τελικά, το μέγεθος ΔΕΝ μετράει...

     Αναφέρομαι στο μέγεθος των ...μορίων, αλλά όχι απαραίτητα των ανδρικών, αλλά στο ποιος έχει τα μεγαλύτερα μόρια, για να παραμείνει, ως δημόσιος υπάλληλος !
   Φοβάμαι ότι η περιβόητη αξιολόγηση στο δημόσιο, όπως καθετί που έχει σχέση με το δημόσιο, εξελίσσεται σε φαρσοκωμωδία (ή φαρσο..τραγωδία, αν προτιμάτε) και το μόνο σίγουρο, είναι ότι δε γίνεται σωστά και ότι δεν θα μείνουν στο τέλος, οι πιο άξιοι, αλλά, όπως πάντα, όσοι έχουν το μεγαλύτερο βύσμα, οι "γλύφτες", οι άχρηστοι κλπ.
   Διότι, θεωρώ, ότι το ζητούμενο, δεν είναι ποιος έχει περισσότερα τυπικά προσόντα και πτυχία (...πέτσινα ή όχι), αλλά ποιος εργάζεται πραγματικά, ποιος αποδίδει και έχει όρεξη και διάθεση να δικαιολογήσει, γιατί πληρώνεται.
   Γιατί πρέπει, σώνει και καλά, να φύγει η καθαρίστρια, που δεν έχει πτυχία κλπ, αλλά παράγει ένα σημαντικό έργο και να μην φύγει ο κάτοχος μεταπτυχιακού, που ρίχνει πασιέντζες, μπροστά στον υπολογιστή, μέχρι να έρθει η ώρα να φύγει ;;
   Θέλοντας και μη (μάλλον το δεύτερο), μαθαίνω, από τον αδερφό μου, που εργάζεται σε δημόσιο φορέα, για το πως εξελίσσεται η αξιολόγηση : το μόνο που έχει να κάνεις, είναι να πας να πιάσεις τον ..συνάδερφο (!!), που βάζει τους βαθμούς και να παρακαλέσεις να σου βάλει 8,9 ή και 10, στην αξιολόγηση και έτσι να παραμείνεις, ακόμα και σε βάρος άλλων, με μεγαλύτερα μόρια (λόγω οικογενειακής κατάστασης κλπ) !
    Το πιο εξοργιστικό, είναι ότι υπάρχουν Δ.Υ, οι οποίοι έχουν κληρονομήσει ολόκληρες πολυκατοικίες, από συγγενείς και εισπράττουν ενοίκια χιλιάδων ευρώ, κάθε μήνα και δεν τους χρειάζεται σε τίποτα το 1000ρικο του δημοσίου υπαλλήλου, αφού έχουν λύσει το οικονομικό τους πρόβλημα, προ πολλού και εντούτοις παραμένουν (ίσως δεν νιώθουν καλά με τον τίτλο του "εισοδηματία" και θέλουν να λένε ότι απασχολούνται κάπου)...
    Αν έπρεπε λοιπόν να γίνει δίκαια και σωστά η αξιολόγηση, όφειλαν οι Αρχές να εξετάζουν την πραγματική περιουσιακή κατάσταση των υπαλλήλων και όχι τα πτυχία, αφού είναι άδικο, με 30 % ανεργία, να απολύονται ορεξάτοι και αποδίδοντες υπάλληλοι και να μένουν, όσοι δεν προσφέρουν τίποτα και παράλληλα, έχουν λύσει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, το βιοποριστικό τους πρόβλημα και "εργάζονται" από χόμπυ !
    Ξέρω ότι δε ζούμε σε μία δίκαιη κοινωνία, αφού κάποιοι έχουν περισσότερα απ' όσα χρειάζονται και άλλοι ζουν κάτω από τα όρια της φτώχιας, ωστόσο είναι καιρός να υπάρξει ανακατανομή των κρατικών πόρων και να αλλάξουν επιτέλους τα κριτήρια της αξιολόγησης, ώστε να μείνουν, όσοι έχουν πραγματική ανάγκη το μισθό και θέλουν να προσφέρουν..
    Όσο βασιλεύει το βύσμα, η αναξιοκρατία, η οικογενειοκρατία και η αδικία και άσπρη μέρα, δεν θα δούμε και θα υπάρχει έδαφος, για να αναπτύσσονται ακραίες θεωρίες και συμπεριφορές !
     Τέλος, ας μας εξηγήσουν ποιο είναι το δημοσιονομικό όφελος, όταν απολύεις π.χ καθαρίστριες και φύλακες και εν συνεχεία αναθέτεις αυτές τις εργασίες, σε εξωτερικούς, ιδιώτες "επιχειρηματίες", κολλητούς υπουργών και βουλευτών...
     Πάνε πάλι "να πιάσουν κορόϊδα" τους τροϊκανούς, να πούνε απλά ότι πέτυχαν το στόχο μείωσης προσωπικού, ενώ το κόστος παραμένει ίδιο ή μεγαλύτερο ;;
     Κατανοούμε την ανάγκη να παίρνουν "τις δόσεις τους", κάθε τόσο, οι πολιτικοί μας, ωστόσο πρέπει και αυτοί να κατανοήσουν, ότι το ζητούμενο είναι η γενναία μείωση των -περιττών- κρατικών δαπανών και όχι η επίτευξη δεικτών και αριθμών, με οποιοδήποτε κόστος !