μία λάντσα που βυθίστηκε-ναυάγησε, ολόκληρη η χώρα

    Ο τίτλος, όπως γίνεται κατανοητό, αναφέρεται στις κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις του ναυτικού, πολύνεκρου δυστυχήματος της Αίγινας (ο μοιραίος "καπετάνιος" είναι αυτό που λέμε "βίος και Πολιτεία", μια περίπτωση όμως, που μόνον εξαίρεση δεν αποτελεί στην Ελλάδα), ωστόσο εδώ θα σταθούμε στις νομικές, αποκλειστικά.
  Αφού σε ελάχιστες ημέρες, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Πειραιά, καλείται να λύσει το γόρδιο δεσμό, να άρει την διαφωνία Ανακρίτριας-Εισαγγελέως, αναφορικά με την τύχη του κατηγορούμενου, ενώ παράλληλα, ως συνήθως, ακούστηκαν ουκ ολίγα "μαργαριτάρια" (και δυστυχώς, όχι μόνον από δημοσιογράφους, αλλά και από "νομικούς κύκλους").
  Για να απαντηθεί το ερώτημα, αν μπορεί ή πρέπει να προφυλακιστεί ο φερόμενος ως "καπετάνιος", του μοιραίου ταχύπλοου, θα πρέπει να γίνει έρευνα, σε δύο επίπεδα-στάδια : πρώτον, ποια κατηγορία μπορεί να αποδωθεί και να σταθεί, εις βάρος του και δεύτερον, αν πληρούνται οι όροι της προσωρινής κράτησης, όπως τους είδαμε, στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση.
  Εδώ ανοίγει μικρή παρένθεση, για να πούμε, ότι οι ισχυρισμοί του κατηγορούμενου, τους οποίους διατύπωσε δημόσια και ο Υπουργός Δρίτσας, ότι δηλαδή πρόκειται για έμπειρο "θαλασσόλυκο", είναι μάλλον εις βάρος του, αφού το συμβάν δεν το επιβεβαίωσε και παράλληλα, δημιουργεί υπόνοιες, μήπως τελικά οδηγούσε άλλος το ταχύπλοο (κλείνει η παρένθεση, αυτό είναι ζήτημα των Αρχών, να το βρουν, αν ισχύει).
  Ως προς τις κατηγορίες τώρα : οι δύο κακουργηματικού χαρακτήρα, είναι η πρόκληση ναυαγίου, με νεκρούς και η διατάραξη της ασφάλειας των θαλάσσιων συγκοινωνιών, πάλι με νεκρούς.
  Και οι δύο, απαιτούν, όμως, πρόθεση, δηλαδή δόλο, έστω και ενδεχόμενο και είναι -θεωρώ- πρακτικά σχεδόν αδύνατον, να στηριχθούν.
   Ο ενδεχόμενος δόλος, δεν είναι κάποιο ξεχωριστό "αδίκημα", όπως έσπευσαν να δηλώσουν ημιμαθείς συντάκτες, αλλά το ένα, το υποκειμενικό στοιχείο του εγκλήματος (το άλλο είναι το αντικειμενικό, το τι έκανες δηλαδή), αν έδρασες δηλαδή με πρόθεση ή από αμέλεια.
   Για να στοιχειοθετηθεί ο δόλος, έστω και ενδεχόμενος, σημαίνει ότι πρέπει να δεχθούμε, ότι υπήρχε κίνητρο π.χ ότι είχε προηγούμενα με τον καπετάνιο της λάντσας (ή λάντζας, σωστό είναι και αυτό, αλλά προτιμώ το πρώτο) ή με κάποιον από τους επιβάτες, πράγμα, μάλλον άτοπο και απίθανο !
   Όσον αφορά επομένως, τις δύο κακουργηματικές κατηγορίες, είναι μάλλον αβάσιμες, ωστόσο, έχω τη γνώμη, πως ο Εισαγγελέας, όφειλε να επικεντρωθεί κυρίως στο μετά και όχι στο πριν, την σύγκρουση, των δύο σκαφών...
