άκυρα κατηγορητήρια, κατά βούληση

   Το φιάσκο με τη Δίκη, για την υπόθεση της Siemens (ή Μίζενς), είναι ακόμα νωπό, οι αντιδράσεις δεν έχουν κοπάσει και ήδη προχθές έγινε γνωστό, ότι διώκονται πειθαρχικά και 3 (γνωστοί) Εισαγγελείς.
  Το σίριαλ αυτό, με τίτλο "χαμένοι στη μετάφραση", προέκυψε από το γεγονός πως η Δίκη αναβλήθηκε, επειδή τα κατηγορητήρια δεν είχαν μεταφραστεί στη γλώσσα, των αλλοδαπών κατηγορουμένων.
  Άσχετα, αν έγινε αυτό, από αμέλεια ή εσκεμμένα, το σίγουρο είναι πως η Δικονομία πρέπει να τηρείται και είναι αυτονόητο, ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να πληροφορείται το λόγο, για τον οποίο κατηγορείται και δικάζεται, σε γλώσσα, που κατανοεί, ειδάλλως πως θα μπορέσει να ετοιμάσει την υπεράσπισή του ; (!)
  Μέχρι εδώ, ...ας πούμε, όλα καλά, υπήρξε λάθος των δικαστικών Αρχών, οι δικηγόροι το πρόσεξαν και το προέβαλαν και η ένσταση έγινε δεκτή και η Δίκη αναβλήθηκε, για τα νόμιμα.
  Τα δύσκολα και τα ζόρικα, ξεκινούν αμέσως μετά την παραδοχή της ένστασης, διότι είναι σαν να άνοιξε ο ασκός του Αιόλου (ή το κουτί της Πανδώρας), με αυτή την απόφαση !
  Υπάρχει μία κάπως φρικαλέα διάσταση στο θέμα, την οποία, για να είμαι δίκαιος, ανέδειξε, πρώτος, με άρθρο του, σε γνωστή εφημερίδα, ο διακεκριμένος συνάδελφος και ποινικολόγος, Μιχ. Δημητρακόπουλος.
   Η φρίκη ξεκινάει από τη θλιβερή διαπίστωση, ότι επί δεκαετίες, στην χώρα μας, έχουν δικαστεί πολλές χιλιάδες αλλοδαποί, με κατηγορητήρια, που είναι συντεταγμένα, στην ελληνική Γλώσσα, πρακτική, που συνεχίζεται, με άλλα λόγια, η υπόθεση Ζήμενς, ήταν μία εξαίρεση στον κανόνα, ήταν μία αναλαμπή νομιμότητας, σε έναν ωκεανό μη νομιμότητας !
   Όλο αυτό, μοιάζει με την στιγμή, που κατά λάθος ή επειδή ξεχάστηκες, σηκώνεις λίγο το χαλί, όπου συνήθιζες να κρύβεις από κάτω τα σκουπίδια σου και βλέποντας το φρικτό θέαμα, έχεις 2 επιλογές : είτε να το σηκώσεις τελείως και να το καθαρίσεις, είτε να το ξαναστρώσεις, όπως ήταν...
    Στην περίπτωσή μας, σηκώνω το χαλί και καθαρίζω σημαίνει, ότι απαιτούνται πολλά άτομα, στις Εισαγγελίες, για να μεταφράζουν τα κατηγορητήρια, σε κάθε πιθανή ή απίθανη γλώσσα, μετά και την εισροή πλήθους αλλοδαπών στην χώρα μας.
    Από την άλλη και θεωρητικά, όλοι αυτοί οι αλλοδαποί, που δικάστηκαν στο πρόσφατο ή απώτερο παρελθόν, με κατηγορητήρια γραμμένα στα ελληνικά, θα μπορούσαν είτε να ζητήσουν επανάληψη της Δίκης τους, αν είναι δικονομικά εφικτό, είτε να ζητήσουν αποζημιώσεις, σε εθνικά ή κοινοτικά Δικαστήρια, για παραβίαση βασικών υπερασπιστικών δικαιωμάτων τους !
    Η ποινική Δικονομία, ορίζει τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται η ποινική Δίκη και φοβάμαι ότι δεν αντιμετωπίζεται με τη δέουσα σοβαρότητα, από τα Δικαστήρια...
    Σε αυτό συντελεί και το γεγονός, ότι πολλές ακυρότητες της διαδικασίας, είναι σχετικές, όπερ σημαίνει ότι πρέπει να τις προβάλλει ο κατηγορούμενος και μάλιστα έγκαιρα, ειδάλλως καλύπτονται.
    Αλλά και οι απόλυτες ακυρότητες, σπάνια εξετάζονται αυτεπάγγελτα, όπως ορίζεται, από τους δικαστές, οι οποίοι περιορίζονται συνήθως στο να εξετάσουν αν έχει κλητευθεί νόμιμα και εμπρόθεσμα ο κατηγορούμενος, σε όσες περιπτώσεις απουσιάζει και τίποτα περισσότερο.
    Παρατηρείται και εδώ, δηλαδή, μία προχειρότητα, μία τσαπατσουλιά και μία μπακαλίστικη νοοτροπία, που δεν τιμάει κανέναν και δεν δικαιολογείται, από την βιασύνη να τελειώνουν οι υποθέσεις, δεν μπορεί να προσαρμόζεται ο Νόμος, στις πραγματικές συνθήκες λειτουργίας του δικαστικού συστήματος απονομής Δικαιοσύνης (για τις οποίες είναι υπεύθυνο το ίδιο...) και όχι το αντίστροφο !