Λίγο πριν τις δύο, αποφασιστικές, διασκέψεις της ολομέλειας του ΣτΕ, σήμερα και την Τετάρτη, επειδή το είχα υποσχεθεί και επειδή πρέπει να επιστρέψουμε στις δουλειές μας και να μην ασχολούμαστε συνεχώς με το ζήτημα αυτό, θα εκφράσω, όσο γίνεται πιο συνοπτικά, την άποψή μου (για να μην έχω και αμαρτία, αν δεν μιλήσω).
Όχι ότι κρέμεται κανείς από τα χείλη μου ή περιμένει τη δική μου άποψη, επί του θέματος, εξάλλου έχουν εκφραστεί όλο αυτό το διάστημα, διακεκριμένοι Συνταγματολόγοι, αλλά και τέως δικαστές του ΣτΕ και ΌΛΟΙ (πλην ενός, για να επιβεβαιωθεί ο κανόνας) συμφωνούν ότι ο σχετικός Νόμος και όσα ακολούθησαν, είναι ακυρωτέα και παράνομα !
Διάλεξα προσεκτικά τον τίτλο, αφενός, επειδή είναι τελικά λάθος, να προσωποποιούμε το ζήτημα και να μιλάμε για "Νόμο του τάδε" (το αν μία πράξη ή απόφαση της Διοίκησης, είναι παράνομη, είναι κάτι αντικειμενικό, δεν έχει να κάνει με πρόσωπα) και αφετέρου, επειδή το ΣτΕ ΔΕΝ είναι (αμιγώς) συνταγματικό Δικαστήριο, ούτε κρίνει μόνον τις (αντι)συνταγματικότητες.
Στην Ελλάδα, ο έλεγχος της (αντι)συνταγματικότητας των Νόμων, είναι διάχυτος, μπορεί να γίνει, ακόμα και από ένα Ειρηνοδικείο και το ΣτΕ είναι ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΌ ΔΙΚΑΣΤΉΡΙΟ, όχι (αμιγώς) συνταγματικό και μάλιστα το ανώτερο (λέγεται και ακυρωτικό, όρος επίσης σωστός).
Θέλω να πω, ότι οι Νόμοι, οι αποφάσεις και οι πράξεις της Διοίκησης, κρίνονται, όχι μόνον, βάση του Συντάγματος, αλλά και με βάση τους κανόνες και τις Αρχές και του Διοικητικού Δικαίου.
Ξεκινώντας από το πιο προφανές, αυτό που έχει επισημανθεί, από όλους και εξαρχής, ο Νόμος συγκρούεται με ρητή και εξαιρετικά σαφή διάταξη του Συντάγματος, που αναθέτει τις σχετικές αρμοδιότητες σε ανεξάρτητη Αρχή, το ΕΣΡ, ακριβώς για να μην μπορεί η εκάστοτε εξουσία, να επηρεάζει και τα ελέγχει τα ΜΜΕ, όπως στα ολοκληρωτικά καθεστώτα !
Συνεπώς, η πρόβλεψη του σχετικού Νόμου, που μεταβιβάζει τις αρμοδιότητες σε ...Υπουργό, σε κυβερνητικό παράγοντα, είναι αφενός, ευθέως αντισυνταγματική και αφετέρου, όλες οι μερικότερες πράξεις, που εκδόθηκαν κατόπιν, εκδόθηκαν από αναρμόδια, κατά το Σύνταγμα, όργανα.
Κάποιοι ...πονηροί, λένε ή ίσως πουν, ότι δεν υπάρχει ΕΣΡ, άρα κάτι έπρεπε να γίνει : η απάντηση είναι ότι το ΜΌΝΟ που έπρεπε να γίνει, είναι να συγκροτηθεί το ΕΣΡ (ΑΝ δεν υφίσταται, διότι η κυρία Αλεξίου, ισχυρίζεται ότι υπάρχει και ότι είναι Πρόεδρός του).
