Η "καραμέλα" της πολιτικής λύσης, στο ελληνικό ζήτημα, αποτελεί ένα ακόμα, από τα πιο διαδεδομένα παραμύθια της ελληνικής Αριστεράς (στην οποία ανήκει το 90% περίπου των υφιστάμενων σήμερα, πολιτικών κομμάτων), ότι δηλαδή μπορεί ένα καθαρά οικονομικό πρόβλημα, να λυθεί με πολιτικούς όρους.
Είναι σαν να πάει αύριο, ένας οφειλέτης, στην τράπεζα ή στη Δ.Ο.Υ και να τους πει : "κοιτάξτε δεν έχω χρήματα, αλλά είμαι σίγουρος, ότι μπορούμε να βρούμε μια πολιτική λύση"...Θα γελάσουν και τα τσιμέντα !
Βέβαια, στην περίπτωση του ελληνικού χρέους, επειδή μιλάμε για διακρατικές σχέσεις, η πολιτική παίζει σίγουρα, ένα μεγαλύτερο ρόλο, από ότι στα ιδιωτικά χρέη, έχει μία βάση, για να μην είμαστε ακραίοι, η θεώρηση των πολιτικών (πληθυντικός της πολιτικής), υπάρχουν ορισμένα περιθώρια βελτιώσεων και από την άλλη πλευρά, στο πως αντιμετωπίζουν (πολιτικά) το ελληνικό ζήτημα.
Το κυρίαρχο ωστόσο ζήτημα, παραμένει το οικονομικό : ότι δηλαδή το ελληνικό Κράτος, κάθε μήνα, εισπράττει 8 και ξοδεύει 10, ένα απλό αριθμητικό στοιχείο, το οποίο δεν έχει αντιμετωπιστεί, μετά από 5 χρόνια Μνημονίων !!
Οι πολιτικές λύσεις, επομένως, πρέπει να αναζητηθούν στο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ και όχι στο εξωτερικό, όταν διοικείς ένα Κράτος, όπου σχεδόν οι μισοί, τρώνε από τα έτοιμα, πληρώνονται κάθε μήνα, από το Γ.Λ.Κ (συνταξιούχοι, Δ.Υ, ανάπηροι κανονικοί ή μαϊμού, λαμόγια, απατεώνες κλπ), ενώ αν προσθέσεις και όσους αυτοί συντηρούν, πάμε στους 7 με 8 στους 10, όπερ σημαίνει ότι 2 με 3 στους 10, εργάζονται, για να συντηρήσουν εαυτούς και άλλους 7 με 8...
Αν δεν αναγνωρίσεις και δε λύσεις εσύ, ως ελληνική Κυβέρνηση, τις αιτίες, που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία, ΚΑΝΕΝΑΣ άλλος, όσο καλή πολιτική βούληση και αν έχει, δεν θα σε βοηθήσει !
Τα 28 δισ, ετησίως, π.χ μόνον για συντάξεις, είναι ένα ποσόν αβάστακτο, για μία οικονομία καταναλωτική, όπως η δική μας και μιλάμε για αυτό το ποσόν, μετά τις περικοπές, οπότε μπορεί κανείς να φανταστεί ποια θα ήταν η δαπάνη, χωρίς αυτές και τι εγκλήματα, έγιναν και εν πολλοίς, γίνονται ακόμα στο Ασφαλιστικό.
Μέσα στα χρόνια των Μνημονίων, αντί να μειωθούν,αυξήθηκαν δραματικά, οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, προστίθενται συνεχώς, στους προηγούμενους και άλλοι, οι οποίοι με 20 χρόνια ένσημα (στη χειρότερη), θα παίρνουν σύνταξη, για σαράντα !
Αντί λοιπόν, οι δικοί μας, να κοιτάνε τα χάλια μας και να βρουν πολιτικές λύσεις, για μία κοινωνία γερασμένη, που έμαθε στην ήσσονα προσπάθεια και στα εύκολα χρήματα, κατηγορούν τους συνομιλητές τους, ότι δε διαπραγματεύονται ορθά ή ότι δεν θέλουν να βρεθεί (πολιτική) λύση, στο ζήτημα της χρηματοδότησης της χώρας μας...
Αν κοιτάξει κανείς, πίσω από τη δημιουργική ασάφεια, με την οποία χάθηκαν αρκετοί μήνες, χωρίς λόγο, θα δει ότι μονομερείς ενέργειες, έκανε η δική μας πλευρά, επαναπροσλαμβάνοντας μερικές χιλιάδες τρωκτικά, για να πάρουν τις μίζες τους και οι διάφοροι "κατρούγκαλοι" !
Στην αβελτηρία, την ανικανότητα και τον ωχαδερφισμό-αναβλητικότητα των προηγούμενων κυβερνήσεων των Μνημονίων, ήρθε να προστεθεί τώρα, μία (πιο) αριστερή κυβέρνηση, που θέλει να ρίξει μεγαλύτερα βάρη, στα συνήθη υποζύγια, για να συντηρήσει το αδηφάγο και αχόρταγο πελατειακό κράτος.
Η μόνη πολιτική λύση, που χρειάζεται η Χώρα, είναι να πάψει επιτέλους ο διαχωρισμός των πολιτών, σε όσους είναι μόνιμα και σκανδαλωδώς ευνοημένοι και σε εκείνους, οι οποίοι είναι μόνιμα και εγκληματικά αδικημένοι !
Είναι σαν να πάει αύριο, ένας οφειλέτης, στην τράπεζα ή στη Δ.Ο.Υ και να τους πει : "κοιτάξτε δεν έχω χρήματα, αλλά είμαι σίγουρος, ότι μπορούμε να βρούμε μια πολιτική λύση"...Θα γελάσουν και τα τσιμέντα !
