μια μέρα στο Δ' μονομελές Πλημμελειοδικείο

    Αυτές οι αναρτήσεις έχουν χαρακτήρα χρονογραφήματος (...πόσο ταλέντο έχω, μένει να αποδειχθεί), αλλά και ψυχοθεραπευτικό, μετά από δυσάρεστες εμπειρίες, στα Δικαστήρια.
  Έχουν περάσει βέβαια δύο βδομάδες περίπου, από τότε και οι εντυπώσεις και οι μνήμες (αλλά και τα νεύρα !), έχουν αμβλυνθεί αρκετά, αλλά θα προσπαθήσω να θυμηθώ.
  Είχα πάει να ζητήσω αναβολή, σε πρωτοείσακτη ποινική υπόθεση και χωρίς κίνδυνο παραγραφής, με "τρελόχαρτο", ιατρική βεβαίωση για ψυχική ασθένεια της κατηγορούμενης, που δεν επέτρεπε την παρουσία της, στη Δίκη.
  Περιμένοντας να έρθει η σειρά μας, παρακολούθησα, από το ακροατήριο, όλες τις προηγούμενες Δίκες, με ντύσιμο δικηγορικό, δηλαδή και με γραβάτα.
  Στην έδρα, ένα γνώριμο πλέον "σχήμα" : τρεις γυναίκες (και στα τριμελή, πέντε !), πρόεδρος, εισαγγελέας και γραμματέας (οι δικαστικοί γραμματείς, άντρες και γυναίκες, είναι καλά και συμπαθή άτομα, δεν έχω τίποτα μαζί τους).
  Μου έκανε εντύπωση, γιατί πολλοί κατηγορούμενοι είχαν πάει χωρίς συνήγορο και μάλιστα οι περισσότεροι αθωώνονταν (λόγω αμφιβολιών) !
  Κάποια στιγμή, έκατσε μπροστά μου, μια μεσόκοπη κυρία και η Εισαγγελέας της έκανε παρατήρηση, επειδή έκανε (;) θόρυβο, με μία σακούλα, που κρατούσε και είχε μέσα κάτι κουλούρια...
 Αργότερα, ωστόσο, ήρθαν δύο άλλες γυναίκες (μάνα και κόρη) με κάτι παλιοφόρμες, τα γυαλιά ηλίου στο κεφάλι και τα φρέντος στο χέρι και έτρωγαν και κάτι, με λίγα λόγια, ήταν για σύλληψη όχι απλά για παρατήρηση (...που δεν έγινε ποτέ).
  Η κόρη μάλιστα, κατηγορούμενη για σωματική βλάβη οδηγού (δεν εμφανίστηκε) μηχανής, σε τροχαίο, κάθισε, στο εδώλιο και σταυροπόδι (ούτε τότε της έγινε παρατήρηση !) και τελικά αθωώθηκε, επειδή η μηχανή ...έπεσε πάνω της και από πίσω (χαχα το γεγονός να βγήκε μπροστά της, χωρίς να ελέγξει καν, δεν εξετάστηκε, αφού και ο μηνυτής έλειπε)...
  Για να μην πολυλογώ, όταν ήρθε η σειρά μας και ενώ είχαν δοθεί, με σχετική ευκολία, δύο άλλες αναβολές, με γενικότητες του τύπου "ο δικηγόρος είχε πάει στην Καρδίτσα και αρρώστησε ο πατέρας του και δεν μπόρεσε να έρθει", συνάντησα άρνηση !
   Στην παρατήρηση της προέδρου, ότι η βεβαίωση "είναι από ιδιώτη γιατρό", ξέχασα να την ρωτήσω "εσείς, αν αρρωστήσετε, που θα πάτε ; σε ιδιώτη ή σε δημόσιο ;", γιατί προσωπικά, θα πάω σε ιδιώτη, δεν έχω ακούσει ότι στα Δημόσια Νοσοκομεία, είναι καλύτεροι ή έχουν διαφορετικές σπουδές (χαχα), ενώ πλέον και νομοθετικά οι ιατρικές βεβαιώσεις, έχουν την ίδια νομική ισχύ, από όπου και αν προέρχονται (και πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς ;).
