Το κλασικό έργο του Ιταλού Νικολό Μακιαβέλι, "ο Ηγεμών", αν και γράφτηκε πριν, από 500 σχεδόν χρόνια, παραμένει πάντα επίκαιρο, ενώ αποδεικνύεται πως οι πολιτικοί μας, οι "ηγεμόνες" μας, δεν ξέρουν ούτε τα βασικά (όχι μόνον από αυτό, αλλά και γενικότερα, βέβαια).
Μία από τις βασικές του ιδέες (που θυμάμαι, καθώς δεν το διάβασα πρόσφατα), είναι και αυτή : ο Ηγεμόνας, γίνεται αντιπαθής στο λαό του, όχι όταν δεν του δίνει, αλλά όταν του παίρνει, αυτό το τόσο απλό πράγμα, δεν μπόρεσε να καταλάβει καμία μνημονιακή κυβέρνηση, ούτε η παρούσα.
Κάθε φορά, που παρουσιάζεται (αναμενόμενα) δημοσιονομικό κενό, με μαθηματική ακρίβεια μάλιστα, αφού τα νούμερα είναι αμείλικτα, ψυχρά και αδιαμφισβήτητα (3 εκατομμύρια συνταξιούχοι, 1 εκατομμύριο άνεργοι, σχεδόν 1 εκατομμύριο Δ.Υ, ήτοι 1 στους 2 αυτόχθονες, ανήκει σε μία από αυτές τις τρεις κατηγορίες σήμερα), "επιλέγουν" να αυξήσουν φόρους, εισφορές κλπ, αντί να μειώσουν παροχές, δαπάνες και (απίστευτες) σπατάλες, κάθε είδους.
Ουσιαστικά, επί έξι χρόνια, "ξεζουμίζουν" τα λιγότερο από 2 εκατομμύρια (ακόμα) εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα (μισθωτούς ή ανεξάρτητα απασχολούμενους), προκειμένου να συντηρηθούν τα υπόλοιπα 8 (και να φυτοζωήσουν οι ίδιοι).
Φυσικά και έχουν γίνει και περικοπές στις απίστευτες και παρανοϊκές κρατικές σπατάλες-δαπάνες, των προηγούμενων χρόνων, της επίπλαστης-ψεύτικης ευδαιμονίας των δανεικών, όμως απλά ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ αυτές, τα νούμερα, είπαμε, δεν βγαίνουν !
Όταν λες παντού ότι έχεις "κόκκινες γραμμές", όπως η μη περαιτέρω μείωση των συντάξεων (ενώ είναι επιβεβλημένη, εκ των πραγμάτων), όταν γενικά πηγαίνεις παντού και πάντα, κουβαλώντας κάτι, μπορεί να ξεχαστείς και αυτό, να σου μπει "από πίσω"...(ειδικά, αν είναι σκληρό και άκαμπτο)
Η επιλογή και αυτής της κυβέρνησης, να προσπαθήσει να αυξήσει τα έσοδα, από ήδη εξαντλημένους και "ξεζουμισμένους" υπηκόους, αντί να μειώσει τα έξοδα του προϋπολογισμού (κυρίως για συντάξεις και μισθούς Δ.Υ, αλλά όχι μόνον, υπάρχουν χιλιάδες "τρύπες" στον προϋπολογισμό), μοιραία στρέφει την κοινή γνώμη, εναντίον της !
Αυτή είναι και η τραγικότητα όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, ότι έπεσαν, στην προσπάθειά τους, να προστατεύσουν τις ορδές των κρατικοδίαιτων τρωκτικών, τους κομματικούς πελάτες-ψηφοφόρους, με άλλα λόγια έβγαζαν μόνες τους, τα μάτια τους, θεωρώντας ότι κάνουν το σωστό...
Η "πλάκα" (όσο αστείο, μπορεί να είναι αυτό) είναι, πως ΟΙ ΙΔΙΟΙ π.χ οι συνταξιούχοι βγαίνουν, ακόμα και δημόσια και λένε ότι ναι, να μειωθεί η σύνταξή μας, εμείς τα φάγαμε τα ψωμιά μας, να ζήσουν οι νέοι, να σταματήσουν να μεταναστεύουν, να μπορέσουν να κάνουν οικογένειες κλπ., ήτοι οι αυτόκλητοι σωτήρες, των μνημονιακών κυβερνήσεων, πάνε να σώσουν κάποιους, με το ζόρι ή και παρά τη θέλησή τους !
Όπως είπαμε και στην αρχή, αν μειωθούν οι κρατικές παροχές (με οποιαδήποτε μορφή, σύνταξη, επίδομα, μισθός, κ.ο.κ), η οργή των υπηκόων είναι πολύ μικρότερη, από εκείνη, που δημιουργείται, όταν πας να βάλεις χέρι στην τσέπη του άλλου και να αρπάξεις, όπως γίνεται τώρα με τους αγρότες π.χ.
Αυτά τα 4 περίπου εκατομμύρια Ελλήνων, που συντηρούνται κάθε μήνα, από το ΓΛΚ, που τρώνε από τον μόχθο και το αίμα άλλων (όσων εργάζονται και πληρώνουν φόρους, άμεσους και έμμεσους), δεν θα αντιδράσουν, ιδιαίτερα, αν μειωθούν οι παροχές τους, περαιτέρω, γιατί οι περισσότεροι, τουλάχιστον, έχουν καταλάβει, ότι έχουν πάρει ήδη υπεραρκετά, ότι έχουν πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης, για τη σημερινή φτώχια και δυστυχία των άλλων !
