Σελίδες

Τετάρτη 1 Μαρτίου 2017

δεν υπάρχουν τραγωδίες, μόνον ...μαθήματα

    Το τροχαίο δυστύχημα, στο Ύπατο Θηβών, χαρακτηρίστηκε, όπως πάντα, ως τραγωδία και μάλιστα ανείπωτη (νέο φρούτο, αυτό), δηλαδή ως κάποια, που δεν μπορεί να ειπωθεί (άσχετα αν τα ΜΜΕ ασχολήθηκαν επί τρεις μέρες και ...μιλούσαν για αυτό, πρωί, μεσημέρι και βράδυ) !
  Τραγωδίες (μετά Χριστόν, τουλάχιστον) δεν υπάρχουν, υπάρχουν όμως συμβάντα θανατηφόρα και σοκαριστικά, από τα οποία, οφείλουν οι ζωντανοί, να παίρνουν μαθήματα, ώστε οι θυσίες των νεκρών, να πιάνουν τόπο, να μην πηγαίνουν χαμένες.
   Δεν αναφέρομαι βέβαια, στο ότι πρέπει να γίνουμε πιο προσεκτικοί στην οδήγηση, τροχαία δυστυχήματα, θα συνεχίσουν να γίνονται, περισσότερο ή λιγότερο, έως ότου τα αυτόνομα αυτοκίνητα, γίνουν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση (και αυτό δεν είναι πολύ μακριά...), όταν θα οδηγούν οι κρύες-ψυχρές μηχανές μόνες τους και δεν θα κάνουν παρανομίες και ...ανθρώπινα λάθη !
  Αναφέρομαι στα μαθήματα, που πρέπει να πάρουν οι τρεις εμπλεκόμενες οικογένειες και ΌΛΟΙ ΕΜΕΊΣ, διότι το συμβάν, έχει τόσες συμπτώσεις, που παύουν να είναι συμπτώσεις, από ένα σημείο και μετά, ακόμα και ένας άθεος, μπορεί να αντιληφθεί ότι, από πίσω, υπάρχει το λεγόμενο "σχέδιο του Θεού". Οι "συμπτώσεις" αυτές, είναι :
-Πρώτον, ο Τζωρτζής δεν πήρε το αυτοκίνητό του, αλλά του πατέρα του, επειδή άναψε λαμπάκι, στο δικό του.
-Δεύτερον, το ατύχημα έγινε στο Ύπατο Θηβών (που απέχει λίγο, από τις αποθήκες της εταιρίας του Βακάκη) και εμπλέκεται κάποιος, με το όνομα Υπάτιος.
-Τρίτον, αν είχε παρκάρει σωστά, μετά την τουαλέτα και όχι πριν, δεν θα είχε πέσει πάνω στην οικογένειά του, η Πόρσε.
-Μιλώντας, για Πόρσε, είναι το ίδιο αυτοκίνητο, που ο Υπάτιος λάτρευε και φωτογραφίζονταν μαζί του και μάλιστα είχε κάνει δώρο στο γιο του, μια μινιατούρα του.
-Φυσικά, το να μπει, "με το πλάι" με αυτή την ταχύτητα, η Πόρσε, μέσα σε πάρκινγκ και να μην βρει στις μπαριέρες, είναι τόσο πιθανόν, όσο και να πιάσεις το τζόκερ !
-Και τέλος, το πιο ανατριχιαστικό, που ειπώθηκε, είναι ότι οι ηλικίες των 4 θυμάτων, αθροιζόμενες, κάνουν 83 και πάνω στις τουαλέτες, αναγράφεται το χιλιόμετρο της Εθνικής, που είναι 083...
   Όλα αυτά, αναιρούν το στοιχείο του "τυχαίου", ακόμα για τον μεγαλύτερο "κάφρο", δηλαδή άπιστο, βέβαια το να προσπαθείς να ερμηνεύσεις το θέλημα του Θεού, ενέχει μεγάλο ρίσκο, λόγω του πεπερασμένου του ανθρώπινου μυαλού !
  Το μόνον σίγουρο είναι, πως ο Θεός, ούτε άδικος, ούτε "σαδιστής" είναι, αλλά, απέραντα, Δίκαιος και Φιλάνθρωπος και μέσα από τέτοια γεγονότα, "χτυπάει το καμπανάκι", στους ζωντανούς, αφού έχει πάρει κοντά Του και αναπαύει τους νεκρούς.
   Χωρίς να είμαι κανένας Γέροντας-μοναχός, που έχει φτάσει σε ψηλά πνευματικά πεδία και μπορεί να ερμηνεύει όσα συμβαίνουν, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, θα τολμήσω κάποιες κρίσεις :
