η Ελλάδα χρειάζεται νέο δάνειο !

    Πρόκειται για μία διαπίστωση, που κάνουν, τελευταία, τόσο οι δανειστές μας, όσο και οι δικοί μας, οι συριζαίοι, οι οποίοι ..έπεσαν από τα σύννεφα, με τα άδεια κρατικά ταμεία, νόμιζαν μάλλον, ότι θα κυβερνήσουν μιαν άλλη χώρα (σε αυτό ίσως φταίνε και οι προηγούμενοι, που μιλούσαν για τα πέτσινα πλεονάσματα) !
   Με τον τρόπο αυτό, ζούμε, σαν dejavu, όσα είχαν γίνει, το 2009-2010, αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας, από τον Τζέφρι και την αρχική ευφορία, που διαδέχτηκε η ανησυχία και οι κατηγορίες, προς την προηγούμενη κυβέρνηση, ότι άφησε "κρανίου τόπο", ότι "μαγείρεψε" τα στατιστικά και το έλλειμμα και μας οδήγησαν τελικά στα Μνημόνια..
   Το να κατηγορείς τους άλλους, ότι απέκρυψαν κάτι, που είναι οφθαλμοφανές, σε όλους, είναι τουλάχιστον αστείο και γελοιοποιεί εσένα, όχι τους άλλους, ενώ ο Τσίπρας, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, κατηγορώντας άλλους, για τις μαζικές αναλήψεις, από τις τράπεζες, από το Δεκέμβριο, έως σήμερα, ενώ υπεύθυνοι, είναι οι ίδιοι και οι αλλοπρόσαλλες δηλώσεις, των διαφόρων συνιστωσών !
    Όπου σταθεί και όπου βρεθεί, ο Βαρουφάκης, δηλώνει σε όλους τους τόνους και επαναλαμβάνει μονότονα, ότι η χώρα, δεν χρειάζεται νέα δάνεια και ότι αυτό είναι καταστροφικό γενικά, για τον καθένα που χρωστάει, να δανείζεται, για να πληρώσει παλιά χρέη.
    Δεν ξέρω σε ποια οικονομική θεωρία, βασίζεται και τα λέει αυτά, όμως, η απλή παρατήρηση της πραγματικής ζωής, τον διαψεύδει : η αναχρηματοδότηση υφιστάμενου δανεισμού, η λήψη νέων δανείων, για αποπληρωμή παλαιών κλπ, είναι κάτι που συμβαίνει, ..εδώ και πολλά χρόνια, στον κόσμο των επιχειρήσεων και των ιδιωτικών χρεών !
     Το κλασικό παράδειγμα, που χρησιμοποιεί ο Βαρουφάκης, ότι δεν μπορείς να σηκώνεις χρήματα, από την πιστωτική κάρτα, για να πληρώσεις τη δόση του στεγαστικού, είναι σωστό, γιατί η μία έχει επιτόκιο 20% και το άλλο 5%, αυτό ναι, είναι καταστροφικό, αλλά ..το αντίστροφο ;
     Θέλω να πω, ότι, εάν τα νέα δάνεια, παρθούν με ευνοϊκότερους όρους (π.χ μικρότερο επιτόκιο, μεγαλύτερη διάρκεια κλπ), από τα υφιστάμενα, ο οφειλέτης έχει -πραγματικό- όφελος και έτσι, θα πρέπει ίσως ορισμένοι να ξεφύγουν από τα κολλήματα, που έχουν.
      Καλά είναι τα πτυχία, τα βιβλία, το ακαδημαϊκό περιβάλλον και οι θεωρίες, όμως, αν δεν έχεις εμπειρίες, από την ..πραγματική ζωή και καθημερινότητα, καμία πείρα, σε διοικητικές θέσεις, προφανώς, δεν μπορείς να λάβεις σωστές αποφάσεις και -κυρίως- να δράσεις πρεπόντως, αφού η πολιτική είναι κατεξοχήν πεδίο δράσης και όχι θεωρίας (και αυτό ισχύει, δυστυχώς, φοβάμαι, όχι μόνον για τον Βαρουφάκη, αλλά και για τους ξένους Ευρωπαίους ηγέτες, από τους οποίους εξαρτόμαστε) !
       Μία άλλη, συνηθισμένη, στην πράξη, τακτική, είναι και η συγκέντρωση των οφειλών, σε έναν δανειστή, αντί για πολλούς, π.χ μία επιχείρηση, που χρωστάει δάνεια και πληρώνει, σε πέντε τράπεζες, αν συγκεντρώσει τις οφειλές, σε μία, θα έχει σίγουρα μείωση του κόστους, για τοκοχρεωλύσια.
       Με αυτό, εννοώ, ότι πρέπει επιτέλους, το ΔΝΤ, να ξεκουμπιστεί, από την Ελλάδα, ό,τι τυχόν υπόλοιπα έχουμε, προς αυτό, να αναληφθούν, από τους Ευρωπαίους εταίρους μας, ακόμα και με τους ίδους όρους, να ξέρουμε ότι χρωστάμε μόνον σε έναν (σχηματικά, γιατί οι Ευρωπαίοι δανειστές, είναι πολλοί) και όχι (και) σε ένα ταμείο, διαφορετικής ηπείρου, με διευθύντρια κάποια, που δηλώνει "δικηγόρος", ήτοι άσχετη με οικονομικά θέματα !
      Λογικά, τυχόν σύναψη, νέου δανείου ή πακέτου βοήθειας, όπως το λένε κάποιοι, με την Ευρώπη, θα συνοδεύεται με κάποιους όρους και δεσμεύσεις, από την πλευρά μας, το οποίο όμως, δεν θα ονομαστεί "μνημόνιο", για ευνόητους λόγους...
      Σίγουρα, ο εξωτερικός δανεισμός, είναι προτιμότερος, από τις εμμονές Βαρουφάκη και συριζαίων (το διαχωρίζω, αφού ο ίδιος αρνείται ότι είναι, συνεχώς), που θα οδηγήσουν μοιραία και αναπόφευκτα, στον ..εσωτερικό δανεισμό, όπως το κούρεμα καταθέσεων, πάνω από κάποιο όριο ή η επιβολή νέων χαρατσιών, που δεν έχουν διαψευστεί από κανένα στέλεχος του συριζα (μάλλον το αντίθετο) !

οι νέες διατάξεις, για τους καταχραστές του Δημοσίου (χρήματος) !

