Την περασμένη Κυριακή, παρακολούθησα την ταινία "η Σιδηρά Κυρία", που έδινε η εφημερίδα "Πρώτο Θέμα" και η οποία, όπως προκύπτει και από τον τίτλο, αναφέρεται στην Μάργκαρετ Θάτσερ.
Η Μαργαρίτα Ρόμπερτς, όπως ήταν το πατρικό της, ήταν κόρη μπακάλη-παντοπώλη, ο Άλφρεντ Ρόμπερτς, ο πατέρας της, δεν είχε μόρφωση, είχε όμως αυτή την πηγαία λαϊκή σοφία, που αποκτιέται, μέσα από την βιοπάλη (και πίστευε δικαίως, ότι η μικρομεσαία επιχείρηση είναι η ραχοκοκαλιά της Οικονομίας).
Σπούδασε στην Οξφόρδη και είναι η πρώτη και μόνη γυναίκα, που έγινε πρόεδρος κόμματος και Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου (για 11 ολόκληρα χρόνια), ενώ απεβίωσε πολύ πρόσφατα, πριν 3 μόλις χρόνια.
Έμεινε στην Ιστορία, με το παρατσούκλι "Σιδηρά Κυρία" (Iron Lady), επειδή συγκρούστηκε σκληρά και ανυποχώρητα, με το κατεστημένο, με τα συνδικάτα και τις συντεχνίες, ενώ θεσπίστηκε και ο όρος "θατσερισμός", με την έννοια της αυταρχικής διακυβέρνησης (έννοια ουδέτερη, μόνον σε μερικές χώρες, ...όπως η δική μας, αρνητική).
Είναι η μεγαλύτερη απόδειξη, ότι ένας πολιτικός Ηγέτης, που έχει ως γνώμονα μόνον το γενικότερο καλό της χώρας του, οφείλει να συγκρουστεί και πιθανόν να γίνει δυσάρεστος, προσωρινά, να κάνει αυτό, που θεωρεί σωστό, παρά τις αντιδράσεις.
Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, κανένας δεν αμφιβάλλει, ότι οι πολιτικές της Θάτσερ, αν και προκάλεσαν το μίσος πολλών, ...που ξεβολεύονταν, οδήγησαν στην σημερινή ισχυρή Βρετανική οικονομία !
Η Θάτσερ, έβαλε τέλος στον σοσιαλισμό και συνδικαλισμό ζημιογόνων ΔΕΚΟ (με μαζικές ιδιωτικοποιήσεις ή/και κλεισίματα κρατικών εταιριών), πίστευε, ως συντηρητική και φιλελεύθερη, στην αξία της εργασίας, στην ικανότητα κάθε ανθρώπου, να δουλέψει, για να βελτιώσει το μέλλον του, παρά στο να κάθεται πάνω σε κάποια αργομισθία και να ζει σε βάρος της κοινωνίας.
Η θητεία της, ως Πρωθυπουργού, σημαδεύτηκε, αφενός, από τις τρομοκρατικές επιθέσεις του IRA, μία από τις οποίες στόχευε την ίδια (απόδειξη ότι οι φαινομενικά ακραίοι και ριζοσπαστικοί αριστεροί τρομοκράτες, είναι οι λάτρεις της συντήρησης, οι εχθροί κάθε αλλαγής) και αφετέρου, από την ανακατάληψη των νησιών Φώκλαντ, από την Αργεντινή.
Η επιτυχής αντιμετώπιση της σοβαρής κρίσης των Φώκλαντς, εκτόξευσε την εθνική υπερηφάνεια των Βρετανών, αλλά και την δημοτικότητα της ίδιας της Θάτσερ και υπήρξε και πάλι, προσωπική της επιτυχία, αφού οι περισσότεροι την "συμβούλευαν" να κινηθεί πιο παθητικά (εκεί την πάτησαν και οι Αργεντίνοι, που νόμισαν ότι μία γυναίκα είναι ...πιο εύκολη αντίπαλος).
