Η Δύναμη της Μετάνοιας !

    Μιας και βαδίζουμε στα μέσα, της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας, θεώρησα σκόπιμο να ασχοληθώ, με κάτι λίγο πιο μεταφυσικό !
  Αφορμή βέβαια, για την παρούσα ανάρτηση, δεν είναι η περίοδος του Πάσχα, ακριβώς, αλλά η μνήμη της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, που η Εκκλησία μας, τίμησε, την προπερασμένη Κυριακή...
  Η γυναίκα αυτή, αποτελεί χαρακτηριστικό και φωτεινό παράδειγμα μετάνοιας και μεταστροφής του ανθρώπου : από τα βάθη της αμαρτίας και της πορνείας, κατόρθωσε, με πολύ κόπο και άσκηση, να φτάσει σε μεγάλα ύψη Αγιότητας, να ζει, χωρίς σχεδόν να τρέφεται και να περπατάει στο νερό !
  Το υπέροχο, όμως, είναι ότι για την αλλαγή αυτή, χρειάστηκαν μόνον μερικά λεπτά, τόσο της πήρε να συνειδητοποιήσει σε τι βούρκο ακολασίας είχε παγιδευτεί και να ξεκινήσει μία νέα, αληθινή, αυτή τη φορά, ζωή...
   Βέβαια, από το σημείο αυτό, έως το να κάνει πράξη, γιατί η μετάνοια γίνεται με έργα, όχι με ..λόγια, τη μεταστροφή της, η απόσταση είναι μεγάλη και ο δρόμος κάθε άλλο, παρά στρωμένος με ροδοπέταλα, διότι ο "Αντίδικος", πολεμάει λυσσαλέα, όποιον αποφασίζει να φύγει ...από την δυσώδη αγκαλιά του και οι περισσότεροι εγκαταλείπουν, αργά ή γρήγορα !
   Η μεγαλύτερη παγίδα του Σατανά, είναι αυτή, ότι σε κάνει να νομίζεις, ότι η ζωή σου, είναι μια χαρά, όπως είναι, ότι όλα βαίνουν καλώς, ενώ στην πραγματικότητα, πηγαίνεις "κατά διαόλου", ζεις στο βούρκο και στα σκατά και νομίζεις ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο, κάτι καλύτερο...
   Συνεπώς, είναι ψέμα, ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει, όλα είναι θέμα προσωπικής βούλησης, αλλά και θέλησης, να γνωρίσεις μία ζωή, πέρα και πάνω, από την αμαρτία (που κυριολεκτικά σημαίνει αποτυχία) και από το πόσο είσαι διατεθειμένος, να ξεκόψεις τα δεσμά, με τον κακό εαυτό σου και τις κακές επιρροές !
    Σίγουρα, όσο περισσότερο καιρό, είσαι στο λάθος δρόμο, τόσο πιο δύσκολο γίνεται, να επιστρέψεις στον ορθό, όμως ποτέ δεν είναι αργά, για να θυμηθούμε και την περίπτωση του πρώτου ενοίκου του Παραδείσου, που έγινε ο ένας από τους δύο ληστές, που συσταυρώθηκαν, με το Χριστό, λίγο πριν ξεψυχήσει..
    Ο καθένας μας, μέσα του, ξέρει, δεν μπορεί να μην ξέρει, τι κάνει στραβά, σε όλους υπάρχει η συνείδηση του καλού και του κακού, έμφυτη και συνεπώς, δεν υπάρχει δικαιολογία, για να μη μετανοεί κάποιος, να πει "δεν ήξερα" ή "δεν μου είπαν", απλά μέσα από τις καταστάσεις της ζωής, ορισμένοι το βλέπουν καθαρότερα, όμως δεν είναι ανάγκη να "πιάσει κάποιος πάτο", όπως η εν λόγω Αγία ή να αρρωστήσει βαριά π.χ, για να βρει τη δύναμη να αλλάξει, προς το καλύτερο !
     Θα μπορούσα να μετατρέψω τη συζήτηση σε πολιτική, αναφερόμενος στους Έλληνες πολιτικούς, που αρνούνται πεισματικά, να βελτιωθούν, να αλλάξουν συμπεριφορές και νοοτροπίες δεκαετιών, ωστόσο δεν θα ήταν σωστό, γιατί ΟΛΟΙ έχουμε τις αστοχίες-αποτυχίες, δηλαδή αμαρτίες, μας και πρέπει ο καθένας ξεχωριστά, να αναρωτηθεί, που κάνει λάθος, σε τι παγίδες έχει μπλεχτεί, για να μπορέσει να ξεφύγει, με τη βοήθεια πάντα του Θεού...
     Διότι, από Εκείνον ξεκινούν όλα και σε Εκείνον καταλήγουν και το κυριότερο, δεν αρνείται ποτέ τη βοήθειά Του, σε όποιον την ζητήσει, το μόνο, που έχει να κάνει κάποιος, είναι να ζητήσει τη βοήθειά Του, αν αισθάνεται αδύναμος !
      Όπως το έθεσε, τόσο παραστατικά, ο ίδιος ο Ιησούς : "Αιτείται και δοθήσετε υμίν, ζητείται και ευρήσετε, κρούετε και ανοιγήσεται υμίν. Πας γαρ ο αιτών, λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι, ανοιγήσεται" (κατά Λουκά Ευαγγέλιο, ια, 9-10).
      Έτσι όπως το βλέπω, το να παραμένεις, στο βούρκο και στο σκοτάδι της προσωπικής σου αμαρτίας, ενώ μπορείς να βγεις στο φως και σε κάτι πιο καθαρό, μοιάζει με αυτόν, που μένει στο υπόγειο και παραπονιέται, ότι δεν έχει θέα, ενώ μπορεί ανά πάσα στιγμή, να ανέβει τη σκάλα, να βγει στην ταράτσα και να απολαύσει την όμορφη θέα !