η αντίδραση κάνει τη διαφορά

    Μία ληστεία μετά φόνου, στο Β' νεκροταφείο, εξελίχθηκε σε ένα απίστευτο, τηλεοπτικό και όχι μόνον, σίριαλ και πλέον, ως απάντηση, στο μεγάλο "γιατί", μπαίνει δυνατά στο κάδρο και ως εξήγηση "το να φανεί ευρύτερα το επίπεδο του μέσου νεοέλληνα".
  Όταν μας βρίσκουν "συμφορές", πάντα συμβαίνει να αναρωτιόμαστε και να προσπαθούμε να βρούμε το "γιατί", γιατί σε εμένα ή σε εμάς ή στον άνθρωπο μας, ενώ ορισμένοι φτάνουν στο σημείο, ακόμα και να κατηγορούν Τον (μόνο Δίκαιο, Φιλάνθρωπο και Άμεμπτο) Θεό, που επέτρεψε να συμβεί...
  Αυτά τα πράγματα εκφεύγουν, προφανώς, της νομικής επιστήμης, δεν είμαι ο πλέον κατάλληλος, να τα εξηγήσω, αυτό είναι αρμοδιότητα, φωτισμένων, από το Άγιο Πνεύμα, Πατέρων και Ασκητών, ωστόσο, θα προσπαθήσω, με κίνδυνο να κάνω κάπου λάθος.
   Ως αφετηρία, θα πρέπει όλοι, να συμφωνήσουμε και νομίζω ότι συμφωνούμε, ακόμα και οι άθεοι, ότι : "τίποτα δεν γίνεται τυχαία", ότι πάντα υπάρχει μια εξήγηση, ακόμα και αν δεν είναι τόσο κατανοητή, από όλους (είπαμε, ότι για να καταλάβεις τις "Άγνωστες Βουλές του Κυρίου", θα πρέπει ο νους σου, να είναι ΚΑΘΑΡΌΣ, επομένως τα χάπατα των αντισόσιαλ π.χ και όσοι είναι προσκολλημένοι στις βιοτικές μέριμνες, απέχουν πολύ, από το να έχουν καθαρό μυαλό και καρδιά) !
   Εδώ λοιπόν, βλέπω, μια νέα, όμορφη και με "καλή" δουλειά κοπέλα, να ζει σωματικά εδώ, αλλά ο νους, οι σκέψεις και η καρδιά της, να είναι προσκολλημένα, σε έναν νεκρό φίλο της, προσκολλημένα όμως, με έναν υπερβολικό και εντεύθεν "άρρωστο" τρόπο.
   Ερχόμαστε έτσι, στο ρητό "πρόσεχε τι εύχεσαι, γιατί μπορεί να συμβεί", όταν ο θάνατος προσφιλούς προσώπου, σε έχει αρρωστήσει και δεν μπορείς να συνεχίσεις τη δική σου ζωή, παίρνεις φάρμακα και πηγαίνεις σε ψυχιάτρους, τότε, πολύ συχνά, ο Θεός, ακούει τις προσευχές σου και φροντίζει, ώστε να ενωθείς μαζί του !
    Εδώ μάλιστα, είναι τόσες "οι συμπτώσεις", που πλέον, μετά από ένα σημείο, παύουν να είναι συμπτώσεις : η κοπέλα, αγνόησε μηνύματα, που έλεγαν "μην ξαναπάς εκεί" (ακόμα και από ανατριχιαστικά άγνωστους έως σήμερα Αποστολείς), αγνόησε τις συμβουλές, αν σου επιτεθούν, δώσε τα πράγματα σου και έδωσε σκληρή μάχη, για μία τσάντα, άγνωστης αξίας, για 5 ευρώ και ένα κάποτε πανάκριβο κινητό, που πωλήθηκε για μόλις 20 ευρώ και αντίστοιχα, ο δράστης, πήγε, για πρώτη φορά, στο συγκεκριμένο νεκροταφείο και ίσως για πρώτη φορά, είχε μαζί του και μαχαίρι...
    Η κοπέλα και αυτό είναι το αισιόδοξο μήνυμα, προς πάσα κατεύθυνση, είναι τώρα καλά, αναπαυμένη και κοντά στον αγαπημένο της φίλο, πέτυχε, δηλαδή ο Θεός της χάρισε, αυτό που ενδόμυχα ευχόταν, με τόση θέρμη !
    Εδώ έχει σημασία και κάτι άλλο, πολύ σοβαρό : το timing, που διαλέγει ο Θεός να σε πάρει, κοντά Του.
     Είναι γνωστό, ότι, όταν κάποιος έχει μεγάλη στενοχώρια, είναι ευάλωτος και είναι πολύ πιθανόν να παρασυρθεί, από λύκους, που φοράνε προβιές και σύμφωνα με μαρτυρίες, η κοπέλα, είχε αρχίσει να αναζητά παρηγοριά σε ...υπνωτισμούς, μέντιουμ και άλλες τέτοιες "πίπες", οπότε ο καλός Θεός, την πήρε κοντά Του, πριν απωλέσει το πιο σημαντικό, δηλαδή την Ψυχή της !
