δικαστική απέλαση αλλοδαπού !

    Η εν λόγω απέλαση, δεν αποτελεί ποινή, αλλά μέτρο ασφαλείας, όπως ονομάζεται και επιβάλλεται, από το Δικαστήριο, εφόσον ο αλλοδαπός κατηγορούμενος, καταδικάσθηκε, υπό ορισμένες προϋποθέσεις.
  Μέχρι το 2012, οι προϋποθέσεις, ήταν μόλις δύο : καταδίκη σε ποινή κάθειρξης (δηλαδή μόνο για κακούργημα), ασχέτως ύψους και επικινδυνότητα του δράστη, για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια.
  Φαίνεται απλό, ωστόσο, επειδή η έννοια της "επικινδυνότητας", είναι κάπως αόριστη, όφειλε το Δικαστήριο, να προσδιορίσει και να αιτιολογήσει, αυτό το στοιχείο...
  Πάντως και μετά την τροποποίηση του σχετικού άρθρου του Ποινικού Κώδικα, οι προϋποθέσεις της δικαστικής απέλασης αλλοδαπού, παραμένουν ουσιαστικά οι ίδιες : απλά ο Νομοθέτης, θέλησε να εξειδικεύσει κάπως τα πράγματα, αναφέροντας, ενδεικτικά, ποια κριτήρια, λαμβάνονται υπόψη, για την επιβολή της !
  Τα κριτήρια αυτά, είναι π.χ το είδος του εγκλήματος, ο βαθμός του δόλου, οι συνθήκες τέλεσης, οι συνέπειες της πράξης, ο χρόνος παραμονής του αλλοδαπού, στη χώρα και το νόμιμο ή παράνομο αυτής, η οικογενειακή και επαγγελματική του κατάσταση και γενικά το πόσο ενταγμένος ή όχι, ήταν στην ελληνική κοινωνία, για να κριθεί έτσι, αν η παραμονή του καταδικασθέντος, στη χώρα, συμβιβάζεται ή όχι, με τους όρους της κοινωνικής συμβίωσης.
   Ο Αλβανός πιστολέρο π.χ όπως ονομάστηκε, που συνελήφθη πρόσφατα, επειδή πυροβολούσε αδιακρίτως, με καλάσνικοφ, όποιον και όποτε ήθελε, ήταν, όπως λέχθηκε, μέλος σε γκρουπ, που βρίζουν τη χώρα μας και συνεπώς, η απέλασή του, είναι επιβεβλημένη (αφού εκτίσει την ποινή του) και ..για τον ίδιο (εφόσον μισούσε την Ελλάδα, όπως ισχυριζόταν τουλάχιστον) !
   Από εκεί και μετά, είναι καλό ότι υπήρξε αυτή η εξειδίκευση των κριτηρίων, γιατί, από την εμπειρία μου, φοβάμαι ότι οι Δικαστές, αντιμετωπίζουν τα ζητήματα των παρεπόμενων ποινών και των μέτρων ασφαλείας, με μία επιφανειακή, σχεδόν μπακαλίστικη, προσέγγιση, ενώ είναι ιδιαίτερα σημαντικά, όπως και οι κύριες ποινές...
   Να πούμε ότι η ύπαρξη οικογένειας, στη χώρα, δεν αρκεί, από μόνη της, για να αποτρέψει την απέλαση, ενώ, παρόλο που τα μέτρα ασφαλείας, παύουν, αν δεν εκτελεστούν, σε τρία χρόνια, ο αλλοδαπός, που τυχόν επανέρχεται, πριν ή και μετά την παρέλευση της 3ετίας, μπορεί, σύμφωνα με τη Νομολογία, να συλληφθεί και να απελαθεί ξανά, στη βάση της ίδιας-αρχικής απόφασης !
    Εξάλλου, ο Νόμος ρητά δίνει την ευχέρεια στο Δικαστήριο, να απαγορεύσει την επανείσοδο του απελαθέντος στη χώρα, για χρονικό διάστημα 10 ετών ή και αορίστως, δηλαδή για πάντα, με το γενικό περιορισμό, που υπάρχει για υπηκόους της Ε.Ε, διότι οι σχετικές διατάξεις-ευρωπαϊκές συμβάσεις, έχουν υπερνομοθετική ισχύ (υπερισχύουν δηλαδή των -αντίθετων- ελληνικών Νόμων).
    Για τα ζητήματα, που ανακύπτουν από την εκτέλεση της δικαστικής απέλασης αλλοδαπών, αποφαίνεται το Πλημμελειοδικείο του τόπου κράτησης, είτε ως συμβούλιο, είτε ως δικαστήριο, ανάλογα, με ρητή διάταξη Νόμου πλέον (προηγούμενα, υπήρχε διάσταση στη Νομολογία, αναφορικά, με το αν μπορούν να προβληθούν αντιρρήσεις, κατά της απέλασης, επειδή -τυπικά- δεν έχει το χαρακτήρα αυτοτελούς ποινής).
    Επομένως, όταν ο αλλοδαπός, εκτίσει την ποινή κάθειρξης, απολύεται μεν, από τις φυλακές, παραμένει ωστόσο κρατούμενος, έως ότου εκτελεστεί η απόφαση της απέλασής του και εδώ είναι σημαντικό, οι σχετικές αποφάσεις, να εκτελούνται τάχιστα, διότι η κράτηση-στέρηση της ελευθερίας αυτή, δεν είναι και τόσο νόμιμη...
    Ρητά αναφέρεται ότι η κράτηση αυτή, δεν μπορεί να υπερβαίνει τους 6 μήνες, χρόνος, που δύναται να διπλασιασθεί, εφόσον υπάρχουν διαδικαστικά προβλήματα (μάλιστα, προβλέπεται και νέα εξάμηνη παράταση, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, οπότε το μέγιστο, φτάνει τους 18 μήνες) !
    Αν τέλος, η εκτέλεση της απόφασης απέλασης, κρίνεται ανέφικτη, το δικαστήριο, που την επέβαλε, οφείλει να την αναστείλει και να την αντικαταστήσει, από άλλους, περιοριστικούς όρους (π.χ εμφάνιση σε Αστυνομικό Τμήμα), έως ότου καταστεί εφικτή...