σφράγιση και αποσφράγιση

     Η σφράγιση πραγμάτων, διαμερισμάτων, καταστημάτων κλπ, γίνεται από τον Ειρηνοδίκη, του τόπου όπου βρίσκονται τα πράγματα, είτε αυτεπάγγελτα, είτε με αίτηση όποιου έχει έννομο συμφέρον.
  Μιλάμε εδώ για περιπτώσεις δικαστικής σφράγισης λοιπόν και όχι διοικητικής (όπως π.χ όταν σημειώνονται φορολογικές παραβάσεις) και δύο παραδείγματα είναι αφενός, η σφράγιση των καταστημάτων επιχειρήσεων, που πτώχευσαν και αφετέρου, η περίπτωση, όπου πεθαίνει κάποιος, που έμενε μόνος σε διαμέρισμα-ακίνητο (με αίτηση της Αστυνομίας, που ερευνά και τα αίτια θανάτου, συνήθως).
  Η σφράγιση γίνεται προφανώς, για να αποφευχθεί το λεγόμενο πλιάτσικο και γενικά για να αποτραπεί κάποιος κίνδυνος.
 Διενεργείται κανονικά, από είτε από τον ίδιο τον Ειρηνοδίκη, είτε από συμβολαιογράφο, κατόπιν εντολής του πρώτου και μπορεί να γίνει και τη νύχτα.
  Αν στο διαμέρισμα βρεθεί διαθήκη, δίνεται άμεσα προς δημοσίευση, ενώ αν βρεθεί άλλο σημαντικό έγγραφο, δίνεται σε όποιον έχει δικαίωμα να το κατέχει ή φυλάσσεται στο αρχείο του Ειρηνοδικείου, έως ότου εξακριβωθεί, ποιος δικαιούται να το έχει.
  Όποιος ενεργεί την σφράγιση, οφείλει, να ερευνήσει, αν μέχρι εκείνη την στιγμή, έχει αφαιρεθεί κάποιο αντικείμενο, ενώ τα κλειδιά παραδίδονται στη γραμματεία του Ειρηνοδικείου.
   Αν υπάρχουν πράγματα, που υπόκεινται σε φθορά, μπορεί να διαταχθεί εκποίηση, ενώ άλλα πράγματα, που η σφράγισή τους, θα ήταν επιζήμια ή αδύνατη, δίνονται σε μεσεγγυούχο, να τα φυλάει.
   Για την σφράγιση, όπως είναι φυσικό, συντάσσεται έκθεση, που πρέπει να περιέχει τα κατά Νόμο στοιχεία.
   Αν τώρα η διατήρηση της σφράγισης δεν είναι πλέον αναγκαία ή προκειμένου να γίνει απογραφή, ο Ειρηνοδίκης αυτεπάγγελτα ή με αίτηση όποιου έχει έννομο συμφέρον (π.χ εξ αδιαθέτου κληρονόμου), διατάσσει να γίνει αποσφράγιση, ενώ μπορεί να γίνει αποσφράγιση και άμεση επανασφράγιση, αν υπάρχει κίνδυνος ή σπουδαίος λόγος !
    Η σχετική αίτηση, δικάζεται σύμφωνα με τις διατάξεις της εκούσιας δικαιοδοσίας (ΠΡΟΣΟΧΉ εδώ : αν η σφράγιση, έγινε από αστυνομικό τμήμα, πρέπει αντίγραφό της, να επιδοθεί σε αυτό), ενώ ο Ειρηνοδίκης, υποχρεούται, λέει ο Νόμος, να καλέσει τόσο αυτόν, που ζήτησε την σφράγιση, όσο και όσους ήταν παρόντες σε αυτήν, καθώς και όσους πιθανολογεί, ότι μπορεί να είναι κληρονόμοι.
   Με την απόφαση αποσφράγισης, ο Ειρηνοδίκης ορίζει και τα πρόσωπα, στα οποία πρέπει να παραδοθούν τα αντικείμενα (μετά την απογραφή, αν απαιτείται) ή μεσεγγυούχο, ώσπου να αποφασισθεί σε ποιον θα δοθούν.
   Αυτός που ενεργεί την αποσφράγιση, ορίζει την ημέρα και ώρα, που θα γίνει και καλεί τους διαδίκους (ακόμα και προφορικά) ή τους πληρεξουσίους τους, να παραστούν, αλλά ο Νόμος λέει ότι μπορεί να παραστεί, οποιοσδήποτε έχει έννομο συμφέρον.
    Η απογραφή συνήθως διενεργείται από συμβολαιογράφο, ο οποίος οφείλει να διαπιστώσει την κατάσταση των σφραγίδων, αν έχουν παραβιαστεί κλπ (υπάρχει μάλιστα και σχετικό ποινικό αδίκημα, για παραβίαση σφραγίδων, σε αυτήν αλλά και σε άλλες περιπτώσεις).
    Τόσο για την αποσφράγιση, όσο και για την λεπτομερή απογραφή των αντικειμένων, συντάσσονται εκθέσεις, όπως και στην σφράγιση !
     Κάθε διαφορά ή δυσχέρεια στην σχετική διαδικασία, δικάζεται, όπως είπαμε, από το Ειρηνοδικείο, με τις διατάξεις της εκούσιας δικαιοδοσίας, ωστόσο οι αποφάσεις αυτές, έχουν προσωρινό χαρακτήρα και μπορούν να ανακληθούν ή τροποποιηθούν αργότερα, από το ίδιο ή άλλο Δικαστήριο, με την ίδια ή άλλη διαδικασία (π.χ με ασφαλιστικά μέτρα).