-Καταρχήν, όσον αφορά τον Βακάκη, που είναι ένας από τους πιο πλούσιους επιχειρηματίες και είχε στην Πόρσε του, λάστιχα, από το 2006 και μάλιστα χιονολάστιχα (σαν να λέμε ότι στη Ρωσία φοράνε θερινά ελαστικά...) και εφόσον είναι πια βέβαιο, ότι η (φυσική) αιτία του δυστυχήματος, ήταν το σκασμένο πίσω δεξιά λάστιχο, που δεν άντεξε, λόγω παλαιότητας, αλλά και κατασκευής, στην ...επίμονη οδήγηση, πάνω από 200 ή και 250 χιλιόμετρα, ανά ώρα : Οι κακές γλώσσες λένε, ότι παρά τα υπερκέρδη του, δίνει στους υπαλλήλους "ψίχουλα", ενώ έχει αμφισβητηθεί η εν γένει επιχειρηματική του ηθική. Εκτός από τα καβούρια στην τσέπη (όπως δείχνει και το ζήτημα των ελαστικών), όμως, δεν ξέρω και ποια είναι η σχέση του, με το "Θεό", στον Οποίο αναφέρθηκε, με τη λιτή δήλωσή του, πόσο πιστεύει και πως, διότι αφενός, κάποια παλιά ραδιοφωνικά σποτάκια διαφήμισης, άγγιζαν τα όρια της βλασφημίας και αφετέρου, πριν καλά καλά θάψει το παιδί του (που προορίζονταν και για διάδοχος) ...πήγε στο γραφείο του, για "εργασιοθεραπεία" (;).
-Για τους γιατρούς-γονείς του νεαρού Ανδρέα, του συνοδηγού, δεν μπορώ να πω και πολλά (η μόνη σκέψη μου, πάει στο ότι ίσως απαιτούν "φακελάκι" για να κάνουν τη δουλειά τους και να σώσουν παιδιά και βρέφη, που κινδυνεύει η ζωή τους).
-Τέλος, να πω, ότι μας εξέπληξε όλους (ευχάριστα), η ψυχραιμία, η δύναμη και η ωριμότητα, με την οποία ο Υπάτιος, αντιμετώπισε το συμβάν. Είναι ο μόνος που μίλησε για "θέλημα Θεού", επειδή είναι κοντά στην Εκκλησία, εξομολογείται, εκκλησιάζεται, κοινωνεί και είναι αξιέπαινος για αυτά. Ωστόσο, από τα στοιχεία, που γίνονται γνωστά, φαίνεται και αυτός, να πατάει σε δύο βάρκες και εξηγούμαι : έρχεσαι από την επαρχία στην Αθήνα, σε μια καλοπληρωμένη κρατική αργομισθία, τα έχεις όλα, όμορφη και καλή γυναίκα, παιδί, σπίτι, αυτοκίνητο, πας βόλτες και καφέδες στα Malls και εντούτοις, μοιάζεις ανικανοποίητος, φαίνεσαι να λατρεύεις τις Πόρσε, εξίσου, αν ...όχι περισσότερο από τον Θεό και έτσι έρχεται Αυτός και σου δείχνει ...τι μπορεί να κάνει η Πόρσε, τα ...σίδερα δηλαδή, που ...λατρεύεις, να σου στερήσει όλα αυτά, που είχες και ίσως δεν εκτιμούσες σωστά (από την άποψη αυτή, υπάρχουν ΧΙΛΙΆΔΕΣ "Υπάτιοι) !
 Το βασικό ηθικό δίδαγμα της Ιστορίας, νομίζω, ότι είναι αυτό, να ξεκολλήσει ο ανθρώπινος νους, από τα π'ρόσκαιρα, τα υλικά και τα ασήμαντα, να δοξάζει ο άνθρωπος το Θεό, για αυτά, που έχει και όχι να παραπονιέται για αυτά που δεν έχει...
  Ζητώντας την κατανόηση και την συγγνώμη όλων και προπάντων του Θεού, που προσπάθησα να ερμηνεύσω τη βούλησή Του, έχω να πω κλείνοντας, ότι μέσα από παρόμοιες θυσίες "αμνών", όπως αυτή των 4 του εν λόγω τροχαίου, πρέπει εμείς όλοι οι επιζώντες και όχι μόνον οι άμεσα εμπλεκόμενοι, οι πιο κοντινοί, να γινόμαστε σοφότεροι και καλύτεροι άνθρωποι, να προβληματιζόμαστε τύπου "πάρ' το αλλιώς, κάτι κάνεις λάθος", ειδάλλως οι θυσίες αυτές πάνε χαμένες και είναι μεγάλο κρίμα !
   