Βέβαια, στην περίπτωση του ελληνικού χρέους, επειδή μιλάμε για διακρατικές σχέσεις, η πολιτική παίζει σίγουρα, ένα μεγαλύτερο ρόλο, από ότι στα ιδιωτικά χρέη, έχει μία βάση, για να μην είμαστε ακραίοι, η θεώρηση των πολιτικών (πληθυντικός της πολιτικής), υπάρχουν ορισμένα περιθώρια βελτιώσεων και από την άλλη πλευρά, στο πως αντιμετωπίζουν (πολιτικά) το ελληνικό ζήτημα.
Το κυρίαρχο ωστόσο ζήτημα, παραμένει το οικονομικό : ότι δηλαδή το ελληνικό Κράτος, κάθε μήνα, εισπράττει 8 και ξοδεύει 10, ένα απλό αριθμητικό στοιχείο, το οποίο δεν έχει αντιμετωπιστεί, μετά από 5 χρόνια Μνημονίων !!
Οι πολιτικές λύσεις, επομένως, πρέπει να αναζητηθούν στο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ και όχι στο εξωτερικό, όταν διοικείς ένα Κράτος, όπου σχεδόν οι μισοί, τρώνε από τα έτοιμα, πληρώνονται κάθε μήνα, από το Γ.Λ.Κ (συνταξιούχοι, Δ.Υ, ανάπηροι κανονικοί ή μαϊμού, λαμόγια, απατεώνες κλπ), ενώ αν προσθέσεις και όσους αυτοί συντηρούν, πάμε στους 7 με 8 στους 10, όπερ σημαίνει ότι 2 με 3 στους 10, εργάζονται, για να συντηρήσουν εαυτούς και άλλους 7 με 8...
Αν δεν αναγνωρίσεις και δε λύσεις εσύ, ως ελληνική Κυβέρνηση, τις αιτίες, που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία, ΚΑΝΕΝΑΣ άλλος, όσο καλή πολιτική βούληση και αν έχει, δεν θα σε βοηθήσει !
Τα 28 δισ, ετησίως, π.χ μόνον για συντάξεις, είναι ένα ποσόν αβάστακτο, για μία οικονομία καταναλωτική, όπως η δική μας και μιλάμε για αυτό το ποσόν, μετά τις περικοπές, οπότε μπορεί κανείς να φανταστεί ποια θα ήταν η δαπάνη, χωρίς αυτές και τι εγκλήματα, έγιναν και εν πολλοίς, γίνονται ακόμα στο Ασφαλιστικό.
Μέσα στα χρόνια των Μνημονίων, αντί να μειωθούν,αυξήθηκαν δραματικά, οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, προστίθενται συνεχώς, στους προηγούμενους και άλλοι, οι οποίοι με 20 χρόνια ένσημα (στη χειρότερη), θα παίρνουν σύνταξη, για σαράντα !
Αντί λοιπόν, οι δικοί μας, να κοιτάνε τα χάλια μας και να βρουν πολιτικές λύσεις, για μία κοινωνία γερασμένη, που έμαθε στην ήσσονα προσπάθεια και στα εύκολα χρήματα, κατηγορούν τους συνομιλητές τους, ότι δε διαπραγματεύονται ορθά ή ότι δεν θέλουν να βρεθεί (πολιτική) λύση, στο ζήτημα της χρηματοδότησης της χώρας μας...
Αν κοιτάξει κανείς, πίσω από τη δημιουργική ασάφεια, με την οποία χάθηκαν αρκετοί μήνες, χωρίς λόγο, θα δει ότι μονομερείς ενέργειες, έκανε η δική μας πλευρά, επαναπροσλαμβάνοντας μερικές χιλιάδες τρωκτικά, για να πάρουν τις μίζες τους και οι διάφοροι "κατρούγκαλοι" !
Στην αβελτηρία, την ανικανότητα και τον ωχαδερφισμό-αναβλητικότητα των προηγούμενων κυβερνήσεων των Μνημονίων, ήρθε να προστεθεί τώρα, μία (πιο) αριστερή κυβέρνηση, που θέλει να ρίξει μεγαλύτερα βάρη, στα συνήθη υποζύγια, για να συντηρήσει το αδηφάγο και αχόρταγο πελατειακό κράτος.
Η μόνη πολιτική λύση, που χρειάζεται η Χώρα, είναι να πάψει επιτέλους ο διαχωρισμός των πολιτών, σε όσους είναι μόνιμα και σκανδαλωδώς ευνοημένοι και σε εκείνους, οι οποίοι είναι μόνιμα και εγκληματικά αδικημένοι !
Καλά έκανε ο Τσίπρας και "έδωσε" χθες δημόσια, κάποιες παράλογες απαιτήσεις των δανειστών, όπως το κόψιμο του ΕΚΑΣ στις πολύ χαμηλές συντάξεις (βέβαια, επειδή όλα σχετικά είναι, μπορεί κάποιος να παίρνει 300 ευρώ σύνταξη, αλλά να εισπράττει και άλλα 1000 από ενοίκια) ή η αύξηση του ΦΠΑ, σε ένα πολύ βασικό αγαθό, όπως το ρεύμα ! Το ζητούμενο είναι όμως, κατά πόσον έχει καταλάβει ο ίδιος και η κυβέρνησή του, ότι πρέπει τα βάρη να πέσουν στους έχοντες και κατέχοντες και όχι στους αδύναμους και κυρίως να το κάνει πράξη..
ΑπάντησηΔιαγραφή