    Ένας από τους τελευταίους Νόμους, που ψήφισε η προηγούμενη συγκυβέρνηση, είναι εκείνος, που προβλέπει ηπιότερη ποινική μεταχείριση, για τους καταχραστές του Δημοσίου, εφόσον επιστρέψουν τα κλεμμένα !
  Η αλήθεια, είναι πως υπήρχε ένα σχετικό νομοθετικό κενό, με την έννοια, ότι η αντίστοιχη πρόβλεψη, για όσους διαπράττουν οικονομικά εγκλήματα, σε βάρος ιδιωτικών περιουσιών, υπάρχει εδώ και χρόνια (βέβαια, υπάρχει και η σύμπτωση, ότι, ένας εκ των υπουργών της, είναι συνήγορος υπεράσπισης, κατηγορουμένου, για ένα μεγάλο σκάνδαλο, εκείνο των ENERGA και HELLAS POWER).
  Βέβαια και με τις νέες διατάξεις, υπάρχει διαφορετική μεταχείριση των καταχραστών δημόσιου (και κοινοτικού) χρήματος, με την έννοια, ότι η επιστροφή των κλεμμένων και η χρηματική ικανοποίηση του Δημοσίου, δεν οδηγεί σε απαλλαγή, όπως όταν το θύμα, είναι ιδιώτης, αλλά σε μειωμένες ποινές.
  Αυτό πάντως, ισχύει, για τις πιο σοβαρές περιπτώσεις, για τα κακουργήματα, διότι, για τα πλημμελήματα, επήλθε εξίσωση και ο καταχραστής απαλλάσσεται, εφόσον ικανοποιήσει πλήρως το Δημόσιο !
  Επίσης, έχουν εξαιρεθεί, όπως έχει αναφερθεί, από τη δυνατότητα να τύχουν ευνοϊκής μεταχείρισης, όσοι, κατά το χρόνο τέλεσης της πράξης, είχαν τις εξής ιδιότητες : πρωθυπουργού, υπουργού, βουλευτή, ευρωβουλευτή, γενικού και ειδικού γραμματέα, περιφερειάρχη, αντιπεριφερειάρχη, δημάρχου και αντιδημάρχου.
  Μάλιστα, έτσι όπως είναι διατυπωμένη η διάταξη, δεν μπορούν να κάνουν χρήση του νέου Νόμου και όσοι συμμετείχαν σε πράξεις, που διέπραξαν τα ανωτέρω πρόσωπα, παρότι οι ίδιοι δεν φέρουν, τις ως άνω ιδιότητες-θέσεις !
   Οι διατάξεις έχουν εφαρμογή, όχι μόνον στα κλασικά οικονομικά εγκλήματα (απάτη, υπεξαίρεση, απιστία), αλλά και σε άλλα αδικήματα, όπως το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, η φοροδιαφυγή, οι τελωνειακές παραβάσεις, η τρομοκρατία και η μη υποβολή "πόθεν έσχες", τα οποία στρέφονται, κατά του ελληνικού Δημοσίου ή της Ε.Ε ή ΟΤΑ ή ΝΠΔΔ ή και ΝΠΙΔ (εφόσον ανήκουν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και επιδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό).
    Σε αυτές τις περιπτώσεις, εφόσον εντοπιστούν χρήματα, από τις δικαστικές Αρχές, σε τραπεζικούς λογαριασμούς των υπόπτων-κατηγορουμένων, δεσμεύονται και η τύχη τους, κρίνεται, ανάλογα με την έκβαση της υπόθεσης (αθώωση ή καταδίκη).
    Ωστόσο, δίνεται η δυνατότητα στον κατηγορούμενο, είτε, αν έχουν δεσμευθεί χρήματα ή και αν δεν έχουν δεσμευθεί, να κάνει ανέκκλητη έγγραφη δήλωση, είτε ο ίδιος, είτε τρίτος, που ενεργεί, για λογαριασμό του, με την οποία δίνει-παραχωρεί οριστικά τα χρήματα, στο Δημόσιο, ΟΤΑ κλπ.
    Για να θεωρηθεί τώρα, ως πλήρης ικανοποίηση, θα πρέπει να καλύπτεται ολόκληρη η ζημία, που έχει υποστεί το "θύμα" (θύματα βέβαια, σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι ολόκληρη η κοινωνία, εφόσον μιλάμε για δημόσιο χρήμα), όπως αυτή περιγράφεται στο εκάστοτε κατηγορητήριο !
     Σε αυτές τις περιπτώσεις, τώρα, της πλήρους χρηματικής ικανοποίησης, οι ποινές διαμορφώνονται-μειώνονται, ως εξής :
-Αντί για ισόβια κάθειρξη, επιβάλλεται κάθειρξη έως 10 έτη, αν η επιστροφή γίνει, πριν την απολογία, στον ανακριτή και έως 15 έτη, αν γίνει στην πρωτοβάθμια Δίκη (πριν την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας, που είναι και το απώτατο χρονικό όριο, εντός του οποίου, μπορεί να γίνει και που ταυτίζεται πρακτικά, με την εξέταση του πρώτου μάρτυρα κατηγορίας).
-Αντί για κάθειρξη, τουλάχιστον 10 έτη, επιβάλλεται φυλάκιση, από 1 έως 5 χρόνια, αν γίνει, πριν την απολογία και φυλάκιση, από 3 έως 5 χρόνια, αν γίνει στο Δικαστήριο και
-Αντί για κάθειρξη, έως 10 έτη, επιβάλλεται φυλάκιση, μέχρι 2 χρόνια, αν γίνει, πριν την απολογία και μέχρι 3 χρόνια, αν γίνει στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο.
   Διευκρινίζεται ότι, ο κακουργηματικός χαρακτήρας των πράξεων, παραμένει, ακόμα και αν επιβληθούν ποινές φυλάκισης και ότι αν οι δράστες-συμμέτοχοι, είναι πολλοί, η ικανοποίηση, από έναν, ωφελεί και τους υπολοίπους, εκτός αν κάποιος δεν συμφωνεί (!).
    Άσχετα, αν η ρύθμιση, υπήρξε φωτογραφική ή όχι, όπως συμβαίνει συνήθως, θεωρώ ότι κινείται, προς την σωστή κατεύθυνση, που είναι η επιστροφή των "κλοπιμαίων", στην κοινωνία, στην οποία ανήκουν και όχι να μένει κάποιος στη φυλακή, για μερικά χρόνια και μετά να "χαίρεται" τα κλεμμένα, ο ίδιος ή οι κληρονόμοι του.
   

Η δικτατορία των ...καθηγητών !

    Οι σκέψεις αυτές, είχαν γεννηθεί, πριν ακόμα, "μείνουμε όλοι παυλόπουλοι", στο άκουσμα του νέου ΠτΔ, μετά τους βουλευτές, ευρωβουλευτές, υπουργούς και λοιπούς τηλεαστέρες καθηγητές, τώρα θα έχουμε και Πρόεδρο καθηγητή !
  Αυτό είναι και το πρώτο μεγάλο σοκ, φαντάζομαι, για τους ψηφοφόρους των συριζα και ανελ, αφού έριξαν την προηγούμενη κυβέρνηση, γιατί δεν ήθελαν τον Σταύρο Δήμα και τώρα ψηφίζουν κάποιον, αντικειμενικά, χειρότερο, με πολύ πιο επιβαρυμένο, πολιτικό, παρελθόν...Βέβαια, σκοπός τους, υποτίθεται, ήταν η ανατροπή της προηγούμενης κυβέρνησης και η εφαρμογή μιας νέας πολιτικής, το οποίο όμως μένει να αποδειχθεί, καθώς η συγκεκριμένη επιλογή, ουσιαστικά, μας προετοιμάζει για ..νέο μνημόνιο !
   Δεν έχω σκοπό να κρίνω το πρόσωπο και την επιλογή του νέου ΠτΔ, αφού όλοι παραδέχονται ότι ήταν ίσως η χειρότερη, από τις διαθέσιμες, επιλογές (για τους γνωστούς λόγους και το γνωστό παρελθόν, τα έργα και τις ημέρες του), άλλωστε δεν είμαι πολιτικός αναλυτής.
   Θεωρώ μάλιστα ότι το πιο άχαρο επάγγελμα, στην Ελλάδα, είναι να είσαι πολιτικός ρεπόρτερ, να φοράς γραβάτα και σοβαρό προσωπείο, για να μιλήσεις, για τόσο φαιδρά πράγματα, για την τόσο απίστευτη υποκρισία, το ψέμα, το κόλλημα με την εξουσία και την καρέκλα, τις δολοπλοκίες, τις "ζυμώσεις" και όλα τα υπόλοιπα, που κάνει το πολιτικό μας προσωπικό, για να μη χάσει την κουτάλα, για τη δημοσιότητα, τη ματαιοδοξία κλπ, όπου στο τέλος, σου αφήνει την εντύπωση ότι "όλα τα γουρούνια, την ίδια μούρη έχουν" !
    Το πρόβλημά μου, έχει να κάνει με το φαινόμενο "καθηγητές", που ουσιαστικά εξουσιάζει και καθορίζει τις ζωές μας, τα τελευταία χρόνια, επειδή προφανώς οι δημοσιογράφοι, εντυπωσιάζονται από τον σχετικό τίτλο και σκέφτονται ότι "αφού είναι καθηγητής, τα ξέρει καλά και θα τα λέει καλά"...
    Το θέμα όμως είναι, ότι οι σταθερά επαναλαμβανόμενοι ένοικοι των τηλεοπτικών παραθύρων, καθηγητές, που αργά ή γρήγορα, εξαργυρώνουν τη δημοσιότητα αυτή, με αδρά αμειβόμενες, από τον Έλληνα ή Ευρωπαίο φορολογούμενο, θέσεις, δεν καλούνται, να μιλήσουν, για την επιστήμη τους, αλλά για άλλα, άσχετα, πράγματα και κυρίως πολιτικά !
    Βέβαια, ο καθένας, μπορεί να έχει πολιτική άποψη-τοποθέτηση ή να βάζει υποψηφιότητα, σε εκλογές, δημοκρατία (τηλεοπτική όμως, όπως αποδεικνύεται) έχουμε, ωστόσο το κακό, έχει παραγίνει, απλά δεν μπορούμε άλλο να ακούμε για "καθηγητές", μπουχτίσαμε, πως το λένε ; Διότι, φοβάμαι, παράλληλα, ότι ο μέσος τηλεθεατής, δεν έχει την αναγκαία κρίση, προκειμένου να αντιληφθεί τα κίνητρα, τα ελατήρια και τις καταβολές, του καθενός, που εμφανίζεται, ως ειδικός, στην τηλεόραση, με πτυχία, τίτλους κλπ και μας κάνει κήρυγμα (πλύση εγκεφάλου, καλύτερα)...
    Κάποιος, ο οποίος, έχει κάνει λαμπρές σπουδές, μεταπτυχιακά, διδακτορικά κλπ, μπορεί να είναι άριστος, στη μετάδοση της γνώσης του αντικειμένου του, να είναι καλός δάσκαλος, αλλά αυτό δε σημαίνει αυτόματα, ότι μπορεί να γίνει και καλός υπουργός και γενικά πολιτικός !
    Αυτή μάλιστα, είναι και μία από τις μεγαλύτερες ζημιές, που προκάλεσε το βαθύ ΠΑΣΟΚ, στα ελληνικά πανεπιστήμια : την είσοδο των κομμάτων και των πελατειακών σχέσεων και το φαγοπότι, με κρατικά και κοινοτικά κονδύλια...Βέβαια, όλοι αυτοί, που "φτιάχτηκαν" επί ΠΑΣΟΚ, τώρα μας προέκυψαν συριζαίοι και όλοι αυτοί, που συμμετείχαν στο πάρτυ των δανεικών, που μας οδήγησε στην χρεοκοπία, εμφανίζονται τώρα, ως σωτήρες μας.
     Οι καθηγητές των πανεπιστημίων, ως ανήκοντες στην λεγόμενη "πνευματική ηγεσία", έχουν δικαίωμα και υποχρέωση να μιλάνε δημόσια και να καθοδηγούν τον κόσμο, αλλά όταν αναμιγνύουν το στενό, προσωπικό τους συμφέρον, σε αυτά, που λένε, δεν είναι καθόλου χρήσιμοι, το αντίθετο μάλλον !
     Πρόκειται για μεγάλη αλλοτρίωση, κάποιος, που ξεκίνησε, με την επιθυμία, να κατακτήσει τη Γνώση, σε έναν τομέα και να τη μεταδώσει, στις επόμενες γενιές, να καταντάει ως ένα διοικητικό και όχι διδακτικό όργανο, να ασχολείται, όλη μέρα, με λεφτά και κονδύλια, να κάνει χάρες, εξυπηρετήσεις και ρουσφέτια, με τα χρήματα άλλων και στο τέλος, να πέφτει θύμα της τηλεοπτικής δημοσιότητας, προκειμένου να ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία του και να καταλήξει σε κάποια κρατική θέση, ως ένα οποιοδήποτε κομματικό στέλεχος, που μπορεί να μην έχει δουλέψει και ποτέ..
   Ο κόσμος, με όλα αυτά, που βιώνει, τα τελευταία χρόνια, είναι λογικό να στρέφεται στις γνώμες των "ειδικών"-καθηγητών, για το πως θα βγούμε, από τα σκατά, ωστόσο δεν είμαι και τόσο σίγουρος, για το κατά πόσον, όλοι αυτοί, τον συμβουλεύουν ορθά και καθόλου σίγουρος, για το αν η "προσφορά" τους, είναι ανιδιοτελής, όπως θα έπρεπε !