Μία από τις βασικές του ιδέες (που θυμάμαι, καθώς δεν το διάβασα πρόσφατα), είναι και αυτή : ο Ηγεμόνας, γίνεται αντιπαθής στο λαό του, όχι όταν δεν του δίνει, αλλά όταν του παίρνει, αυτό το τόσο απλό πράγμα, δεν μπόρεσε να καταλάβει καμία μνημονιακή κυβέρνηση, ούτε η παρούσα.
Κάθε φορά, που παρουσιάζεται (αναμενόμενα) δημοσιονομικό κενό, με μαθηματική ακρίβεια μάλιστα, αφού τα νούμερα είναι αμείλικτα, ψυχρά και αδιαμφισβήτητα (3 εκατομμύρια συνταξιούχοι, 1 εκατομμύριο άνεργοι, σχεδόν 1 εκατομμύριο Δ.Υ, ήτοι 1 στους 2 αυτόχθονες, ανήκει σε μία από αυτές τις τρεις κατηγορίες σήμερα), "επιλέγουν" να αυξήσουν φόρους, εισφορές κλπ, αντί να μειώσουν παροχές, δαπάνες και (απίστευτες) σπατάλες, κάθε είδους.
Ουσιαστικά, επί έξι χρόνια, "ξεζουμίζουν" τα λιγότερο από 2 εκατομμύρια (ακόμα) εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα (μισθωτούς ή ανεξάρτητα απασχολούμενους), προκειμένου να συντηρηθούν τα υπόλοιπα 8 (και να φυτοζωήσουν οι ίδιοι).
Φυσικά και έχουν γίνει και περικοπές στις απίστευτες και παρανοϊκές κρατικές σπατάλες-δαπάνες, των προηγούμενων χρόνων, της επίπλαστης-ψεύτικης ευδαιμονίας των δανεικών, όμως απλά ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ αυτές, τα νούμερα, είπαμε, δεν βγαίνουν !
Όταν λες παντού ότι έχεις "κόκκινες γραμμές", όπως η μη περαιτέρω μείωση των συντάξεων (ενώ είναι επιβεβλημένη, εκ των πραγμάτων), όταν γενικά πηγαίνεις παντού και πάντα, κουβαλώντας κάτι, μπορεί να ξεχαστείς και αυτό, να σου μπει "από πίσω"...(ειδικά, αν είναι σκληρό και άκαμπτο)
Η επιλογή και αυτής της κυβέρνησης, να προσπαθήσει να αυξήσει τα έσοδα, από ήδη εξαντλημένους και "ξεζουμισμένους" υπηκόους, αντί να μειώσει τα έξοδα του προϋπολογισμού (κυρίως για συντάξεις και μισθούς Δ.Υ, αλλά όχι μόνον, υπάρχουν χιλιάδες "τρύπες" στον προϋπολογισμό), μοιραία στρέφει την κοινή γνώμη, εναντίον της !
Αυτή είναι και η τραγικότητα όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, ότι έπεσαν, στην προσπάθειά τους, να προστατεύσουν τις ορδές των κρατικοδίαιτων τρωκτικών, τους κομματικούς πελάτες-ψηφοφόρους, με άλλα λόγια έβγαζαν μόνες τους, τα μάτια τους, θεωρώντας ότι κάνουν το σωστό...
Η "πλάκα" (όσο αστείο, μπορεί να είναι αυτό) είναι, πως ΟΙ ΙΔΙΟΙ π.χ οι συνταξιούχοι βγαίνουν, ακόμα και δημόσια και λένε ότι ναι, να μειωθεί η σύνταξή μας, εμείς τα φάγαμε τα ψωμιά μας, να ζήσουν οι νέοι, να σταματήσουν να μεταναστεύουν, να μπορέσουν να κάνουν οικογένειες κλπ., ήτοι οι αυτόκλητοι σωτήρες, των μνημονιακών κυβερνήσεων, πάνε να σώσουν κάποιους, με το ζόρι ή και παρά τη θέλησή τους !
Όπως είπαμε και στην αρχή, αν μειωθούν οι κρατικές παροχές (με οποιαδήποτε μορφή, σύνταξη, επίδομα, μισθός, κ.ο.κ), η οργή των υπηκόων είναι πολύ μικρότερη, από εκείνη, που δημιουργείται, όταν πας να βάλεις χέρι στην τσέπη του άλλου και να αρπάξεις, όπως γίνεται τώρα με τους αγρότες π.χ.
Αυτά τα 4 περίπου εκατομμύρια Ελλήνων, που συντηρούνται κάθε μήνα, από το ΓΛΚ, που τρώνε από τον μόχθο και το αίμα άλλων (όσων εργάζονται και πληρώνουν φόρους, άμεσους και έμμεσους), δεν θα αντιδράσουν, ιδιαίτερα, αν μειωθούν οι παροχές τους, περαιτέρω, γιατί οι περισσότεροι, τουλάχιστον, έχουν καταλάβει, ότι έχουν πάρει ήδη υπεραρκετά, ότι έχουν πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης, για τη σημερινή φτώχια και δυστυχία των άλλων !
Η περίπτωση των συριζοψεκασμένων, επαναφέρει, παράλληλα, στο προσκήνιο, την τραγική μοίρα και όλων των λαϊκιστών, όσων καταλαμβάνουν την εξουσία, λέγοντας ψέματα και μοιράζοντας κάλπικες υποσχέσεις : όταν πλέον, επανέρχονται στο ρεαλισμό και έχουν σκοπό να πάρουν ΚΑΙ κάποια θετικά μέτρα, να γίνουν δηλαδή χρήσιμοι, τότε ακριβώς, ο λαός τους αποκαθηλώνει, γιατί δίνει βάση στα παλιά ψέματα και όχι στο καλύτερο μέλλον, που (πιθανώς) του ετοιμάζουν !
ΑπάντησηΔιαγραφή