η ώρα της ιδιωτικής ασφάλισης

   Θεωρώ ότι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες, ώστε να ανοίξει η συζήτηση, για την άρση της υποχρεωτικής ασφάλισης, σε δημόσιους φορείς και την παροχή επιλογής ιδιωτικής ασφαλιστικής εταιρίας.
 Μιλώ εδώ, καταρχήν, για την ασφάλιση υγείας, όχι τόσο για το συνταξιοδοτικό, για παροχές σε Νοσοκομεία, διαγνωστικά κέντρα κλπ.
 Αυτή την στιγμή, έχω την εντύπωση, ότι τα προγράμματα των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών, είναι οικονομικότερα, σε σχέση με τις υποχρεωτικές εισφορές, προς δημόσιους φορείς (και μιλάμε για μεγάλες διαφορές, ίσως και άνω του 40%) !
 Αντίστοιχα βέβαια και οι παροχές, είναι, λογικά και ως συνήθως συμβαίνει, καλύτερες, από πλευράς ασφαλιστικών εταιριών, σε σχέση με τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία πρόνοιας...
 Μία απελευθέρωση της σχετικής αγοράς, με επίταση του ανταγωνισμού, θα στερούσε μεν, κάποια έσοδα, από το Δημόσιο Ταμείο, ωστόσο ...θα το ανακούφιζε και αντίστοιχα, από τις παροχές, που στο εξής θα καλύπτουν οι ιδιωτικές εταιρίες.
  Εξάλλου, όλοι -φαντάζομαι- θα συμφωνούμε, ότι οι ασφαλιστικές εταιρίες, θα κάνουν καλύτερη διαχείριση και επένδυση των ασφαλίστρων, με ευρύτερα οφέλη, για την Οικονομία, τις επενδύσεις και την απασχόληση, εν γένει.
   Βέβαια, μια ιδιωτική εταιρία, σε αντίθεση με τον δημόσιο φορέα, μπορεί και να πτωχεύσει, αυτός είναι ο μεγαλύτερος (υπαρκτός) κίνδυνος και εκεί πρέπει να προβλέπεται κάποια δικλείδα κάλυψης των ασφαλισμένων της εταιρίας, που πτωχεύει...
   Το σημερινό τοπίο, στον τομέα αυτόν, της ασφάλισης υγείας των πολιτών, παρουσιάζει ουκ ολίγους παραλογισμούς : καταρχήν, δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες ΑΔΥΝΑΤΟΎΝ να πληρώσουν τις εισφορές στους δημόσιους οργανισμούς πρόνοιας και εμφανίζονται ως ανασφάλιστοι.
   Οι ίδιοι όμως "ανασφάλιστοι", πληρώνουν φόρους, άμεσους και έμμεσους, χαράτσια, εισφορές για σύνταξη κλπ και αφήνουν απλήρωτες μόνον τις εισφορές υγείας, ελπίζοντας στον Θεό, ότι δεν θα αρρωστήσουν και ότι το Κράτος, ως έχει υποχρέωση, αφού έχουν πληρώσει και τους φόρους τους, θα προστατέψει την ζωή και την υγεία τους !
   Το άλλο, μεγάλο, παράδοξο και παράλογο, είναι να εμφανίζονται στα κατάστιχα του Κράτους, ως οφειλές, οι εισφορές υγείας, που δεν πληρώθηκαν τα παρελθόντα έτη της Κρίσης, δηλαδή το να ζητάς, να πληρωθούν ασφάλιστρα για κινδύνους, που δεν επήλθαν...
   Όταν ο Άδωνις, πριν κάποια χρόνια, θέλησε να επιβάλλει εισιτήριο 5 ευρώ, στα Δημόσια Νοσοκομεία, για τους "ανασφάλιστους", έπεσαν όλοι οι αριστεροί να τον φάνε, ενώ πρόκειται για ευτελές ποσόν και σίγουρα κάποιος και θα ΈΒΡΙΣΚΕ και θα έδινε και 50 και 500 ευρώ, προκειμένου να νοσηλευτεί και να γίνει καλά !
   Βέβαια, ξαναλέω, ότι ο "ανασφάλιστος" μπορεί να έχει πληρώσει τους φόρους του κλπ και έτσι το Κράτος είναι υποχρεωμένο και από το Σύνταγμα, να του παρέχει υπηρεσίες, όπως οι νοσηλευτικές και στο φινάλε, ας του δώσει τη δυνατότητα, να ασφαλίζεται αποκλειστικά σε ιδιωτικές εταιρίες, με κόστος, που μπορεί να αντέξει και να μην επιβαρύνει το Δημόσιο Ταμείο, αν πάθει κάτι.
   Ένα Κράτος, όπως το δικό μας, όπου τα παίρνει κυριολεκτικά ΑΠΌ ΠΑΝΤΟΎ, από τον πολίτη και μάλιστα διπλά και τριπλά, με τη μορφή "παραβόλων", "ενσήμων", "χαρτοσήμων" και ό,τι άλλο μπορεί ή δεν μπορεί να φανταστεί κανείς, πως μπορεί να μιλά για ανασφάλιστους-ακάλυπτους πολίτες, από βασικές παροχές, σε ένα υποτιθέμενα δημόσιο σύστημα υγείας ;
  Θα αναφέρω δύο μόνον εξοργιστικά παραδείγματα : πρώτον, πόσο αλητεία, μπορεί να είναι να ζητάς από άνεργο, ακόμα και μακροχρόνια, να πληρώσει παράβολο, προκειμένου ...να συμμετάσχει απλά σε διαγωνισμό πρόσληψης σε κρατικό φορέα ;
  Δεύτερον, ποια λογική (!) μπορεί να έχει η πληρωμή του περιβόητου δικαστικού ενσήμου, για να πάμε και στα δικά μας χωράφια ;
   Το Κράτος, ως νταβατζής, ζητάει να πληρωθεί προκαταβολικά και σε ποσοστό, από τον διάδικο εκείνο, που ζητά ένα χρηματικό ποσόν, από τρίτο, με απλά λόγια, από τον αδικημένο, όχι από εκείνον, που αδίκησε, ήτοι από αυτόν, που μπορεί να έχει καταστραφεί και οικονομικά και όχι από εκείνον π.χ, που τα καρπώθηκε, με απάτη κλπ.
  Νομίζω ότι πολλές τέτοιες περιπτώσεις, χρήζουν επανεξέτασης, τόσο ως προς το αν πρέπει να πληρώνονται, όσο και ως προς το ΠΟΙΌΣ πρέπει να πληρώνει και πότε...