Είναι οι 2 γνωστοί (ή μήπως και μοναδικοί ;) φορείς συλλογικής είσπραξης και διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων, στην Ελλάδα : η μεν ΑΕΠΙ, λειτουργεί ως ανώνυμη εταιρία, ο δε "Απόλλων", ως συνεταιρισμός περιορισμένης ευθύνης, πρόκειται δηλαδή για καθαρά ιδιωτικού χαρακτήρα επιχειρήσεις, για τις οποίες έχει ξεσπάσει ένας σχετικός ντόρος !
Πολλοί επιχειρηματίες, που καλούνται, να πληρώνουν σημαντικά ποσά, το χρόνο, για τα πνευματικά δικαιώματα, κάνουν λόγο για "νταβατζηλίκι", για υπέρογκες και παράλογες χρεώσεις και σίγουρα, χωρίς να υιοθετώ ανάλογες εκφράσεις, πιστεύω πως "όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά"...
Παλιότερα, θυμάμαι πόση εντύπωση, μου είχε κάνει να βλέπω, σε όλα σχεδόν τα εκθέματα των Δικαστηρίων, στην Ευελπίδων, στα ονόματα των διαδίκων, το όνομα "Απόλλων Συν.Π.Ε", οι δε σχετικές υποθέσεις κάλυπταν, σε ορισμένες περιπτώσεις το 1/10 του εκθέματος !
Το ζήτημα είναι μεγάλο, είναι κατεξοχήν νομικό και δεν αφορά, μόνον τους 2 δύο συλλογικούς φορείς, αλλά και τους δημιουργούς, που έχουν αναθέσει σε εκείνους, την είσπραξη και διαχείριση των περιουσιακών δικαιωμάτων, από την εκμετάλλευση των έργων τους (μιλάμε κυρίως για συνθέτες και στιχουργούς)..
Με βάση το ισχύον καθεστώς, υπόχρεοι προς πληρωμή είναι μία ευρύτατη γκάμα καταστημάτων, υγειονομικού, όπως λέμε, ενδιαφέροντος και γενικά κάθε επιχείρηση, που κάνει δημόσια αναπαραγωγή ή εκτέλεση έργων, που προστατεύονται, από το Νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας, από ραδιόφωνα (ακόμα και διαδικτυακά) και τηλεοράσεις, μέχρι κλαμπς, μπαρς, ταβέρνες, εστιατόρια, τυροπιτάδικα, στριπτιζάδικα, λεωφορεία ΚΤΕΛ και γενικά, κάθε χώρος, όπου υπάρχει (ζωντανή ή όχι) μουσική !
Ο όρος δημόσια εκτέλεση, που είναι κρίσιμος, έχει να κάνει, με το γεγονός ότι η μουσική είναι προσιτή σε αόριστο αριθμό ανθρώπων-πελατών της επιχείρησης, πέρα δηλαδή από το στενό οικογενειακό κύκλο, του επιχειρηματία.
Από εκεί και μετά, κάθε φορέας, έχει τα δικά του αμοιβολόγια, που μπορεί ο οποιοσδήποτε να τα πληροφορηθεί από τα αντίστοιχα sites : η χρέωση, είναι ανάλογη, βασικά, με τα τετραγωνικά, την επιφάνεια της επιχείρησης ή των αριθμό των καθισμάτων και είναι μάλιστα ενιαία-"φιξ", ανεξάρτητα, από το πόσες ημέρες πραγματικά λειτούργησε !
Το τελευταίο διάστημα, σε ένα site, άνοιξε ο "φάκελος αεπι" και εκεί εκφράζονται παράπονα, ενστάσεις και διαμαρτυρίες υπόχρεων προς πληρωμή (που κανείς δεν μπορεί να τα αγνοήσει), αναφορικά με τον τρόπο λειτουργίας, αυτών των συλλογικών φορέων και πόσο νόμιμη και διαφανής, είναι η όλη σημερινή κατάσταση, γύρω από το πλαίσιο προστασίας και αμοιβής των δημιουργών, για τα έργα τους...
