πως γλίτωσα (προσωρινά) την Κόλαση

    Μπορεί να μην φαίνεται εξαρχής, αλλά και αυτή η ανάρτηση είναι νομικής φύσεως, αν και με εμφανώς χιουμοριστική προσέγγιση-διάθεση.

 Να ανοίξω όμως παρένθεση, για να πω, ότι όντως στις 15/7, παραλίγο να σκοτωθώ, σε μια παραλία, όταν έπεσα από ύψος σχεδόν 3 μέτρων...

 Είναι οι περιπτώσεις, όπου συνειδητοποιείς ότι "όσα δεν φέρνει ο χρόνος όλος, τα φέρνει μια στιγμή" και πως η απόσταση ζωής και θανάτου, ενίοτε, είναι ελάχιστα δευτερόλεπτα !

 Για καλή μου τύχη (ή από Θαύμα, ανάλογα αν Πιστεύει κάποιος ή όχι), έπεσα σε άμμο και όχι σε πέτρες και γλίτωσα με εκδορές και θλαστικά τραύματα, δεν έσπασα ούτε κόκκαλο.

  Στο νομικό ζήτημα, τώρα : είχα κάνει, για λογαριασμό πελατών μου, αγωγή χρησικτησίας, για ακίνητο, σε περιοχή-φιλέτο της Αττικής, που φέρεται να ανήκει στην Εκκλησία.

  Επειδή θεωρώ τον εαυτό μου, ως "άνθρωπο της Εκκλησίας", όχι επειδή εκκλησιάζομαι κάθε Κυριακή κλπ, αλλά επειδή ΘΈΛΩ να είμαι μέλος της Εκκλησίας (του Χριστού, για να μην ξεχνιόμαστε), ομολογώ πως είχα κάποιους ενδοιασμούς και τύψεις.

  Είναι από τις περιπτώσεις, όπου εύχεσαι να μην κερδίσεις, χαχα, αστειεύομαι ασφαλώς, αν δεν ήθελα να κερδίσω, δεν θα έκανα καν την αγωγή : ο λόγος είναι αφενός, ότι το εν λόγω οικόπεδο δεν είναι άρτιο και οικοδομήσιμο, οπότε και η Εκκλησία δεν μπορεί να το εκμεταλλευτεί και αφετέρου, ότι και η ίδια η Εκκλησία, δεν είναι τόσο αθώα, συμμετέχει κανονικά στο ...real estate (δεν αναφέρω καν το επιχείρημα του Πνευματικού μου, ότι ο Θεός θα δείξει κατανόηση, επειδή είναι η δουλειά μου αυτή).

 Ο "καλός" δικαστής, πάντως, που εξέδωσε την απόφαση, λέγοντας "καλός", εννοώ, καλός και άξιος ...υπάλληλος των δανειστών, μάλλον σκέφθηκε την ψυχούλα μου και αποφάνθηκε ότι ...δεν θα βγάλει απόφαση !

  Ο λόγος : διάβασε (ή του σφύριξαν) τον ιδρυτικό Νόμο του ενφια (2013) και αποφάσισε ότι δεν μπορεί να συζητηθεί η αγωγή, επειδή οι ενάγοντες, δεν έχουν πληρώσει ενφια, για το οικόπεδο ...που διεκδικούν.

   Στην Βενεζουέλα των Βαλκανίων, αν δεν μπορείς να πληρώσεις ενφια, για κάποιο ακίνητο (που έχεις, όχι που ...διεκδικείς, όπως εδώ), επομένως, δεν μπορείς να τύχεις και δικαστικής προστασίας, θα μπορεί να στο καταπατήσει ο καθένας, χωρίς να μπορείς να αμυνθείς, επειδή δεν πλήρωσες τον ενφια !

