Προέρχεται από τη λεβεντομάνα και ανυπότακτη Κρήτη (τυχαίο ;) και αφορά σε απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Ρεθύμνου, το οποίο αθώωσε, στις αρχές του μήνα, κατηγορούμενο, για μη καταβολή χρεών, προς το δημόσιο !
Στην προκειμένη περίπτωση, ο άνθρωπος αυτός, είχε αρρωστήσει σοβαρά, με συνέπεια να ξοδέψει σε νοσήλια, γύρω στις 130.000 ευρώ και να μην μπορεί να εργαστεί, ενώ το χρέος προς την εφορία, για το οποίο δικαζόταν, ανερχόταν σε 27.000 ευρώ...
Το Δικαστήριο έκρινε ορθά ότι εδώ συντρέχει κατάσταση ανάγκης, που αίρει τον άδικο χαρακτήρα της πράξης, αφού είναι προφανές ότι κάθε άνθρωπος, θα κοίταζε πρώτα να σώσει τη ζωή του και μετά να πληρώσει τα όποια χρέη του !
Το λυπηρό, είναι ότι ο Εισαγγελέας, πρότεινε, όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις, μόνον την αναγνώριση ελαφρυντικού, έκρινε δηλαδή ως πιο ..σημαντική την πληρωμή οφειλών προς την εφορία, από την επιθυμία ενός ανθρώπου, να θεραπευτεί και να συνεχίσει να ζει...
Με τον τρόπο αυτό, αναδεικνύεται ξανά το ζήτημα, του κατά πόσον είναι σωστή -γενικότερα- η ποινικοποίηση των χρεών, προς δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία !
Τα σχετικά αδικήματα, τιμωρούνται προφανώς (;), όταν διαπράττονται ΜΕ ΔΟΛΟ (χρέος από ..αμέλεια, είναι κάπως δύσκολο να υπάρξει), επομένως κάθε φορά, που αποδεικνύεται ότι ο κατηγορούμενος, δεν πληρώνει, επειδή δεν έχει, θα έπρεπε κανονικά να κηρύσσεται αθώος, δίχως άλλο και όχι να "χρυσώνουμε το χάπι", δηλαδή μια παράνομη απόφαση, με ελαφρυντικά..
Το ότι ο κατηγορούμενος βρίσκεται σε αδυναμία, μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους και όχι μόνον, σε ασθένεια, όπως εδώ, μπορεί ο άνθρωπος να ατύχησε, να επένδυσε πολλά χρήματα, σε κάτι που δεν απέδωσε, να έπεσε θύμα ληστείας, είτε από άλλον, είτε από το Κράτος, με χαράτσια, φόρους επί φόρων κλπ, να μην πληρώθηκε από το δημόσιο, το οποίο πληρώνει μετά από 3 χρόνια, στην καλύτερη και αυτά "κουτσουρεμένα", να κάηκε ή να πλημμύρισε το μαγαζί του και γενικά να είχε χίλιες δυο αναποδιές και απρόβλεπτα γεγονότα !
Πόσο ...ελληνικό είναι μία επιχείρηση να χρεοκοπεί, επειδή συναλλάχθηκε με το αφερέγγυο δημόσιο, που έχει κηρύξει εσωτερική στάση πληρωμών, από το 2009-2010 και μετά το ίδιο κράτος, να κατηγορεί τον επιχειρηματία, ότι του οφείλει χρήματα και ήταν ασυνεπής...
Επειδή είναι αρκετά δύσκολο να αποδειχθεί ποιος είναι "αληθινός"-δόλιος οφειλέτης, ποιος δηλαδή έχει και δεν πληρώνει (πράγμα, που πρέπει να κάνει η κατηγορούσα αρχή !), το πιο λογικό και δίκαιο, θα ήταν να ΑΠΟΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΘΟΥΝ τα σχετικά αδικήματα, προκειμένου και τα δικαστήρια να αποσυμφορηθούν και οι σχετικές δικαστικές αποφάσεις να πάψουν να κινούνται ΕΞΩ από τα πλαίσια του Νόμου, που απαιτεί ΔΟΛΟ !!
