μόνο έτσι θα καταλάβουν (;)

     Όταν πρωτοεμφανίστηκαν τα κινήματα "δεν πληρώνω", είχα ταχθεί εναντίον τους, με απόλυτο τρόπο και για πολλούς λόγους, για τον τρόπο, που εκφράζονταν, για τα πρόσωπα, που συμμετείχαν, γενικά επειδή έβγαζαν μία (υπαρκτή) γραφικότητα.
  Τώρα, πλέον, μετά από τόσα και συνεχή χρόνια, όμως, η στάση πληρωμών, προς το Δημόσιο γενικά, αρχίζει να αχνοφαίνεται ως πραγματική-ρεαλιστική επιλογή, επίσης για πολλούς λόγους.
  Καταρχάς, είναι η στάση πληρωμών, που έχει κηρύξει το ίδιο το Δημόσιο, προς ιδιώτες, εδώ και επτά χρόνια και συνεχίζει το ίδιο τροπάριο και μάλιστα, επί συριζα, πιο έντονα, προκειμένου να εμφανίζουν τα πέτσινα πλεονάσματα, που εμφανίζουν κάθε 3 ή 6 μήνες.
   Όταν εσύ είσαι ασυνεπής και ανακόλουθος, στις πληρωμές σου, πληρώνεις όταν και όποτε σου καπνίσει (χωρίς συνέπειες, τόκους κλπ), δεν μπορεί να έχεις την απαίτηση, από τους άλλους, να είναι συνεπείς στις δικές τους και ιδίως, όταν οι περισσότεροι, περιμένουν αυτά τα λεφτά, για να πληρώσουν, εν συνεχεία, τις δικές τους υποχρεώσεις (ουσιαστικά το χρήμα, επιστρέφει στο κράτος).
   Αυτή τη στιγμή και από το 2010, πληρώνουμε παράνομα και αντισυνταγματικά χαράτσια, ληστρικούς φόρους κλπ και μπορεί στην αρχή να "βάλαμε πλάτη", σε ξένα χρέη, που δεν μας αναλογούσαν, αλλά όλα έχουν κάποιο όριο, όπως και η υπομονή.
   Πέρα, από αυτούς, που δεν πληρώνουν, γιατί απλά δεν μπορούν, αδυνατούν και ως γνωστόν, ουκ αν λάβοις, παρά του μη έχοντος, υπάρχουν πάρα πολλοί, οι οποίοι, για να πληρώσουν τα σπασμένα και φαγωμένα, από τον Πάγκαλο και τη μεγάλη παρέα του, στερούνται οι ίδιοι βασικά αγαθά, έχουν φτωχοποιηθεί βίαια, φυτοζωούν, επί πολλά χρόνια, για να μη λείψει τίποτα, στα τρωκτικά και όσους ζουν από τα έτοιμα και ανεβοκατεβάζουν τις κυβερνήσεις.
    Η ληστρική υπερφορολόγηση, που επιλέχθηκε σταθερά και αταλάντευτα, από όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις (και παραδέχονται πλέον όλοι, φανερά και οι ίδιοι οι δανειστές), έναντι της μείωσης της κρατικής σπατάλης και ρεμούλας και της σμίκρυνσης του αδηφάγου και αντιπαραγωγικού δημόσιου τομέα, απομυζά κάθε ίχνος ρευστότητας, με συνέπεια να μην μπορούν να γίνουν επενδύσεις, να πέσει χρήμα στην αγορά και να ανοίξουν και νέες θέσεις εργασίας (με την ανεργία, μάλιστα, να είναι σε δυσθεώρητα ύψη και το Νο1 κοινωνικό πρόβλημα).
    Υπό αυτό το πρίσμα και επειδή μετά από έξι χρόνια, οι υπομονές και οι αντοχές μοιραία αρχίζουν να εξαντλούνται, μόνον μία στάση πληρωμών, των ιδιωτών, απέναντι στο Κράτος, θα ανάγκαζε το τελευταίο, να συμμαζευτεί και να σταματήσει να μας κλέβει.
    Εκτός αν έχουν κατά νου, να τους βάλουν όλους στην φυλακή ή να αρχίσουν μαζικές κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε πολιτικό κόστος και όχι μόνον...
    Ένα ωραίο και ανάλογο παράδειγμα, είναι ό,τι συνέβη στο Δικηγορικό μας Σύλλογο, που είναι ΝΠΔΔ, δηλαδή δημόσιο : επειδή οι δικηγόροι, σταμάτησαν να πληρώνουν την ετήσια εισφορά τους (προφανώς είναι το τελευταίο πράγμα, που θα είχαν κατά νου, να πληρώσουν, μεταξύ όλων των άλλων), ο Σύλλογος ανακοίνωσε ότι μειώνει τις εισφορές στο μισό...
    Πολλά συμπεράσματα, θα μπορούσαν να βγουν, από αυτό, με το κυριότερο, ότι ο Σύλλογος μπορεί να λειτουργήσει και με μικρότερες εισφορές και ότι η στάση πληρωμών (που δεν έγινε σκόπιμα ξαναλέω και επί τούτου), τους ανάγκασε να δουν, επιτέλους, τι έξοδα έχουν, που πήγαιναν τόσα χρόνια τα λεφτά από τις εισφορές, να συμμαζευτούν, να μειώσουν το κόστος λειτουργίας και να προσαρμοστούν, στα νέα δεδομένα.