   Ακόμα και ένας πρωτοετής φοιτητής νομικής, κατανοεί ΠΌΣΟ αντισυνταγματικό είναι αυτό και έχω την εντύπωση, πως υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις, που το επιβεβαιώνουν, αποφάσεις από δικαστές και όχι ...γατάκια, όπως εδώ.

   Βέβαια, ο συγκεκριμένος δεν είναι και τόσο αθώο γατάκι, απλά θεωρώ πως βρήκε αυτό το (έστω και αντισυνταγματικό) "πάτημα", για να μην μπει στην ουσία της υπόθεσης και ...στενοχωρήσει την Εκκλησία (ίσως είναι και αυτός άνθρωπος της, σαν εμένα, χαχα) !

   Είναι μάλιστα τόσο γατάκι, που μάλλον επίτηδες, τονίζει στην απόφαση μια άλλη ανεκδιήγητη διάταξη του εν λόγω Νόμου, σύμφωνα με την οποία, αν οι πελάτες μου, πληρώσουν τελικά τον ενφια, αλλά χάσουμε την υπόθεση, ο ενφια ...δεν επιστρέφεται.

   Η απόφαση επομένως, είναι μη οριστική, απλά αποφαίνεται πως η συζήτηση της αγωγής είναι απαράδεκτη και γι' αυτό είπα ότι γλίτωσα προσωρινά την κόλαση, εφόσον μπορεί να υπάρξει συνέχεια...

   

 

ΑΥΤΉ είναι η δημοκρατία τους...

     Για την πολύνεκρη πυρκαγιά στην Β.Α Αττική, ισχύει ασφαλώς το "έγκλημα και τιμωρία", όπως και στις πλημμύρες της Μάνδρας, τα διαχρονικά "εγκλήματα", που "τιμώρησε" η Φύση και η ανυπαρξία του Κράτους, τα έχουν ήδη επισημάνει και θα το κάνουν και στο εγγύς μέλλον, τόσο "απλοί" συμπολίτες μας, όσο και πιο ειδικοί, σε αυτά, άλλωστε είναι σχεδόν προφανή.

  Βέβαια, τόσο στη Μάνδρα, όσο και στο Μάτι, μαζί με τυχόν "ενόχους" (όσους έχτισαν σε ρέματα ή στο δάσος), σκοτώθηκαν ίσως και πολλοί αθώοι (περαστικοί, επισκέπτες, εργαζόμενοι κλπ).