 

σχετικά με το ελληνικό χρέος

    Για το τεράστιο δημόσιο χρέος της χώρας μας, γίνεται πολλή συζήτηση, σχετικά με το αν είναι βιώσιμο ή όχι, αν πρέπει να ελαφρυνθεί, με κάποιο τρόπο κλπ.
  Παράλληλα, δίνονται και αρκετοί χαρακτηρισμοί, ορισμένοι από τους οποίους, είναι ορθοί και άλλοι είναι λάθος : π.χ το χρέος είναι όντως επονείδιστο, όποιος χρωστάει, έχει μία σχετική ρετσινιά, όπως και να το κάνουμε, κυρίως όμως αποτελεί όνειδος, για εκείνους, που κυβέρνησαν, τα προηγούμενα χρόνια και το δημιούργησαν και οι οποίοι, οι υπό άλλες συνθήκες, θα είχαν εκτελεστεί, με συνοπτικές διαδικασίες, για εσχάτη προδοσία και όμως συνεχίζουν αμέριμνοι τη ζωή τους, σαν να μην συμβαίνει τίποτα (για τόσο εγκληματικά ηλίθιους, μιλάμε) !
  Επίσης, είναι και δυσβάστακτο, για όλους μας, αλλά και τις επερχόμενες γενιές και οι ξένοι δανειστές, φροντίζουν να μας το θυμίζουν, κάθε φορά, που προσπαθούμε να κάνουμε τους κινέζους (όπως η δήλωση Ιταλού παράγοντα, ότι η Ελλάδα, χρωστάει 600 ευρώ, σε κάθε Ιταλό πολίτη)...
  Αυτό που ΔΕΝ είναι το χρέος, είναι παράνομο, πλασματικό ή ανύπαρκτο (όπως δήλωσε σήμερα ο Γλέζος, αλλά αυτός συγχωρείται, λόγω ..ηλικίας) : το δημόσιο χρέος είναι 100% υπαρκτό, νόμιμο και αληθινό, διότι τα λεφτά αυτά, τα δανεικά αυτά, κάποιοι τα έφαγαν (άλλος πολλά, άλλος λίγα), είναι σαν να παίρνεις δάνειο, από τράπεζα και μετά να λες ότι δεν χρωστάς (να πουλάς τρέλα, δηλαδή) !
   Ως προς το κρίσιμο ζήτημα, αν είναι βιώσιμο και αν μπορεί να αποπληρωθεί, σίγουρα δεν είμαι ο πλέον αρμόδιος να απαντήσω, ως μη οικονομολόγος, ωστόσο, ενώ όλα γίνονται, οι ενδείξεις δεν είναι θετικές.
   Δεν είναι θετικές π.χ γιατί η νέα (συγ)κυβέρνηση, όπως και η προηγούμενη, αγωνίζεται, ώστε να μην κοπεί, ούτε μισό ευρώ, από τις συντάξεις (εκεί, όπου υπάρχουν περιθώρια περικοπών), τους μισθούς, τα επιδόματα και γενικά, όλα αυτά τα έτοιμα λεφτά, του ΓΛΚ, από τα οποία συντηρούνται εκατομμύρια συμπολίτες μας, χωρίς να εργάζονται ή να προσφέρουν κάτι στο κοινωνικό σύνολο (πολλοί βέβαια, από αυτούς, έχουν όντως εργαστεί στο παρελθόν).
   Θέλοντας να αποφύγει το πολιτικό κόστος, η προηγούμενη κυβέρνηση, δεν έκανε αυτό, που έπρεπε, έγκαιρα, προτίμησε να είναι αρεστή, παρά ωφέλιμη, όπως όλες, με συνέπεια και τη χώρα να βλάψει και την εξουσία να απωλέσει !
  Ο μόνος ίσως τρόπος, να αποπληρωθεί το χρέος μας, είναι η αύξηση του ΑΕΠ, μέσα όμως από αληθινή ανάπτυξη, ιδιωτικές επενδύσεις και αποκρατικοποιήσεις και γενικά μέσα από παραγωγή και όχι κατανάλωση, όπως σταθερά και αμετακίνητα, πιστεύουν οι "αριστεροί", που κάνουν κουμάντο, στη χώρα...
   Μία λύση π.χ είναι να δοθούν απευθείας στους δανειστές, τα δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης τυχόν κοιτασμάτων πετρελαίου ή φυσικού αερίου, που, όπως όλα δείχνουν, υπάρχουν και από τα έσοδα, να μειώνεται ισόποσα το χρέος !
   Θα πρέπει επιτέλους να υπάρξει εκμετάλλευση των πρώτων υλών και των άλλων πλουτοπαραγωγικών πηγών, όπως οι ΑΠΕ, αφού η χώρα μας, διαθέτει και άφθονο ήλιο και άφθονους ανέμους (όλο το χρόνο), βέβαια πόσο αισιόδοξοι, μπορούμε να είμαστε όταν η επένδυση χρυσού π.χ στη Χαλκιδική, αντιμετωπίζει ένα πρωτοφανές μένος, λες και είναι υπαίτια, για όλα τα δεινά, αυτού του τόπου...
   Ο πιο ανθηρός κλάδος της ελληνικής οικονομίας, είναι ασφαλώς, η εμπορική ναυτιλία, ωστόσο κράτος και εφοπλιστές, έχουν "καταφέρει", να μην υπάρχει ουσιαστικά όφελος, για τα δημόσια ταμεία, από αυτή τη δραστηριότητα !
   Γενικά, λύσεις υπάρχουν, όπως πάντα, αρκεί, τόσο οι δικοί μας, όσο και οι δανειστές, να μπορούν και να θέλουν, να τις διακρίνουν και να τις υλοποιήσουν και να μην στρουθοκαμηλίζουν : κάνοντας ότι δεν βλέπεις το βουνό του χρέους, δεν κερδίζεις κάτι, αν όμως αρχίσεις να φτυαρίζεις, σιγά σιγά, το βουνό, θα αρχίσει να γίνεται ίσιωμα...
     Για να τελειώνεις πιο γρήγορα μάλιστα, καλό είναι να φτυαρίζεις και από τις δύο μεριές του λόφου, δηλαδή και με (αληθινά, όχι όπως τα εννοούν οι "αριστεροί") αναπτυξιακά μέτρα και με μείωση της κρατικής σπατάλης !


 

χρειάζεται ΝΕΟ πρόγραμμα !