Μία π.χ πολύ σοβαρή ένσταση, έχει να κάνει με το κατά πόσον, μπορούν αυτοί οι συλλογικοί φορείς, να αξιώνουν αμοιβή, από ΟΛΕΣ τις αντίστοιχες επιχειρήσεις, χωρίς δηλαδή να εξετάζουν αν ΟΝΤΩΣ αναπαράγουν τραγούδια των καλλιτεχνών, τους οποίους εκπροσωπούν !
Διότι κανονικά θα πρέπει να αποδεικνύεται, ότι εκτέλεσαν δημόσια έργα δημιουργών, οι οποίοι έχουν υπογράψει αντίστοιχη σύμβαση και εξουσιοδότηση είσπραξης προς την ΑΕΠΙ ή τον Απόλλωνα, αν για τα έργα, που παίζουν, δεν υπάρχει αντίστοιχη εξουσιοδότηση, από τους καλλιτέχνες, ΠΩΣ αξιώνουν αμοιβή ;;
Αυτό είναι ένα μόνον από τα ζητούμενα, διότι υπάρχουν και άλλες ενστάσεις, όπως γιατί να είναι κριτήριο η επιφάνεια της επιχείρησης και όχι η συχνότητα μετάδοσης μουσικής ή γιατί να πληρώνει κάποιος αν το μαγαζί του, έμεινε το μισό ή ολόκληρο το μήνα κλειστό, για τον οποιονδήποτε λόγο ;
Σε κάθε περίπτωση, ο ενδιαφερόμενος, σύμφωνα με τον ισχύον καθεστώς, μπορεί να προσφύγει (ακόμα και αν χρωστάει-δεν έχει πληρώσει) στο αρμόδιο Πρωτοδικείο, με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, αν θεωρεί υπερβολική τη χρέωση, για πνευματικά δικαιώματα και να ζητήσει, από τοΔικαστήριο, να καθορίσει εκείνο, το εύλογο της αμοιβής των συλλογικών φορέων είσπραξης !
Τέλος, να πούμε ότι ακούγεται πως θα υπάρξει (αν δεν έχει γίνει ήδη) νομοθετική πρωτοβουλία, για την αλλαγή αυτού του αμφισβητούμενου και εν πολλοίς μονοπωλιακού καθεστώτος, αναφορικά με την προστασία και είσπραξη των πνευματικών δικαιωμάτων των δημιουργών-καλλιτεχνών..
Πολλοί επιχειρηματίες, που καλούνται, να πληρώνουν σημαντικά ποσά, το χρόνο, για τα πνευματικά δικαιώματα, κάνουν λόγο για "νταβατζηλίκι", για υπέρογκες και παράλογες χρεώσεις και σίγουρα, χωρίς να υιοθετώ ανάλογες εκφράσεις, πιστεύω πως "όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά"...
Παλιότερα, θυμάμαι πόση εντύπωση, μου είχε κάνει να βλέπω, σε όλα σχεδόν τα εκθέματα των Δικαστηρίων, στην Ευελπίδων, στα ονόματα των διαδίκων, το όνομα "Απόλλων Συν.Π.Ε", οι δε σχετικές υποθέσεις κάλυπταν, σε ορισμένες περιπτώσεις το 1/10 του εκθέματος !
Το ζήτημα είναι μεγάλο, είναι κατεξοχήν νομικό και δεν αφορά, μόνον τους 2 δύο συλλογικούς φορείς, αλλά και τους δημιουργούς, που έχουν αναθέσει σε εκείνους, την είσπραξη και διαχείριση των περιουσιακών δικαιωμάτων, από την εκμετάλλευση των έργων τους (μιλάμε κυρίως για συνθέτες και στιχουργούς)..
Με βάση το ισχύον καθεστώς, υπόχρεοι προς πληρωμή είναι μία ευρύτατη γκάμα καταστημάτων, υγειονομικού, όπως λέμε, ενδιαφέροντος και γενικά κάθε επιχείρηση, που κάνει δημόσια αναπαραγωγή ή εκτέλεση έργων, που προστατεύονται, από το Νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας, από ραδιόφωνα (ακόμα και διαδικτυακά) και τηλεοράσεις, μέχρι κλαμπς, μπαρς, ταβέρνες, εστιατόρια, τυροπιτάδικα, στριπτιζάδικα, λεωφορεία ΚΤΕΛ και γενικά, κάθε χώρος, όπου υπάρχει (ζωντανή ή όχι) μουσική !
