Επειδή, πολύς λόγος, γίνεται τελευταία, για την ανάγκη συμψηφισμού, μεταξύ των χρεών, που έχουν φυσικά και νομικά πρόσωπα, έναντι του Κράτους αφενός και αφετέρου τυχόν απαιτήσεων, που μπορεί να έχουν τα πρόσωπα αυτά, από το Κράτος, να πούμε ότι αυτό έχει προβλεφθεί ήδη νομοθετικά...
Με διάταξη Νόμου του 2011, επήλθε σχετική τροποποίηση στον Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ΚΕΔΕ) και πλέον προβλέπεται, όχι μόνον η δυνατότητα συμψηφισμού, κατόπιν αίτησης-δήλωσης του οφειλέτη, αλλά ακόμα και αυτεπάγγελτα, από την αρμόδια Δ.Ο.Υ !
Από την πρόβλεψη του Νόμου, βέβαια, στην Ελλάδα έως την εφαρμογή του, ειδικά σε όσες περιπτώσεις το κράτος, πρέπει να πληρώσει, υπάρχει τεράστιο χάσμα και στην πράξη, οι σχετικές διατάξεις μένουν ανενεργές.
Μοναδική προϋπόθεση, για τον συμψηφισμό, είναι ο ιδιώτης (φυσικό πρόσωπο ή εταιρία) να έχει βέβαιη και εκκαθαρισμένη απαίτηση, κατά του ελληνικού Δημοσίου, που να αποδεικνύεται, είτε με δικαστική απόφαση, είτε με δημόσιο έγγραφο !
Αν η δήλωση συμψηφισμού, υποβάλλεται εκπρόθεσμα, δεν απαλλάσσεται ο οφειλέτης από τυχόν πρόστιμα και προαυξήσεις, ενώ με φετινή διευκρινιστική διάταξη, ορίζεται ότι μπορεί να γίνει συμψηφισμός, ακόμα και αν ο οφειλέτης έχει υπαχθεί σε καθεστώς ρύθμισης, με δόσεις.
Το πρόβλημα αφορά κυρίως σε επιχειρήσεις, που προμηθεύουν το δημόσιο (κατασκευές, φαρμακευτικές κλπ), που χρωστάνε και έχουν καταστραφεί, επειδή το ελληνικό κράτος, κήρυξε άτυπα (εσωτερική) στάση πληρωμών και τους οφείλει μεγάλα ποσά !
Το τι σημαίνει συμψηφισμός, φαντάζομαι ότι το κατανοούν όλοι : αν μια επιχείρηση χρωστάει 100.000 ευρώ Φ.Π.Α και έχει να λαμβάνει από επιστροφές, 70.000, θα κληθεί να πληρώσει τα 30.000 και αντίστροφα, θα έχει να λαμβάνει 30.000...
Επειδή ο ίδιος ο Νόμος, ορίζει ρητά, ότι εφαρμόζονται παράλληλα και οι γενικές διατάξεις του Αστικού Κώδικα, ας δούμε μερικά βασικά tips, για τον συμψηφισμό, από το αστικό δίκαιο, που έχουν δηλαδή εφαρμογή και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών :
-Δεν μπορεί να γίνει συμψηφισμός, αν ο οφειλέτης, είχε παραιτηθεί προκαταβολικά, από τη σχετική ένσταση, όπως επίσης και αν η απαίτηση, προέρχεται από αδίκημα, που διαπράχθηκε με δόλο : π.χ αν κάποιος έχει απαίτηση χρηματικής ικανοποίησης, λόγω συκοφαντικής δυσφήμησης, δεν μπορεί ο άλλος να προτείνει σε συμψηφισμό, δικιά του απαίτηση, εναντίον του θύματος της δυσφήμησης !
-Συμψηφισμός, μπορεί να προταθεί, ακόμα και για ανταπαίτηση, που έχει ήδη παραγραφεί, αν η απαίτηση γεννήθηκε, σε χρόνο, που δεν είχε συμπληρωθεί ο χρόνος παραγραφής.
-Η ανταπαίτηση, η ένσταση δηλαδή συμψηφισμού, μπορεί να προταθεί, σε κάθε στάδιο της Δίκης, ακόμα και κατά την εκτέλεση της απόφασης, εφόσον βέβαια αποδεικνύεται αμέσως.
-Ο εγγυητής μπορεί να ζητήσει συμψηφισμό, ανταπαίτησης του πρωτοφειλέτη, κατά του δανειστή, όχι όμως και το αντίστροφο !
-Αν γίνει εκχώρηση μιας απαίτησης, με αναγγελία της, στον οφειλέτη, δεν μπορεί ο τελευταίος να προβάλει ένσταση συμψηφισμού, για απαιτήσεις, κατά του προηγούμενου δανειστή, οι οποίες γεννήθηκαν, μετά την αναγγελία.