    Κάθε λογικός άνθρωπος, ό,τι και αν ψήφισε στις τελευταίες εκλογές, βλέπει ότι τα μνημόνια και η τρόϊκα, απέτυχαν σε πολλά σημεία, το ελληνικό πρόγραμμα, χρειάζεται βελτιώσεις-διορθώσεις, οι μόνοι που δεν θέλουν να το δουν, είναι οι δανειστές και κυρίως οι Γερμανοί (που επηρεάζουν και τους υπόλοιπους).
  Πέρα από ορισμένα θετικά και αναγκαία μέτρα, που έπρεπε να τα είχαμε πάρει, από μόνοι μας, εδώ και 20 τουλάχιστον χρόνια, η τρόϊκα, δηλαδή οι υπάλληλοι των δανειστών μας, επέβαλαν ρυθμίσεις, που εκφεύγουν από τα όρια της αστοχίας και εντάσσονται στα όρια του εγκλήματος, με την ποινική έννοια του όρου.
   Όχι μόνο το Ελληνικό Σύνταγμα, αλλά και οι διεθνείς συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παραβιάστηκαν με πρωτοφανή και ωμό τρόπο και κανονικά, θα έπρεπε να λογοδοτήσουν, ενώπιον διεθνών ποινικών Δικαστηρίων, τόσο εκείνοι, όσο και όσοι, δικοί μας κυβερνώντες (από το 2010 έως το 2014), τα αποδέχτηκαν !
   Βέβαια, κάθε άλλο, παρά σίγουρος, είμαι, για το κατά πόσον, ο Βαρουφάκης, που μιλάει για νέο πρόγραμμα, έχει κατανοήσει τις αστοχίες-εγκλήματα, του προηγούμενου και τι πρέπει να αλλάξει, με ένα καινούργιο .
    Το κυρίαρχο σφάλμα, είναι ότι αυτοί, που προκάλεσαν τη χρεοκοπία, έμειναν σχεδόν αλώβητοι, πλήρωσαν την κρίση, όσοι δεν έπρεπε, όσοι ζούσαν λιτά και πριν την επίσημη χρεοκοπία, η λιτότητα δεν είναι το πρόβλημα, το πρόβλημα είναι να είναι οι μισοί στη δίαιτα, για να τρώνε οι άλλοι μισοί !
    Θα παραθέσω, επιγραμματικά, όσα λάθη του προηγούμενου προγράμματος, μου έρχονται, πρόχειρα, στο μυαλό :
-Από σχεδόν 1.000.000 τρωκτικά, που τάϊζε το ελληνικό Δημόσιο, το 2009, απολύθηκαν μόνον μερικές εκατοντάδες καθαρίστριες και σχολικοί φύλακες (επανέρχονται όλοι τώρα), άλλοι μπήκαν σε διαθεσιμότητα και έπαιρναν για μεγαλύτερο, από το νόμιμο, διάστημα το 75% των αποδοχών τους, κάνοντας διακοπές, έως ότου βρεθεί μία άλλη αργομισθία και οι υπόλοιποι βγήκαν, σε πρόωρη σύνταξη. Επομένως, ΚΑΜΙΑ μείωση του αδηφάγου και αντιπαραγωγικού δημόσιου τομέα, δεν είχαμε, ο καρκίνος της ελληνικής οικονομίας, δεν χτυπήθηκε γρήγορα και αποφασιστικά, με συνέπεια να κάνει μεταστάσεις (τα χαράτσια, που όλοι πληρώνουμε).
-Καταργήθηκε το αφορολόγητο, που ισχύει μάλλον παντού και εξασφαλίζει ένα ελάχιστο αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης.
-Τα χαράτσια επιβλήθηκαν οριζόντια, χωρίς διακρίσεις και διαβαθμίσεις, ανάλογα με το εισόδημα, έτσι π.χ 650 ευρώ τέλος επιτηδεύματος, πληρώνει και αυτός, που έχει κάνει ετήσιο τζίρο 300.000 και εκείνος, που έκανε 3.000...
-Μπήκαν ένα σωρό παράνομα και αντισυνταγματικά χαράτσια, που παραβιάζουν συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα, όπως η πρόσβαση στη Δικαιοσύνη.
-Δεν έγινε κανένα άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων και χτύπημα των συντεχνιών, ώστε να λειτουργήσει ο ελεύθερος ανταγωνισμός, που είναι το οξυγόνο της οικονομίας, ούτε χτυπήθηκε η γραφειοκρατία και το χαρτομάνι, που πνίγουν κάθε επιχειρηματική προσπάθεια και εκκολάπτουν τη διαφθορά.
-Δεν προχώρησαν οι αναγκαίες αποκρατικοποιήσεις, ώστε να εισρεύσει χρήμα στα ταμεία, να γίνουν επενδύσεις και να αυξηθεί η απασχόληση.
    Σίγουρα, έγιναν και άλλα, επιμέρους, λάθη, που συμπυκνώνονται στην αύξηση φόρων, ασφαλιστικών εισφορών κλπ, σε μια περίοδο μεγάλης ύφεσης και μείωσης των εισοδημάτων, όπως η αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης, μερικά από τα οποία διορθώθηκαν, με μεγάλη καθυστέρηση.
    Το τραγικό της υπόθεσης, είναι, ότι η προηγούμενη κυβέρνηση, έπεσε, όταν είχαν αρχίσει να φαίνονται, τα πρώτα θετικά σημάδια ανάκαμψης, ωστόσο δεν πέτυχε βασικούς στόχους, όπως το να βγάλει αληθινό και όχι πέτσινο πλεόνασμα, με διάρκεια και δεν το πέτυχε φυσικά, επειδή αρνήθηκε να θίξει τα κατεστημένα συμφέροντα των κομματόσκυλων και να μειώσει την κρατική σπατάλη, ξεκινώντας από το "Κυνοβούλιο".
    Η εμμονή των Γερμανών και λοιπών δανειστών, σε ένα αποτυχημένο πρόγραμμα, δεν έχει καμία λογική, θα πρέπει να αντικατασταθεί από κάτι άλλο, το οποίο δεν θα περιέχει τις λέξεις "μνημόνιο" και "τρόϊκα", ώστε και οι συριζαίοι, να μην φανούν ανακόλουθοι, με τις προεκλογικές δεσμεύσεις.
   Δεν μπορεί π.χ οι υπαλληλίσκοι της τρόϊκα, να ζητάνε από την κυβέρνηση, να πάρει πίσω τις ευνοϊκές διατάξεις, για τη ρύθμιση των οφειλών, προς το δημόσιο και τα αφεντικά τους, που βρίσκονται, όπως φαίνεται μακριά, όχι μόνον γεωγραφικά, να μην τους στέλνουν στον αγύριστο !
    Τα μνημόνια, όπως τα ξέραμε, πρέπει να τελειώσουν και να πληρώσουν, εκείνοι, που πραγματικά έχουν (είτε εδώ, είτε σε ξένες τράπεζες), να επιβληθεί η λιτότητα, εκεί, που πρέπει και όχι σε όλους, να επιστρέψουν τα κλεμμένα και όχι να ξεζουμίζουμε, τους φτωχούς και αδύναμους, για να αγοράζουν οι βουλευτίνες τσάντες 3.500 ευρώ και να κάνουν τζόκινγκ, spa, yoga και pilates, (χοντροί, συνήθως) συνταξιούχοι πενηντάρηδες και λοιπά τρωκτικά.


 

σημασία έχει τι κάνεις, όχι τι λες !

    Ο κανόνας αυτός, είναι γενικός και ισχύει παντού, πόσο μάλλον στην πολιτική, η οποία είναι κατ' εξοχήν πεδίο δράσης και όχι θεωρητικολογίας !
 Οι προγραμματικές δηλώσεις, κάθε νέας κυβέρνησης, για το τι ΘΑ κάνει, δίνουν ένα στίγμα, ωστόσο ελάχιστη αξία έχουν, αν μείνουν στα λόγια, ενώ παράλληλα ισχύει και η παροιμία, για τα κεράσια και το καλάθι...
  ΠΟΣΕΣ φορές π.χ έχουμε ακούσει, για πάταξη της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου, για καταπολέμηση της διαφθοράς και της διαπλοκής, για φορολόγηση των πλουσίων κλπ και εντούτοις, πληρώνουν συνέχεια οι ίδιοι και οι ίδιοι ;
   Θεωρώ ότι, αν έπαιρνε κάποιος τις προγραμματικές δηλώσεις, όλων των κυβερνήσεων, από το 1981 έως σήμερα, από τα πρακτικά της Βουλής και τις συνέκρινε, θα του έπεφταν τα μαλλιά, θα νόμιζε ότι ο συντάκτης τους, είναι Ο ΙΔΙΟΣ !
   Σίγουρα, υπάρχουν και διαφοροποιήσεις, ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες και τα αιτήματα της κοινωνίας, ώστε ο άλλος να νιώσει δήθεν δικαιωμένος για την πρόσφατη ψήφο του : σήμερα π.χ ζητούμενο είναι η περικοπή της κρατικής σπατάλης, που είναι και η βασική αιτία, που δεν θα βγούμε, όπως φαίνεται, ποτέ από τα μνημόνια..
   Πως απάντησε λοιπόν, σε αυτό το μέγα ζητούμενο, ο νέος Πρωθυπουργός ; Μιλάνε, για λιτή διακυβέρνηση και για να το αποδείξουν, πουλάνε ένα κρατικό αεροσκάφος, ορισμένα αυτοκίνητα (με άγνωστο αριθμό χιλιομέτρων) και μειώνουν το προσωπικό του Μαξίμου και τους αστυνομικούς-φρουρούς (πάνε σε άλλες θέσεις, δεν απολύονται, όλοι αυτοί, προφανώς, που είναι και ελάχιστοι, εδώ που τα λέμε) !
   Μιλάμε για το τελευταίο στάδιο υποκρισίας και λαϊκισμού (στην πραγματικότητα, πιο λαϊκιστής πεθαίνεις), μας περνάνε για ιθαγενείς, που εντυπωσιάζονται με καθρεφτάκια, δε μας λένε καν, ΑΝ και τι δημοσιονομικό όφελος, θα προκύψει από αυτά τα "μέτρα λιτότητας".
   Ας υποθέσουμε ότι από την πώληση κρατικών αυτοκινήτων και τη μη δωρεάν παραχώρηση ι.χ στους βουλευτές, θα υπάρξει ένα όφελος 10 εκατ. ευρώ (λέω αυθαίρετα ένα νούμερο, το πιθανότερο είναι να πρόκειται για πολύ μικρότερο όφελος) και μάλιστα εφάπαξ, όχι επαναλαμβανόμενο !
   Από την άλλη, ο ίδιος ο Κατουρόγαλος (δανείζομαι το όνομα, από χρήστη του διαδικτύου, γιατί έχει πλάκα), δήλωσε προχθές, ότι, από αυτούς τους Δ.Υ, που θα προσλάβει άμεσα, προκαλείται επιβάρυνση του προϋπολογισμού, κατά 33 εκατ. ευρώ ετησίως...
   Αν συγκρίνουμε λοιπόν, τα 10 εφάπαξ, με τα 33 ..στον αιώνα, μέχρι αυτοί να πεθάνουν, καταλαβαίνει κανείς ότι μας πουλάνε φύκια, για μεταξωτές κορδέλες ή μας περνάνε για χαζούς ή εκείνοι είναι τόσο ηλίθιοι, δεν ξέρουν καν απλή αριθμητική ! Και αυτό, είναι μόνο ένα παράδειγμα, του πως αντιλαμβάνονται, στη νέα αριστερή κυβέρνηση, τη λιτότητα και τη μείωση της κρατικής σπατάλης..
    Πουλάμε τη "μπέμπα" του Μπενιζέλου, που προκαλούσε, για να νιώσει ευχάριστα και να χειροκροτήσει, από τον βουλευτή μέχρι τον τελευταίο κάτοικο, που νιώθει κόμπλεξ, απέναντι σε τέτοια "προκλητικά" οχήματα και από την άλλη, κάνουμε προσλήψεις και προκαλούμε τρύπες τεράστιες στον προϋπολογισμό, εσαεί, ξανά, σε βάρος των επόμενων γενεών !
    Αν ήθελε, όχι μόνον να γίνει αρεστός, αλλά και να έχει αποτέλεσμα, η λιτή διακυβέρνηση, που υπόσχεται, όφειλε να μειώσει ΣΤΟ ΜΙΣΟ, το πόσο κοστίζει στον Έλληνα φορολογούμενο, ο κάθε ένας από τους 300 βο(υ)λευτές και γενικά, να μειώσει τον προϋπολογισμό της Βουλής, στο ένα τρίτο και μετά να μειώσει τις ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ (μισθολογικές και μη) σπατάλες, στα Υπουργεία, στους ΟΤΑ, στα ΝΠΔΔ, στις ΔΕΚΟ κ.ο.κ.
    Όλα τα υπόλοιπα, είναι αθλιότητες, που υποτιμούν τη νοημοσύνη μας, ασπιρίνες, κατά του καρκίνου, ωμή κοροϊδία και τώρα, που το σκέφτομαι, η συγκίνηση του Τσίπρα, προς το τέλος της ομιλίας του, οφείλεται στο ότι "ήρθε προς εαυτόν" (όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η χθεσινή παραβολή του Ασώτου Υιού) και συνειδητοποίησε, πόσο ψεύτης, υποκριτής και λαϊκιστής, είναι (ή σκέφτηκε τι μαλακίες, μου δίνουν να διαβάσω, οι επικοινωνιολόγοι μου) !