Τα μέσα αναγκαστικής εκτέλεσης, που προβλέπει ο ΚΕΔΕ, είναι υπεραρκετά και ως μέσο πίεσης και ως εργαλεία είσπραξης, μέσω των κατασχέσεων κινητών και ακινήτων, καταθέσεων, απαιτήσεων κλπ και δεν χρειάζεται πλέον ο "μπαμπούλας" της ποινικής ευθύνης..
Εξάλλου, πολλοί, κυνικά σκεπτόμενοι, προτιμούν-βολεύονται να εξαγοράσουν μία ποινή (αν δεν έχουν τις προϋποθέσεις της αναστολής), που μπορεί να αντιπροσωπεύει το 1/100 ή και λιγότερο της οφειλής !
Στην προκειμένη περίπτωση, ο άνθρωπος αυτός, είχε αρρωστήσει σοβαρά, με συνέπεια να ξοδέψει σε νοσήλια, γύρω στις 130.000 ευρώ και να μην μπορεί να εργαστεί, ενώ το χρέος προς την εφορία, για το οποίο δικαζόταν, ανερχόταν σε 27.000 ευρώ...
Το Δικαστήριο έκρινε ορθά ότι εδώ συντρέχει κατάσταση ανάγκης, που αίρει τον άδικο χαρακτήρα της πράξης, αφού είναι προφανές ότι κάθε άνθρωπος, θα κοίταζε πρώτα να σώσει τη ζωή του και μετά να πληρώσει τα όποια χρέη του !
Το λυπηρό, είναι ότι ο Εισαγγελέας, πρότεινε, όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις, μόνον την αναγνώριση ελαφρυντικού, έκρινε δηλαδή ως πιο ..σημαντική την πληρωμή οφειλών προς την εφορία, από την επιθυμία ενός ανθρώπου, να θεραπευτεί και να συνεχίσει να ζει...
Με τον τρόπο αυτό, αναδεικνύεται ξανά το ζήτημα, του κατά πόσον είναι σωστή -γενικότερα- η ποινικοποίηση των χρεών, προς δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία !
Τα σχετικά αδικήματα, τιμωρούνται προφανώς (;), όταν διαπράττονται ΜΕ ΔΟΛΟ (χρέος από ..αμέλεια, είναι κάπως δύσκολο να υπάρξει), επομένως κάθε φορά, που αποδεικνύεται ότι ο κατηγορούμενος, δεν πληρώνει, επειδή δεν έχει, θα έπρεπε κανονικά να κηρύσσεται αθώος, δίχως άλλο και όχι να "χρυσώνουμε το χάπι", δηλαδή μια παράνομη απόφαση, με ελαφρυντικά..
Το ότι ο κατηγορούμενος βρίσκεται σε αδυναμία, μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους και όχι μόνον, σε ασθένεια, όπως εδώ, μπορεί ο άνθρωπος να ατύχησε, να επένδυσε πολλά χρήματα, σε κάτι που δεν απέδωσε, να έπεσε θύμα ληστείας, είτε από άλλον, είτε από το Κράτος, με χαράτσια, φόρους επί φόρων κλπ, να μην πληρώθηκε από το δημόσιο, το οποίο πληρώνει μετά από 3 χρόνια, στην καλύτερη και αυτά "κουτσουρεμένα", να κάηκε ή να πλημμύρισε το μαγαζί του και γενικά να είχε χίλιες δυο αναποδιές και απρόβλεπτα γεγονότα !
Πόσο ...ελληνικό είναι μία επιχείρηση να χρεοκοπεί, επειδή συναλλάχθηκε με το αφερέγγυο δημόσιο, που έχει κηρύξει εσωτερική στάση πληρωμών, από το 2009-2010 και μετά το ίδιο κράτος, να κατηγορεί τον επιχειρηματία, ότι του οφείλει χρήματα και ήταν ασυνεπής...