   Εκεί, στο μετά, ίσως υπάρχει κακουργηματική συμπεριφορά, που ονομάζεται έκθεση (άρθρο 306 παράγραφος 2 του Ποινικού Κώδικα), στο κατά πόσον δηλαδή προσέφερε την απαιτούμενη βοήθεια στα θύματα, της προηγούμενης, εγκληματικά αμελούς, συμπεριφοράς του !
   Βέβαια, αν προστεθεί τέτοια κατηγορία, εκ των υστέρων, που θα ήταν μάλλον ευκτέο, ίσως χρειαστεί να απολογηθεί εκ νέου, παρόλο, που ...από μόνος του, έδωσε κάποιες εξηγήσεις ήδη, οι οποίες όμως, δεν είναι και τόσο πειστικές και έρχονται και σε αντίφαση με τις μαρτυρίες των θυμάτων.
   Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν δεν στοιχειοθετηθεί κακουργηματική κατηγορία, η ανθρωποκτονία εξ αμελείας, κατά συρροή, όπως εδώ, που είναι αδιαμφισβήτητη, δικαιολογεί, από μόνη της και κατ' εξαίρεση, προσωρινή κράτηση (έως έξι μήνες).
  Εδώ, ως μόνη προϋπόθεση, τίθεται ο σκοπός φυγής του δράστη, αν αφεθεί ελεύθερος, πράγμα και πάλι κομματάκι ζόρικο, εφόσον έχει γνωστή διαμονή και με την ηλικία και τα προβλήματα υγείας του, είναι μάλλον δύσκολο να διαφύγει.
   Ανοίγω πάλι παρένθεση, επειδή κάποιοι "νομικοί κύκλοι" είπαν ότι ο σκοπός φυγής, προκύπτει από το ότι δεν βοήθησε τα θύματα, αλλά έφυγε ! Εντάξει, όλοι έχουμε τις άσχημες στιγμές μας...
    Η "φυγή" εδώ, έχει την έννοια, ότι ο κατηγορούμενος δεν θα παρουσιαστεί στο Δικαστήριο και θέλει να αποφύγει τις συνέπειες της όποιας απόφασης και ενόψει του γεγονότος, ότι παραδόθηκε αυτοβούλως, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, είναι υπέρ του, στο σημείο αυτό.
    Εκεί όμως, που βρίσκεται το ζουμί της υπόθεσης και ο "'άσσος" του κατηγορούμενου, για να γλιτώσει την φυλακή, είναι η κατάσταση της υγείας του !
    Αν διαπιστωθεί, προσοχή, με εξέταση από γιατρούς-πραγματογνώμονες, όχι ...με βάση τα όσα ο ίδιος υποστηρίζει, ότι έχει αναπηρία, από 50% και πάνω και δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί, τότε τα χέρια των Δικαστών, είναι δεμένα και δεν μπορεί να κρατηθεί προσωρινά, σε φυλακή...
    Συμπερασματικά, το κρίσιμο στοιχείο, είναι αυτό, αν έχει και σε τι βαθμό αναπηρία : αν κριθεί ότι μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί, ανοίγει η πόρτα της φυλακής (το γεγονός ότι κάνει βόλτες με ταχύπλοο, από μόνο του, δεν παραπέμπει σε ..ανήμπορο άνθρωπο), αν πάλι κριθεί ότι δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί στην φυλακή και έχει σοβαρά προβλήματα υγείας, η λύση είναι πάλι μία : εξάμηνος κατ' οίκον περιορισμός (το οποίο ισοδυναμεί, ουσιαστικά, με φυλακή, μέσα στο ίδιο σου το σπίτι).
    Το να αφεθεί τελείως ελεύθερος, με άλλου είδους περιοριστικούς όρους (εμφάνιση, εγγύση κλπ), θεωρώ, ότι δεν αποτελεί επιλογή, μετά και τις δηλώσεις των συγγενών των θυμάτων, ότι θα πάρουν το Νόμο, στα χέρια τους...