Οι "κωλοτούμπες", δεν είναι ντροπή !

    Ντροπή είναι να έχεις λάθος ιδέες και να μην τις αλλάζεις, να μένεις αμετακίνητος και προσκολλημένος σε ιδεοληψίες, που σε οδηγούν στο γκρεμό, να μην προσαρμόζεσαι στα εκάστοτε δεδομένα και να αγνοείς την πραγματικότητα, για να μην φανείς ανακόλουθος (σε σχέση με τις προηγούμενες, καταστροφικές αντιλήψεις σου) !
  Καθώς, ο αρχικός ενθουσιασμός υποχωρεί και βγαίνει στο προσκήνιο ο αμείλικτος ρεαλισμός, των άδειων ταμείων, ο συριζα, ετοιμάζεται να προσγειωθεί στην πραγματικότητα (όπως και αυτοί, που τον ψήφισαν ή συμμετέχουν σε "αυθόρμητες" συγκεντρώσεις), να εγκαταλείψει την αντιμνημονιακή ρητορική, που τον ανέβασε στην εξουσία και να σοβαρευτεί, για το καλό όλων (δικό τους και δικό μας).
   Δεν χρειάζεται να αισθάνεται άσχημα, κανένας τους, διότι αυτό το έργο, το έχουμε ξαναζήσει τρεις φορές, σε 5 σχεδόν χρόνια : πρώτα, με το "λεφτά υπάρχουν", έπειτα, με τα "ζάππεια" και το σκίσιμο των μνημονίων και τώρα με το "η ελπίδα έρχεται" (και πεθαίνει πάντα τελευταία) !
   Ο τρόπος, για να ανέβεις στην εξουσία, είναι ο ίδιος και γνωστός, απλά τάζεις αέρα και ελπίδα κοπανιστή, για να κερδίσεις την εύνοια των "αγανακτισμένων", από τους προηγούμενους, το θέμα είναι ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΤΑ, αφού έχεις πετύχει το στόχο, την καρέκλα...
   Ας ελπίσουμε ότι ο συριζα, χωρίς φυσικά να ρισκάρει τη χρεοκοπία και τη ρήξη με τους (ευρωπαίους) δανειστές, θα κάνει μια σοβαρή διαπραγμάτευση και θα πετύχει "το κατά δύναμη", ήτοι το περισσότερο, που μπορεί, με τα υπάρχοντα δεδομένα (πάντα, σε μία διαπραγμάτευση, τα μέρη πάνε ζητώντας περισσότερα, από αυτά, που θέλουν στο τέλος, να πετύχουν, αν θέλουν 5, ζητάνε 8 κ.ο.κ) !
    Το πως θα δικαιολογηθούν στον κόσμο, για το ότι δεν τήρησαν, όσα έταζαν προεκλογικά, καμία (κυριολεκτικά) σημασία, δεν έχει, αυτό, που προέχει είναι το κοινό συμφέρον, το συμφέρον της πατρίδας, με το οποίο κανένα 35%, όσων ψήφισαν, δεν μπορεί να παίζει (έτσι πρέπει να πάψει η καραμέλα, της δήθεν λαϊκής κυριαρχίας και εντολής, από μία μειοψηφία, της ..μειοψηφίας, όσων πήγαν να ψηφίσουν).
     Το καλύτερο, που μπορεί να πετύχει, η νέα κυβέρνηση, είναι να άρει κάποιες αδικίες των μνημονίων και να ελαφρώσει τα πιο αδύναμα στρώματα, όχι μοιράζοντας ανύπαρκτο χρήμα, αλλά επιβάλλοντας το βάρος αυτό, στους έχοντες και κατέχοντες, να υπάρξει δηλαδή μία πιο δίκαιη κατανομή των ΥΠΑΡΧΟΝΤΩΝ πόρων και των βαρών, ό,τι δηλαδή ορίζει το Σύνταγμα και το Δίκαιο !
     Και μπορεί οι λεγόμενες "κωλοτούμπες" (όλοι διατηρούν το δικαίωμα να αλλάζουν γνώμη, στο κάτω κάτω), να μην είναι ντροπή, ωστόσο ΕΙΝΑΙ ντροπή, μία κυβέρνηση, έπειτα από τόσα χρόνια αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης, να ζητάει χρόνο (!), για να παρουσιάσει το σχέδιό της, κατόπιν ..εκλογών, αποδεικνύοντας έτσι, ότι ΔΕΝ ΕΙΧΕ σχέδιο, ποτέ.
      Όπως ήταν υπερβολικές, οι αντιδράσεις, για τη δήθεν πανωλεθρία, του Ντάϊσενμπλουμ, στην Αθήνα, άλλο τόσο, ήταν υπερβολική, η υποτιμητική αντιμετώπιση, από τα ξένη κράτη και τον Γιούνκερ, του Τσίπρα και του Βαρουβάκη, ως σχολιαρόπαιδων-καρπαζοεισπρακτόρων, θα άξιζαν μεγαλύτερο σεβασμό, ως επίσημοι εκπρόσωποι, ενός κράτους, ακόμα και αν δεν φοράνε ακριβά κοστούμια και γραβάτες !
       Γιατί, έχει καλλιεργηθεί η εντύπωση, ότι τους πήραμε τα σώβρακα, ενώ η πραγματικότητα, είναι ακριβώς η αντίθετη, είναι ΟΛΟΙ εναντίον μας, ενωμένοι, στην ίδια γραμμή (λογικό, αφού όλοι έβαλαν πλάτη-χρήμα, για να μην χρεοκοπήσουμε), γελάνε μαζί μας και όχι άδικα, εδώ που τα λέμε, διότι αυτά, που ακούνε, είναι για γέλια : τσίπρας και βαρουφάκης, νομίζουν ότι βρίσκονται ακόμα, στα προεκλογικά μπαλκόνια ή στο βήμα της ελληνικής Βουλής ή στα τηλεοπτικά παράθυρα, όπου μπορεί κανείς, να αναπτύσσει, με τις ώρες, "θεωρίες παιγνίων" και ο,τιδήποτε άλλο, για να περνάει η ώρα, ευχάριστα.
       Η διαφορά έξω από το χορό και μέσα σε αυτόν, είναι, ως γνωστόν, πολύ μεγάλη και γι' αυτό, δεν πρέπει να πέσει κανείς να φάει την κυβέρνηση, για την όποια επαναφορά, στον Ορθό Λόγο, το αντίθετο μάλλον, όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι άνθρωποι, θα βοηθήσουν να γίνει η αναγκαία "κωλοτούμπα", όπως βοηθάει ο προπονητής, τον αθλητή στην ενόργανη γυμναστική (το ίδιο θα πράξουν, λογικά και οι δανειστές μας, θα βοηθήσουν, ώστε να γίνει, όσο το δυνατόν, πιο ανώδυνα) !
       Πέρα, από τις όποιες επιμέρους πτυχές της διαπραγμάτευσης, η ΟΥΣΙΑ, την οποία, δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος, για να δεις, είναι ότι, ένας στους δύο, σχεδόν, Έλληνες, πληρώνονται-επιδοτούνται, κάθε μήνα, από το ΓΛΚ...Τα 4 περίπου δις ευρώ, αυτά, κάθε μήνα, δεν υπάρχει, ούτε λογική, ούτε περιθώριο, να αυξηθούν περαιτέρω, μόνο να μειωθούν, αλλά με ορθολογικά και δίκαια κριτήρια.
       Καμία κοινωνία, όχι οικονομία, δεν μπορεί να επιβιώσει, όταν οι μισοί αγωνίζονται να επιβιώσουν και οι άλλοι μισοί, τρώνε από τα έτοιμα !

