Η αξία του καλού καπετάνιου !

   Φάνηκε με τον πιο τραγικό τρόπο, στο πρόσφατο ναυάγιο, στη Ν.Κορέα, που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο εκατοντάδων και δυστυχώς, ως επί το πλείστον, νέων ανθρώπων !
  Φυσικά, ούτε το πρώτο, ούτε λογικά και το τελευταίο ναυάγιο, είναι αυτό, ενώ μιλώντας για "καπετάνιο", δεν εννούμε μόνον στα πλοία, αλλά και σε αυτοκίνητα, αεροπλάνα και σε κάθε άλλη περίπτωση, όπου η ζωή άλλων-πολλών ανθρώπων, είναι κυριολεκτικά στα χέρια, ενός ή λίγων ανθρώπων...
   Ο σωστός καπετάνιος, οφείλει να είναι έμπειρος, να σέβεται τη θάλασσα και τους κανόνες ναυσιπλοΐας, να αποφεύγει κακοτοπιές, υφάλους κλπ, αλλά να είναι και σε θέση να διαχειριστεί ατυχήματα ή άλλες καταστάσεις κρίσιμες, που μπορεί να ανακύψουν !
    Στο εν λόγω ναυάγιο, ούτε το ένα, ούτε το άλλο συνέβη, με αυτά τα τραγικά αποτελέσματα : απ' ότι λέγεται, είχε παραδώσει το πηδάλιο σε νεαρή και άπειρη αξιωματικό, που το κάρφωσε στον ύφαλο και μετά το συμβάν, δεν υπήρξε σωστή διαχείριση, με συνέπεια ο κόσμος να εγκλωβιστεί και να παρασυρθεί στο βυθό, βρίσκοντας έναν βίαιο και άσχημο θάνατο...
    Το παρόν σχόλιο, είναι φυσικά πολιτικό, διότι, μετά τον ως άνω πρόλογο, πρέπει να γίνει ο αναγκαίος παραλληλισμός, με τον "Τιτανικό", που λέγεται Ελλάδα (όπως χαρακτηρίστηκε από τα πλέον επίσημα χείλη) και να δούμε, γιατί έπεσε στα βράχια και ναυάγησε, δηλαδή χρεοκόπησε !
    Πρέπει να είναι πλέον κάποιος διανοητικά καθυστερημένος, για να μην καταλαβαίνει ότι το πλοίο ναυάγησε, επειδή δεν είχε ικανούς και άξιους "καπετάνιους", ότι υπαίτιοι είναι όλοι οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης και όχι κάποιος από έξω ή κάποιος "αόρατος εχθρός"...
     Είναι καιρός επίσης να σταματήσει το παραμύθι-παραλογισμός, ότι για το ναυάγιο της Ελλάδας, ευθύνονται εξ ολοκλήρου ή εν μέρει οι ψηφοφόροι, που ψήφιζαν τους, όπως αποδείχτηκε, "τελειωμένους", που μας κυβερνούσαν επί 30 χρόνια : είναι να σαν να λέμε, ότι, στην Κορέα, για τον πνιγμό τους, φταίνε οι ίδιοι οι επιβάτες, που ταξίδεψαν με το συγκεκριμένο πλοίο !
     Ο καθένας, που ασχολείται με τη δουλειά του, θέλει και προσπαθεί να προσφέρει στην κοινωνία, μέσω της προσωπικής του εργασίας και δεν έχει επιλέξει να φιλάει κατουρημένες ποδιές, για μία κρατική αργομισθία ή για να μπει στην πολιτική, πάει και ψηφίζει, κάθε δύο ή τέσσερα χρόνια και ξαναγυρνάει στην εργασία του...
      Ψηφίζει, με βάση όσα ακούει προεκλογικά και βλέπει ή είναι σε θέση να γνωρίζει (που είναι ελάχιστα, οι μόνοι που ξέρανε την Αλήθεια και νόμιζαν ότι θα την κρύβουν για πάντα, ήταν οι ίδιοι οι πολιτικοί), ούτε θέλει, ούτε μπορεί, να ελέγξει αν αυτά που λέγονται είναι παραμύθια και υποσχέσεις, εάν υλοποιούνται ή όχι, αν γίνεται σωστή διαχείριση του κρατικού χρήματος κ.ο.κ
      Αυτή είναι και θα όφειλε να είναι, η δουλειά όσων ανεπάγγελτων "επαγγελματιών" της πολιτικής, ζητάνε την ψήφο μας : είτε γιατί δεν εργάζονται και έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο και θέλουν ίσως να προσφέρουν στα κοινά, είτε γιατί απέτυχαν σε όλα τα άλλα επαγγέλματα, είτε γιατί είναι τεμπέληδες, είτε γιατί μόνο αυτό έμαθαν να κάνουν, από τον πατέρα τους κλπ, όποιο και αν είναι το κίνητρο κάποιου, για να ασχοληθεί με την πολιτική και τις κρατικές αργομισθίες, το θέμα είναι αν κάνει ή όχι τη (και για τη) δουλειά αυτή !
      Αν ο "καπετάνιος"-πολιτικός, είναι άχρηστος, ανίκανος, διεφθαρμένος, επιρρεπής στην κολακεία, γενναιόδωρος, με τα λεφτά άλλων, αναποτελεσματικός, αν νομίζει ότι τα λεφτά φυτρώνουν σε δέντρα ή στο χώμα ή ότι υπάρχει μηχανή, που κόβει συνέχεια και δεν τελειώνουν, δεν ξέρει να διοικεί ή τι πρέπει να κάνει, τότε το καράβι, δηλαδή η χώρα, θα ναυαγήσει, όπως στην Κορέα και θα κοιτάξει να πηδήξει αυτός και το πλήρωμά του, πρώτος, για να μην πνιγεί, αδιαφορώντας για τους επιβάτες, δηλαδή τους πολίτες, που θα πνιγούν, επειδή ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ, δεν έκανε σωστά τη δουλειά του...