Δεν μπορεί η Διοίκηση, που είναι υπεύθυνη και υπόλογη, για τη μη συγκρότηση του ΕΣΡ, να χρησιμοποιεί αυτό το επιχείρημα ...υπέρ της ή ...για να το παρακάμψει εμμέσως-τεχνηέντως !
Συνεπώς και ενόψει της σχετικής, πρόσφατης Νομολογίας, επί του θέματος, του ΣτΕ, στην οποία συμμετείχαν προφανώς οι περισσότεροι από τους δικαστές, που αποφασίζουν και τώρα, δεν βλέπω, πως θα μπορούσαν να πουν τώρα κάτι διαφορετικό, εγείροντας υποψίες και κατηγορίες εις βάρος τους, για μεροληπτική και αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά.
Ενόψει των ανωτέρω, η συνεδρίαση θα μπορούσε να κρατήσει ...δέκα λεπτά, αλλά η υπόθεση έχει και άλλο "ζουμί" και άλλους λόγους ακυρώσεως, εννοώ, ότι αν αύριο συγκροτηθεί το ΕΣΡ και προκηρύξει τον ίδιο διαγωνισμό, με τα ίδια χαρακτηριστικά, ΠΆΛΙ θα είναι ακυρωτέος !
Καταρχάς, εν έτει 2016, δεν μπορεί να δίνεις ΜΌΝΟΝ 4 άδειες, όταν το φάσμα "σηκώνει" μέχρι 16, όταν ΉΔΗ εξέπεμπαν περισσότερα κανάλια και όταν ακόμα και χώρες, με μικρότερο πληθυσμό, έχουν περισσότερα από 4.
Ζήτημα (μη) νομιμότητας τίθεται και για την περιβόητη έρευνα, που παραγγείλαμε στην ...Φλωρεντία, λες και δεν υπάρχουν εγχώριοι φορείς, που θα μπορούσαν να την κάνουν.
Σε κάθε περίπτωση, τόσο οι τηλεθεατές, όσο και η Δημοκρατία, απαιτούν την ύπαρξη, όσο το δυνατόν περισσότερων επιλογών, μεγαλύτερης πολυφωνίας, ώστε να μην είναι εύκολος και ο έλεγχος, μέσω της συγκέντρωσης σε λίγους.
Εξάλλου, το αντικειμενικό γεγονός, της λειτουργίας τηλεοπτικών σταθμών, επί 27 χρόνια, με την ανοχή του Κράτους, το οποίο εισέπραττε, από αυτά φόρους, τέλη, εισφορές, πρόστιμα κλπ, αναγνωρίζοντας έτσι ΣΑΦΏΣ την ύπαρξη και λειτουργία τους, δημιουργεί, όπως είπαμε, μία de facto κατάσταση, που χρήζει έννομης προστασίας !
Οποιαδήποτε μελλοντική ρύθμιση, οφείλει να δίνει, καταρχήν και κατά προτεραιότητα, τη δυνατότητα να αποκτήσουν επίσημη άδεια, σε όλα τα ΉΔΗ λειτουργούντα κανάλια και μετά, σε τυχόν νέους επιχειρηματίες.
Εξίσου προβληματική και μη νόμιμη, όμως, ήταν και η ίδια η διαδικασία και ο τρόπος χορήγησης των αδειών, που παραπέμπουν σε καζίνο, με προσφορές-μπλόφες και άλλα τραγελαφικά, όπως και το αναγκαστικό κλείσιμο επί 3 ημέρες, εν είδει φυλακής-στρατοπέδου, σε ένα κτίριο.
Κριτήριο απόκτησης τηλεοπτικής άδειας, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ να είναι μόνον, το ποιος δίνει τα περισσότερα, ειδικά όταν είναι άσχετος με το αντικείμενο και από την στιγμή, που η προέλευση των χρημάτων, ΟΥΔΈΠΟΤΕ εξακριβώθηκε !
