Η κλασική-συνήθης έννοια του όρου, στην καθημερινότητα, σημαίνει την εξειδικευμένη εργασία, που παρέχει ένα μέλος της κοινωνίας, για να κερδίσει τα προς το ζην, ωστόσο η αρχική-αρχαϊκή σημασία της λέξης, προέρχεται από το ρήμα "επαγγέλομαι", που σημαίνει υπόσχομαι (άρα επάγγελμα, ή αλλιώς και επαγγελία = υπόσχεση).
Προφανώς, κατά τη γνώμη μου, η υπόσχεση αυτή, έχει την έννοια, της (θα έπρεπε) αυτονόητης υπόσχεσης κάποιου, που δηλώνει την επαγγελματική του ιδιότητα, ότι μπορεί να κάνει και θα κάνει, αυτό το οποίο επαγγέλεται !
Υπάρχουν ίσως εκατοντάδες ή και χιλιάδες διαφορετικά επαγγέλματα, πάρα πολλών ειδών επαγγελματίες, ωστόσο, στην περίπτωση των δικηγόρων, φοβάμαι ότι συμβαίνει κάτι, που δεν έχει αντίστοιχο...
Εννοώ, ότι ειδικά απέναντι τους δικηγόρους, υπάρχει μία πολύ μεγάλη δυσπιστία και αμφιβολία των υποψήφιων πελατών, που εκφράζεται με τη γενική απορία "μπορείτε να αναλάβετε την τάδε υπόθεση ;" κλπ, πράγμα που δεν συναντάται φυσικά, σε άλλες κατηγορίες επαγγελματιών : κανένας π.χ δεν ρωτάει, εκ των προτέρων, τον υδραυλικό, αν μπορεί να φτιάξει ένα καζανάκι ή τον ηλεκτρολόγο, αν μπορεί να επιδιορθώσει τον ηλεκτρολογικό πίνακα του σπιτιού, απλά τον καλεί, να τα φτιάξει, θεωρώντας εύλογα, ότι ΜΠΟΡΕΙ και ξέρει να το κάνει !
Εμείς, γιατί θα πρέπει κάθε φορά, να πείσουμε τον κάθε υποψήφιο πελάτη, ότι μπορούμε να κάνουμε ..τη δουλειά μας, παραμένει, για μένα, ένα ακόμα μυστήριο...
Σίγουρα, υπάρχουν και κακοί επαγγελματίες, ασυνείδητοι κλπ, αλλά αυτοί είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας και επιπλέον, αν δεν κάνεις, για τη δουλειά, είτε σε πετάει έξω εκείνη, είτε ..πετιέσαι μόνος σου !
Αυτά τα λέω, γιατί συμβαίνουν διάφορα περίεργα, όπως το να σου κάνει ερωτήσεις, ο υποψήφιος πελάτης και νιώθεις ότι δίνεις συνέντευξη για δουλειά : αν ήθελα να έχω αφεντικό ή να γίνω μισθωτός, προφανώς, θα το είχα επιλέξει...
Εκείνο όμως, που πραγματικά με στενοχωρεί, είναι όταν ΜΠΟΡΩ να βοηθήσω κάποιον και εκείνος, δεν ..μου δίνει αυτή την ευκαιρία, τη δυνατότητα, για τους δικούς του λόγους, κρίνει ότι δεν μπορώ, δεν δείχνει εμπιστοσύνη, που είναι και η λέξη-κλειδί, φυσικά !
Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα, έχω συντελέσει και ο ίδιος σε αυτό το αποτέλεσμα, δηλαδή να έρχεται κάποιος, στο γραφείο, για βοήθεια και να μην του δίνω πολλές ελπίδες, αλλά ΜΕΤΑ, ξανακοιτώντας πιο ψύχραιμα τκαι όχι εν θερμώ τα στοιχεία, να ανακαλύπτω λύσεις, στο πρόβλημά του..
Αυτό μπορεί να οφείλεται σε διάφορους ψυχολογικούς λόγους, όπως π.χ στο να αντικατοπτρίζεται επάνω μου, η δικιά του ανασφάλεια και αβεβαιότητα, για την έκβαση της υπόθεσης !
Έτσι, καταλήγω στο συμπέρασμα, το οποίο φαντάζει κάπως αιρετικό, ότι το καλύτερο είναι, να πηγαίνεις στο δικηγόρο και να λες, ότι έχω την τάδε υπόθεση, θέλετε να αναλάβετε ; (γιατί υπάρχει περίπτωση να μην θέλει, για τον χ-ψ λόγο, όχι να μην μπορεί), το να πηγαίνεις και να συζητάς, επί μία ώρα, για να μπορέσεις δήθεν να ανακαλύψεις, αν ..μπορεί ο δικηγόρος, να κάνει τη δουλειά του, είναι μάταιο και καταστροφικό.
