Ζουν δίπλα μας

    Υπάρχουν ένα σωρό "ανθρώπινα δράματα", που εκτυλίσσονται κυριολεκτικά, κάτω από τη μύτη μας, δίπλα μας και είτε δεν παίρνουμε καν χαμπάρι, είτε προσπερνάμε αδιάφορα, απόρροφημένοι από τα δικά μας προβλήματα.
 Σήμερα, θα πούμε την ιστορία δύο άγαμων θυγατέρων, της Ελευθερίας και της Αγγελικής, που βασίζεται σε 100% πραγματικά γεγονότα, διανθισμένη με δικές μου εκτιμήσεις, που μπορεί να είναι και λίγο αυθαίρετες.
 Ο πατέρας τους, μεγαλόσχημος ιατρός του ΕΣΥ, απεβίωσε το 1985 και έκτοτε, σύμφωνα με τους ελληνικούς Νόμους, έπαιρναν και οι δύο, σύνταξη άγαμης θυγατέρας και μάλιστα δύο, μία από το ΙΚΑ και μία από το ΤΣΑΥ.
 Μέχρι την χρεοκοπία του 2010, ζούσαν άνετα, με γενναιόδωρες συντάξεις (χωρίς να αντιστοιχούν φυσικά σε εισφορές), ενώ παράλληλα, δεν έκατσαν με σταυρωμένα τα χέρια, εργάζονταν και οι δύο, στον ιδιωτικό τομέα, η δε Ελευθερία κέρδιζε περισσότερα, ήταν πιο δραστήρια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η Αγγελική, δεν ήταν καλή στη δουλειά της, το αντίθετο μάλλον.
  Μόλις ήρθε η κρατική χρεοκοπία, η λεγόμενη "κρίση" (ή κρησάρα) άρχισαν και τα προβλήματα, καθώς τόσο οι συντάξεις άρχισαν να μειώνονται, όσο και οι μισθοί να πέφτουν, ενώ σταδιακά φτάσαμε σε πλήρη αναστολή συντάξεων, λόγω εισοδηματικών κριτηρίων, που έβαλαν τα μνημόνια.
  Η Ελευθερία, αν και φαινομενικά πιο δραστήρια και δυνατή, δεν άντεξε, μαράζωσε και πέθανε πέρσι, καθώς είχε απολυθεί και από τη δουλειά της, με οφειλόμενα της τάξης των 16.000 ευρώ, που δεν πήρε ποτέ και με τις συντάξεις της, σε αναστολή...
   Άφησε πίσω, μόνη της, την Αγγελική, 62 ετών, σήμερα, σε ένα μεγάλο άδειο σπίτι, όμορφα διακοσμημένο, η οποία όμως είχε συνηθίσει να τακτοποιεί τις υποθέσεις της, η νεκρή αδερφή της !
  Έτσι σήμερα, βρίσκεται καθηλωμένη σε ένα σπίτι, χωρίς ρεύμα, με ψυχολογικά και κινητικά προβλήματα, χωρίς κοντινούς συγγενείς, στο έλεος του Θεού, κυριολεκτικά και με σημαντικά χρέη, προς δεκο, εφορία, αλλά και τράπεζες.
  Οι γείτονες, διαμαρτύρονταν για την δυσοσμία, που αναδυόταν, από το διαμέρισμά της, από τις ακαθαρσίες, ενώ όσοι την επισκέπτονται δήθεν για να βοηθήσουν ή να καθαρίσουν, έχουν μάλλον σκοπό να την εκμεταλλευτούν...
  Αυτή τη στιγμή, βάσει όλων των Μνημονίων, οι συνολικές αποδοχές της, από τις δύο συντάξεις, δεν μπορούν να ξεπερνούν, συνολικά, τις 8.500 ευρώ ετησίως, περίπου και αν τα λέω καλά και το ερώτημα είναι, τι μπορεί να πρωτοπληρώσει, με αυτά τα χρήματα : γιατρούς, φάρμακα, καθαρίστρια ή οικιακή βοηθό, τη ΔΕΗ, τι ;
  Τα συσσωρευμένα χρέη και οι πενιχρές απολαβές της, πλέον, την οδηγούν σε δύο επιλογές, είτε να πουλήσει το σπίτι, αν μπορέσει, είτε να κάνει κακό στον εαυτό της (αυτό δεν είναι επιλογή, βέβαια, είναι κίνηση απελπισίας, που δεν συνιστάται).
   Το θέμα είναι ότι αυτά τα δράματα, δεν τα γνωρίζει ούτε το Κράτος, ούτε ίσως και οι γείτονες, που περνούν κάτω από το διαμέρισμα, με τα μονίμως ανοιχτά παράθυρα και μπαλκονόπορτες...
  Αν υπήρχε κράτος Πρόνοιας και γενικά Κράτος, θα όφειλε να ξέρει, ανά πάσα στιγμή, ποιοι πολίτες του ζουν και ποιοι όχι, σε τι κατάσταση υγείας και όχι μόνον, βρίσκονται, τι προβλήματα αντιμετωπίζουν και όχι να περιμένει από έναν ανήμπορο άνθρωπο, που δεν μπορεί να μετακινηθεί, να πάει στα πρωτόκολλα και να κάνει αιτήσεις, για ρύθμιση χρεών, για κοινωνικά τιμολόγια κλπ !
  Οι συνέπειες των Μνημονίων, δηλαδή της κρατικής χρεοκοπίας είναι σκληρές για όλους, όμως για κάποιους είναι δολοφονικές και ορισμένα πράγματα, χρειάζονται επανεξέταση, οι πιο αδύναμοι, πρέπει να στηριχθούν, με πόρους, από τους πιο δυνατούς.