Η σχέση της πτώχευσης, με τα οικονομικά εγκλήματα !

    Να ξεκαθαρίσω εξαρχής, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, ότι μιλώντας για οικονομικά εγκλήματα (αδικήματα ίσως, είναι πιο σωστός όρος, εν προκειμένω), δεν εννοώ, κακουργήματα μεγάλης ηθικής απαξίας, όπως απάτη, υπεξαίρεση κλπ, αλλά εκείνα τα πλημμελήματα, που συνδέονται με την πτώχευση, ήτοι την αδυναμία πληρωμής οικονομικών υποχρεώσεων.
  Πρόκειται για τα κλασικά αδικήματα, που συνδέονται, με την "πτώση" μιας επιχείρησης, είτε αυτή είναι ατομική (φυσικό πρόσωπο), είτε νομικό πρόσωπο (εταιρία, οπότε διώκεται ο νόμιμος-καταστατικός εκπρόσωπος) : ακάλυπτη επιταγή, μη καταβολή οφειλών, προς εργαζόμενους και χρέη, προς το Δημόσιο (ασφαλιστικά ταμεία και εφορία) !
 Ανεξάρτητα, από το κατά πόσον, ορθά ή όχι, ο νομοθέτης εξακολουθεί να ποινικοποιεί κάτι τόσο φυσιολογικό, όπως τα χρέη (που μπορούν να δημιουργηθούν, για χιλιάδες λόγους, τις περισσότερες φορές, μη ελεγχόμενους, από τον οφειλέτη), παραθέτω εδώ κάποιες σκέψεις, για τις επιπτώσεις, που έχει η κήρυξη πτώχευσης, σε αυτές τις Δίκες (μιλάμε πάντα, για την "επίσημη" κήρυξη της πτώχευσης, που γίνεται με δικαστική απόφαση και συγκεκριμένη διαδικασία).
  Φοβάμαι, όπως έχω ξαναπεί, ότι οι σχετικές Δίκες, αντιμετωπίζονται, από τους δικαστές, με μία μάλλον μπακαλίστικη προσέγγιση (χρωστάς ; ένοχος και η ποινή ανάλογη, με την οφειλή), ενώ η θέση σε καθεστώς πτώχευσης του οφειλέτη, δεν αντιμετωπίζεται, όπως θα έπρεπε (στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν λαμβάνεται καν υπόψη, μάλλον) !
   Τα σχετικά ζητήματα, ρυθμίζονται με διάσπαρτες διατάξεις, του Εμπορικού Νόμου και του Πτωχευτικού Κώδικα, οι οποίες δεν αναδεικνύονται, όσο και όπως θα έπρεπε, από τα Δικαστήρια (αλλά και τους δικηγόρους, που είναι και η δουλειά τους αυτή)..
    Η πτώχευση, έχει πολλές συνέπειες, αλλά αυτές, που μας ενδιαφέρουν, εν προκειμένω, οι κρίσιμες, είναι : πρώτον, η αναστολή των ατομικών διώξεων, ότι οι πιστωτές δεν μπορούν πλέον, να στραφούν εναντίον του "πτωχού" μεμονωμένα, παρά μόνον, μέσω του συνδίκου και μίας συλλογικής διαδικασίας και δεύτερον, το γεγονός, ότι ο "πτωχός", χάνει τον έλεγχος της περιουσίας του και δεν επιτρέπεται καν, να πληρώνει ο ίδιος, επιλεκτικά ή μη, τα χρέη του, τα οποία εξοφλούνται μόνον, από τον σύνδικο και τη ρευστοποίηση της περιουσίας !
    Έτσι, κάποιος που έχει κηρυχθεί σε κατάσταση πτώχευσης, ακόμα και αν θέλει, νομικά ΔΕΝ μπορεί να πληρώσει επιταγές, εργαζόμενους, εφορίες κλπ, όσο διαρκεί το στάδιο αυτό και αν το κάνει, θα έχει αστικές και ποινικές ευθύνες.
    Ενώ λοιπόν, ο μόνος βέβαιος τρόπος, να απαλλαγεί, από τις αντίστοιχες κατηγορίες, είναι να πληρώσει, ουσιαστικά βρίσκεται, όχι μόνον σε ηθικό, αλλά και σε νομικό δίλημμα-κώλυμα, που δεν του επιτρέπει να το κάνει και εντούτοις, τα Δικαστήρια αγνοούν, αυτή την πραγματικότητα και δέχονται σταθερά, ότι οι ποινικές ευθύνες, είναι αυτοτελείς και ανεξάρτητες (αντιμετωπίζοντας την πτώχευση, ως ένα ..απλό ελαφρυντικό, στο ζήτημα της ποινής) !
   Από μία σύντομη έρευνα, εντόπισα μόνον δύο αποφάσεις, του Μονομελούς Πλημ/κείου Κερκύρας, τους σωτηρίου έτους 2005 (όταν λεφτά ακόμα υπήρχαν), που επεσήμαναν τα νομικά ζητήματα, που δημιουργεί η πτώχευση και οδηγήθηκαν, σε απαλλακτικές κρίσεις (οι Επτανήσιοι, πάντα αναλυτικοί και πρωτοπόροι).
   Εδώ πρέπει να γίνει η εξής διευκρίνιση : με την κήρυξη της πτώχευσης, ορίζεται ο λεγόμενος "χρόνος παύσης πληρωμών", μία συγκεκριμένη ημερομηνία (με αρκετή δόση αυθαιρεσίας, βέβαια), από την οποία, θεωρείται ότι υπάρχει και επίσημα-νομικά η πτώχευση και η οποία ορίζεται αναδρομικά, σε χρόνο προγενέστερο της δικασίμου.
   Αν λοιπόν, η επιταγή "έσκασε" μετά την ημέρα παύσης πληρωμών (ως μεταχρονολογημένη, εννοείται), τότε κανονικά, ο κατηγορούμενος, θα πρέπει να αθωώνεται, ελλείψει δόλου και επειδή, εκ του Νόμου, δεν μπορεί να πληρώσει, ακόμα και αν θέλει !
   Αν τώρα, οι επιταγές και τα λοιπά χρέη, είναι προγενέστερα, του χρόνου παύσης πληρωμών, θα πρέπει να δούμε, κατά πόσον καταλαμβάνονται από την απαγόρευση των ατομικών καταδιωκτικών μέσων : φαντάζομαι, ότι ο Νόμος αναφέρεται, σε αστικής φύσεως μέτρα (αγωγές, διαταγές πληρωμής κλπ) και όχι σε μηνύσεις και ποινικές ευθύνες, χωρίς πάντως, να είναι ξεκάθαρο.
   Το σίγουρο όμως είναι, ότι η αναστολή αυτή, των αστικών διώξεων, θα έπρεπε να συμπαρασύρει σε αναστολή και τις ποινικές Δίκες, για τον απλούστατο λόγο, ότι μπορεί από τη ρευστοποίηση της πτωχευτικής περιουσίας (αφού ο ίδιος ο πτωχός ΔΕΝ επιτρέπεται καν να πληρώσει), να ικανοποιηθούν όλοι ή ορισμένοι μηνυτές και επομένως, να φαίνεται, εκ των υστέρων, ότι άδικα καταδικάστηκε !
    Έτσι, το σωστό και το λογικό, θα ήταν, οι ποινικές Δίκες του πτωχού, να αναστέλλονται (χωρίς να τρέχει, εννοείται, η παραγραφή), έως ότου, περαιωθούν οι εργασίες της πτώχευσης και διανεμηθεί το όποιο ποσόν, στους πιστωτές και να συνεχίζουν τις Δίκες, μόνον όσοι δεν ικανοποιήθηκαν και στο βαθμό, που δεν ικανοποιήθηκαν.
   Ακόμα όμως και αν δεν γίνουν δεκτές, οι παρούσες προτάσεις-ιδέες μου, για συνολική αναστολή της ποινικής διαδικασίας, είναι, νομίζω, σαφές, ότι θα πρέπει να απορρίπτεται η δήλωση παράστασης πολιτικής αγωγής, η οποία καλύπτεται, δίχως άλλο, από την αναστολή των ατομικών καταδιωκτικών μέσων, είναι παράνομη, δηλαδή, εφόσον έχει αστική φύση και ζητάει ένα, έστω και μικρό, χρηματικό ποσόν, παρακάμπτοντας τη συλλογική διαδικασία ικανοποίησης !

Ευθύνη από (ή κατά) τις διαπραγματεύσεις !

