οι δικηγόροι ως εισπράκτορες

     Σήμερα, θα βγει ...ο αριστερός μου εαυτός, η αλήθεια είναι πως είχα (όχι ότι τώρα έχω περάσει στην άλλη όχθη) παρόμοιες ευαισθησίες, απλά μεγαλώνοντας, βλέπεις ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απόλυτα, στη ζωή, άσπρα ή μαύρα, είναι μάλλον γκρίζα...
 Θέλω να πιστεύω πως πολλοί δικηγόροι, σαν εμένα, ξεκινούσαν την καριέρα τους ή και μπήκαν στη Νομική, με ιδανικά και ρομαντική διάθεση, να βοηθήσουν τον αδύναμο και τον κατατρεγμένο, που αδικείται !
 Ένα, χαρακτηριστικό νομίζω, παράδειγμα, για το σχετικό της "αγαθότητας" των αδύναμων, έναντι των ισχυρών, είναι οι περιπτώσεις αποζημιώσεων (τροχαία, ηθικές βλάβες κλπ), όπου στις αγωγές μπαίνουν διάφορες "σάλτσες", προκειμένου να αυξηθεί, όσο το δυνατόν, το αιτούμενο ποσόν (κάτι "ειδικές διατροφές" και λοιπές μπούρδες)
 Μιλώντας για αριστερές Ιδέες κλπ, φυσικά αναφέρομαι στην γνήσια Αριστερά, εκείνη της διανόησης, της φιλοσοφίας κ.ο.κ, που δεν έχει σχέση με τα σύγχρονα κρατικοδίαιτα τρωκτικά, που πουλάνε "αριστεροσύνη", ενώ είναι οι μεγαλύτεροι παρτάκηδες και έχουν ...δεξιές τσέπες και κοροϊδεύουν την κοινωνία.
 Μιλάμε για θέσεις, που συγγενεύουν πλέον μόνον με τα απολιθώματα του ΚΚΕ, για την εκμετάλλευση των εργαζομένων από το Κεφάλαιο και τα σχετικά...
  Βέβαια, ακόμα και το 6 με 7 %, που παίρνει το ΚΚΕ, είναι υψηλό, αν σκεφτεί κανείς, ότι υπάρχουν ...επιχειρηματίες, που δηλώνουν κομμουνιστές ή βουλευτές, που μένουν στη Εκάλη και γενικά, ο τρόπος ζωής και τα έργα, πόρρω απέχουν των λόγων !
  Μία λοιπόν, από τις αριστερές θέσεις, που είναι πολύ κοντά στην Αλήθεια, είναι και το γεγονός, ότι τα Δικαστήρια δεν είναι παρά ένας ακόμα μηχανισμός επιβολής της κρατικής βίας και θέλησης, ένα ακόμα γρανάζι του συστήματος, το οποίο συνθλίβει τους αδύναμους και ευνοεί τους ισχυρούς-κεφαλαιοκράτες.
  Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, αν όχι το μεγαλύτερο, της δικηγορικής ύλης, αφορά την είσπραξη χρεών, είτε μεταξύ ιδιωτών, είτε μεταξύ Κράτους και πολιτών και πολλοί δικηγόροι, ασχολούνται αποκλειστικά με αυτό το αντικείμενο, είτε ως έμμισθοι σε εταιρίες, τράπεζες κλπ, είτε ως γραφεία (τύπου "εισπρακτικής εταιρίας").
  Προσωπικά, ο εκφυλισμός μου σε απλό εισπράκτορα ή το να βγάζω σε όλη μου την καριέρα διαταγές πληρωμής και τα σχετικά, είναι κάτι που, ούτε με αφορά, ούτε με συγκινεί...
  Οι αιτίες του χρέους, μπορεί να ποικίλλουν φυσικά : εμπορικές συναλλαγές συνήθως, αξιόγραφα, δάνεια, μισθώσεις κλπ και -κατά κανόνα- ο πιο ισχυρός κυνηγά τον πιο αδύναμο.
  Πίσω από τις οφειλές, μπορεί να κρύβονται ανθρώπινα δράματα ή ...οι Νόμοι, που ευνοούν τον οικονομικά ισχυρό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν στρατηγικοί κακοπληρωτές και λοιπά λαμόγια, που απλά είναι ασυνεπείς και δεν πληρώνουν, ενώ θα μπορούσαν !
   Με την έννοια αυτή και ο ίδιος θα χρησιμοποιούσα ασφαλώς τα μέσα και τα εργαλεία της αναγκαστικής εκτέλεσης, όταν ο άλλος αγνοεί επιδεικτικά τις υποχρεώσεις του και κυρίως δεν δείχνει διάθεση για συνεννόηση και συμβιβασμό ή δίνει υποσχέσεις, που δεν κρατά και εξαφανίζεται...
   Σε τελική ανάλυση, θα έλεγε κανείς, ότι είναι και αυτή μια βρωμοδουλειά, αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει, παρά τις ιδεολογικές αντιρρήσεις, δεν κρίνουμε, ούτε κατηγορούμε κανέναν, αρκεί βέβαια, να μην μεταχειρίζεται ακραίες μεθόδους, στα όρια της παρανομίας και να μην λειτουργεί καταχρηστικά και εκτός των ορίων της καλής πίστης και των χρηστών ηθών, όπου εκεί πλέον, πρέπει να επεμβαίνει ο Δικαστής !