Μην ξεχνάμε ότι αν δεν υπήρχαν οι αντιδράσεις και οι αποκαλύψεις για τις στενές σχέσεις Καλογρίτσα-τράπεζας Αττικής, σήμερα μπορεί να ήταν προσωρινός υπερθεματιστής, κάποιος, με εχέγγυο μία έκταση, υποτίθεται αξίας 100 εκατομμυρίων, όταν στα βιβλία της ιδιοκτήτριας εταιρίας, είναι κοστολογημένη, προς 1,5 εκατομμύριο...
Το ΜΟΝΑΔΙΚΌ επιχείρημα της Διοίκησης, υπέρ του σχετικού Νόμου, είναι ότι με διαδικασίες καζίνο και εκβιασμού, κατάφερε να πάρει "από τους πλούσιους" 242 εκατομμύρια ευρώ, σε 3 χρόνια (όταν οι πραγματικές και ...τεχνητές ανάγκες του Κράτους, σε αυτό το διάστημα, είναι 150 δις ευρώ, δηλαδή ψίχουλα).
Όμως ακόμα και αυτό το δήθεν επιχείρημα, περί δημοσίου συμφέροντος, υποχωρεί, καθώς είναι γνωστό και δεν αμφισβητείται, ότι σε βάθος χρόνου, η ζημία του ελληνικού Δημοσίου, θα είναι πολλαπλάσια, από το όποιο, πρόσκαιρο, όφελος, εξ αιτίας της μείωσης του αριθμού των καναλιών (από την άποψη αυτή, οι υπεύθυνοι, είναι ή θα έπρεπε να είναι υπόλογοι και για κακουργηματική απιστία, σε βάρος του ελληνικού Δημοσίου).
Σε κάθε περίπτωση, η διακινδύνευση 2000 και πλέον θέσεων εργασίας, δεν μπορεί να δικαιολογήσει, την πρόσκαιρη είσπραξη οιουδήποτε ποσού, διότι λόγοι δημοσίου συμφέροντος επιβάλλουν επίσης, την προστασία της Εργασίας, της Οικογένειας και δεν είναι εποχές, για να αυξάνεται η ανεργία και να μειώνονται τα έσοδα των ασφαλιστικών Ταμείων.
Είναι αλητεία και κοροϊδία, να λες στους εργαζόμενους των καναλιών, που απειλούνται με κλείσιμο, ότι θα σε πετάξω στο δρόμο, σαν σκυλί, αλλά με τα λεφτά των αδειών, θα πάρω σάντουιτς και χυμό, στο παιδί σου, για ...να μην πεινάει στο Σχολείο !
Άλλωστε, αν το ζήτημα είναι ΜΌΝΟΝ να συγκεντρώσει κάποια λεφτά, το Κράτος, θα μπορούσε κάλλιστα, να επιβάλει ένα (ακόμα) χαράτσι, σε όλους ή σε συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών και να βγει και 100% συνταγματικό.
Όταν μία κατάσταση, μπορεί να ρυθμιστεί, με περισσότερους από έναν τρόπους, η Διοίκηση, είναι υποχρεωμένη, να επιλέξει εκείνον, που προκαλεί τη μικρότερη ζημιά και εδώ έγινε το ακριβώς αντίθετο...
Με άλλα λόγια και κλείνοντας, θέλω να πω, ότι οι λόγοι ακυρώσεως, είναι πολλοί και σύνθετοι, δεν είναι μόνον η αντισυνταγματικότητα, η ευθεία παραβίαση διατάξεων του Συντάγματος, αλλά τίθενται και ζητήματα κατάχρησης εξουσίας, αναρμοδιοτήτων και άλλα, όπως παραβιάσεις ουσιωδών τύπων της διαδικασίας, που οι δικαστές του ΣτΕ, ως πιο έμπειροι και πιο σχετικοί, με το αντικείμενο, μπορούν να επισημάνουν, πολύ καλύτερα, από εμένα !
Υπό αυτό το πρίσμα και μόνον, το μεγαλύτερο παράπονο-ένσταση, που έχω, είναι οι σωρηδόν απορρίψεις των ασφαλιστικών μέτρων των καναλιών, ενώ θα έπρεπε ίσως η σχετική διαδικασία, να είχε "παγώσει" ΕΞ ΑΡΧΉΣ, να μην προχωρήσει καν και να μην δημιουργούνται έτσι και φρούδες ελπίδες, στη Διοίκηση και όχι μόνον, ότι η παρανομία αυτή, θα μπορούσε και να τελεσφορήσει.