   Μετά από ένα, σχετικά, μακρύ διάλειμμα, λόγω πολιτικής επικαιρότητας, επανέρχομαι σε ένα καθαρά νομικό ζήτημα, το οποίο όμως έτυχε (;) να σχετίζεται με μία έννοια, που είναι συνέχεια, στα δελτία ειδήσεων, την έννοια των διαπραγματεύσεων (εξ αιτίας της διαπραγμάτευσης, ανάμεσα στη νέα ελληνική κυβέρνηση και τους δανειστές μας, που είναι σε εξέλιξη).
  Ξαναλέω, ότι το ζήτημα είναι νομικό και δεν συνδέεται (άμεσα) με την πολιτική διαπραγμάτευση, για το χρέος, νέο μνημόνιο κλπ., αφορμή, για την παρούσα ανάρτηση, στάθηκε μία από τις ελάχιστες, νομικού ενδιαφέροντος, ειδήσεις, του τελευταίου μήνα (και βάλε) : το "σπάσιμο" της συμφωνίας εξαγοράς της γαλακτοβιομηχανίας ΜΕΒΓΑΛ, από τον όμιλο VIVARTIA, που καταλήγει μάλιστα, στα Δικαστήρια, με αγωγές και μηνύσεις !
  Υπάρχει στο αστικό μας Δίκαιο (και συγκεκριμένα στο λεγόμενο "ενοχικό"), μία μεγάλη σειρά, από διάσπαρτες διατάξεις, που ρυθμίζουν τα ζητήματα αποζημίωσης, πότε και υπό ποιές προϋποθέσεις, δικαιούται κάποιος αποζημίωση (και αντίστοιχα, πότε υποχρεούται κανείς, να αποζημιώσει άλλον).
   Μία από αυτές τις περιπτώσεις, είναι και η ευθύνη από (ή κατά) τις διαπραγματεύσεις, στο στάδιο δηλαδή, που προηγείται, από την υπογραφή μίας συμφωνίας, όταν δύο ή περισσότεροι, έρχονται σε επαφή (προφορικά ή γραπτά), με σκοπό να συνάψουν μία σύμβαση (πώληση, αγορά, μίσθωση κλπ).
   Η συγκεκριμένη-ειδικότερη αυτή μορφή ευθύνης, προς αποζημίωση, γεννάται, όταν η συμφωνία ΔΕΝ ολοκληρωθεί, από υπαιτιότητα ενός από τα μέρη, όταν ο δικαιούχος της αποζημίωσης, είναι -εύλογα- βέβαιος, ότι η συμφωνία, θα ολοκληρωθεί, αλλά ματαιώνεται !
    Εδώ εμπλέκεται άμεσα η ΝΟΜΙΚΗ έννοια, που ονομάζεται "χρηστά ήθη", πρόκειται για τις αντιλήψεις περί ηθικής συμπεριφοράς, του μέσου συνετού ανθρώπου, η παραβίαση των οποίων, έχει νομικές συνέπειες (μιλάμε για δέσμευση, από άγραφους, ουσιαστικά, κανόνες, δηλαδή).
    Κατά τη σύναψη των συμβάσεων, τα μέρη οφείλουν να κινούνται, με γνώμονα την καλή πίστη (επίσης νομική έννοια) και τα χρηστά συναλλακτικά ήθη, ειδάλλως, αν τα παραβιάσουν, εννοείται υπαίτια (αρκεί και ο ενδεχόμενος δόλος), οφείλουν να αποκαταστήσουν κάθε βλάβη, που έπαθε η άλλη πλευρά και συνδέεται αιτιωδώς, με αυτή την παράνομη (αντισυμβατική καλύτερα) συμπεριφορά !
    Η κρίσιμη επισήμανση, που πρέπει να γίνει εδώ, έχει να κάνει, με το ποια βλάβη, υποχρεούται να αποκαταστήσει ο υπαίτιος, για τη ματαίωση μίας (σίγουρης) συμφωνίας : η ζημία, που πρέπει να αποκατασταθεί, λοιπόν, είναι κάθε θετική ή αποθετική ζημία, που προκλήθηκε, από τη ματαίωση της συμφωνίας και όχι τα τυχόν διαφυγόντα κέρδη, που θα είχε ο άλλος, από την οριστικοποίηση της συμφωνίας.
   Να δώσουμε κάποια παραδείγματα, για να γίνει πιο κατανοητό : θετική ζημία, είναι π.χ τα έξοδα ανακαίνισης, που έκανε ο μισθωτής, στο μίσθιο (για μίσθωση, που δεν προχώρησε) ή τα έξοδα νομικού, λογιστικού, αρχιτεκτονικού κλπ ελέγχου, για αγορά ακινήτου ή επιχείρησης, που δεν προχώρησε, ενώ αποθετική ζημία, το τυχόν χάσιμο άλλων παρόμοιων ευκαιριών.
   Αντίθετα, δεν αποκαθίσταται η ζημία, λόγω διαφυγόντων κερδών, από τις πωλήσεις, του μαγαζιού, που θα νοίκιαζα ή της επιχείρησης, που θα αγόραζα, για τον απλό λόγο, ότι αυτό προϋποθέτει ενεργή-ολοκληρωμένη συμφωνία, ενώ εμείς είμαστε, όπως είπαμε εξαρχής, στο στάδιο των διαπραγματεύσεων, ΠΡΙΝ την τελική-οριστική συμφωνία.
    Εντελώς, διαφορετικό είναι και το ζήτημα αποζημίωσης, εάν παραβιαστούν οι όροι ενεργού συμφωνίας ή εάν, η σύναψη της σύμβασης, είναι αποτέλεσμα εξαπάτησης, από το άλλο μέρος ή εάν η σύμβαση είναι άκυρη, για οποιονδήποτε λόγο (με ή χωρίς υπαιτιότητα).
    Στο παράδειγμα, που αποτέλεσε και την αφορμή, ακούστηκε ότι έγινε, από τη μεριά των επίδοξων αγοραστών, μήνυση για απάτη, σε βάρος των υπευθύνων της ΜΕΒΓΑΛ και εδώ πρέπει να διευκρινιστεί το εξής : η αθέτηση μελλοντικής υπόσχεσης (π.χ ότι ΘΑ σου μεταβιβάσω τις μετοχές μου), δεν συνιστά απάτη, με την έννοια του Ποινικού Κώδικα, απάτη (τετελεσμένη ή σε απόπειρα, ανάλογα αν το deal ολοκληρωθεί ή όχι), μπορεί να υπάρχει, όταν έχουμε ψευδείς παραστάσεις, σε παρόντα χρόνο (π.χ ότι η εταιρία εμφανίζει μεγαλύτερα κέρδη, από τα πραγματικά ή έχει λιγότερα χρέη, από τα πραγματικά).
     

μια πρώτη αποτίμηση της νέας κυβέρνησης !

    Σίγουρα είναι πολύ πρόωρο, να μιλήσει κανείς, θετικά ή αρνητικά, για μία κυβέρνηση, μιας βδομάδας, πριν καν ακουστούν οι προγραμματικές δηλώσεις, ωστόσο, αν ήθελε κάποιος, να χαρακτηρίσει με δυο λέξεις, αυτά, που βλέπουμε και ακούμε, θα έλεγε μάλλον "ευχάριστη έκπληξη" !
 Η έκπληξή μας, ειδικά για εμάς, που δεν ψηφίσαμε, ούτε συριζα, ούτε ανελ, ίσως είναι ευχάριστη, επειδή δεν ήρθε το ..τέλος του κόσμου, για το οποίο, όλοι μιλούσαν προεκλογικά, όμως δεν είναι μόνον αυτό.
  Η νέα κυβέρνηση κερδίζει εντυπώσεις και συμπάθειες, όταν π.χ ξεπουλάει τις υπουργικές λιμουζίνες, όταν κάνει πράξη τη λιτότητα η ίδια, δεν προσλαμβάνει συμβούλους και άλλα τρωκτικά, μειώνει την κρατική σπατάλη (σε ενοίκια κλπ) και γενικά προβαίνει σε κινήσεις, που δεν είχαμε συνηθίσει από "αριστερές" (κατ' όνομα) κυβερνήσεις, φαίνεται να βάζει μία πρωτόγνωρη τάξη, στα δημόσια οικονομικά (βέβαια, είναι νωρίς ακόμα, για οριστικά συμπεράσματα) !
  Επειδή όλοι έχουμε, στο περιβάλλον μας, Δ.Υ, αυτά, που μαθαίνω, "από μέσα", είναι πολύ ενθαρρυντικά : π.χ σε γνωστό υπουργείο, υπάλληλος, κοντά στον Υπουργό, φέρεται να δήλωσε, ότι σε 4 μέρες, εργάστηκαν, όσο τα προηγούμενα ..4 χρόνια, ενώ εντύπωση τους έκανε, που ο νέος Υπουργός, δεν έφερε μαζί του, το γνωστό συμφερτό μετακλητών υπαλλήλων-αργόμισθων...
   Ας ελπίσουμε ότι η νέα αυτή δυναμική, θα έχει διάρκεια, δεν θα ξεφουσκώσει γρήγορα, γιατί το Σύστημα, είναι αδηφάγο και ισοπεδωτικό !
   Από εκεί και μετά, θεωρώ, ότι τα μεγάλα αγκάθια της νέας κυβέρνησης είναι δύο : πρώτον, πως και πότε, θα ανταποκριθεί στις μεγάλες προσδοκίες, που δημιούργησε, η προεκλογική παροχολογία, πως θα μοιραστεί χρήμα, χωρίς να υπάρξει ανατροπή στον προϋπολογισμό και νέες "μαύρες τρύπες".
    Η αλήθεια, είναι, πως τα λεφτά, μπορούν να βρεθούν, είτε με πάταξη λαθρεμπορίου, μεγάλης (το υπογραμμίζω, γιατί αν πάνε, όπως ακούγεται, να ξεζουμίσουν πάλι τους μικρομεσαίους, θα τους φάει το μαύρο σκοτάδι) φοροδιαφυγής, "μαύρης εργασίας" κλπ , είτε με στοχευμένα χαράτσια (όπως στα τυχερά παίγνια), είτε με μεγαλύτερη φορολόγηση κεφαλαίων και περιουσίας, δηλαδή των πιο ισχυρών, ωστόσο, θεωρώ, ότι ΠΡΩΤΑ πρέπει να αυξηθούν τα κρατικά έσοδα και μετά να γίνουν οι όποιες παροχές, στους αδύναμους ! Το μεγαλύτερο ίσως λάθος, είναι να μοιράσεις χρήμα, το οποίο ..ευελπιστείς να εισπράξεις και αυτό να μην συμβεί ποτέ...
    Το δεύτερο αγκάθι, έχει να κάνει με την κατάργηση των ιδιωτικοποιήσεων ή ακόμα και την επανακρατικοποίηση ΔΕΚΟ (όπως τα αεροδρόμια) : σε μία εποχή, που όλοι μιλούν για λιγότερο-μικρότερο κράτος, δεν μπορεί εμείς να επιστρέφουμε 30 και 40 χρόνια πίσω !
    Αυτό εξάλλου, δεν συμβαδίζει με τις εξαγγελίες, για πάταξη της διαφθοράς και των πελατειακών σχέσεων, αφού αυτά τα δύο, γιγαντώθηκαν κυρίως, στα πλαίσια των ΔΕΚΟ, που έγιναν άντρα διαπλοκής και ρουσφετολογικής εξυπηρέτησης "ημετέρων"..
    Τέλος, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αναμένουμε να δούμε, πως θα κινηθεί η νέα κυβέρνηση, στο ζήτημα του "καρκίνου" της ελληνικής οικονομίας (του ενός καλύτερα, γιατί υπάρχει και ο άλλος, ήτοι ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός καταβαλλόμενων συντάξεων), που είναι οι στρατιές αργόμισθων, στο δημόσιο, άνευ αντικειμένου, πως θα απαντήσει σε αυτή την πρόκληση, εφόσον, προφανώς, δεν θα κάνει απολύσεις !
   

