Η πρόσφατη χρεοκοπία αλυσίδας ηλεκτρικών ειδών, από τις ελάχιστες ελληνικών συμφερόντων, άνοιξε ξανά μία συζήτηση, για τα αίτια των πτωχεύσεων, με αντιπαραθέσεις, που έλαβαν και πολιτικό χαρακτήρα (στο τέλος, άλλωστε, ΌΛΑ είναι θέμα πολιτικής).
Σίγουρα όμως, υπήρξαν και υπερβολές εκατέρωθεν, διότι χρεοκοπίες, υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, είναι πράγμα αλληλένδετο με το "επιχειρείν" και η αποτυχία, που συνδέεται με τους κύκλους της Οικονομίας (ανάπτυξη-ύφεση) και όχι μόνον.
Βέβαια, το να μιλάμε για χρεοκοπίες, στην Ελλάδα του 2016, μετά από 7 χρόνια συνεχούς ύφεσης και εφαρμογής της θανατηφόρας συνταγής (αύξηση υποχρεώσεων, προς το χρεοκοπημένο και σπάταλο Κράτος, ενώ τα εισοδήματα μειώνονται), όταν οι πιο εμπορικοί δρόμοι της Αθήνας, μοιάζουν με βομβαρδισμένα τοπία (2 στα 3 μαγαζιά, βρώμικα, αδειανά και με την ένδειξη "ενοικιάζεται"), με 1.000.000 ανέργους κλπ, καταντάει και λιγάκι αστείο...(με "μαύρο" χιούμορ, βέβαια)
Το περίεργο μάλλον, είναι πως κατορθώνουν και επιβιώνουν, όσοι ακόμα δεν έχουν κλείσει και όχι το αντίθετο !
Για να επανέλθουμε στα αίτια των επιχειρηματικών χρεοκοπιών, τώρα, πρέπει να γίνει σαφές, ότι αυτό είναι κάτι φυσιολογικό, ούτε δαιμονικό είναι, ούτε ποινικό αδίκημα και συμβαίνει ακόμα και στις "καλές εποχές" (αρκεί να αναρωτηθούμε, πόσες επιχειρήσεις, γύρω μας, υπάρχουν, για περισσότερα από 50 π.χ χρόνια ; εκτός από την "κόκα κόλα").
Ο "μηχανισμός" της χρεοκοπίας, είναι εξαιρετικά απλός : συμβαίνει, όταν τα έσοδά σου, υπολείπονται, κατά πολύ, των εξόδων (ή αντίστροφα), με συνέπεια, να μην μπορείς να καλύψεις, τις πάσης φύσεως υποχρεώσεις σου (ό,τι δηλαδή συνέβη, με την ελληνική, κρατική, χρεοκοπία, όταν επί "κουρασμένου", έπαιρναν 100 χιλιάρικα ετησίως, οι απόφοιτοι δημοτικού, σε δημόσιους φορείς).
Αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να συμβεί, για δεκάδες, κυριολεκτικά, λόγους, όπως : αρρωσταίνει ή πεθαίνει ο ιθύνων νους μιας επιχείρησης, τσακώνονται μεταξύ τους οι ιδιοκτήτες (συνήθως ...συγγενείς), υπερδανεισμός (η "ελληνική" περίπτωση), ισχυρός ή ακόμα και αθέμιτος ανταγωνισμός (βλέπε κινέζικα προϊόντα), εμφάνιση νέων, καλύτερων προϊόντων στον κλάδο ή και κατάργησή τους (ποιος διαβάζει πλέον εφημερίδα, όταν υπάρχει το ίντερνετ ;), αθέμιτες-παράνομες τραπεζικές πρακτικές (π.χ ποτέ δεν κατάλαβα, γιατί μία τράπεζα, όταν ο οφειλέτης, καθυστερεί μία ή περισσότερες δόσεις, ζητά πίσω όλο το ποσόν ! από την στιγμή, που ΑΔΥΝΑΤΕΙ να πληρώσει τις δόσεις, τόκους κλπ, θα σου επιστρέψει όλο το ποσόν ; δεν ξέρω καν ...αν υπάρχει χαρακτηρισμός, για αυτή την, συνεχιζόμενη επί δεκαετίες, ανήθικη τραπεζική πρακτική), σκάνδαλο-λαμογιά, του επιχειρηματία, που διαρρέει και πλήττεται ένα από τα πιο ισχυρά κεφάλαια, μιας επιχείρησης, η λεγόμενη "καλή φήμη" κ.ο.κ, η λίστα είναι πραγματικά πολύ μεγάλη (με γεγονότα ακόμα και εντελώς τυχαία ή ανωτέρας βίας, όπως σεισμός, φωτιά κ.α).