Όχι ότι κρέμεται κανείς από τα χείλη μου ή περιμένει τη δική μου άποψη, επί του θέματος, εξάλλου έχουν εκφραστεί όλο αυτό το διάστημα, διακεκριμένοι Συνταγματολόγοι, αλλά και τέως δικαστές του ΣτΕ και ΌΛΟΙ (πλην ενός, για να επιβεβαιωθεί ο κανόνας) συμφωνούν ότι ο σχετικός Νόμος και όσα ακολούθησαν, είναι ακυρωτέα και παράνομα !
Διάλεξα προσεκτικά τον τίτλο, αφενός, επειδή είναι τελικά λάθος, να προσωποποιούμε το ζήτημα και να μιλάμε για "Νόμο του τάδε" (το αν μία πράξη ή απόφαση της Διοίκησης, είναι παράνομη, είναι κάτι αντικειμενικό, δεν έχει να κάνει με πρόσωπα) και αφετέρου, επειδή το ΣτΕ ΔΕΝ είναι (αμιγώς) συνταγματικό Δικαστήριο, ούτε κρίνει μόνον τις (αντι)συνταγματικότητες.
Στην Ελλάδα, ο έλεγχος της (αντι)συνταγματικότητας των Νόμων, είναι διάχυτος, μπορεί να γίνει, ακόμα και από ένα Ειρηνοδικείο και το ΣτΕ είναι ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΌ ΔΙΚΑΣΤΉΡΙΟ, όχι (αμιγώς) συνταγματικό και μάλιστα το ανώτερο (λέγεται και ακυρωτικό, όρος επίσης σωστός).
Θέλω να πω, ότι οι Νόμοι, οι αποφάσεις και οι πράξεις της Διοίκησης, κρίνονται, όχι μόνον, βάση του Συντάγματος, αλλά και με βάση τους κανόνες και τις Αρχές και του Διοικητικού Δικαίου.
Ξεκινώντας από το πιο προφανές, αυτό που έχει επισημανθεί, από όλους και εξαρχής, ο Νόμος συγκρούεται με ρητή και εξαιρετικά σαφή διάταξη του Συντάγματος, που αναθέτει τις σχετικές αρμοδιότητες σε ανεξάρτητη Αρχή, το ΕΣΡ, ακριβώς για να μην μπορεί η εκάστοτε εξουσία, να επηρεάζει και τα ελέγχει τα ΜΜΕ, όπως στα ολοκληρωτικά καθεστώτα !
Συνεπώς, η πρόβλεψη του σχετικού Νόμου, που μεταβιβάζει τις αρμοδιότητες σε ...Υπουργό, σε κυβερνητικό παράγοντα, είναι αφενός, ευθέως αντισυνταγματική και αφετέρου, όλες οι μερικότερες πράξεις, που εκδόθηκαν κατόπιν, εκδόθηκαν από αναρμόδια, κατά το Σύνταγμα, όργανα.
Κάποιοι ...πονηροί, λένε ή ίσως πουν, ότι δεν υπάρχει ΕΣΡ, άρα κάτι έπρεπε να γίνει : η απάντηση είναι ότι το ΜΌΝΟ που έπρεπε να γίνει, είναι να συγκροτηθεί το ΕΣΡ (ΑΝ δεν υφίσταται, διότι η κυρία Αλεξίου, ισχυρίζεται ότι υπάρχει και ότι είναι Πρόεδρός του).
Δεν μπορεί η Διοίκηση, που είναι υπεύθυνη και υπόλογη, για τη μη συγκρότηση του ΕΣΡ, να χρησιμοποιεί αυτό το επιχείρημα ...υπέρ της ή ...για να το παρακάμψει εμμέσως-τεχνηέντως !
