περιοριστικοί όροι ή προφυλάκιση ;

   Το αιώνιο αυτό δίλημμα, των ανακριτικών αρχών, αναφορικά με τη δικονομική αντιμετώπιση, του κατηγορουμένου, έρχεται συχνά στη δημοσιότητα, ειδικά όταν κατηγορούμενος είναι κάποιος γνωστός-"επώνυμος" ή πρόκειται για υπόθεση, που αφορά την κοινή γνώμη !
  Για την τελική τους κρίση, οι δικαστές δεν (πρέπει να) ρίχνουν ζάρια, διότι οι προϋποθέσεις, για την ορθή αντιμετώπιση κάθε περίπτωσης, παρέχονται στο Νόμο, τον οποίο έχουν ορκιστεί και οφείλουν να τηρούν...
   Ήδη έχουν αρχίσει κάποιοι και μιλάνε, για την απόφαση να μην προφυλακιστεί ο επιχειρηματίας Κοντομηνάς, για απόφαση-σκάνδαλο κλπ στερεότυπα και ως συνήθως, στην Ελλάδα, στη χώρα της υπερβολής, της επιδερμικής προσέγγισης των πραγμάτων και του εύκολου εντυπωσιασμού, ισχύει η παροιμία "αλλού τα κακαρίσματα και αλλού γεννάνε οι κότες" !
   Τις τελευταίες μέρες, έγινε γνωστή η είδηση, ότι ένας βρωμόγερος στα Φάρσαλα, βίαζε συστηματικά επί 12 έτη, μία νεαρή γυναίκα και στο τέλος την έκαψε ζωντανή (επειδή ...θέλησε να παντρευτεί !) και όμως, αφέθηκε ελεύθερος, μετά την απολογία του, με (ελαφρείς) περιοριστικούς όρους...
    Εκεί δεν είδα, παρά ελάχιστες και χλιαρές αντιδράσεις, ενώ κανονικά θα έπρεπε οι προϊστάμενοι αυτών των δικαστών ή και Ο ΙΔΙΟΣ ο υπουργός δικαιοσύνης, να τους έχουν στείλει να φυλάνε πρόβατα, να πήζουν τυρί ή να φτιάχνουν χαλβά, πάντως όχι να δικάζουν, διότι αυτό το άτομο, ένας κατά σύστημα βιαστής και δολοφόνος, δεν έπρεπε να παραμένει ελεύθερο, ούτε λεπτό !
   Η προφυλάκιση ή προσωρινή κράτηση, όπως είναι ο ορθός όρος, έχει διττό ρόλο : αφενός, να εξασφαλίσει την παρουσία του κατηγορούμενου στη Δίκη, ώστε να υποστεί και τις συνέπειες της πράξης του και αφετέρου, να τον αποτρέψει από νέα εγκλήματα και να προφυλάξει την κοινωνία, από επικίνδυνους εγκληματίες...(αν ο βιαστής και δολοφόνος, δεν είναι επικίνδυνος, για τη δημόσια ασφάλεια, τότε ποιος είναι ; !)
    Σε γενικές γραμμές, οι προϋποθέσεις επιβολής προσωρινής κράτησης και όχι περιοριστικών όρων, γιατί η προφυλάκιση είναι και πρέπει να είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας, αφού κανείς δεν πρέπει να φυλακίζεται, χωρίς δικαστική απόφαση (και η σχετική κρίση των ανακριτικών αρχών ΔΕΝ αποτελεί δικαστική απόφαση, αλλά απλή διάταξη), είναι οι εξής :
-Ο κατηγορούμενος να διώκεται για κακούργημα και όχι για πλημμέλημα και μάλιστα τελευταία έχει περιοριστεί κάπως αυτό, στα κακουργήματα, για τα οποία απειλείται πρόσκαιρη κάθειρξη έως 20 έτη ή ισόβια (και όχι τόσο για εκείνα, κυρίως οικονομικά εγκλήματα, όπου το πλαίσιο ποινής, είναι 5 έως 10 έτη κάθειρξης)
-Ο κατηγορούμενος να μην έχει μόνιμη και σταθερή κατοικία στη χώρα ή να κρίνεται ύποπτος φυγής και 
-Ο κατηγορούμενος να εμφανίζει ροπή προς το έγκλημα (ιδίως όταν το κάνει κατ' επάγγελμα ή κατά συνήθεια) ή να πιθανολογείται ότι είναι επικίνδυνος, για την τέλεση νέων αδικημάτων, αν αφεθεί ελεύθερος !
    Οι περιοριστικοί τώρα όροι, που είναι η καταβολή χρηματικής εγγύησης, η εμφάνιση στον ανακριτή ή στην Αστυνομία, η απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και η απαγόρευση συναναστροφής με ορισμένα άτομα ή επίσκεψης σε συγκεκριμένα μέρη, στοχεύουν αποκλειστικά στο να εξασφαλιστεί η παρουσία του κατηγορουμένου στη Δίκη του.
     Τελευταία παρατηρείται, από τις δικαστικές αρχές, μια τάση κατάχρησης του θεσμού της εγγύησης : Η χρηματική εγγύηση, δεν μπορεί να είναι ούτε τιμωρία, ούτε μέσο εντυπωσιασμού της κοινής γνώμης και πρέπει πάντα να είναι ανάλογη με τις δυνατότητες του κατηγορούμενου, διότι αν δεν μπορέσει να βρει τα χρήματα, θα καταλήξει στη φυλακή, δια της τεθλασμένης οδού, εκεί δηλαδή όπου ..κρίθηκε ότι δεν πρέπει να πάει (αφού δεν προφυλακίστηκε !)
       Ας μην ξεχνάνε και οι δικαστές, ότι άλλο πράγμα είναι η προσωπική περιουσία κάποιου και άλλο πράγμα η ρευστότητα, που διαθέτει, έτσι π.χ μπορεί κάποιος να έχει ακίνητα αξίας 5.000.000 ευρώ και στην τράπεζα, μόλις 10 χιλιάρικα, αν θεωρηθεί ως εύλογη, μία εγγύηση 100.000, θα πρέπει να πουλήσει ίσως κάποιο ακίνητο, αλλά αυτό δε γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη...
    Τέλος, οι περισσότεροι ξεχνάνε και τη ΦΥΣΗ της εγγύησης : τα χρήματα αυτά δεν καταλήγουν στο δημόσιο ταμείο οριστικά, παρά μόνον, αν ο κατηγορούμενος δεν παραστεί στο Δικαστήριο, διότι αν παραστεί, επιστρέφονται, αφού εξέλιπε ο λόγος, για τον οποίο δόθηκαν!