Ο κανόνας και η Λογική, λένε ότι μπορεί, αφού αυτή είναι η δουλειά του, αυτό επαγγέλεται-υπόσχεται, το πως θα το κάνει, είναι αποκλειστικά δικιά του ευθύνη, στα πλαίσια της επαγγελίας-υπόσχεσης, δεν μπορεί να ξεκινάμε ..αντίστροφα, με την παράλογη πεποίθηση ότι δεν μπορεί και ότι πρέπει να μας πείσει δήθεν, ότι μπορεί να βοηθήσει !
Στην παγίδα αυτή, πέφτουμε βέβαια όλοι, ακόμα και ο γράφων, αφού όλοι ερχόμαστε σε επαφή με άλλους επαγγελματίες και έχουμε αντιρρήσεις και επιφυλάξεις, οι οποίες είναι -ουσιαστικά- παράλογες, θεωρούμε ότι δεν θα κάνουν δηλαδή, αυτό το οποίο ..γνωρίζουν (πολύ καλύτερα από εμάς) να κάνουν, διεξάγουμε ανούσιες συζητήσεις, για το αν θα γίνει σωστά η δουλειά, όταν αυτό θα έπρεπε να είναι δεδομένο, να ισχύει δηλαδή μέχρις αποδείξεως του εναντίου (πράγμα, που συμβαίνει, αλλά πολύ πιο σπάνια).
Προφανώς, κατά τη γνώμη μου, η υπόσχεση αυτή, έχει την έννοια, της (θα έπρεπε) αυτονόητης υπόσχεσης κάποιου, που δηλώνει την επαγγελματική του ιδιότητα, ότι μπορεί να κάνει και θα κάνει, αυτό το οποίο επαγγέλεται !
Υπάρχουν ίσως εκατοντάδες ή και χιλιάδες διαφορετικά επαγγέλματα, πάρα πολλών ειδών επαγγελματίες, ωστόσο, στην περίπτωση των δικηγόρων, φοβάμαι ότι συμβαίνει κάτι, που δεν έχει αντίστοιχο...
Εννοώ, ότι ειδικά απέναντι τους δικηγόρους, υπάρχει μία πολύ μεγάλη δυσπιστία και αμφιβολία των υποψήφιων πελατών, που εκφράζεται με τη γενική απορία "μπορείτε να αναλάβετε την τάδε υπόθεση ;" κλπ, πράγμα που δεν συναντάται φυσικά, σε άλλες κατηγορίες επαγγελματιών : κανένας π.χ δεν ρωτάει, εκ των προτέρων, τον υδραυλικό, αν μπορεί να φτιάξει ένα καζανάκι ή τον ηλεκτρολόγο, αν μπορεί να επιδιορθώσει τον ηλεκτρολογικό πίνακα του σπιτιού, απλά τον καλεί, να τα φτιάξει, θεωρώντας εύλογα, ότι ΜΠΟΡΕΙ και ξέρει να το κάνει !
Εμείς, γιατί θα πρέπει κάθε φορά, να πείσουμε τον κάθε υποψήφιο πελάτη, ότι μπορούμε να κάνουμε ..τη δουλειά μας, παραμένει, για μένα, ένα ακόμα μυστήριο...
Σίγουρα, υπάρχουν και κακοί επαγγελματίες, ασυνείδητοι κλπ, αλλά αυτοί είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας και επιπλέον, αν δεν κάνεις, για τη δουλειά, είτε σε πετάει έξω εκείνη, είτε ..πετιέσαι μόνος σου !
Αυτά τα λέω, γιατί συμβαίνουν διάφορα περίεργα, όπως το να σου κάνει ερωτήσεις, ο υποψήφιος πελάτης και νιώθεις ότι δίνεις συνέντευξη για δουλειά : αν ήθελα να έχω αφεντικό ή να γίνω μισθωτός, προφανώς, θα το είχα επιλέξει...
Εκείνο όμως, που πραγματικά με στενοχωρεί, είναι όταν ΜΠΟΡΩ να βοηθήσω κάποιον και εκείνος, δεν ..μου δίνει αυτή την ευκαιρία, τη δυνατότητα, για τους δικούς του λόγους, κρίνει ότι δεν μπορώ, δεν δείχνει εμπιστοσύνη, που είναι και η λέξη-κλειδί, φυσικά !
Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα, έχω συντελέσει και ο ίδιος σε αυτό το αποτέλεσμα, δηλαδή να έρχεται κάποιος, στο γραφείο, για βοήθεια και να μην του δίνω πολλές ελπίδες, αλλά ΜΕΤΑ, ξανακοιτώντας πιο ψύχραιμα τκαι όχι εν θερμώ τα στοιχεία, να ανακαλύπτω λύσεις, στο πρόβλημά του..
Αυτό μπορεί να οφείλεται σε διάφορους ψυχολογικούς λόγους, όπως π.χ στο να αντικατοπτρίζεται επάνω μου, η δικιά του ανασφάλεια και αβεβαιότητα, για την έκβαση της υπόθεσης !