Συνεπώς και ενόψει της σχετικής, πρόσφατης Νομολογίας, επί του θέματος, του ΣτΕ, στην οποία συμμετείχαν προφανώς οι περισσότεροι από τους δικαστές, που αποφασίζουν και τώρα, δεν βλέπω, πως θα μπορούσαν να πουν τώρα κάτι διαφορετικό, εγείροντας υποψίες και κατηγορίες εις βάρος τους, για μεροληπτική και αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά.
Ενόψει των ανωτέρω, η συνεδρίαση θα μπορούσε να κρατήσει ...δέκα λεπτά, αλλά η υπόθεση έχει και άλλο "ζουμί" και άλλους λόγους ακυρώσεως, εννοώ, ότι αν αύριο συγκροτηθεί το ΕΣΡ και προκηρύξει τον ίδιο διαγωνισμό, με τα ίδια χαρακτηριστικά, ΠΆΛΙ θα είναι ακυρωτέος !
Καταρχάς, εν έτει 2016, δεν μπορεί να δίνεις ΜΌΝΟΝ 4 άδειες, όταν το φάσμα "σηκώνει" μέχρι 16, όταν ΉΔΗ εξέπεμπαν περισσότερα κανάλια και όταν ακόμα και χώρες, με μικρότερο πληθυσμό, έχουν περισσότερα από 4.
Ζήτημα (μη) νομιμότητας τίθεται και για την περιβόητη έρευνα, που παραγγείλαμε στην ...Φλωρεντία, λες και δεν υπάρχουν εγχώριοι φορείς, που θα μπορούσαν να την κάνουν.
Σε κάθε περίπτωση, τόσο οι τηλεθεατές, όσο και η Δημοκρατία, απαιτούν την ύπαρξη, όσο το δυνατόν περισσότερων επιλογών, μεγαλύτερης πολυφωνίας, ώστε να μην είναι εύκολος και ο έλεγχος, μέσω της συγκέντρωσης σε λίγους.
Εξάλλου, το αντικειμενικό γεγονός, της λειτουργίας τηλεοπτικών σταθμών, επί 27 χρόνια, με την ανοχή του Κράτους, το οποίο εισέπραττε, από αυτά φόρους, τέλη, εισφορές, πρόστιμα κλπ, αναγνωρίζοντας έτσι ΣΑΦΏΣ την ύπαρξη και λειτουργία τους, δημιουργεί, όπως είπαμε, μία de facto κατάσταση, που χρήζει έννομης προστασίας !
Οποιαδήποτε μελλοντική ρύθμιση, οφείλει να δίνει, καταρχήν και κατά προτεραιότητα, τη δυνατότητα να αποκτήσουν επίσημη άδεια, σε όλα τα ΉΔΗ λειτουργούντα κανάλια και μετά, σε τυχόν νέους επιχειρηματίες.
Εξίσου προβληματική και μη νόμιμη, όμως, ήταν και η ίδια η διαδικασία και ο τρόπος χορήγησης των αδειών, που παραπέμπουν σε καζίνο, με προσφορές-μπλόφες και άλλα τραγελαφικά, όπως και το αναγκαστικό κλείσιμο επί 3 ημέρες, εν είδει φυλακής-στρατοπέδου, σε ένα κτίριο.
Κριτήριο απόκτησης τηλεοπτικής άδειας, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ να είναι μόνον, το ποιος δίνει τα περισσότερα, ειδικά όταν είναι άσχετος με το αντικείμενο και από την στιγμή, που η προέλευση των χρημάτων, ΟΥΔΈΠΟΤΕ εξακριβώθηκε !
Μην ξεχνάμε ότι αν δεν υπήρχαν οι αντιδράσεις και οι αποκαλύψεις για τις στενές σχέσεις Καλογρίτσα-τράπεζας Αττικής, σήμερα μπορεί να ήταν προσωρινός υπερθεματιστής, κάποιος, με εχέγγυο μία έκταση, υποτίθεται αξίας 100 εκατομμυρίων, όταν στα βιβλία της ιδιοκτήτριας εταιρίας, είναι κοστολογημένη, προς 1,5 εκατομμύριο...