   Η αναβολή δεν δόθηκε, αν και πρωτοείσακτη η υπόθεση, όπως είπα, αλλά κρατήθηκε γιατί η δικηγόρος των (4) μηνυτών απουσίαζε προσωρινά.
   Μόλις εμφανίστηκε, έξω από την αίθουσα, της είπα ότι ζητώ αναβολή, προκειμένου η εντολέας μου, να αποζημιώσει τα θύματα-πελάτες της (από απάτη, όχι ιδιαίτερα μεγάλου ποσού), αμφιταλαντεύτηκε, αφού και οι πελάτες της, ήταν αρνητικοί, ωστόσο μετά τους πήρε παράμερα και σε 5', μου είπε ότι συμφωνούν, αλλά μόνον αν η αναβολή είναι σύντομη.
   Έτσι, ξανά παρουσιαστήκαμε μπροστά στο Δικαστήριο (φυσικά, δεν μπορούσα να ακουστώ ο ίδιος, αφού δεν είχα εξουσιοδότηση), ωστόσο και ενώ είχε δοθεί σύντομη αναβολή προηγουμένως, σε άλλη υπόθεση, για Σεπτέμβριο, η Εισαγγελέας είπε ότι η πιο σύντομη δικάσιμος, είναι στις αρχές του 2018, με συνέπεια να μην δεχτεί τελικά η άλλη πλευρά ! 
   Αυτό με έκανε να αναρωτηθώ, τι συνέπειες θα είχε η εισαγγελέας, αν έβαζε την υπόθεση το Σεπτέμβρη, τι και ποιον φοβήθηκε δηλαδή, αν ελέγχει δηλαδή κάποιος προϊστάμενός της, τις αναβολές, που δίνονται και αν υπάρχουν προκαθορισμένα κριτήρια, για το πότε και το γιατί (υποθέτω πως όχι).
   Τελοσπάντων, αφού απορρίφθηκε το αίτημα αναβολής και ενώ είχαμε (ξανά) φτάσει πολύ κοντά, μοιραία πήρα το δρόμο, για την έξοδο : την στιγμή εκείνη, κάτι μου φάνηκε ότι είπε ή προσπάθησε να πει, προς εμένα η πρόεδρος, αλλά δεν γύρισα καν το κεφάλι (χαχα) !
    Εκείνη την ημέρα, είχε ένα λαμπρό ήλιο έξω και μετά από έναν βαρύ και δύσκολο χειμώνα, το μόνο που με απασχολούσε πλέον, ήταν να κατέβω, το συντομότερο, στο Κολωνάκι και να απολαύσω έξω τον καφέ μου...
    Βέβαια, την επόμενη μέρα, οι συνέπειες της ερημοδικίας, αλλά και της περιφρόνησής μου, προς την πρόεδρο (δηλαδή ...τι έπρεπε να κάνω, όταν μου είχαν φερθεί έτσι ;) ήταν αρκετά βαριές, όπως είδα στο σχετικό βιβλίο : μια σχετικά μεγάλη ποινή, η οποία μάλιστα -παρανόμως- δεν είχε ανασταλεί, όπως έπρεπε, αλλά είχε μετατραπεί !
    Ωστόσο, αυτό φυσικά, είχε ως τελική συνέπεια, εκτός από το μεροκάματο, για την αναβολή, να βγάλω ακόμα ένα έξτρα, που δεν το υπολόγιζα ως τότε, για να ασκήσω έφεση, κατά της απόφασης, με απλά λόγια, το Δικαστήριο ...με ευεργέτησε, άθελα του και αυτό είναι και το κορυφαίο, θεωρώ, συμπέρασμα.
   Πάντως και για να γελάσουμε, προσπαθώντας να δικαιολογήσω την συμπεριφορά του Δικαστηρίου, έναντί μου, σκέφτηκα μήπως οι δικαστίνες (άβυσσος γαρ, η γυναικεία ψυχή) το αίτημα αναβολής, το εξέλαβαν ως ...απόρριψη (σου λέει, γιατί δεν θέλεις να δικάσεις, μαζί μας ;) και ότι τελικά, η ομορφιά (όχι να το παινευτώ, αλλά είμαστε εμφανίσιμοι) είναι μάλλον κατάρα, παρά ευλογία (χαχα), δημιουργεί περισσότερα προβλήματα, από όσα λύνει.