Ποιος εκβιάζει ποιον ;

    Όλοι ήξεραν τις θέσεις του συριζα, συνολικά, αλλά και των στελεχών του, ατομικά, ΠΟΛΥ πριν τις εκλογές, εντός και εκτός Ελλάδας, επομένως, γιατί τόση έκπληξη ; Γιατί έπεσαν από τα σύννεφα, ορισμένοι και κυρίως, γιατί μιλούν, για εκβιασμό, εκ μέρους της νέας κυβέρνησης (που κάποιοι προφανώς την ψήφισαν, με δημοκρατικό τρόπο) ;
  Αλλαγή στάσης έχουμε,από εκείνους τους Ευρωπαίους ηγέτες, που δήλωναν προεκλογικά, ότι οι Έλληνες, έχουν δικαίωμα να επιλέξουν ελεύθερα, ποιους θέλουν να ψηφίσουν και ωμό εκβιασμό, από εκείνους, που θέλουν να διακόψουν, χωρίς λόγο, τη χρηματοδότηση της Ελλάδας, από την Ε.Ε, συμπεριλαμβανομένου και του Μ. Ντράγκι, που έθεσε όρους, για την πρόσβαση της χώρας μας, στο νέο πακέτο, που ανακοίνωσε πρόσφατα !
  Αυτό που συμβαίνει, σίγουρα μεγεθύνεται, σκόπιμα ή μη, έχει πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις, από αυτές, που πραγματικά έχει και με τις πρακτικές και τις νοοτροπίες τους, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και ηγέτες, οδηγούν μοιραία τη συμπάθεια της κοινής γνώμης, προς την πλευρά του συριζα, εφόσον δείχνουν πως αντιλαμβάνονται το ΔΙΑΛΟΓΟ : ότι δηλαδή καλός διάλογος, υπάρχει, μόνον όταν συμφωνούμε, εκ των προτέρων (!), μαζί τους...
  Αν απομονώσουμε τις κραυγές, που μιλούν για "σπασίματα", διαφωνίες, "πόλεμο" κλπ, μεταξύ Ελλάδας και Ε.Ε, θα δούμε πως δεν υπάρχει τίποτα, από όλα αυτά : απλά, επειδή άλλαξε η κυβέρνηση και ο ΛΑΟΣ αποδοκίμασε τις προηγούμενες πολιτικές, η διαπραγμάτευση, ο διάλογος, μπαίνουν σε νέα φάση !
    Προσοχή : κανείς δε μίλησε, για διαπραγμάτευση από το μηδέν ή ότι δεν θα γίνουν σεβαστές προηγούμενες συμφωνίες ή χρέη, στο όνομα της συνέχειας κάθε κράτους, ανεξάρτητα, από κυβερνητικές αλλαγές, ούτε για μονομερείς ενέργειες, αλλά για την ανάγκη μιας νέας πολιτικής και κυρίως, για την απεμπλοκή, από το προηγούμενο καθεστώς, όπου κυριαρχούσε η λέξη "τρόϊκα"...
   Ας αναρωτηθούν όλοι, με πρώτη τη Μέρκελ και το Σόϊμπλε : το ελληνικό πρόγραμμα, μετά από 5 χρόνια μνημονίων, κρίνεται επιτυχημένο ή όχι ; ΑΥΤΟ είναι το θεμελιώδες ερώτημα, που κάποιοι, σχεδόν σκόπιμα, αρνούνται να απαντήσουν !
    Μιλάμε για ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ και τι έχει πετύχει αυτό το πρόγραμμα, πέρα από τη φτωχοποίηση ή και εξαθλίωση μεγάλων μερίδων του πληθυσμού, την ληστρική υπερφορολόγηση, τη διεύρυνση των ανισοτήτων κλπ ; Μειώθηκαν τα υπέρογκα-υπερφυσικά ελλείμματα, των προηγούμενων χρόνων, ωστόσο, ούτε πραγματικό πλεόνασμα πετύχαμε, ούτε μείωση του δημόσιου χρέους, ούτε ανάπτυξη, ούτε μείωση της ανεργίας, σχεδόν τίποτα -ουσιαστικά- θετικό.
    Αυτή είναι η πραγματικότητα, που διαλαλεί ο συριζα και οι Ευρωπαίοι εθελοτυφλούν, δεν θέλουν να δουν : η τρόϊκα, ουσιαστικά ΑΠΕΤΥΧΕ, δεν το λέμε μόνο εμείς, αλλά άνθρωποι, από όλο τον κόσμο, οικονομολόγοι και μη !
    Ο καυγάς, που κάποιοι, θέλουν να δημιουργήσουν, εκ του μη όντος, είναι άνευ αντικειμένου : η τρόϊκα και τα μνημόνια, ούτως ή άλλων, θα τελείωναν ΤΩΡΑ, βάσει προγράμματος και αν η ίδια η τρόϊκα, δεν προέβαλε παράλογες απαιτήσεις και οι προϊστάμενοί τους, δεν ασκούσαν πιέσεις, αυτό θα συνέβαινε, ΠΡΙΝ τις εκλογές, γεγονός, που μπορεί να άλλαζε και το αποτέλεσμα.
     Βέβαια, όπως έχουμε ξαναπεί, οι πιέσεις της τρόϊκα, ήταν αποτέλεσμα του (ακραίου) ραγιαδισμού της προηγούμενης συγκυβέρνησης, η οποία δεσμευόταν, για να πάρει τις "δόσεις" της, αλλά δεν τηρούσε τα συμφωνημένα, έγκυρα και έγκαιρα, με συνέπεια το πρόγραμμα, να πέφτει έξω διαρκώς και να διαιωνίζεται, εις το άπειρο...
      Αν το σκεφτεί λογικά η Μέρκελ και οι λοιποί, ΑΥΤΟΙ θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι, που θα ήθελαν να πέσει η προηγούμενη αποτυχημένη συγκυβέρνηση, που τους κορόϊδευε, μέσα στα μούτρα και εκείνοι νόμιζαν, από μακριά, ότι όλα πάνε καλά !
      Μαζί με την προηγούμενη κυβέρνηση, όμως, απέτυχε ΚΑΙ η τρόϊκα, που ο ρόλος της, ήταν, υποτίθεται, να ελέγχει και να επιβλέπει την τήρηση ενός προγράμματος, αλλά πάντα υποχωρούσε, ΠΑΝΤΑ έκανε τα στραβά μάτια, στις αστοχίες και στην αδράνεια.
      Για παράδειγμα, μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια της χρεοκοπίας και των μνημονίων, ΠΟΣΕΣ εκατοντάδες χιλιάδες πρόωρες συντάξεις δόθηκαν, πόσα εφάπαξ, με τις ευλογίες και της τρόϊκα και ποιο είναι το κόστος όλων αυτών ; Γιατί δεν εφαρμόστηκε, άμεσα και παντού, το ενιαίο μισθολόγιο ; Ποιος ήταν υπεύθυνος, για όλα αυτά και ποιος θα λογοδοτήσει ; (προφανώς, υπάρχουν και δεκάδες άλλα εγκλήματα, που συνέβησαν, με την ανοχή αυτών, που δουλειά τους ήταν, να μη γίνουν !).
      Το να λέμε ότι ο συριζα είναι το κακό και η τρόϊκα το καλό, απέχει μίλια από την Αλήθεια, μετατοπίζει, αποπροσανατολίζει την συζήτηση, δεν βοηθάει σε τίποτα, είναι καιρός και οι Ευρωπαίοι, που μας κουνάνε το δάκτυλο, να αναλογιστούν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους, για ό,τι συνέβη εδώ, τα τελευταία 5 χρόνια !