1 σχόλιο:

  1. Θέλω να προσθέσω για τη λιτή ανακοίνωση της οικογένειας Βακάκη, πως, εκτός από υποκριτική (προσωπική εκτίμηση), αφού την επόμενη μέρα, παρά ...τον πόνο του, πήγε στο γραφείο για να βγάλει το μεροκάματο (πολλών χιλιάδων ευρώ), είναι και αναντίστοιχη, με βασικό αξίωμα της Πίστης μας, ήτοι ότι ο Θεός γνωρίζει τις αντοχές του καθενός και ποτέ δεν του βάζει βάρος, μεγαλύτερο, από αυτό, που μπορεί να αντέξει (γιατί μίλησαν για "αφόρητο" βάρος) ! Επομένως, για ποιον Θεό μιλάς, όταν δεν ξέρεις βασικά πράγματα ή ...και τίποτα, για Εκείνον ; Ο Θεός, ναι, τιμωρεί, αλλά όχι σαδιστικά, αλλά παιδευτικά, όπως κάνει ο γονιός, που αγαπάει το παιδί του, για να μην πάρει το στραβό δρόμο, που οδηγεί στην απώλεια και για να γίνει σωστός άνθρωπος. Τέλος, ως προς την προσκόλληση σε άψυχα και ασήμαντα, υλικά αντικείμενα, να πω ότι γνωρίζω Δ.Υ, ο οποίος χαλάει σχεδόν όλο το μισθό του, πάνω σε ένα χρέπι Βόλβο, που έχει, με σχεδόν 300 χιλιάδες χιλιόμετρα στο κοντέρ. Προφανώς, του αρέσει και να μαστορεύει, αλλά έχει περάσει σε άλλο στάδιο, εμμονικό και αρρωστημένο, όπου σχεδόν το κέντρο της ύπαρξής του, έχει γίνει ένα παλιό αυτοκίνητο ! Αυτή η υλιστική θεώρηση των πραγμάτων, η αποξένωση του ανθρώπου, από κάθε τι ψυχικό, δηλαδή αιώνιο και πνευματικό, είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος και το μεγαλύτερο πρόβλημα και πάνω σε αυτό, ίσως "χτύπησε το καμπανάκι" με το δυστύχημα, ο σπλαχνικός Πατέρας, που βλέπει τα παιδιά Του, ως απολωλότα πρόβατα, να έχουν πάρει λάθος κατεύθυνση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.