Για να μην πολυλογούμε, η Μάργκαρετ Θάτσερ, είναι το πρότυπο του Ηγέτη, που ξέρει ότι το φάρμακο είναι μεν πικρό, αλλά πρέπει να το δώσεις στον ασθενή, για να γίνει καλά και ότι ίσως χρειαστεί να θυσιάσεις κάτι σήμερα, για ένα καλύτερο αύριο.
Όπως έλεγε, ένας Ηγέτης, έχει 2 επιλογές : είτε να φανεί τώρα αρεστός και να τον βρίζουν οι επόμενες (κατεστραμμένες) γενιές, ό,τι γινόταν δηλαδή στην Ελλάδα, από το 1981 ως σήμερα, είτε να φανεί προσωρινά δυσάρεστος, αλλά να τον ευγνωμονούν στο μέλλον, επειδή δεν έκανε πίσω και η κατάσταση βελτιώθηκε.
Σαν τα περισσότερα κάστρα, έτσι και αυτό, έπεσε από μέσα, από εσωκομματικούς αντιπάλους, που δεν άντεξαν το αυταρχικό της στυλ διακυβέρνησης, όμως η Ιστορία την δικαίωσε ΆΜΕΣΑ, με την μεθ' ολίγο, σταδιακή πτώση του "υπαρκτού" (το βάζω σε παρένθεση, γιατί δεν πιστεύω ...ότι υπάρχει) Σοσιαλισμού, σε όλη την Ευρώπη !
Η Μαργαρίτα Ρόμπερτς, όπως ήταν το πατρικό της, ήταν κόρη μπακάλη-παντοπώλη, ο Άλφρεντ Ρόμπερτς, ο πατέρας της, δεν είχε μόρφωση, είχε όμως αυτή την πηγαία λαϊκή σοφία, που αποκτιέται, μέσα από την βιοπάλη (και πίστευε δικαίως, ότι η μικρομεσαία επιχείρηση είναι η ραχοκοκαλιά της Οικονομίας).
Σπούδασε στην Οξφόρδη και είναι η πρώτη και μόνη γυναίκα, που έγινε πρόεδρος κόμματος και Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου (για 11 ολόκληρα χρόνια), ενώ απεβίωσε πολύ πρόσφατα, πριν 3 μόλις χρόνια.
Έμεινε στην Ιστορία, με το παρατσούκλι "Σιδηρά Κυρία" (Iron Lady), επειδή συγκρούστηκε σκληρά και ανυποχώρητα, με το κατεστημένο, με τα συνδικάτα και τις συντεχνίες, ενώ θεσπίστηκε και ο όρος "θατσερισμός", με την έννοια της αυταρχικής διακυβέρνησης (έννοια ουδέτερη, μόνον σε μερικές χώρες, ...όπως η δική μας, αρνητική).
Είναι η μεγαλύτερη απόδειξη, ότι ένας πολιτικός Ηγέτης, που έχει ως γνώμονα μόνον το γενικότερο καλό της χώρας του, οφείλει να συγκρουστεί και πιθανόν να γίνει δυσάρεστος, προσωρινά, να κάνει αυτό, που θεωρεί σωστό, παρά τις αντιδράσεις.
Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, κανένας δεν αμφιβάλλει, ότι οι πολιτικές της Θάτσερ, αν και προκάλεσαν το μίσος πολλών, ...που ξεβολεύονταν, οδήγησαν στην σημερινή ισχυρή Βρετανική οικονομία !
Η Θάτσερ, έβαλε τέλος στον σοσιαλισμό και συνδικαλισμό ζημιογόνων ΔΕΚΟ (με μαζικές ιδιωτικοποιήσεις ή/και κλεισίματα κρατικών εταιριών), πίστευε, ως συντηρητική και φιλελεύθερη, στην αξία της εργασίας, στην ικανότητα κάθε ανθρώπου, να δουλέψει, για να βελτιώσει το μέλλον του, παρά στο να κάθεται πάνω σε κάποια αργομισθία και να ζει σε βάρος της κοινωνίας.
