μεγάλα συμπεράσματα, από μικρές ειδήσεις

     Την προηγούμενη εβδομάδα, έγινε γνωστό, ότι σε κάποιο χωριό του Πηλίου, ένας γαμπρός, γύρω στα 35, έκλεψε δύο φορές το σπίτι της πεθεράς του, γύρω στα 60 και στο τέλος, του έβαλε και φωτιά και το έκαψε, για να καλύψει τα ίχνη του !
   Δεν εξετάζουμε εδώ την συμπεριφορά του, από ποινική ή εγκληματολογική άποψη (ήταν τόσο πρωτάρης, που τα κλεμμένα λεφτά τα έβαλε σε νέους τραπεζικούς λογαριασμούς, που άνοιξε και τα βρήκε η Αστυνομία...), αλλά από κοινωνιολογική.
   Χωρίς να γνωρίζουμε τίποτε περισσότερο, για δράστη και θύμα, π.χ αν ο δράστης έχει θέματα εξάρτησης (δεν μοιάζει πιθανό, αφού έβαλε τα λεφτά στην τράπεζα), μπορούμε να βγάλουμε κάποια γενικότερα συμπεράσματα, για την ελληνική κοινωνία, με ένα ποσοστό πάντα κινδύνου, να πέφτουμε έξω ή να γενικεύουμε, υπέρ το δέον !
    Η είδηση αυτή, που δεν πήρε μεγάλη έκταση, ούτε σχολιάστηκε πολύ, θεωρώ ότι καθρεφτίζει ωραία την ελληνική κοινωνία, όχι φυσικά με την έννοια ότι είναι όλοι κλέφτες κλπ, αλλά με μία άλλη : ότι οι 50ρηδες και 60ρηδες, έχουν λεφτά και οι νέοι πεινάνε, είναι σε απόγνωση και φτάνουν σε τέτοια σημεία...
     Η σημερινή γενιά, δηλαδή όσοι είμαστε από 20 έως 50, ουσιαστικά καλείται να πληρώσει τα σπασμένα και τα φαγωμένα, της προηγούμενης κυρίως (και λιγότερο της προπροηγούμενης), όσων δηλαδή είναι από 50 έως 80, χοντρικά πάντα !
     Η προηγούμενη αυτή γενιά, ο Πάγκαλος δηλαδή και η παρέα του, στο φαγοπότι, σε γενικές γραμμές, αφού έκαναν το πάρτι, με τα δανεικά, που πληρώνουμε τώρα, από το 1981 έως το 2010, είναι τώρα στη σύνταξη και έχουν καταλάβει ελάχιστα, από κρίση και δυστυχία.
     Τα Μνημόνια τους έθιξαν ελάχιστα, αφού τα βάρη έπεσαν στις μελλοντικές γενιές, συνεχίζουν τη dolce vita τους, με εκδρομές κλπ (σημειώνω, ότι το θύμα της ιστορίας, έλειπε σε ..εκδρομή, όταν την έκλεβε ο γαμπρός της) και με τις τσέπες πάντα γεμάτες (όσο και αν κλαίγονται καμιά φορά), με καταθέσεις και λεφτά στα στρώματα, όπως εδώ !
      Αντίθετα, οι νέοι, παντρεμένοι, όπως ο άνδρας της ιστορίας αυτής ή μη (μάλλον το δεύτερο), είναι μονίμως στην ανεργία, στη φτώχια και στη δυστυχία, φυτοζωούν ή μεταναστεύουν, έχουμε μία κοινωνία δύο ταχυτήτων, με τους όρους αντεστραμμένους, αντί να ευνοούνται και να πριμοδοτούνται οι νέοι, ισχύει το αντίθετο, επιβραβεύονται αυτοί, που ΤΑ έφαγαν...
      Όσοι από εμάς, έχουμε ακόμα δουλειά, ουσιαστικά, εργαζόμαστε, για τα ενοίκια, τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές, δε μένει τίποτα, στην τσέπη, πληρώνουμε, για να συντηρούνται οι μεγαλύτεροι (λογικό, αλλά ως ένα σημείο) και να ξεπληρωθούν τα δάνεια, που οι εγκληματίες πολιτικοί πήραν και έδωσαν, ουσιαστικά, σε αυτούς !
      Φυσικά, μιλάω, για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα και τους αυτοαπασχολούμενους, όχι για τους Δ.Υ, οι οποίοι εξακολουθούν να τα έχουν όλα πληρωμένα, να απολαμβάνουν σκανδαλωδώς μεγαλύτερες αμοιβές, για παροχή εργασίας, μικρότερης αξίας, συνήθως, από τον ιδιωτικό τομέα, με άλλα λόγια, υπάρχει ακόμα και διαιωνίζεται και στην παρούσα γενιά, μία ακόμα αδικία...
       Χωρίς να δικαιολογώ, νομικά, τον δράστη της ιστορίας αυτής, μίας ακόμα ιστορίας τρέλας, στη χώρα του παράλογου, εντούτοις, ανθρώπινα, μπορώ να τον καταλάβω, να τον κατανοήσω, ήθελε και αυτός, να αποκτήσει έστω χίλια ή δύο χιλιάδες ευρώ, στο λογαριασμό του, να λέει ότι έχει κάτι, στην οικογένειά του και στον περίγυρό του, δεν άντεξε να βλέπει τις γριές, χήρες ή ζωντοχήρες, να κάνουν εκδρομές, με γεμάτες τσέπες και αυτός να μην έχει ΜΙΑ (!), δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος να "σπάσει", να τρελαθεί, από το αίσθημα της αδικίας !