Ασφαλώς δεν διάβασα ολόκληρη την έκθεση του ΔΝΤ, για το "ελληνικό δράμα", ωστόσο κάπου λέει, πως η εφαρμοζόμενη πολιτική, είναι λάθος και το εύλογο ερώτημα, που προκύπτει, είναι πως μπορεί να το λέει αυτό, κάποιος, που συμμετείχε εξαρχής, στο ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης και όχι ...ένας τρίτος (όπερ σημαίνει πως έχει και το ίδιο ευθύνες) !
Φυσικά, ευθύνες και έχουν και όλοι οι υπόλοιποι "θεσμοί", που συμμετέχουν και έτσι εξηγείται και η δήλωση Ντάϊσελμπλουμ, που φάνηκε να διαφωνεί με την εν λόγω έκθεση : δεν το έκανε, για να μας στηρίξει, αλλά για να μην παραδεχτεί και τις δικές του(ς) ευθύνες...(άλλωστε, είναι σε προεκλογική περίοδο η Ολλανδία)
Μιλώντας για λάθος εφαρμοζόμενη πολιτική, εννοούμε, βασικά δύο πράγματα : πρώτον, ότι φορολογούνται μόνον οι μισοί και μάλιστα βάναυσα, ενώ οι υπόλοιποι δεν πληρώνουν και δεύτερον, ότι η προσαρμογή βασίστηκε κατά 3/4 σε αυξήσεις φόρων και λοιπών επιβαρύνσεων και μόνον κατά 1/4, σε μειώσεις μισθών στο Δημόσιο και συντάξεων !
Και φυσικά, η πλάκα και η ειρωνεία είναι, πως στα Δικαστήρια, θα βρεις πολλούς περισσότερους, να διαμαρτύρονται για τις μειώσεις μισθών και συντάξεων και ελάχιστους, για τους υπέρογκους και ενίοτε απάνθρωπους φόρους...
Το να έρχεται, μετά από επτά ολόκληρα χρόνια το ΔΝΤ και να λέει ότι εφαρμόζουμε λάθος πολιτική, μια πολιτική, που την πλήρωσαν και την πληρώνουν πολύ ακριβά κάποιοι, είναι τουλάχιστον κοροϊδία.
Ακόμα και αν θεωρήσουμε, ότι το ίδιο τα έλεγε από τότε, αλλά δεν μπόρεσε να υποχρεώσει την χώρα μας ή να πείσει τους άλλους θεσμούς και πάλι έχει ευθύνες και ιδίως, για το ότι δεν αποχώρησε, ως ένδειξη διαφωνίας ή διαμαρτυρίας.
Ουσιαστικά, οι "μπηχτές" του ΔΝΤ, κατευθύνται κυρίως, εναντίον των ευρωπαϊκών θεσμών και των πολιτικών (προσώπων) της Ε.Ε (εξ ού και το ότι ο Ντάϊσελμπλουμ "μυγιάστηκε" και έβγαλε ανακοίνωση, ότι όλα πάνε καλά ή έστω καλύτερα).
Αυτό διότι, είχε γίνει σαφές, από την πρώτη κιόλας μνημονιακή κυβέρνηση, στην χώρα μας, ότι οι δικοί μας πολιτικοί, δεν ήταν καθόλου πρόθυμοι να θίξουν συνταξιούχους και Δ.Υ, ήτοι αυτούς, που ανεβοκατεβάζουν τις κυβερνήσεις, ανάλογα με το ποιος δίνει πιο ωραίες (ψεύτικες) υποσχέσεις και ήταν στο χέρι των δανειστών, να επιβάλλουν το ορθό.
Έτσι, έχουμε, στο ελληνικό δράμα, την παγκόσμια πρωτοτυπία, το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις, να το έχει ο οφειλέτης και όχι ο δανειστής, αντί να επιβάλλει τους όρους ο δεύτερος, να κάνει ο πρώτος, ό,τι θέλει !
Ανεξάρτητα, από τους λόγους, που συνέβη και συμβαίνει αυτό το παράδοξο και παράλογο, το αποτέλεσμα το βλέπουμε όλοι : ότι η χώρα βράζει στο ζουμί της, επί επτά χρόνια, τρώει τις σάρκες της και φυτοζωεί, όταν όλες οι άλλες βγήκαν από τα Μνημόνια και εκτός αυτού, τίθεται εν αμφιβόλω και πως οι δανειστές, θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους, ήτοι βγάζουν και αυτοί τα μάτια τους, από μόνοι τους, υποχωρώντας στα "θέλω" των ελληνικών κυβερνήσεων και μη κάνοντας-επιβάλλοντας το σωστό.