Αυτά ισχύουν γενικά και για όλο τον κόσμο, ωστόσο είναι πραγματικότητα, όχι μύθος, ότι στην Ελλάδα, η επιχειρηματικότητα διώκεται, πρόκειται για περιβάλλον ευθέως εχθρικό, ούτε καν ουδέτερο και το να επιχειρείς και να επιβιώνεις, στην χώρα μας, είναι πλέον άθλος, στην κυριολεξία.
Από επίσημα πια στοιχεία, προκύπτει ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματος, όσων εργάζονται, παράγουν κλπ, πάει σε ξένες τσέπες, σε όσους ζουν από τα έτοιμα και εντούτοις, κανείς δεν αντιδρά, ούτε στο εσωτερικό της χώρας, ούτε έξω (οργανώσεις και φορείς, για τα ανθρώπινα δικαιώματα κλπ) !
Επιβαρύνσεις και χαράτσια, που, υποτίθεται, ότι είχαν προσωρινό χαρακτήρα, έγιναν μόνιμα, προκειμένου να συντηρηθεί το αντιπαραγωγικό και σπάταλο, πελατειακό Κράτος.
Η βασική διαφορά, ωστόσο, ανάμεσα στους ιδιώτες, που χρεοκοπούν και στην κρατική μας χρεοκοπία, είναι ότι οι πρώτοι, δεν κλαίγονται συνέχεια, ούτε επιρρίπτουν τις ευθύνες, σε τρίτους (ενώ θα είχαν κάθε δικαίωμα και κάθε δίκιο, να το κάνουν, έτσι όπως είναι το ελληνικό επιχειρηματικό "περιβάλλον", σήμερα), οι δικαιολογίες και η επίρριψη των ευθυνών σε κακούς ξένους, εξωγήινους, αγνώστους κλπ, είναι ίδιον των πολιτικών και των λοιπών κρατικοδίαιτων τρωκτικών, γιατί τα έχουν βρει όλα έτοιμα και αγνοούν την έννοια της "προσωπικής ευθύνης".
Σίγουρα όμως, υπήρξαν και υπερβολές εκατέρωθεν, διότι χρεοκοπίες, υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, είναι πράγμα αλληλένδετο με το "επιχειρείν" και η αποτυχία, που συνδέεται με τους κύκλους της Οικονομίας (ανάπτυξη-ύφεση) και όχι μόνον.
Βέβαια, το να μιλάμε για χρεοκοπίες, στην Ελλάδα του 2016, μετά από 7 χρόνια συνεχούς ύφεσης και εφαρμογής της θανατηφόρας συνταγής (αύξηση υποχρεώσεων, προς το χρεοκοπημένο και σπάταλο Κράτος, ενώ τα εισοδήματα μειώνονται), όταν οι πιο εμπορικοί δρόμοι της Αθήνας, μοιάζουν με βομβαρδισμένα τοπία (2 στα 3 μαγαζιά, βρώμικα, αδειανά και με την ένδειξη "ενοικιάζεται"), με 1.000.000 ανέργους κλπ, καταντάει και λιγάκι αστείο...(με "μαύρο" χιούμορ, βέβαια)
Το περίεργο μάλλον, είναι πως κατορθώνουν και επιβιώνουν, όσοι ακόμα δεν έχουν κλείσει και όχι το αντίθετο !
Για να επανέλθουμε στα αίτια των επιχειρηματικών χρεοκοπιών, τώρα, πρέπει να γίνει σαφές, ότι αυτό είναι κάτι φυσιολογικό, ούτε δαιμονικό είναι, ούτε ποινικό αδίκημα και συμβαίνει ακόμα και στις "καλές εποχές" (αρκεί να αναρωτηθούμε, πόσες επιχειρήσεις, γύρω μας, υπάρχουν, για περισσότερα από 50 π.χ χρόνια ; εκτός από την "κόκα κόλα").