Με διάταξη Νόμου του 2011, επήλθε σχετική τροποποίηση στον Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ΚΕΔΕ) και πλέον προβλέπεται, όχι μόνον η δυνατότητα συμψηφισμού, κατόπιν αίτησης-δήλωσης του οφειλέτη, αλλά ακόμα και αυτεπάγγελτα, από την αρμόδια Δ.Ο.Υ !
Από την πρόβλεψη του Νόμου, βέβαια, στην Ελλάδα έως την εφαρμογή του, ειδικά σε όσες περιπτώσεις το κράτος, πρέπει να πληρώσει, υπάρχει τεράστιο χάσμα και στην πράξη, οι σχετικές διατάξεις μένουν ανενεργές.
Μοναδική προϋπόθεση, για τον συμψηφισμό, είναι ο ιδιώτης (φυσικό πρόσωπο ή εταιρία) να έχει βέβαιη και εκκαθαρισμένη απαίτηση, κατά του ελληνικού Δημοσίου, που να αποδεικνύεται, είτε με δικαστική απόφαση, είτε με δημόσιο έγγραφο !
Αν η δήλωση συμψηφισμού, υποβάλλεται εκπρόθεσμα, δεν απαλλάσσεται ο οφειλέτης από τυχόν πρόστιμα και προαυξήσεις, ενώ με φετινή διευκρινιστική διάταξη, ορίζεται ότι μπορεί να γίνει συμψηφισμός, ακόμα και αν ο οφειλέτης έχει υπαχθεί σε καθεστώς ρύθμισης, με δόσεις.
Το πρόβλημα αφορά κυρίως σε επιχειρήσεις, που προμηθεύουν το δημόσιο (κατασκευές, φαρμακευτικές κλπ), που χρωστάνε και έχουν καταστραφεί, επειδή το ελληνικό κράτος, κήρυξε άτυπα (εσωτερική) στάση πληρωμών και τους οφείλει μεγάλα ποσά !
Το τι σημαίνει συμψηφισμός, φαντάζομαι ότι το κατανοούν όλοι : αν μια επιχείρηση χρωστάει 100.000 ευρώ Φ.Π.Α και έχει να λαμβάνει από επιστροφές, 70.000, θα κληθεί να πληρώσει τα 30.000 και αντίστροφα, θα έχει να λαμβάνει 30.000...
Επειδή ο ίδιος ο Νόμος, ορίζει ρητά, ότι εφαρμόζονται παράλληλα και οι γενικές διατάξεις του Αστικού Κώδικα, ας δούμε μερικά βασικά tips, για τον συμψηφισμό, από το αστικό δίκαιο, που έχουν δηλαδή εφαρμογή και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών :
-Δεν μπορεί να γίνει συμψηφισμός, αν ο οφειλέτης, είχε παραιτηθεί προκαταβολικά, από τη σχετική ένσταση, όπως επίσης και αν η απαίτηση, προέρχεται από αδίκημα, που διαπράχθηκε με δόλο : π.χ αν κάποιος έχει απαίτηση χρηματικής ικανοποίησης, λόγω συκοφαντικής δυσφήμησης, δεν μπορεί ο άλλος να προτείνει σε συμψηφισμό, δικιά του απαίτηση, εναντίον του θύματος της δυσφήμησης !
-Συμψηφισμός, μπορεί να προταθεί, ακόμα και για ανταπαίτηση, που έχει ήδη παραγραφεί, αν η απαίτηση γεννήθηκε, σε χρόνο, που δεν είχε συμπληρωθεί ο χρόνος παραγραφής.
-Η ανταπαίτηση, η ένσταση δηλαδή συμψηφισμού, μπορεί να προταθεί, σε κάθε στάδιο της Δίκης, ακόμα και κατά την εκτέλεση της απόφασης, εφόσον βέβαια αποδεικνύεται αμέσως.
-Ο εγγυητής μπορεί να ζητήσει συμψηφισμό, ανταπαίτησης του πρωτοφειλέτη, κατά του δανειστή, όχι όμως και το αντίστροφο !
-Αν γίνει εκχώρηση μιας απαίτησης, με αναγγελία της, στον οφειλέτη, δεν μπορεί ο τελευταίος να προβάλει ένσταση συμψηφισμού, για απαιτήσεις, κατά του προηγούμενου δανειστή, οι οποίες γεννήθηκαν, μετά την αναγγελία.
στο ζήτημα των παραγεγραμμένων απαιτήσεων, ισχύουν, ως συνήθως, στην Ελλάδα, δύο μέτρα και δύο σταθμά : έτσι, ενώ οι απαιτήσεις του Δημοσίου, έναντι ιδιωτών, μπορούν να τύχουν συμψηφισμού, έως και 3 έτη, μετά τη συμπλήρωση του χρόνου παραγραφής, οι παραγεγραμμένες απαιτήσεις των ιδιωτών, έναντι του Κράτους, ΔΕΝ μπορούν επ' ουδενί, να τύχουν συμψηφισμού !!!
ΑπάντησηΔιαγραφή