Ο όρος δημόσια εκτέλεση, που είναι κρίσιμος, έχει να κάνει, με το γεγονός ότι η μουσική είναι προσιτή σε αόριστο αριθμό ανθρώπων-πελατών της επιχείρησης, πέρα δηλαδή από το στενό οικογενειακό κύκλο, του επιχειρηματία.
Από εκεί και μετά, κάθε φορέας, έχει τα δικά του αμοιβολόγια, που μπορεί ο οποιοσδήποτε να τα πληροφορηθεί από τα αντίστοιχα sites : η χρέωση, είναι ανάλογη, βασικά, με τα τετραγωνικά, την επιφάνεια της επιχείρησης ή των αριθμό των καθισμάτων και είναι μάλιστα ενιαία-"φιξ", ανεξάρτητα, από το πόσες ημέρες πραγματικά λειτούργησε !
Το τελευταίο διάστημα, σε ένα site, άνοιξε ο "φάκελος αεπι" και εκεί εκφράζονται παράπονα, ενστάσεις και διαμαρτυρίες υπόχρεων προς πληρωμή (που κανείς δεν μπορεί να τα αγνοήσει), αναφορικά με τον τρόπο λειτουργίας, αυτών των συλλογικών φορέων και πόσο νόμιμη και διαφανής, είναι η όλη σημερινή κατάσταση, γύρω από το πλαίσιο προστασίας και αμοιβής των δημιουργών, για τα έργα τους...
Μία π.χ πολύ σοβαρή ένσταση, έχει να κάνει με το κατά πόσον, μπορούν αυτοί οι συλλογικοί φορείς, να αξιώνουν αμοιβή, από ΟΛΕΣ τις αντίστοιχες επιχειρήσεις, χωρίς δηλαδή να εξετάζουν αν ΟΝΤΩΣ αναπαράγουν τραγούδια των καλλιτεχνών, τους οποίους εκπροσωπούν !
Διότι κανονικά θα πρέπει να αποδεικνύεται, ότι εκτέλεσαν δημόσια έργα δημιουργών, οι οποίοι έχουν υπογράψει αντίστοιχη σύμβαση και εξουσιοδότηση είσπραξης προς την ΑΕΠΙ ή τον Απόλλωνα, αν για τα έργα, που παίζουν, δεν υπάρχει αντίστοιχη εξουσιοδότηση, από τους καλλιτέχνες, ΠΩΣ αξιώνουν αμοιβή ;;
Αυτό είναι ένα μόνον από τα ζητούμενα, διότι υπάρχουν και άλλες ενστάσεις, όπως γιατί να είναι κριτήριο η επιφάνεια της επιχείρησης και όχι η συχνότητα μετάδοσης μουσικής ή γιατί να πληρώνει κάποιος αν το μαγαζί του, έμεινε το μισό ή ολόκληρο το μήνα κλειστό, για τον οποιονδήποτε λόγο ;
Σε κάθε περίπτωση, ο ενδιαφερόμενος, σύμφωνα με τον ισχύον καθεστώς, μπορεί να προσφύγει (ακόμα και αν χρωστάει-δεν έχει πληρώσει) στο αρμόδιο Πρωτοδικείο, με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, αν θεωρεί υπερβολική τη χρέωση, για πνευματικά δικαιώματα και να ζητήσει, από τοΔικαστήριο, να καθορίσει εκείνο, το εύλογο της αμοιβής των συλλογικών φορέων είσπραξης !
Τέλος, να πούμε ότι ακούγεται πως θα υπάρξει (αν δεν έχει γίνει ήδη) νομοθετική πρωτοβουλία, για την αλλαγή αυτού του αμφισβητούμενου και εν πολλοίς μονοπωλιακού καθεστώτος, αναφορικά με την προστασία και είσπραξη των πνευματικών δικαιωμάτων των δημιουργών-καλλιτεχνών..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.