Ο "μηχανισμός" της χρεοκοπίας, είναι εξαιρετικά απλός : συμβαίνει, όταν τα έσοδά σου, υπολείπονται, κατά πολύ, των εξόδων (ή αντίστροφα), με συνέπεια, να μην μπορείς να καλύψεις, τις πάσης φύσεως υποχρεώσεις σου (ό,τι δηλαδή συνέβη, με την ελληνική, κρατική, χρεοκοπία, όταν επί "κουρασμένου", έπαιρναν 100 χιλιάρικα ετησίως, οι απόφοιτοι δημοτικού, σε δημόσιους φορείς).
Αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να συμβεί, για δεκάδες, κυριολεκτικά, λόγους, όπως : αρρωσταίνει ή πεθαίνει ο ιθύνων νους μιας επιχείρησης, τσακώνονται μεταξύ τους οι ιδιοκτήτες (συνήθως ...συγγενείς), υπερδανεισμός (η "ελληνική" περίπτωση), ισχυρός ή ακόμα και αθέμιτος ανταγωνισμός (βλέπε κινέζικα προϊόντα), εμφάνιση νέων, καλύτερων προϊόντων στον κλάδο ή και κατάργησή τους (ποιος διαβάζει πλέον εφημερίδα, όταν υπάρχει το ίντερνετ ;), αθέμιτες-παράνομες τραπεζικές πρακτικές (π.χ ποτέ δεν κατάλαβα, γιατί μία τράπεζα, όταν ο οφειλέτης, καθυστερεί μία ή περισσότερες δόσεις, ζητά πίσω όλο το ποσόν ! από την στιγμή, που ΑΔΥΝΑΤΕΙ να πληρώσει τις δόσεις, τόκους κλπ, θα σου επιστρέψει όλο το ποσόν ; δεν ξέρω καν ...αν υπάρχει χαρακτηρισμός, για αυτή την, συνεχιζόμενη επί δεκαετίες, ανήθικη τραπεζική πρακτική), σκάνδαλο-λαμογιά, του επιχειρηματία, που διαρρέει και πλήττεται ένα από τα πιο ισχυρά κεφάλαια, μιας επιχείρησης, η λεγόμενη "καλή φήμη" κ.ο.κ, η λίστα είναι πραγματικά πολύ μεγάλη (με γεγονότα ακόμα και εντελώς τυχαία ή ανωτέρας βίας, όπως σεισμός, φωτιά κ.α).
Αυτά ισχύουν γενικά και για όλο τον κόσμο, ωστόσο είναι πραγματικότητα, όχι μύθος, ότι στην Ελλάδα, η επιχειρηματικότητα διώκεται, πρόκειται για περιβάλλον ευθέως εχθρικό, ούτε καν ουδέτερο και το να επιχειρείς και να επιβιώνεις, στην χώρα μας, είναι πλέον άθλος, στην κυριολεξία.
Από επίσημα πια στοιχεία, προκύπτει ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματος, όσων εργάζονται, παράγουν κλπ, πάει σε ξένες τσέπες, σε όσους ζουν από τα έτοιμα και εντούτοις, κανείς δεν αντιδρά, ούτε στο εσωτερικό της χώρας, ούτε έξω (οργανώσεις και φορείς, για τα ανθρώπινα δικαιώματα κλπ) !
Επιβαρύνσεις και χαράτσια, που, υποτίθεται, ότι είχαν προσωρινό χαρακτήρα, έγιναν μόνιμα, προκειμένου να συντηρηθεί το αντιπαραγωγικό και σπάταλο, πελατειακό Κράτος.
Η βασική διαφορά, ωστόσο, ανάμεσα στους ιδιώτες, που χρεοκοπούν και στην κρατική μας χρεοκοπία, είναι ότι οι πρώτοι, δεν κλαίγονται συνέχεια, ούτε επιρρίπτουν τις ευθύνες, σε τρίτους (ενώ θα είχαν κάθε δικαίωμα και κάθε δίκιο, να το κάνουν, έτσι όπως είναι το ελληνικό επιχειρηματικό "περιβάλλον", σήμερα), οι δικαιολογίες και η επίρριψη των ευθυνών σε κακούς ξένους, εξωγήινους, αγνώστους κλπ, είναι ίδιον των πολιτικών και των λοιπών κρατικοδίαιτων τρωκτικών, γιατί τα έχουν βρει όλα έτοιμα και αγνοούν την έννοια της "προσωπικής ευθύνης".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.