  Για μένα, πιο σημαντική είναι η διάσταση, η γενικότερη, που έχει να κάνει με το timing της "τραγωδίας" : συνέβη, ενώ οι πολιτικοί μας, ετοιμάζονταν να βάλουν τα καλά τους, να πάρουν τις γυναίκες τους και να πάνε, για απεριτίφ, στο Προεδρικό Μέγαρο...
  Σε αυτό το άθλιο, ετήσιο, πανηγυράκι, λοιπόν, τα άτομα αυτά, πηγαίνουν εκεί, για να γιορτάσουν, λέει, την "αποκατάσταση της Δημοκρατίας", στην χώρα μας, το 1974 και βλέπεις χαμόγελα, αγκαλιές και φιλιά, ακόμα και ανάμεσα, σε πρόσωπα, που "σκοτώνονται" στη Βουλή, σε τηλεοπτικά "παράθυρα" και γενικά, όπου ...έχει κάμερες (για να δείξουν πως είναι αντίπαλοι, ενώ ουσιαστικά τους ενώνει όλους η κρατικοδίαιτη κονόμα).
  Εδώ οφείλω να ξεκαθαρίσω εξαρχής, ότι δεν είμαι χουντικός, ούτε επιθυμώ να υπάρξει κάτι αντίστοιχο, με το καθεστώς του 1967, είμαι υπέρ των ατομικών ελευθεριών, όσο και αν είναι αλήθεια, ότι επί Χούντας, έγιναν πραγματικά και χρήσιμα έργα, αυξήθηκε το ΑΕΠ κλπ.
  Ας δούμε λοιπόν, ...ποια Δημοκρατία, θα γιόρταζαν, αλλά δεν πρόλαβαν οι σημερινοί εκπρόσωποι της ιδιότυπης Χούντας της Αριστεράς, που εγκαθιδρύθηκε το 1974 (κυρίως μετά το 1981 βέβαια), σε σχέση πάντα, με την πολύνεκρη πυρκαγιά :
-Μιλάμε για μια "δημοκρατία" που επιτρέπει στον κάθε τυχάρπαστο, να χτίζει αυθαίρετα, σπίτι μέσα σε δάσος και εν συνεχεία, του δίνει τη δυνατότητα, αντί πινακίου φακής, να το "νομιμοποιήσει"(δίνοντας έτσι και σε άλλους την σκέψη να κάνουν το ίδιο, γνωρίζοντας ότι στο μέλλον, θα πάρουν φως, νερό, τηλέφωνο και με ένα μικρό πρόστιμο, όλα καλά).
-Η ίδια "δημοκρατία", όπου υπάρχουν ολόκληροι οικισμοί, εκτός σχεδίου πόλης και μέσα σε δασική έκταση, όπως το Μάτι, με ανύπαρκτη ρυμοτομία και με κατσικόδρομους, όπου μετά βίας χωράνε δύο αυτοκίνητα.
-Σε αυτή τη "δημοκρατία", αυτός που έχτισε αυθαίρετα, περιφράζει την (δημόσια) καταπατημένη "ιδιοκτησία" του, με συρματοπλέγματα ή ψηλές μάντρες, με συνέπεια να μην μπορεί ο καθένας να έχει πρόσβαση στον αιγιαλό και την παραλία (όπως προβλέπει το Σύνταγμα και ...η λογική) και 25 άτομα να καούν, επειδή δεν βρήκαν την ...μικρή πόρτα, που οδηγούσε σε αυτήν (δηλαδή την παραλία), εν μέσω πυκνών καπνών και ανύπαρκτης ορατότητας.
-Είναι η "δημοκρατία" που δεν πρόλαβε να γιορτάσει προχθές την "αποκατάσταση" της (την πρόλαβε το ...3ήμερο πένθος), όπου η εισαγγελέας του Α.Π, με σχεδόν 100 νεκρούς, διεξάγει έρευνα για ...τα αίτια (λολ, στην αρχή νόμιζα ότι είναι τυπογραφικό λάθος) έναρξης της πυρκαγιάς και όχι για τις ευθύνες, αυτών που δεν την έσβησαν έγκαιρα και άφησαν τους ανθρώπους αβοήθητους να καούν ! Πραγματικά, σε αυτή την υπόθεση, αυτοί, που θα έπρεπε να πάνε κατηγορούμενοι και στην φυλακή, είναι δεκάδες (και δεν μιλάω φυσικά για όσους εκτελούσαν διαταγές, αλλά για αυτούς που έδιναν ή θα έπρεπε να δίνουν), όμως στην "δημοκρατία" της Βενεζουέλας των Βαλκανίων, όπως έγινε το 2007, θα βρεθεί ένα ή μερικά ακόμα "τραγιά", για να τους τα φορτώσουν ΌΛΑ...