Φυσικά, ευθύνες και έχουν και όλοι οι υπόλοιποι "θεσμοί", που συμμετέχουν και έτσι εξηγείται και η δήλωση Ντάϊσελμπλουμ, που φάνηκε να διαφωνεί με την εν λόγω έκθεση : δεν το έκανε, για να μας στηρίξει, αλλά για να μην παραδεχτεί και τις δικές του(ς) ευθύνες...(άλλωστε, είναι σε προεκλογική περίοδο η Ολλανδία)
Μιλώντας για λάθος εφαρμοζόμενη πολιτική, εννοούμε, βασικά δύο πράγματα : πρώτον, ότι φορολογούνται μόνον οι μισοί και μάλιστα βάναυσα, ενώ οι υπόλοιποι δεν πληρώνουν και δεύτερον, ότι η προσαρμογή βασίστηκε κατά 3/4 σε αυξήσεις φόρων και λοιπών επιβαρύνσεων και μόνον κατά 1/4, σε μειώσεις μισθών στο Δημόσιο και συντάξεων !
Και φυσικά, η πλάκα και η ειρωνεία είναι, πως στα Δικαστήρια, θα βρεις πολλούς περισσότερους, να διαμαρτύρονται για τις μειώσεις μισθών και συντάξεων και ελάχιστους, για τους υπέρογκους και ενίοτε απάνθρωπους φόρους...
Το να έρχεται, μετά από επτά ολόκληρα χρόνια το ΔΝΤ και να λέει ότι εφαρμόζουμε λάθος πολιτική, μια πολιτική, που την πλήρωσαν και την πληρώνουν πολύ ακριβά κάποιοι, είναι τουλάχιστον κοροϊδία.
Ακόμα και αν θεωρήσουμε, ότι το ίδιο τα έλεγε από τότε, αλλά δεν μπόρεσε να υποχρεώσει την χώρα μας ή να πείσει τους άλλους θεσμούς και πάλι έχει ευθύνες και ιδίως, για το ότι δεν αποχώρησε, ως ένδειξη διαφωνίας ή διαμαρτυρίας.
Ουσιαστικά, οι "μπηχτές" του ΔΝΤ, κατευθύνται κυρίως, εναντίον των ευρωπαϊκών θεσμών και των πολιτικών (προσώπων) της Ε.Ε (εξ ού και το ότι ο Ντάϊσελμπλουμ "μυγιάστηκε" και έβγαλε ανακοίνωση, ότι όλα πάνε καλά ή έστω καλύτερα).
Αυτό διότι, είχε γίνει σαφές, από την πρώτη κιόλας μνημονιακή κυβέρνηση, στην χώρα μας, ότι οι δικοί μας πολιτικοί, δεν ήταν καθόλου πρόθυμοι να θίξουν συνταξιούχους και Δ.Υ, ήτοι αυτούς, που ανεβοκατεβάζουν τις κυβερνήσεις, ανάλογα με το ποιος δίνει πιο ωραίες (ψεύτικες) υποσχέσεις και ήταν στο χέρι των δανειστών, να επιβάλλουν το ορθό.
Έτσι, έχουμε, στο ελληνικό δράμα, την παγκόσμια πρωτοτυπία, το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις, να το έχει ο οφειλέτης και όχι ο δανειστής, αντί να επιβάλλει τους όρους ο δεύτερος, να κάνει ο πρώτος, ό,τι θέλει !
Ανεξάρτητα, από τους λόγους, που συνέβη και συμβαίνει αυτό το παράδοξο και παράλογο, το αποτέλεσμα το βλέπουμε όλοι : ότι η χώρα βράζει στο ζουμί της, επί επτά χρόνια, τρώει τις σάρκες της και φυτοζωεί, όταν όλες οι άλλες βγήκαν από τα Μνημόνια και εκτός αυτού, τίθεται εν αμφιβόλω και πως οι δανειστές, θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους, ήτοι βγάζουν και αυτοί τα μάτια τους, από μόνοι τους, υποχωρώντας στα "θέλω" των ελληνικών κυβερνήσεων και μη κάνοντας-επιβάλλοντας το σωστό.
Το πρόσφατο σκάνδαλο με τις τεράστιες αμοιβές και τα αναδρομικά του προέδρου και του Δ.Σ του ΑΔΜΗΕ, που τους οδήγησε σε παραίτηση, εκτός του ότι είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου, έχει και άλλες προεκτάσεις, καθώς : πρώτον, μαζί με αυτούς, θα έπρεπε να παραιτηθούν και ΌΛΟΙ όσοι πρότειναν και ψήφισαν τον σχετικό Νόμο και δεύτερον, πως είναι δυνατόν να επιβραβεύονται οι επικεφαλής και όχι μόνον ενός κρατικού μονοπωλίου, το οποίο ναι μεν εμφανίζει κέρδη, ωστόσο μετά τις πρόσφατες χιονοπτώσεις, αλλά και τους καλοκαιρινούς μήνες, άφησε, επί μακρόν, χωρίς ρεύμα, πολλούς κατοίκους, αλλά και τουρίστες, τόσο στη νησιωτική, όσο και στην ηπειρωτική Ελλάδα ! Πέρα από τις δυσανάλογες με τις εποχές και τις οικονομικές δυνατότητες του Κράτους, αμοιβές των Δ.Υ, τα δημόσια ταμεία λεηλατούνται κυρίως, από το γεγονός πως οι φορείς του Δημοσίου, αγοράζουν προϊόντα και υπηρεσίες, σε τιμές, 10 ή και 20 φορές πάνω, από αυτές, που ισχύουν στην ελεύθερη αγορά...
ΑπάντησηΔιαγραφή