δημοσιοκάφροι

     Σχετικά πρόσφατα, προέκυψε μία άτυπη κόντρα μεταξύ δύο παρουσιαστών του ίδιου καναλιού : αναφέρομαι στους Α. Κανάκη και Γ. Αρναούτογλου, οι λόγοι είναι σχετικά γνωστοί, όμως δεν προτίθεμαι να πάρω το μέρος κανενός, αφενός διότι δεν συμπαθώ κανέναν από τους δύο και αφετέρου, επειδή κανένας, από τους δύο, δεν έχει δίκιο 100%.
  Κλίνω προς το μέρος του Κανάκη, σε γενικές όμως γραμμές, στην άποψη δηλαδή, ότι ο παρουσιαστής οφείλει να επιλέγει προσεκτικά, ποιες απόψεις, βγάζει στη δημοσιότητα, ποιους καλεί κλπ., αλλά όχι στη περιοριστική λογική αυτού, ότι δηλαδή βγήκαν στον αέρα "ετεροφοβικές" απόψεις, αλλά ευρύτερα και κυρίως, στο ζήτημα των πολιτικών απόψεων και όχι των σεξουαλικών προτιμήσεων ή άλλων προσωπικών ζητημάτων, που ελάχιστους αφορούν.
    Εξάλλου, η δήλωση Τερλέγκα "δεν θα ήθελα ο γιος μου, να τον παίρνει" εκφράζει την πλειοψηφία και ενοχλεί μόνον τους γκέϊς, μια μικρή μειοψηφία (μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι η παρά φύση, ασέλγεια, μεταξύ αρρένων, είναι ακόμα, ποινικό αδίκημα).
   Δεν αμφισβητώ την ζημιά, που έκαναν και κάνουν τα λεγόμενα lifestyle περιοδικά και οι εκπομπές, αλλά αυτά έρχονται σε δεύτερη μοίρα, όμως, όταν μιλάμε για ειδήσεις, πολιτικά talk shows κ.ο.κ.
   Η θέση μου πλέον, αν όχι εντελώς ξεκάθαρη, έχει αρχίσει και ξεκαθαρίζει : ο δημοσιογράφος, δεν είναι σε καμία περίπτωση υποχρεωμένος, να μεταδίδει, όπως λέγεται, όλες τις απόψεις, με το πρόσχημα ότι δήθεν "δημοκρατία έχουμε και πρέπει να ακούγονται όλοι" !
   Αντίθετα, έχει, όχι μόνον δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση, ως άνθρωπος, αλλά και ως επαγγελματίας, να λογοκρίνει και να θάβει, κάθε άποψη και γνώμη, που είναι επικίνδυνη, για τη δημοκρατία, την ελευθερία και γενικά κάθε Αρχή και Αξία, μιας οργανωμένης και ευνομούμενης Πολιτείας.
   Διότι, για να μιλήσω, για τα χρόνια των Μνημονίων και μόνον, οι δημοσιογράφοι, είναι υπόλογοι, για πολλά άσχημα πράγματα, που συνέβησαν στην χώρα μας.
   Θα αναφέρω μόνον δύο : πρώτον, την προβολή και ωραιοποίηση της γνωστής εγκληματικής οργάνωσης, με το μανδύα πολιτικού κόμματος, που σταμάτησε μόνον όταν, χύθηκε το αίμα του Παύλου Φύσσα, από το μαχαίρι του Ρουπακιά.
   Και δεύτερον, την άνοδο στην εξουσία, ενός τσούρμου τρελών, ενός θίασου παρανοϊκών, που διέσυρε την χώρα μας, στην Ε.Ε, αλλά και παγκοσμίως, παραλίγο να οδηγήσει σε πτώχευση και εθνική τραγωδία, έκλεισε τις τράπεζες και εγκαθίδρυσε στην Ελλάδα (ευτυχώς για 6 μόνον μήνες) μία ιδιότυπη χούντα (αυτή της φασιστοαριστεράς).
