είναι οι δικηγόροι ..άθλιοι ;

    Κάθε φορά, που συμβαίνει ένα ειδεχθές έγκλημα, ειδικά αν λάβει μεγάλη δημοσιότητα, πολύς κόσμος, επιτίθεται, εκτός από τον δράστη και στο δικηγόρο του και ακούγοντας τους όποιους υπερασπιστικούς ισχυρισμούς, συλλήβδην στους δικηγόρους, με χαρακτηρισμούς, όπως "άθλιοι", "πως κοιμούνται τα βράδια ;", "όλα τα κάνουν για τα λεφτά" κλπ.
  Κάποιοι το πάνε ακόμα παραπέρα και θεωρούν, ότι αν αναλάβεις έναν βιαστή, δολοφόνο, έμπορο ναρκωτικών ή παιδόφιλο, ουσιαστικά είσαι ..το ίδιο με αυτόν !
  Δεν θα επαναλάβω το χιλιοειπωμένο επιχείρημα, ότι εκείνη την ώρα ο δικηγόρος κάνει "απλά τη δουλειά του", το οποίο είναι πολύ γενικό και απλοϊκό, όμως η ταύτιση του δικηγόρου, με τον εκάστοτε εντολέα του, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ παρά να είναι λάθος...
  Δεν χρειάζεται εξήγηση, ότι το να υπερασπιστείς έναν δολοφόνο, δεν σε κάνει δολοφόνο, όπως και να το δεις, ούτε κυριολεκτικά, ούτε μεταφορικά, δολοφόνος παραμένει μόνον, όποιος αφαίρεσε μίαν άλλη ζωή.
  Από εκεί και μετά, όλοι αυτοί, που βγαίνουν και βρίζουν τους δικηγόρους ..των άλλων, είναι πολύ εύκολο να αλλάξουν γνώμη, όταν χρειαστούν οι ίδιοι δικηγόρο και ειδικά εάν κατηγορούνται άδικα !
   Σίγουρα, το δικηγορικό επάγγελμα, είναι δύσκολο, ψυχοφθόρο, αγχωτικό, έχει μεγάλες ευθύνες, πολλούς χαρακτηρισμούς, μπορεί να κάνει κάποιος, για αυτό, όμως η λέξη "άθλιο" δε νομίζω ότι του ταιριάζει...
   Πρέπει όλοι να καταλάβουμε, ότι ο κάθε κατηγορούμενος είναι άνθρωπος, αξίζει υπεράσπισης, ό,τι και αν έχει κάνει και κυρίως μία δεύτερη ευκαιρία και εκεί έγκειται ο ρόλος του δικηγόρου : στο κάτω κάτω, αν ο δικηγόρος πετύχει να πέσει στα μαλακά ένας εγκληματίας και βγει νωρίτερα, από τη φυλακή, αν ο τελευταίος δεν αρπάξει και αξιοποιήσει αυτή την ευκαιρία, ώστε να βελτιωθεί, πάλι εκεί θα καταλήξει.
   Αυτό, που ξεχνούν, οι περισσότεροι, είναι πως ο δικηγόρος μεταφέρει ουσιαστικά τους ισχυρισμούς του κατηγορούμενου, όπως εκείνος τους διατυπώνει, δίνοντας ίσως ένα πιο νομικό περίβλημα, δεν τα βγάζει από τη φαντασία του και μπορεί συχνά να είναι και ο ίδιος ΘΥΜΑ των ψεμάτων, που του λέει ο εντολέας του (δεν είναι όλοι οι κατηγορούμενοι ειλικρινείς, απέναντι στο δικηγόρο τους, μάλλον το αντίθετο και αυτό έχει γίνει σενάριο, για αρκετές ταινίες στο "χόλιγουντ").
   Απέναντι στην "αλήθεια" της δικογραφίας, ο δικηγόρος αντιτάσσει την "αλήθεια" του εντολέα του, το οποίο σημαίνει ότι πρέπει να επιλέξεις τι θα πεις και τι όχι, ο κατηγορούμενος έχει το δικαίωμα, από το Νόμο, ακόμα και ψέματα να πει και σίγουρα να μην πει ..όλη την αλήθεια (που και αυτό, μορφή ψέματος είναι) !
    Προχθές, π.χ ο συνάδελφος από την Κοζάνη, είχε μία άτυχη (έως τραγική) στιγμή, όταν αποκάλυψε δημόσια, ότι ο συζυγοκτόνος, ανησυχούσε αν θα μείνουν τα χωράφια του ακαλλιέργητα, τη στιγμή, που μόλις είχε σκοτώσει τη γυναίκα του και είχε αφήσει ορφανά τα παιδιά του και από μάνα και από πατέρα, εκείνος ενδιαφερόταν για τα "κωλοχώραφα" και έτσι χαντακώθηκαν από κοινού...
    Σίγουρα, το καθήκον αλήθειας, μερικές φορές υποχωρεί, αλλά πάντα μέσα σε λογικά πλαίσια και κυρίως ΧΩΡΙΣ να θίγεται κάποιος τρίτος, από αυτό !
     Έτσι π.χ είναι θεμιτό να προσπαθήσεις να θεμελιώσεις ένα ψευδές άλλοθι, είναι όμως ανεπίτρεπτο να είσαι φταίχτης και να προσπαθήσεις με (ψευδείς) μηνύσεις και καταγγελίες, να βλάψεις το μηνυτή σου, για να εξασθενήσεις τη θέση του και να βρεθεί εκείνος και κερατάς και δαρμένος.
     Γενικά μιλώντας, σε όλα τα επαγγέλματα, υπάρχουν καλοί, καλύτεροι, αλλά και χειρότεροι, ο κώδικας δεοντολογίας δίνει κάποιες κατευθύνσεις, αλλά αν δεν έχεις ο ίδιος, διαμορφωμένη και ισχυρή ηθική και Αξίες, είναι όλα μάταια..