"φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη"

    Αυτό το συμπέρασμα, προκύπτει, μετά το τέλος και αυτών των πολύμηνων διαπραγματεύσεων με τους δανειστές μας, που κατέληξαν σε μία καταρχήν συμφωνία στη Μάλτα.
 Φυσικά το ότι υπήρξε κάποια συμφωνία και δεν θα έχουμε, όπως φαίνεται επανάληψη του "σκοτεινού" 2015 (ως τραγωδία ή ως φάρσα), σίγουρα είναι θετικό και αν μπούμε τελικά και στην περιβόητη "ποσοτική χαλάρωση", ακόμα καλύτερο !
 Ωστόσο και πάλι, αναδείχτηκε το στοιχείο εκείνο, που συντελεί στο να παραμένουμε στα Μνημόνια, για 7 ήδη χρόνια, ενώ όλες οι άλλες χώρες, έχουν ήδη βγει...
 Αυτό δεν είναι άλλο, από τη διαρκή μετάθεση του προβλήματος, στο μέλλον, στην απροθυμία (μας) να λάβουμε τα αναγκαία μέτρα, εδώ και τώρα και στη σαλαμοποίηση και προβολή τους, στο μέλλον !
  Ο λόγος, που ο (εκάστοτε) Τσίπρας, το κάνει αυτό, το θεριό δηλαδή (ή θηρίο), που φοβάται, λέγεται "πολιτικό κόστος", ήτοι φοβάται (ίσως και αδικαιολόγητα...) ότι η άμεση εφαρμογή των συμφωνηθέντων μέτρων, θα συμπιέσει τα ήδη συμπιεσμένα ποσοστά του (όπως τουλάχιστον καταγράφονται δημοσκοπικά και εφόσον οι δημοσκοπήσεις έχουν κάποια εγκυρότητα).
   Όσο αδικαιολόγητο και εγκληματικό όμως και αν είναι να βάζεις το κομματικό συμφέρον, πάνω από το εθνικό, άλλο τόσο ανεξήγητο, φαντάζει και το γεγονός, ότι οι δανειστές είναι εκείνοι, που πάντα, στο τέλος, υποχωρούν και δεν επιμένουν, ούτε εκείνοι, σε άμεση εφαρμογή των συμφωνηθέντων μέτρων !
   Έτσι, μοιραία, φτάνουμε στο ερώτημα, ποιο θεριό, φοβούνται οι δανειστές μας και υποχωρούν, στην απαίτηση των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων, για παραπομπή αναγκαίων μέτρων, στις καλένδες, με την κρυφή ίσως προσμονή, ότι θα κληθούν να τα εφαρμόσουν οι επόμενοι (δεν είμαι σίγουρος πάντως, πόση σημασία μπορεί να έχει αυτό)...
   Η προφανής απάντηση, είναι ότι φοβούνται και εκείνοι την άτακτη ελληνική χρεοκοπία, όχι φυσικά, επειδή τους έπιασε ο πόνος, για το ότι θα πέσει εδώ Πείνα και θα επικρατήσει Χάος και ίσως Aιματοκύλισμα, αν συμβεί αυτό, αλλά γιατί θα κληθούν και αυτοί να απαντήσουν, στα δικά τους ακροατήρια, γιατί χάθηκαν τόσα δανεισμένα δις και κυρίως, γιατί δόθηκαν επιπλέον δις (μετά το 2010), αν επρόκειτο εξαρχής για "τελειωμένη υπόθεση !
   Με αυτά και με εκείνα, η διαρκής "χειροβομβίδα" που κρατάει ο εκάστοτε Έλληνας πρωθυπουργός, απειλώντας να τα τινάξει όλα στον αέρα και μάλιστα σε μια περίοδο, όπου οι δείκτες της Οικονομίας μας, καλυτερεύουν, οδήγησε στην απίστευτη προτροπή του Τσίπρα, προς τη Μέρκελ, "να μαζέψει τον υπουργό της, Σόιμπλε" και ...στο πιο απίστευτο, ότι η απειλή αυτή, έπιασε τόπο (χαχα).
   Βέβαια, το γεγονός ότι απαραίτητα μέτρα, όπως η μείωση του αφορολόγητου, που έπρεπε να είχαν ληφθεί από το 2010, παραπέμπονται ...για το 2020, δεν είναι λόγος πανηγυρισμών, για τους "δικούς μας", αλλά ακόμα μια αποτυχία και μια ακόμα μετάθεση του προβλήματος και των Μνημονίων, στο μέλλον !
   Το γεγονός, ότι για άλλα τρία χρόνια, κάποιοι θα συνεχίσουν να πληρώνουν περισσότερους φόρους και περισσότερα χαράτσια, από ότι ίσως αντέχουν, ώστε κάποιοι άλλοι, να ...συνεχίσουν να μην πληρώνουν τίποτα, δεν περιποιεί τιμή, σε κανέναν (είτε εντός, είτε εκτός).
   Στο ζήτημα των συντάξεων, σίγουρα, υπάρχουν περιθώρια περικοπών, ωστόσο ΚΑΙ αυτή η κυβέρνηση, ακολουθεί την τακτική των προηγούμενων και θίγει περισσότερο μάλλον, τους ασθενέστερους, πράγμα εξίσου απαράδεκτο !
   Κάτι ποσά, που ακούγονται, για ...σύνταξη 195 ευρώ, οδηγούν προφανώς τους "δικαιούχους" στο θάνατο, δε νομίζω ότι μπορεί να ζήσει κανείς, με σύνταξη κάτω από 500 ευρώ (λέω ενδεικτικά ένα ποσόν, με την έννοια, ότι θα έπρεπε να μπει, εκτός από ανώτατο και ένα κατώτατο πλαφόν ...επιβίωσης).
    Σε κάθε περίπτωση, δεν ταιριάζουν θριαμβολογίες, για το γεγονός, ότι "πείσαμε" τους δανειστές, τα νέα μέτρα, να εφαρμοστούν, μετά από 2 ή 3 χρόνια, διότι απλά έτσι διαιωνίζεται η κατάσταση (στην οποία μας έφεραν οι εγκληματίες και ανεπάγγελτοι πολιτικοί της μεταπολίτευσης), όπου η χώρα μας έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο γηροκομείο και ...μεγαλώνει το τούνελ, από το οποίο παλεύουμε να βγούμε, για να δούμε φως.