Το ΜΟΝΑΔΙΚΌ επιχείρημα της Διοίκησης, υπέρ του σχετικού Νόμου, είναι ότι με διαδικασίες καζίνο και εκβιασμού, κατάφερε να πάρει "από τους πλούσιους" 242 εκατομμύρια ευρώ, σε 3 χρόνια (όταν οι πραγματικές και ...τεχνητές ανάγκες του Κράτους, σε αυτό το διάστημα, είναι 150 δις ευρώ, δηλαδή ψίχουλα).
Όμως ακόμα και αυτό το δήθεν επιχείρημα, περί δημοσίου συμφέροντος, υποχωρεί, καθώς είναι γνωστό και δεν αμφισβητείται, ότι σε βάθος χρόνου, η ζημία του ελληνικού Δημοσίου, θα είναι πολλαπλάσια, από το όποιο, πρόσκαιρο, όφελος, εξ αιτίας της μείωσης του αριθμού των καναλιών (από την άποψη αυτή, οι υπεύθυνοι, είναι ή θα έπρεπε να είναι υπόλογοι και για κακουργηματική απιστία, σε βάρος του ελληνικού Δημοσίου).
Σε κάθε περίπτωση, η διακινδύνευση 2000 και πλέον θέσεων εργασίας, δεν μπορεί να δικαιολογήσει, την πρόσκαιρη είσπραξη οιουδήποτε ποσού, διότι λόγοι δημοσίου συμφέροντος επιβάλλουν επίσης, την προστασία της Εργασίας, της Οικογένειας και δεν είναι εποχές, για να αυξάνεται η ανεργία και να μειώνονται τα έσοδα των ασφαλιστικών Ταμείων.
Είναι αλητεία και κοροϊδία, να λες στους εργαζόμενους των καναλιών, που απειλούνται με κλείσιμο, ότι θα σε πετάξω στο δρόμο, σαν σκυλί, αλλά με τα λεφτά των αδειών, θα πάρω σάντουιτς και χυμό, στο παιδί σου, για ...να μην πεινάει στο Σχολείο !
Άλλωστε, αν το ζήτημα είναι ΜΌΝΟΝ να συγκεντρώσει κάποια λεφτά, το Κράτος, θα μπορούσε κάλλιστα, να επιβάλει ένα (ακόμα) χαράτσι, σε όλους ή σε συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών και να βγει και 100% συνταγματικό.
Όταν μία κατάσταση, μπορεί να ρυθμιστεί, με περισσότερους από έναν τρόπους, η Διοίκηση, είναι υποχρεωμένη, να επιλέξει εκείνον, που προκαλεί τη μικρότερη ζημιά και εδώ έγινε το ακριβώς αντίθετο...
Με άλλα λόγια και κλείνοντας, θέλω να πω, ότι οι λόγοι ακυρώσεως, είναι πολλοί και σύνθετοι, δεν είναι μόνον η αντισυνταγματικότητα, η ευθεία παραβίαση διατάξεων του Συντάγματος, αλλά τίθενται και ζητήματα κατάχρησης εξουσίας, αναρμοδιοτήτων και άλλα, όπως παραβιάσεις ουσιωδών τύπων της διαδικασίας, που οι δικαστές του ΣτΕ, ως πιο έμπειροι και πιο σχετικοί, με το αντικείμενο, μπορούν να επισημάνουν, πολύ καλύτερα, από εμένα !
Υπό αυτό το πρίσμα και μόνον, το μεγαλύτερο παράπονο-ένσταση, που έχω, είναι οι σωρηδόν απορρίψεις των ασφαλιστικών μέτρων των καναλιών, ενώ θα έπρεπε ίσως η σχετική διαδικασία, να είχε "παγώσει" ΕΞ ΑΡΧΉΣ, να μην προχωρήσει καν και να μην δημιουργούνται έτσι και φρούδες ελπίδες, στη Διοίκηση και όχι μόνον, ότι η παρανομία αυτή, θα μπορούσε και να τελεσφορήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.