Τους πήραμε και τα σώβρακα...(ή πως τα φαινόμενα απατούν !)

    Έχει πολύ πλάκα, να βλέπεις κυβερνητικούς παράγοντες (αλλά και δημοσιογράφους ή απλά γράφοντες ή ομιλούντες δημόσια και κυρίως στο κρατικό κανάλι κ.ο.κ), να πανηγυρίζουν ότι "νίκησαν" στις διαπραγματεύσεις, με τους εκπροσώπους των δανειστών μας, την περιβόητη τρόϊκα, ότι πέρασε το δικό μας και όχι το δικό τους και άλλα τέτοια γραφικά !
   Η μέχρι τώρα εμπειρία, έχει δείξει, ότι οι διαπραγματεύσεις, ολοκληρώνονται κυριολεκτικά στο παρά 5, μία πολύμηνη αξιολόγηση και διαπίστωση ότι από τα (παλιότερα) συμφωνηθέντα έχει γίνει, μόνον ένα πολύ μικρό ποσοστό, καταλήγει σε μία -ό,τι ναναι- συμφωνία, για να πληρωθούν ομόλογα, που λήγουν κλπ και να μην πάμε σε (επίσημη) χρεοκοπία...
   Είναι επίσης αλήθεια, ότι τις περισσότερες φορές, υποχωρεί η τρόϊκα και όχι το σάπιο πολιτικό κατεστημένο, που κυβερνάει αυτή τη χώρα, όμως αυτός, κάθε άλλο, παρά λόγος πανηγυρισμών είναι, είναι μάλλον λόγος απογοήτευσης και προβληματισμού, για την τελική τύχη μας !
   Η "υποχώρηση" της τρόϊκα, δεν κοστίζει ΤΙΠΟΤΑ στην ίδια, αφενός γιατί κανείς δεν σώζεται με το ζόρι, το πρόβλημα το έχουμε εμείς, όχι αυτοί και αν χρεοκοπήσουμε, ο Τόμσεν και οι άλλοι υπάλληλοί της, θα επιστρέψουν απλά στις πατρίδες τους, δεν θα είναι υποχρεωμένοι να ζήσουν εδώ και να λουστούν και εκείνοι τα σκατά και αφετέρου, κανείς δεν πρόκειται να τους κατηγορήσει, για το ο,τιδήποτε, επειδή δεν μπόρεσαν να μας επιβάλλουν, τα αναγκαία μέτρα και μεταρρυθμίσεις...
    Ο ρόλος της τρόϊκα δεν είναι να επιβάλλει, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε τις προτάσεις τους, ώστε η Ελλάδα να γίνει κράτος, είναι στη διακριτική μας ευχέρεια, αν θα σωθούμε ή θα βουλιάξουμε οριστικά, απλά η "εναλλακτική" της χρεοκοπίας, τρομάζει (και δικαιολογημένα) το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο και έτσι καταλήγουν σε συμφωνίες, της τελευταίας στιγμής (και της κακιάς ώρας), που είτε δεν τηρούνται ποτέ, είτε μερικώς !
    Σε μία διαπραγμάτευση, όπου ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, ο ένας έχει το πάνω χέρι και ο άλλος, αυτός, που έχει το πρόβλημα (δηλ. η χώρα μας) το κάτω, το να βγαίνει και να πανηγυρίζει ο αδύναμος ότι κέρδισε, είναι ανέκδοτο...
    Τις συνέπειες αυτής της τακτικής, δηλαδή είτε της μη τήρησης των συμφωνηθέντων, είτε της πρότασης-πρόταξης διαφορετικών μέτρων, από αυτά, που προτείνουν οι δανειστές, τις βιώνουν οι κοινωνικά και οικονομικά πιο αδύναμοι και αποκλεισμένοι, όσοι, σε γενικές γραμμές, επέλεξαν να μην πληρώνονται, κάθε μήνα, από τον κρατικό προϋπολογισμό !
     Έτσι π.χ όταν η τρόϊκα ζητάει απολύσεις ή μειώσεις αμοιβών στο δημόσιο, προκειμένου να υπάρξει η -αναγκαία- ελάφρυνση στην απάνθρωπη και ανελέητη υπερ-φορολόγηση, επί δικαίων και αδίκων και η κυβέρνηση το αρνείται-αποκρούει, επικαλούμενη πέτσινα πλεονάσματα, ουσιαστικά, ποιος χάνει και ποιος κερδίζει ;
     Μπορεί οι κρατικοδίαιτοι ιθαγενείς να πανηγυρίζουν που δεν θα απωλέσουν την αργομισθία τους, ωστόσο έτσι, αφενός επιμηκύνεται η παρουσία της τρόϊκα στην Ελλάδα και καθυστερεί η έξοδος στις αγορές και αφετέρου, διαιωνίζεται η ύφεση, η μιζέρια, η αύξηση της φορολογίας κ.ο.κ.
     Όταν η κυβέρνηση καταλάβει, ότι οφείλει να συνεργαστεί και να ακούσει την τρόϊκα, αφού η ίδια δεν μπορεί να κυβερνήσει ορθά, παρά μόνον φαύλα, όπως έχει μάθει, επί 30 χρόνια και όχι να συγκρουστεί μαζί της θέλοντας να περνάει κάθε φορά τα δικά της, ώστε να γαντζωθεί στην εξουσία (πράγμα ούτως ή άλλως, εξαιρετικά επισφαλές), αυτό θα είναι καλό για όλους !
     Κάθε "νίκη" μίας διεφθαρμένης και διαπλεκόμενης κυβέρνησης, επί της τρόϊκα, ουσιαστικά αποτελεί ήττα, για κάθε λογικό και υγιώς σκεπτόμενο άνθρωπο, είναι αιτία λύπης και όχι χαράς...
     Οι τροϊκανοί είναι ξένοι και περαστικοί από την Ελλάδα, έρχονται μία στο τόσο, για να κάνουν τη δουλειά που τους έχει ανατεθεί, ως υπάλληλοι, αν εμείς δεν κάνουμε όσα μας λένε ή κάνουμε τα αντίθετα, ποιος θα βγει -στο τέλος- χαμένος ; Μα, αυτός, που ήταν εξαρχής χαμένος, δηλαδή εμείς !
      Συνεπώς, πρέπει να σταματήσει το αντιμνημονιακό παραμύθι, που μας σερβίρουν κάποιοι επιτήδειοι, με ιδιοτελή συμφέροντα και η συζήτηση σε όρους "κερδίζω-χάνεις" με την τρόϊκα, διότι, αν έρθει εκείνη η ώρα, που θα γίνει ο τελικός λογαριασμός, για το ποιος κέρδισε και ποιος έχασε, θα πέσει πολύ κλάμα, από όσους απλά νομίζουν τώρα, ότι είναι νικητές...