Ναι, φύσαγε πολύ τη Δευτέρα, όμως η φωτιά ξεκίνησε από το Νταού και την Καλλιτεχνούπολη, όπου δεν υπάρχει ...πεύκο ζωγραφιστό, έκαιγε θάμνους και ξερόκλαδα, θα μπορούσε να είχε σβήσει από την αρχή, πολύ πριν πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
-Είναι αυτή η "δημοκρατία" της αριστεράς, όπου δεν υπάρχουν ή είναι απαρχαιωμένα τα εναέρια πυροσβεστικά μέσα, την ίδια στιγμή, που η Βουλή, ένα ...κτίριο στην πλατεία Συντάγματος, με 300 βολευτές, κοστίζει σε εμάς τους φορολογούμενους 135 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, ήτοι έχει ετήσιο προϋπολογισμό μεγαλύτερο, από 4 τουλάχιστον ...Υπουργεία !!!!
-Σε αυτή τη "δημοκρατία" που δεν πρόκαμε φέτος να γιορτάσει, σε θέσεις ευθύνης και θέσεις κλειδιά, μπαίνουν οι μέτριοι, οι κομματικοί φίλοι-"ημέτεροι" και οι άχρηστοι, ενώ οι πραγματικά άξιοι μένουν στο περιθώριο.
-Τέλος, μιλάμε για μια "δημοκρατία" με τόσο πωρωμένα ηθικά και αδίστακτα άτομα, που μετά από 100 νεκρούς και περισσότερους καψαλισμένους στα Νοσοκομεία, δεν βρέθηκε ούτε ένας Υπουργός, ούτε ένας κρατικός υπάλληλος, να αφήσει την καρέκλα, παραμένουν σε αυτήν, ενώ απέτυχαν οικτρά και ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΆ και τα βράδυα κοιμούνται (;) ήσυχοι, ενώ αλλού π.χ στην Ιαπωνία, ακόμα και με μερικούς τραυματίες, θα είχαμε χαρακίρια και αυτοκτονίες !
  Για να μην πολυλογούμε, ο Πάκης και οι άλλοι, απέτυχαν φέτος να γιορτάσουν τη "δημοκρατία" τους, επειδή ένα γεγονός, πρόλαβε και αποκάλυψε ΠΌΣΟ ΣΚΑΤΆ ήταν και παραμένει αυτή, πόσο χαμαιτυπείο είναι αυτό το Κράτος της δήθεν μεταπολίτευσης (μιλάμε πάντα για το 2018 και όχι για το 1974, όταν "αποκαταστάθηκε", υποτίθεται, για να μην ξεχνιόμαστε).
  Στην "δημοκρατία της βενεζουέλας των βαλκανίων", απλά αισθάνεσαι μλκς, αν ...υπακούς και εφαρμόζεις τους Νόμους (π.χ δεν παρκάρεις παράνομα, δεν πετάς σκουπίδια από το παράθυρο του αυτοκινήτου κ.ο.κ), επικρατεί ανομία, ασυδοσία (ο καθένας κάνει ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΆ ό, τι του καπνίσει) και αναξιοκρατία, πληρώνεις υπέρογκους φόρους, χωρίς καμία ανταπόδωση, κάνεις τον Σταυρό σου, να μην χρειαστείς κρατική βοήθεια, επειδή ξέρεις ότι δεν θα υπάρξει κλπ.
  Σε αυτή τη "δημοκρατία" λοιπόν, δεν αρμόζουν γιορτές και πανηγύρια, μόνον ΔΙΑΡΚΈΣ πένθος και μαύρες πλερέζες, μέχρι ...να αποκατασταθεί πραγματικά (το πως είναι άλλη συζήτηση).