Η θητεία της, ως Πρωθυπουργού, σημαδεύτηκε, αφενός, από τις τρομοκρατικές επιθέσεις του IRA, μία από τις οποίες στόχευε την ίδια (απόδειξη ότι οι φαινομενικά ακραίοι και ριζοσπαστικοί αριστεροί τρομοκράτες, είναι οι λάτρεις της συντήρησης, οι εχθροί κάθε αλλαγής) και αφετέρου, από την ανακατάληψη των νησιών Φώκλαντ, από την Αργεντινή.
Η επιτυχής αντιμετώπιση της σοβαρής κρίσης των Φώκλαντς, εκτόξευσε την εθνική υπερηφάνεια των Βρετανών, αλλά και την δημοτικότητα της ίδιας της Θάτσερ και υπήρξε και πάλι, προσωπική της επιτυχία, αφού οι περισσότεροι την "συμβούλευαν" να κινηθεί πιο παθητικά (εκεί την πάτησαν και οι Αργεντίνοι, που νόμισαν ότι μία γυναίκα είναι ...πιο εύκολη αντίπαλος).
Για να μην πολυλογούμε, η Μάργκαρετ Θάτσερ, είναι το πρότυπο του Ηγέτη, που ξέρει ότι το φάρμακο είναι μεν πικρό, αλλά πρέπει να το δώσεις στον ασθενή, για να γίνει καλά και ότι ίσως χρειαστεί να θυσιάσεις κάτι σήμερα, για ένα καλύτερο αύριο.
Όπως έλεγε, ένας Ηγέτης, έχει 2 επιλογές : είτε να φανεί τώρα αρεστός και να τον βρίζουν οι επόμενες (κατεστραμμένες) γενιές, ό,τι γινόταν δηλαδή στην Ελλάδα, από το 1981 ως σήμερα, είτε να φανεί προσωρινά δυσάρεστος, αλλά να τον ευγνωμονούν στο μέλλον, επειδή δεν έκανε πίσω και η κατάσταση βελτιώθηκε.
Σαν τα περισσότερα κάστρα, έτσι και αυτό, έπεσε από μέσα, από εσωκομματικούς αντιπάλους, που δεν άντεξαν το αυταρχικό της στυλ διακυβέρνησης, όμως η Ιστορία την δικαίωσε ΆΜΕΣΑ, με την μεθ' ολίγο, σταδιακή πτώση του "υπαρκτού" (το βάζω σε παρένθεση, γιατί δεν πιστεύω ...ότι υπάρχει) Σοσιαλισμού, σε όλη την Ευρώπη !
Είναι ενδιαφέρον ότι, την ώρα, που άρχιζε να ξηλώνεται το πουλόβερ του σοσιαλισμού, στην Μ. Βρετανία, τότε ακριβώς, ερχόταν η λαίλαπα του παπανδρεϊσμού στην χώρα μας ! Η μόνη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης, που προσπάθησε να εφαρμόσει πολιτικές Θάτσερ, ήταν εκείνη του παππού Μητσοτάκη (1990-1993), ωστόσο δεν τα κατάφερε : είτε, γιατί δεν είχε τόσο ισχυρή βούληση σύγκρουσης, είτε, γιατί τα τρωκτικά του παπανδρεϊσμού, είχαν ήδη παχύνει, είχαν γίνει ήδη αρουραίοι και με το μέγεθός τους, τρομοκρατούσαν και επέβαλλαν να περάσει το δικό τους ! Χαρακτηριστικό παράδειγμα της εποχής, οι Σταμουλοκολλάδες, που ξεγύμωναν τους οδηγούς των λεωφορείων, που ..ήθελαν να δουλέψουν ή έσπαγαν τα τζάμια των λεωφορείων (είχε τύχει να είμαι μέσα σε ένα, πηγαίνοντας στο Φροντιστήριο) και όλα αυτά, για να μην ιδιωτικοποιηθεί η μονοπωλιακή επιχείρηση αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας, που ...καταφέρνει από τότε έως σήμερα, να είναι μονίμως ζημιογόνα
ΑπάντησηΔιαγραφή