όταν ο "μπαμπούλας" απουσιάζει

    Στο παρελθόν είχα αφιερώσει και άλλη ανάρτηση, για να περιγράψω, με συντομία, τον τρόπο με τον οποίο (δεν) λειτουργούν οι Εισαγγελικές Αρχές, στην Ελλάδα, αλλά επανέρχομαι, με κάπως ειδικότερες αναφορές, σε σχέση με τη δημόσια διοίκηση.
  Από την εμπειρία μου και φαντάζομαι οι περισσότεροι θα συμφωνούν, έχει αποδειχθεί, ότι για να κάνεις τη δουλειά σου, όταν απευθύνεσαι σε δημόσιες υπηρεσίες γενικά, ενίοτε, χρειάζεται να απειλήσεις με μηνύσεις κλπ, να χρησιμοποιήσεις τον "μπαμπούλα" του Εισαγγελέα, δηλαδή.
  Και μόνον στο άκουσμα της λέξης "εισαγγελέας" ή "μήνυση", οι δημόσιοι υπάλληλοι-λειτουργοί, κάθε βαθμίδας, ξαφνικά ενεργοποιούνται και κάνουν τη δουλειά τους, αυτό που πριν ήταν "αδύνατο", γίνεται, ως ...δια μαγείας, κατορθωτό και σύντομα !
  Ένα πρόσφατο και τρανταχτό παράδειγμα, αποτελεί το όνειδος της Ειδομένης : μία κατάσταση τραγική, που έφτανε παντού, ως εικόνα, σε όλον τον κόσμο, από τα ΜΜΕ, συνεχιζόταν επί μήνες και ίσως θα συνεχιζόταν και άλλο, αν δεν κατέθετε μηνυτήρια αναφορά, ο Τζιτζικώστας, οπότε, ο πρόχειρος καταυλισμός, διαλύθηκε σε χρόνο-ρεκόρ...
   Το ερώτημα όμως, είναι, γιατί ο "μπαμπούλας" του Εισαγγελέα, να μην λειτουργεί αφ' εαυτού, γιατί πρέπει να τον φωνάξει κάποιος πολίτης, σε ανάλογες περιπτώσεις, που γίνονται γνωστές, από τα ΜΜΕ και να μην επεμβαίνει, αυτεπάγγελτα, όπως ορίζει άλλωστε και ο Νόμος !
   Πρόσφατα επίσης παραδείγματα : ο παππούς, στην Κρήτη, προχθές, που ξεψύχησε περιμένοντας ...4 ώρες για ασθενοφόρο και ο άλλος παππούς στην Β. Εύβοια, πρόσφατα, που μεταφέρθηκε, με τη φιάλη οξυγόνου, στο Νοσοκομείο, πάνω σε καρότσα αγροτικού, επειδή ούτε εκεί υπήρχε ασθενοφόρο...
   Πόσοι άνθρωποι πρέπει να πεθάνουν ακόμα, για να επέμβει Εισαγγελέας, σε τέτοια αυτόφωρα εγκλήματα εξ αμελείας (δε λέω κακουργήματα, γιατί ο ενδεχόμενος δόλος, είναι δύσκολο να στοιχειοθετηθεί), που αφορούν μάλιστα στην ανθρώπινη ζωή, το πολυτιμότερο δηλαδή έννομο αγαθό ;
   Αν οι δημόσιοι λειτουργοί, από τον Υπουργό, μέχρι τον τελευταίο υπάλληλο, δεν είναι σε θέση ή αδιαφορούν στο να οργανώσουν και να στελεχώσουν το ΕΚΑΒ (παίρνοντας π.χ οδηγούς από άλλες υπηρεσίες, που τα ξύνουν τώρα), μόνον μία Εισαγγελική, αυτεπάγγελτη, επέμβαση, σε περιπτώσεις, όπως οι παραπάνω, θα μπορούσε να τους υποχρεώσει να το κάνουν !
   Όσον αφορά, τους λόγους, που ο "μπαμπούλας" απουσιάζει και δεν παίζει το ρόλο του, υπάρχουν δύο εκδοχές, κατ' εμέ : πρώτον, οι ίδιοι οι Εισαγγελείς απορροφώνται από το πνεύμα αποχαύνωσης και ξεχαρβάλωσης της δημόσιας διοίκησης (αδιαφορούν δηλαδή και οι ίδιοι, όπως οι άλλοι Δ.Υ) ή δεύτερον, φοβούνται μήπως κατηγορηθούν ότι ασκούν πολιτική και μπαίνουν σε "ξένα χωράφια", δεν θέλουν να δώσουν αφορμές να ακουστεί η φράση "κράτος Δικαστών".
   Ωστόσο, εδώ δε μιλάμε, για άσκηση πολιτικής, αλλά για αυτόφωρα εγκλήματα, για καθαρά νομικά ζητήματα, όπως στο παραπάνω παράδειγμα, η ανθρωποκτονία εξ αμελείας ή η έκθεση σε κίνδυνο, η δίωξη και επίλυση των οποίων, θα είχε και ευνοϊκές διοικητικές συνέπειες, αλλά όχι άμεσα, αλλά έμμεσα, πράγμα το οποίο όχι μόνον δεν απαγορεύεται, αλλά μάλλον επιβάλλεται και είναι καλοδεχούμενο.
  Από την στιγμή, που ορισμένοι, δεν καταλαβαίνουν αλλιώς ή έχουν μάθει-συνηθίσει στην ατιμωρησία, στον ωχαδερφισμό και αγνοούν βασικές έννοιες, όπως "ευθύνη" και "καθήκον", μόνον η επέμβαση της Δικαιοσύνης (γενικά, όχι μόνον της Εισαγγελίας), θα μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα, προς το καλύτερο, για τον πολίτη.
  Μην ξεχνάμε, εξάλλου και μία άλλη διάσταση του θέματος : όταν ο πολίτης βλέπει, ότι σε ώρα ανάγκης, είναι απροστάτευτος, όταν το Κράτος, δεν μπορεί να διασφαλίσει ούτε καν τη ζωή ή την ασφάλειά του, όταν οι κρατικές υπηρεσίες υπολειτουργούν, εύλογα αναρωτιέται, ποιο το νόημα να πληρώνει δυσβάσταχτους φόρους και αντισυνταγματικά χαράτσια...