απονομή χάριτος : ορισμοί και διαδικασία

   Η απονομή χάριτος, αποτελεί ίσως το τελευταίο "καταφύγιο" κάποιου, προκειμένου να άρει ή να μειώσει τις συνέπειες μιας ποινικής καταδίκης, που μπορεί να είναι και αποτέλεσμα δικαστικής πλάνης.

 Τελευταίο, επειδή προϋποθέτει αμετάκλητη καταδίκη, με την έννοια ότι δεν επιδέχεται προσβολή, με ένδικα μέσα...

  Πρόκειται ουσιαστικά για διοικητική διαδικασία, όχι δικαστική, που διεξάγεται, με την επιμέλεια του Υπουργείου Δικαιοσύνης.

 Η απονομή χάριτος, προβλέπεται απευθείας στο Σύνταγμα και δίνεται με Π.Δ, που υπογράφει ο ίδιος ο ΠτΔ, κατόπιν γνωμοδότησης του "Συμβουλίου Χαρίτων", που απαρτίζεται κυρίως από δικαστές και πρότασης του Υπουργού Δικαιοσύνης.

  Πρόκειται για μία από τις ελάχιστες (αν όχι μοναδική, δεν είμαι συνταγματολόγος) περιπτώσεις, όπου ο ΠτΔ, μπορεί να αποφασίζει ο ίδιος και όχι απλά να ...συνυπογράφει τις αποφάσεις των άλλων, με την έννοια ότι δεν δεσμεύεται από την πρόταση του Υπουργού (θεωρητικά τουλάχιστον, γιατί στην πράξη δεν έχουμε δει ποτέ ΠτΔ να διαφωνεί με κυβερνητικές πράξεις ή αποφάσεις...).

   Η χάρις διακρίνεται και διαφέρει από τον θεσμό της αμνηστίας : η τελευταία δίνεται μόνον με Νόμο (και με ευρεία πλειοψηφία 180 βουλευτών), αφορά μόνον πολιτικά εγκλήματα και έχει γενικότερο χαρακτήρα.

 Η αμνήστευση (δηλαδή ...λησμοσύνη) αφορά τετελεσμένες εγκληματικές πράξεις, με πιθανώς πολλούς συμμετέχοντες και εφόσον δοθεί, θεωρείται ότι δεν υφίσταται καν έγκλημα, αίρεται το αξιόποινο δηλαδή και καθιερώθηκε για πολιτικά εγκλήματα, προκειμένου ακριβώς να καταλαγιάζουν τα πολιτικά πάθη και οι αντιπαραθέσεις...

   Η χάρις έχει προσωπικό χαρακτήρα, δίνεται ατομικά δηλαδή και ενεργεί μόνον για το μέλλον, όχι αναδρομικά, το έγκλημα  και η καταδίκη εξακολουθούν να υφίστανται (έτσι π.χ δεν σβήνει από το ποινικό μητρώο η καταδίκη), απλά αίρονται ή μειώνονται οι συνέπειες των ποινών (κύριων ή παρεπόμενων π.χ στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων) και της καταδίκης (ανικανότητες και κωλύματα).

   Τόσο η χάρις, όσο και η αμνηστία, είναι θεσμοί πανάρχαιοι και συχνά η απονομή τους (αλλά και η μη απονομή, ενίοτε), προκαλεί το λεγόμενο "κοινό αίσθημα", τόσο εδώ, όσο και παγκοσμίως.

 Ο ενδιαφερόμενος, μπορεί λοιπόν, να αιτηθεί την απονομή χάριτος, από τον ΠτΔ, με αίτηση που απευθύνει προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης και μπορεί να ζητάει : είτε την ολική "χάρη"-άφεση της ποινής, είτε το μετριασμό της, είτε τη μετατροπή της (εφόσον εκτίει την ποινή ή ακόμα και αν παραμένει φυγόποινος).

  Πολύ σημαντικό, αλλά και πολύ πρακτικό, όμως, είναι ότι μπορεί να ζητήσει την άρση των νόμιμων συνεπειών της καταδίκης, επειδή σε άλλες διατάξεις Νόμων προβλέπονται κωλύματα διορισμού, λόγω αυτής (δηλαδή της καταδίκης), στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα ή απαγορεύσεις στην άσκηση δραστηριότητας στον ιδιωτικό τομέα (π.χ απόκτηση άδειας ταξί ή ναυτικού φυλλαδίου).

   Σε αυτές τις περιπτώσεις, προϋποτίθεται βέβαια, η προηγούμενη έκτιση της ποινής και πρέπει ο αιτών να ζητάει συγκεκριμένα πράγματα, μέσω της άρσης των συνεπειών της καταδίκης του, δηλαδή είτε να μπορεί να διοριστεί, είτε να ασκήσει δραστηριότητα στον ιδιωτικό τομέα, είτε να μπορεί να ψηφίσει κ.ο.κ.