    Αναφέρομαι, προφανώς, στην πρώτη, περίοδο διακυβέρνησης του συριζα, της "καμένης", σοβιετικής αριστεράς, που ζει σε παράλληλο σύμπαν (αν και ο όρος "ζω" για αυτά τα τρωκτικά, είναι μάλλον σχήμα λόγου) !
    Ο λόγος, που τα γράφω αυτά, είναι επειδή βλέπω ακόμα, σχετικές δημοσιοκαφρίλες, βλέπω ότι τα παθήματα, δεν έγιναν μαθήματα και οι δημοσιογράφοι μας, εξακολουθούν να προβάλλουν δυνάμεις και απόψεις του Σκότους, την ώρα, που πάει να αχνοφανεί λίγο φως, στην άκρη του τούνελ.
     Ειλικρινά, δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει, ποια είναι τα κίνητρα, αυτών των προβολών, αν δηλαδή είναι ταπεινά ή οφείλονται σε (ασυγχώρητη, σε κάθε περίπτωση) άγνοια κινδύνου ή αμορφωσιά και απουσία κριτικής ικανότητας.
     Μιλάω συγκεκριμένα και όχι αόριστα, για την προβολή, από τα ΜΜΕ, κάποιων ανεκδιήγητων τύπων ή μορφωμάτων, τα οποία υποστηρίζουν ακόμα, ότι η λύση, στα προβλήματα της χώρας, είναι ...η δραχμή !
     Το γιατί αυτό είναι εγκληματικά λάθος, δεν θα το αναλύσω εδώ (σε άλλες αναρτήσεις, έχω αναφερθεί σίγουρα), άλλωστε είμαι σίγουρος, ότι στο διαδίκτυο, θα κυκλοφορούν αρκετά κείμενα ...λογικών ανθρώπων, που καταρρίπτουν το παραμύθι αυτό, που διακινούν κάποιοι, είτε μαλάκες, είτε πονηροί-επιτήδειοι (επειδή π.χ έχουν τα ευρώ τους, σε ξένες τράπεζες).
     Θα έπρεπε να είναι σαφές, στους δημοσιοκάφρους, ότι δημοκρατία ΔΕΝ σημαίνει να ακούγονται και να προβάλλονται όλες οι απόψεις, όσες είναι παράλογες, επικίνδυνες ή ευθέως παράνομες, προφανώς, δεν πρέπει να πολλαπλασιάζονται, διότι οι ακροατές ή τηλεθεατές, δεν έχουν πάντα την παιδεία ή την κριτική ικανότητα, να καταλάβουν, πάντα, πότε κάποιος τους λέει μαλακίες ή όχι, ποια είναι τα κίνητρά του, ποιες θα είναι οι συνέπειες κλπ.
     Δε νομίζω π.χ ότι θα έδινε κάποια εκπομπή, δημόσιο βήμα, σε κάποιον, για να μιλήσει, για ...τα οφέλη της κτηνοβασίας ή της παιδοφιλίας, όμως γιατί δίνει βήμα σε κάθε κατεστραμμένο, να μιλάει για τα οφέλη της δραχμής (πρόκειται για κάτι αντίστοιχο-ανάλογο και είναι ένα μόνον παράδειγμα) ;
    Είναι καιρός, λοιπόν, οι δημοσιογράφοι, που έχουν μάθει να κρίνουν τα πάντα και τους πάντες, εκ του ασφαλούς, να κάνουν, επιτέλους και λίγη αυτοκριτική, για τις δικές τους ευθύνες, για την χρεοκοπία, αλλά και την σημερινή κατάσταση της χώρας, διότι η μεγαλύτερη πλάνη τους, είναι να πιστεύουν, ότι μπορούν, να "νίπτουν τα χείρας τους" ως άλλοι Πόντιοι Πιλάτοι ή να πιστεύουν ότι δεν θα δώσουν λόγο, κάπως, κάπου, κάποτε...