σκέψη, το πιο δύσκολο να ελεγχθεί

    Η συγχωρεμένη, η γιαγιά Ασήμω, μερικές φορές, όταν, παιδιά, πλακωνόμασταν για πλάκα, στο ξύλο, επίτηδες μπροστά της, με τον μεγαλύτερο αδερφό μου, για να την πειράξουμε, έλεγε μια αλησμόνητη ατάκα : "είστε καλά και δεν το ξέρετε" !
  Φαντάζομαι πως εννοούσε, ότι δεν εκτιμάτε, ότι είστε υγιείς και αρτιμελείς κλπ και με αυτά που κάνετε, μπορεί να τραυματιστείτε, συνεπώς η ατάκα, έχει εφαρμογή σε κάθε επικίνδυνη ανθρώπινη δραστηριότητα (που γίνεται οικειοθελώς), που θέτει σε κίνδυνο την ζωή ή την σωματική ακεραιότητα των συμμετεχόντων (π.χ extreme sports).
  Αν το πάμε όμως, ένα βήμα παραπέρα, σε ένα πιο διανοητικό επίπεδο, θα δούμε ότι συμβαίνει συχνά, να ανησυχούμε ή να στενοχωριόμαστε, για πράγματα που δεν θα συμβούν ποτέ ή να μεμψιμοιρούμε για την ζωή μας, ενώ είναι σε πολύ καλό επίπεδο.
  Γενικά μιλώντας, ο νους και οι σκέψεις, όταν αρχίσουν να "καλπάζουν", είναι δύσκολο να ελεγχθούν, όπως το ατίθασο άλογο και όταν είναι και "μαύρες", μπορεί να οδηγήσουν στην απελπισία και σε άλλες τραγικές καταστάσεις, χωρίς ουσιαστικό λόγο, πολλές φορές, απλά επειδή "μας μπήκε μια ιδέα" !
   Πρόσφατα, σε ένα γεγονός, που βαφτίστηκε από τους δημοσιογράφους "οικογενειακή τραγωδία", μία μητέρα έσφαξε την πανέμορφη κόρη της (που λεγόταν Μαρίνα, όπως μάθαμε και κατά σύμπτωση "μαρτύρησε" από την ίδια της, τη μάνα, σε ηλικία αντίστοιχη, με την Αγία Μαρίνα), επειδή ...νόμιζε ότι έχει καρκίνο, ότι θα πεθάνει και η κόρη θα μείνει "απροστάτευτη".
   Αν διαβάσει κανείς, πίσω από τις γραμμές, κάθε φορά, που γίνεται λόγος, για "τραγωδία", μετά από εγκλήματα ή αυτοκτονίες, θα δει ότι όλα αυτά, έχουν πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές προεκτάσεις, "οι τραγωδίες" δηλαδή εκφεύγουν πολύ, του στενού οικογενειακού κύκλου και αγγίζουν σχεδόν όλη την κοινωνία.
    Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η δράστης και αυτόχειρας, ήταν συνταξιούχος της Ολυμπιακής, λίγο πάνω από τα 50, οπότε φαντάζομαι ότι θα βγήκε σε σύνταξη, περί τα 35, στην πιο γόνιμη και παραγωγική ηλικία μιας γυναίκας !
   Δεν θέλω να φτάσω στο σημείο, να πω ότι ...ηθικός αυτουργός των γεγονότων, είναι ο Κωστής Χατζηδάκης, με τον τρόπο, που "ιδιωτικοποίησε" την Ολυμπιακή, δίνοντας συντάξεις και παχυλά εφάπαξ σε 30ρηδες (κάποιοι άνοιξαν σουβλατζίδικα μετά και γενικά προσπάθησαν να επενδύσουν τα χρήματα), αλλά δε γίνεται να μην δεχθούμε την ισχύ του ρητού : Αργία Μήτηρ Πάσης Κακίας...
   Αν το μυαλό και η σκέψη, είναι δύσκολο να ελεγχθούν σε έναν εργαζόμενο, πόσο μάλλον, σε κάποιον, που δεν έχει κάτι να απασχολεί το νου του και βυθίζεται ολοένα και περισσότερο σε αρνητικές σκέψεις, για τον ίδιο ή τους άλλους !
   Εξάλλου μήπως και η νοοτροπία, ότι αν πεθάνω και δεν συντηρώ το παιδί μου, αυτό ...θα πάει χαμένο, δεν έχει εμπεδωθεί στον κόσμο, από τους ...κρατικοδίαιτους πολιτικούς μας ;
   Δυστυχώς, αποδεικνύεται συνέχεια, μέσα από "τραγωδίες", που συγκλονίζουν την κοινή γνώμη, ότι η γενικότερη διάβρωση, η ηθική και πνευματική κατάπτωση, συλλογικά, της κοινωνίας (ως αποτέλεσμα ανήθικων πολιτικών και πολιτικών), αντανακλάται και σε ατομικές συμπεριφορές.