νομική επικαιρότητα

    Ξεκινάμε, από την απόφαση (μία από αρκετές), που αφορά τις μίζες των εξοπλιστικών, με την οποία ο Σμπώκος καταδικάστηκε σε ισόβια και οι λοιποί κατηγορούμενοι, σε πολυετείς καθείρξεις !
  Η απόφαση, είναι, κατά βάση, σωστή, από τη στιγμή, που η δίωξη ασκήθηκε, με τις επιβαρυντικές διατάξεις του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου και ο οποίος προβλέπει τα ισόβια, για ζημία του Κράτους, άνω των 150.000 ευρώ (πόσο μάλλον, για πολλαπλάσια ποσά, όπως εδώ).
  Από την άλλη, όμως, πρέπει να γίνουν και ορισμένες παρατηρήσεις : α) η τακτική "αγαπούλα, την κουκούλα", δηλαδή το να ανοίγει το στόμα του ο κατηγορούμενος και να "δίνει" πρόσωπα και πράγματα, που γνωρίζει, φαίνεται πως αποδίδει καρπούς, όπως επίσης και το να επιστρέφεις μέρος, έστω, των παράνομων χρημάτων β) η απόφαση να δοθεί αναστέλλουσα ισχύς, στην έφεση ανθρώπων, που καταδικάστηκαν σε 20 και 25 χρόνια κάθειρξης, θεωρώ, ότι αγγίζει τα όρια της πρόκλησης γ) ο Άκης, που δεν θα γλίτωνε επίσης τα ισόβια, ..απαλλάχθηκε, χάρη στο Νόμο περί (μη) ευθύνης Υπουργών και δ) η επιβολή αποζημιώσεων, υπέρ του Δημοσίου, δεν πρέπει να έχει τιμωρητικό-εξοντωτικό χαρακτήρα, αλλά να είναι ανάλογη και με τις δυνατότητες των καταδικασθέντων.
    Επειδή στο νομικό κόσμο, τέλος, ακούγονται, εδώ και κάποιο διάστημα, ψίθυροι, περί "ελάφρυνσης" του Νόμου περί καταχραστών, θεωρώ ότι αυτό δεν συνάδει, με την ανάγκη να παταχθεί η παραβατικότητα, σε μία σάπια και διεφθαρμένη κοινωνία, όπου το ετήσιο κόστος της διαφθοράς, ανέρχεται σε περισσότερα από 30 δισ. ευρώ ! (μάλλον αυστηροποίηση, χρειάζεται)
     Μεγάλο ζήτημα, προέκυψε, επίσης, με τις διώξεις, που ασκήθηκαν, εναντίον της Κατερίνας Σαββαΐδου, Γ.Γ δημοσίων εσόδων, που είχαν ως αποτέλεσμα να ζητηθεί η παραίτησή της (για να αποφύγει το Δημόσιο την αποζημίωση των 250 χιλιάδων ευρώ, σε περίπτωση αποπομπής).
     Μπορεί η παροιμία να λέει, ότι "όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά", ωστόσο το τεκμήριο της αθωότητας, που αποτελεί κατάκτηση του ανθρώπινου πολιτισμού, το έχουν όλοι, έως την αμετάκλητη καταδίκη και πρέπει να γίνεται σεβαστό !
     Τέλος, σε μία απόφαση που χαρακτηρίστηκε "σταθμός" το Διοικητικό Εφετείο, επιδίκασε αποζημίωση σε μητέρα, τα δίδυμα της οποίας, γεννήθηκαν με σοβαρές βλάβες και θα μείνουν ανάπηρα, σε όλη τους τη ζωή, εξ αιτίας ιατρικής αμέλειας, σε δημόσιο Νοσοκομείο.
      Το ποσόν των 150 χιλιάδων ευρώ, για κάθε παιδί, μόνον υψηλό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, ενόψει της σωματικής τους βλάβης και του γεγονότος, ότι θα είναι ανάπηρα εκ γενετής, για όλη τους τη ζωή !
      Η απόφαση χαρακτηρίστηκε "σταθμός", επειδή επιδικάστηκε αποζημίωση 50 χιλιάδων και υπέρ της μητέρας, με το σκεπτικό ότι συνήθως τα Δικαστήρια, επιδικάζουν αποζημίωση ηθικής βλάβης, μόνον στο άμεσο θύμα και όχι σε συγγενείς κλπ τρίτους.
       Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει, ότι η αυτή η μητέρα, με το Γολγοθά, που ανεβαίνει, όλα αυτά τα χρόνια, εξ αιτίας της ιατρικής αμέλειας, με άμεσα θύματα τα παιδιά της, έχει υποστεί ηθική βλάβη, η οποία μάλιστα είναι διαρκής και καθημερινή, πέρα δηλαδή από το αρχικό σοκ, της γέννησης μη φυσιολογικών-υγιών παιδιών και υπό αυτό το πρίσμα, θεωρώ, ότι η απόφαση υπήρξε ορθή (και το ποσόν πάλι και εδώ μάλλον μικρό).