Επειδή είναι αρκετά δύσκολο να αποδειχθεί ποιος είναι "αληθινός"-δόλιος οφειλέτης, ποιος δηλαδή έχει και δεν πληρώνει (πράγμα, που πρέπει να κάνει η κατηγορούσα αρχή !), το πιο λογικό και δίκαιο, θα ήταν να ΑΠΟΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΘΟΥΝ τα σχετικά αδικήματα, προκειμένου και τα δικαστήρια να αποσυμφορηθούν και οι σχετικές δικαστικές αποφάσεις να πάψουν να κινούνται ΕΞΩ από τα πλαίσια του Νόμου, που απαιτεί ΔΟΛΟ !!
Τα μέσα αναγκαστικής εκτέλεσης, που προβλέπει ο ΚΕΔΕ, είναι υπεραρκετά και ως μέσο πίεσης και ως εργαλεία είσπραξης, μέσω των κατασχέσεων κινητών και ακινήτων, καταθέσεων, απαιτήσεων κλπ και δεν χρειάζεται πλέον ο "μπαμπούλας" της ποινικής ευθύνης..
Εξάλλου, πολλοί, κυνικά σκεπτόμενοι, προτιμούν-βολεύονται να εξαγοράσουν μία ποινή (αν δεν έχουν τις προϋποθέσεις της αναστολής), που μπορεί να αντιπροσωπεύει το 1/100 ή και λιγότερο της οφειλής !
Μόλις σήμερα, έγινε γνωστή και άλλη, παρόμοια απόφαση, του τριμελούς Πλημ/κείου Θεσ/νικης, αυτή τη φορά, το οποίο ορθά αθώωσε έμπορο, για μη καταβολή ΦΠΑ, επειδή δεν πληρώθηκε από τους πελάτες του ! Όταν κόβεις ένα παραστατικό, προτού εισπράξεις το ποσόν, αν ο άλλος αποδειχθεί απατεώνας και αφερέγγυος ή βαρέσει κανόνι ή πληγεί από την κρίση και δεν σε πληρώσει τελικά, τότε είσαι αναγκασμένος να πληρώσεις το ΦΠΑ, από την τσέπη σου, αν μπορείς...Αλλιώς, αν δεν καταφέρεις να το πληρώσεις, τότε βρίσκεσαι και κατηγορούμενος, επειδή ο πελάτης σου, αποδείχθηκε αφερέγγυος ! Παύει έτσι να υπάρχει ο αναγκαίος δόλος εκ μέρους σου και επομένως, δεν μπορείς να καταδικαστείς για το αδίκημα της μη πληρωμής ΦΠΑ, όπως πολύ ορθά και λογικά, δέχεται και η ανωτέρω απόφαση. Αυτήν την τακτική εφαρμόζει, κατά κόρον και το ελληνικό δημόσιο, που σε αναγκάζει να κόψεις το παραστατικό, πριν πληρωθείς από αυτό και σε πληρώνει, μετά από 1, 2 ή 3 χρόνια, ενώ εσύ πρέπει να πληρώσεις το ΦΠΑ (που δεν έχεις ακόμα εισπράξει) εντός 3 μηνών το πολύ...Η κοινή λογική λέει, ότι δεν μπορείς να καταδικαστείς για μη πληρωμή-απόδοση ΦΠΑ, το οποίο ΔΕΝ εισέπραξες και ας ευχηθούμε όλο και περισσότεροι δικαστές, να συντάσσονται με αυτήν ! Εδώ μπορεί να δει κανείς και την απόφαση, με τα ονόματα των παραγόντων της Δίκης, γιατί καλό είναι να αναδεικνύονται : http://www.ergasiaka.net/forologika-1/forologika-nea/item/716-athoosi-forologoymenou-gia-mi-katavoli-f-p-a.html
ΑπάντησηΔιαγραφή