  Όπως είπαμε, ΔΕΝ μπορεί να ζητηθεί η διαγραφή της ποινής, από το σχετικό μητρώο, ούτε η άρση των ηθικών συνεπειών της καταδίκης (το λεγόμενο "στίγμα"), ούτε η άρση των μέτρων ασφαλείας (π.χ απαγόρευση διαμονής, απέλαση, παρακολούθηση προγράμματος απεξάρτησης), αφού αυτά δεν συνιστούν ποινές !

   Τέλος, επειδή όλα έχουν την σημασία τους, μαζί με την αίτηση, ο ενδιαφερόμενος, πρέπει να προσκομίσει και ...παράβολο του Δημοσίου, ύψους 120 ευρώ (αν δεν έχει αλλάξει) !

όψεις νομικής "κανονικότητας"

    Το πιο σύντομο ανέκδοτο των ημερών, είναι πως η χώρα μας, με την τυπική λήξη των Μνημονίων, "επιστρέφει στην κανονικότητα", ότι δηλαδή η Ελλάδα, ήταν, είναι ή ...θα γίνει ποτέ μια κανονική χώρα !

 Μόνον αν είσαι μέρος της "κανονικότητας" αυτής, δηλαδή του προβλήματος, ουσιαστικά δηλαδή κρατικοδίαιτος, με πρώτους και χειρότερους τους πολιτικούς μας, μπορεί να έχεις την ψευδαίσθηση ότι η χώρα μας, είναι μια "κανονική" (ήτοι, δίκαιη, πολιτισμένη και ευνομούμενη, κυρίως) χώρα...

  Πάντως, είναι βέβαιο, ότι ακόμα και αυτοί, ενίοτε, αμφιβάλλουν για αυτό, απλά για αυτούς είναι η εξαίρεση, ενώ για εμάς τους υπόλοιπους ο κανόνας και ο καθένας μας, έχει να διηγηθεί αμέτρητες ιστορίες "κανονικότητας", από την επαφή του, με αυτό που λέγεται "ελληνικό Δημόσιο" εν γένει.

 Λόγω ιδιότητας, θα περιοριστώ εδώ, στο να αναφέρω 2 περιπτώσεις νομικού ενδιαφέροντος.

  Η πρώτη συνέβη μόλις χθες, σε 5μελες Εφετείο Κακουργημάτων (όχι των Αθηνών) και έχει ως εξής : σε μια ποινική υπόθεση και μάλιστα κατόπιν υπόδειξης Εισαγγελέως, αποφάσισα να κάνω μια αίτηση, που είναι σχετικά σπάνια (ακόμα και οι δικαστές άνοιγαν τους Κώδικες, στο ακροατήριο, για να διαβάσουν τη διάταξη).

  Διαβάζοντας και ο ίδιος τι λέει ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας, αποφάσισα ότι αρμόδιο είναι το 3μελες Εφετείο Κακουργημάτων και όχι το 5μελες και την κατέθεσα, απευθύνοντας την, προς αυτό.

  Αφού παρέμεινε σε "εκκρεμότητα" για κάποιο διάστημα, στην Γραμματεία, μέχρι ο/η Εισαγγελέας να την "ζυγίσει" και να την εισάγει προς συζήτηση, έμαθα τηλεφωνικά ότι προσδιορίστηκε, για να δικαστεί εχθές, αλλά στο 5μελες και όχι στο 3μελες !

  Προφανώς, σκέφθηκα ότι αυτοί "ξέρουν καλύτερα", δεν ρώτησα καν, γιατί 5μελες και όχι 3μελες, οπότε πήγαμε εκεί, με το μάρτυρα, έγινε η Δίκη-συζήτηση σχετικά γρήγορα, τελειώσαμε κατά τις 10, οπότε ο Εισαγγελέας είπε ότι θα προτείνει μετά την σύσκεψη-διακοπή και σε ερώτηση μου πότε, η απάντηση της Προέδρου ήταν "ελάτε στις 11:30" αφήνοντας όμως να εννοηθεί ότι εκείνοι, θα έρχονταν αργότερα...

