Οι άλλοι, πως τα κατάφεραν ;

    Δεν φανταζόμουν, ότι θα έβγαινα να υπερασπιστώ το συριζα, αλλά θεωρώ άδικο, αυτό που γίνεται, πριν καλά-καλά αναλάβει την εξουσία, να γίνεται τόσο σκληρή κριτική, είναι απλά άδικο και πολύ βιαστικό, να κρίνουμε κάτι, προτού καν προλάβουμε να το δούμε !
  Η υποδοχή της νέας κυβέρνησης, έγινε με φόβο, από τις αγορές, υπήρξαν βέβαια δηλώσεις των στελεχών της, που δημιούργησαν κακές εντυπώσεις, αλλά ίσως, λέω ίσως, να μην είναι έτσι η πραγματικότητα, πάντα υπάρχει το "ναι μεν, αλλά".
  Σίγουρα, η σοβιετοποίηση της οικονομίας και ο κρατισμός, δεν ανήκουν στη σύγχρονη εποχή, ωστόσο, αν διαβάσει κανείς "μέσα από τις γραμμές", θα δει ότι ο συριζα, υπόσχεται και ένα σωρό άλλα πράγματα, που και λογικά είναι και μόνο θετικά, μπορούν να χαρακτηριστούν, όπως η καταπολέμηση της κρατικής διαφθοράς, η πάταξη της μεγάλης φοροδιαφυγής, η μείωση της σπατάλης (με συμβούλους, παρατρεχάμενους και λοιπά τρωκτικά) κλπ, ένα γενικότερο νοικοκύρεμα, που έπρεπε να έχει γίνει, εδώ και δεκαετίες !
   Η Ελλάδα, δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η μόνη χώρα, που αναγκάστηκε να δανειστεί, από το ΔΝΤ, για να αποφύγει μία άτακτη χρεοκοπία-καταστροφή, προβλήματα αντιμετώπισαν η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισλανδία, η Ουγγαρία, η Ισπανία κ.α, η διαφορά, έγκειται στο ότι εκεί, τα μνημόνια ξεπεράστηκαν, σχετικά πιο γρήγορα και πιο εύκολα και αυτό είναι που πρέπει να μας προβληματίσει όλους : πως εκείνοι τα κατάφεραν.
    Βέβαια, η προηγούμενη κυβέρνηση, ισχυριζόταν ότι το τέλος των μνημονίων, ήταν ζήτημα λίγων μόνο μηνών, ωστόσο είχε το χρόνο της, να κάνει αυτό που πρέπει και η αποτυχία της μη εξόδου, πριν τις εκλογές, πιστώνεται στην ίδια και μόνον !
    Οι δύο βασικές αιτίες, που δεν βγαίνουμε από τα μνημόνια, είναι λογικά οι εξής : είτε δεν εφαρμόσαμε, όπως έπρεπε, τα μνημόνια και τις υποχρεώσεις από αυτά, είτε, η συνταγή, ήταν λάθος...
    Επίσης, σημαντικό ρόλο, παίζει ότι δεν είμαστε ενωμένοι, όπως στις άλλες χώρες, που αντιμετώπισαν προβλήματα και εδώ τα κατεστημένα συμφέροντα και οι συντεχνίες, είναι πολύ πιο ισχυρά, από αλλού, γι' αυτό, λέω, πως είναι ίσως ανάγκη, να δοθεί στο συριζα, η στήριξη, από ολόκληρη την αντιπολίτευση (πλην ΚΚΕ, φυσικά, που είναι, πάντα, στον κόσμο του), για να φανεί επιτέλους, ότι υπάρχει κοινή γραμμή, στήριξη βέβαια, που ο ίδιος ο συριζα, αρνήθηκε πεισματικά, στην προηγούμενη συγκυβέρνηση !
    Εφόσον οι προηγούμενοι απέτυχαν, ας στηριχθεί τουλάχιστον ο συριζα, να δούμε αν η δικιά του συνταγή, θα έχει καλύτερα αποτελέσματα.
     Πάντως, η παρατήρηση του τι έκαναν οι άλλοι και βγήκαν από το ΔΝΤ, είναι οπωσδήποτε χρήσιμη και διδακτική : όπως έχουμε δει, οι γείτονες Τούρκοι, τα κατάφεραν, με μαζικές και γενναίες αποκρατικοποιήσεις, ενώ η Ουγγαρία, βάζοντας χαράτσια, στους πολύ πλούσιους !
     Γι' αυτό, είναι ανάγκη ίσως, να απαλλαγεί και ο συριζα, από κάποιες αγκυλώσεις, όπως η δαιμονοποίηση των αποκρατικοποιήσεων, από τη στιγμή, που τα μέχρι τώρα δείγματα (ΟΤΕ, ΟΠΑΠ), είναι κάτι παραπάνω από θετικά και η συνταγή αυτή, έχει αποδειχθεί, ότι λειτουργεί, προς όφελος όλων.
     Επίσης, είναι σημαντικό να διαφυλάξει όσα τυχόν θετικά, έγιναν από τους προηγούμενους, όπως η προσέγγιση Ελλάδας-Κίνας, που είναι χρήσιμη, όχι μόνον, για οικονομικούς λόγους και θα είναι έγκλημα, να χαλάσει, αντίθετα πρέπει να αναπτυχθεί έτι περαιτέρω.
     ΑΝ ο συριζα, καταφέρει να περιορίσει την κρατική σπατάλη, νοικοκυρέψει τα δημόσια οικονομικά και φορολογήσει τους πλούσιους, πετυχαίνοντας παράλληλα, μία καλή συμφωνία, για την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους και αποφύγει ακρότητες, σοβιετικού τύπου, τότε είναι βέβαιο ότι στις επόμενες εκλογές, θα είναι, με άνεση, αυτοδύναμος, αφού οι αρχικοί φόβοι, της μεσαίας τάξης, θα έχουν καμφθεί πειστικά ! Οψώμεθα.
    Από την άλλη, πρέπει και οι ξένοι δανειστές, να κάνουν μία αυτοκριτική και να παραδεχτούν τυχόν λάθη, που (σίγουρα) έγιναν και από τη δική τους πλευρά, σε αυτή, τη νέα φάση, της διαπραγμάτευσης.