).