    Αφήνουμε τώρα τα μεταφυσικά και ερχόμαστε στα πιο γήινα και πεζά, στα "ανθρώπινα", που ακολούθησαν το έγκλημα...
     Το τι καφριλίκια έχουμε δει και ακούσει, μέχρι σήμερα, δεν περιγράφεται : πριν παγώσει καν το σώμα της κοπέλας, τους συγγενείς της, να ξεκατινιάζονται δημόσια, μεταξύ τους, να αλληλοκατηγορούνται και να αλληλοϋβρίζονται (!), να τσακώνονται, για το "ποιος πήρε τα σπίτια" και ποιος σπούδασε τα παιδιά, το αν καλώς ή κακώς πάρθηκε διαζύγιο και αν αυτό έπαιξε ρόλο, έναν νταή (;) πατέρα, να τα βάζει με όλους, ενώ είχε ένα χρόνο να μιλήσει στην κόρη του και μια μάνα, να κρατάει με το αριστερό το τσιγάρο και με το δεξί, να προσπαθεί να καρφώσει με στυλό (!) το δράστη...
     Από την αρχή, οι συγγενείς ορκίστηκαν ότι θα σκοτώσουν το δράστη, ότι δηλαδή, θα κάνουν ...το ίδιο, για το οποίο τον κατηγορούν και χθες επιτέθηκαν όχι μόνον στον ίδιο, αλλά και στο δύσμοιρο το δικηγόρο του (ευθύνες εδώ της Αστυνομίας, που δεν είχε λάβει εξαρχής τα αναγκαία μέτρα ασφάλειας, γνωρίζοντας τις προθέσεις τους), έσπαγαν δημόσια περιουσία και σε σχετική παρατήρηση απάντησαν : "θα τα πληρώσουμε" (γι' αυτό μίλησα εξαρχής, μήπως τελικά όλα γίνονται, για να δούμε το επίπεδο του μέσου νεοέλληνα).
    Οι συγγενείς της νεκρής, ούτε λίγο, ούτε πολύ, θεώρησαν αυτονόητο (!), να τους δοθεί ο τοξικομανής δράστης, για να τον λιντσάρουν ή να του επιβληθεί θανατική ποινή (που ακόμα και αν επανέλθει, δεν μπορεί να έχει ...αναδρομική ισχύ), ήτοι ότι η Πολιτεία, θα πρέπει να κάτσει σούζα, στις προσταγές τους και να μην εφαρμοστούν, για αυτούς, οι Νόμοι, που ισχύουν για όλους εμάς τους υπόλοιπους !
    Εδώ λοιπόν, για να φτάσουμε και στο τίτλο της ανάρτησης, πρέπει να αναλογιστούμε το εξής : πόσοι φόνοι, γίνονται, κάθε χρόνο και αντίστοιχα, πως αντιδρούν, κάθε φορά, οι συγγενείς των θυμάτων ; Απέναντι στο ίδιο γεγονός, οι περισσότεροι, υποφέρουν σιωπηλά, δεν ακούς, όχι μόνον απειλές ή κατάρες, από το στόμα τους, αλλά ούτε καν την φωνή τους...
    Θυμίζω απλά, το πρόσφατο συμβάν, το καλοκαίρι, στην Ζάκυνθο, όπου μια αγέλη οργισμένων ...ανθρώπων, ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου, έναν νεαρό Αφροαμερικανό : οι γονείς του, που είχαν χάσει με πανομοιότυπο τρόπο και το άλλο τους παιδί (!), δεν ακούστηκε να υβρίζουν, να απειλούν κλπ τους δράστες, το αντιμετώπισαν με απίστευτη αξιοπρέπεια και ωριμότητα, σκέφτονται μάλιστα, στη μνήμη των παιδιών τους, να φτιάξουν ένα Ίδρυμα.
     Κάποτε μάλιστα, είχα διαβάσει για την περίπτωση μιας (ελληνίδας, νομίζω) μάνας, που κάνοντας πράξη την πιο δύσκολη από τις Εντολές του Χριστού : "να αγαπάτε τους εχθρούς σας" (ή όσους νομίζετε ότι είναι εχθροί σας, θα προσέθετα, χωρίς ίχνος έπαρσης ή προσπάθειας αυθεντικής ερμηνείας, διότι ενίοτε, όσοι νομίζουμε ότι είναι εχθροί μας, αποδεικνύεται στην πορεία, ότι μας έκαναν το μεγαλύτερο Καλό), πήγαινε ρούχα και φαγητό, στον φονιά του παιδιού της, στην φυλακή...