Έτσι, καταλήγω στο συμπέρασμα, το οποίο φαντάζει κάπως αιρετικό, ότι το καλύτερο είναι, να πηγαίνεις στο δικηγόρο και να λες, ότι έχω την τάδε υπόθεση, θέλετε να αναλάβετε ; (γιατί υπάρχει περίπτωση να μην θέλει, για τον χ-ψ λόγο, όχι να μην μπορεί), το να πηγαίνεις και να συζητάς, επί μία ώρα, για να μπορέσεις δήθεν να ανακαλύψεις, αν ..μπορεί ο δικηγόρος, να κάνει τη δουλειά του, είναι μάταιο και καταστροφικό.
Ο κανόνας και η Λογική, λένε ότι μπορεί, αφού αυτή είναι η δουλειά του, αυτό επαγγέλεται-υπόσχεται, το πως θα το κάνει, είναι αποκλειστικά δικιά του ευθύνη, στα πλαίσια της επαγγελίας-υπόσχεσης, δεν μπορεί να ξεκινάμε ..αντίστροφα, με την παράλογη πεποίθηση ότι δεν μπορεί και ότι πρέπει να μας πείσει δήθεν, ότι μπορεί να βοηθήσει !
Στην παγίδα αυτή, πέφτουμε βέβαια όλοι, ακόμα και ο γράφων, αφού όλοι ερχόμαστε σε επαφή με άλλους επαγγελματίες και έχουμε αντιρρήσεις και επιφυλάξεις, οι οποίες είναι -ουσιαστικά- παράλογες, θεωρούμε ότι δεν θα κάνουν δηλαδή, αυτό το οποίο ..γνωρίζουν (πολύ καλύτερα από εμάς) να κάνουν, διεξάγουμε ανούσιες συζητήσεις, για το αν θα γίνει σωστά η δουλειά, όταν αυτό θα έπρεπε να είναι δεδομένο, να ισχύει δηλαδή μέχρις αποδείξεως του εναντίου (πράγμα, που συμβαίνει, αλλά πολύ πιο σπάνια).
Θέλω εδώ να αναφέρω μία σχετική, πρόσφατη, προσωπική εμπειρία : στην πίσω δεξιά πόρτα του Ι.Χ, είχα "αποκτήσει" μία γραντζουνιά και ήθελα να την βάψω. Έχοντας δει, στο ιντερνετ, μία καταχώρηση φανοποιείου, πήγα εκεί (εκ των υστέρων, αποδείχθηκε ότι δεν είχα συγκρατήσει ορθά τη διεύθυνση και είχα πάει αλλού..), όμως ήταν κλειστό, ενώ απέναντι ακριβώς, από εκεί που έψαχνα, υπήρχε φανοποιείο αυτοκινήτων, στο οποίο και απευθύνθηκα ! Έχοντας πάει εκεί τυχαία, μη γνωρίζοντας φυσικά τον άνθρωπο, εύλογα είχα κάποιους δισταγμούς. Είχαμε μια συζήτηση και αφού μου είπε το κόστος και τη διαδικασία, είπα ότι θα περνούσα, μια από τις επόμενες μέρες. Η αλήθεια είναι ότι αμφιταλαντεύτηκα, μέχρι να καταλήξω να το πάω εκεί και είχα κάποιους δισταγμούς, οι οποίοι ήταν από εύλογοι, έως ...εντελώς παράλογοι, όπως π.χ αν θα πετύχει το ίδιο χρώμα, όταν είναι γνωστό, ότι κάθε αυτοκίνητο, έχει έναν κωδικό βαφής-χρώματος, που αναφέρεται επάνω και δεν μπορεί να γίνει τέτοιο ...λάθος ! Το κακό, με την προκαταρκτική συζήτηση γνωριμίας, που κάνεις, όταν επιλέγεις, τυχαία, έναν επαγγελματία, είναι ότι η συζήτηση, μπορεί να επεκταθεί σε άσχετα ζητήματα και να επηρεαστείς αρνητικά, επειδή π.χ έχετε διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις ή υποστηρίζετε διαφορετική ομάδα ή δεν σου αρέσει ο (εκ πρώτης όψεως) χαρακτήρας του, όταν ο σκοπός, είναι τελείως διαφορετικός, να γίνει δηλαδή μία συγκεκριμένη δουλειά, την οποία επαγγέλλεται ο άλλος ! Για να μην πολυλογώ, τελικά νίκησα τις αμφιβολίες μου, πήγα εκεί, σε έναν άγνωστο, έως τότε και η δουλειά έγινε άψογα. Σίγουρα κάποια πράγματα μέτρησαν θετικά, όπως ότι είχε εξαρχής και αμέσως, δει και μία άλλη γραντζουνιά, που δεν είχα προσέξει έως τότε και ότι ο υπάλληλός του, ήταν ασπρομάλλης, κοντά στη σύνταξη, είχε δηλαδή "φουρνίσει" πολύ πράγμα στη ζωή του, άλλα που ειπώθηκαν, μπορεί να είχαν μετρήσει αρνητικά, ωστόσο αποδεικνύεται ότι όλα αυτά, είναι λεπτομέρειες, το ζητούμενο, είναι να εμπιστευόμαστε τους ανθρώπους-επαγγελματίες, λίγο περισσότερο και εκ των προτέρων, όχι εκ των υστέρων...
ΑπάντησηΔιαγραφή