 Τελικά, έμαθα ότι διέκοψαν στις 11 παρά τέταρτο και επέστρεψαν ...στις 12:30, για να μας πουν, ΤΙ ; ότι η αίτηση είναι απαράδεκτη, διότι αρμόδιο είναι το 3μελες και όχι το 5μελες (λολ) !

  Με απλά λόγια, είχαν στα χέρια τους, ΕΞΑΡΧΉΣ, μια αίτηση μου, που έγραφε επάνω "προς το 3μελες Εφετείο", την προσδιόρισαν ...εκείνοι-οι ίδιοι, για το 5μελες, το οποίο δεν είπε προδικαστικά ότι είναι αναρμόδιο, αλλά αφού έγινε η Δίκη και το χειρότερο ίσως είναι ότι δεν παρέπεμψε καν (!) στο αρμόδιο, αλλά είπε εμμέσως πλην σαφώς "κάντε νέα αίτηση"...

   Και όλα αυτά, με μια ...μοναδική ευκολία, σαν να μην τρέχει τίποτα, κυριολεκτικά, χωρίς καν συγγνώμη, που ένας συνάδελφος τους Εισαγγελέας, πήρε μια νόμιμη αίτηση και την έκανε "απαράδεκτη", στέλνοντας την, να δικαστεί σε λάθος-αναρμόδιο Δικαστήριο.

   Δεν χαμπαριάζουν, ούτε από τον χρόνο και τον κόπο ημών των διαδίκων, ούτε τα έξοδα (260 ευρώ έκανε μόνον το γραμμάτιο του Δικηγορικού Συλλόγου), ούτε τίποτα !

    Όταν πήγα μετά στη Γραμματεία, να δω τι είχε γίνει, η πρώτη κυρία, προφανώς πανικοβλημένη, από τυχόν ευθύνες, έλεγε κάτι "κουλά", ότι κάποιος αόρατος "συνεργάτης" μου, ίσως κατέθεσε δεύτερη αίτηση, μετά την πρώτη (χαχα).

   Στο άλλο γραφείο, πιο ψύχραιμοι, είπαν το αυτονόητο, ότι η ευθύνη βαρύνει τον/την Εισαγγελέα, που την έστειλε κακώς στο 5μελες και γελούσαν με την ασχετοσύνη ορισμένων δικαστών, εννοώντας ότι την έχουν συνηθίσει...

    Και ο ίδιος, καλόπιστα, όπως πάντα, δεν θέλω και δεν μπορώ να πιστέψω ότι έγινε εσκεμμένα, με δόλο, έγινε από άγνοια και επαγγελματική ανεπάρκεια.

   Απλά το γεγονός, ότι δεν απορρίφθηκε εξαρχής, αλλά μετά από τόσες ώρες "σκέψης", έχει και μια άλλη, πάγια, ανάγνωση : όταν οι δικαστές φθάνουν στο σημείο, όπου πρέπει να πάρουν μια γενναία (πλην νόμιμη) απόφαση, πάντα κάνουν πίσω και βρίσκουν (ή και εφευρίσκουν) λόγους, για να μην μπουν στην ουσία, εφόσον δικαστές και γενναιότητα, είναι έννοιες που δεν θα συναντηθούν ποτέ, θα πορεύονται εσαεί, παράλληλα !

   Η δεύτερη περίπτωση, έχει να κάνει με την ...τάση των τραπεζών να ...υποκαθιστούν τα Δικαστήρια και να ταλαιπωρούν τους συναλλασσόμενους με αυτές, με γραφειοκρατία, χειρότερη από το Δημόσιο (δεν ξεχνάμε βέβαια, ότι μία τουλάχιστον είναι Δημόσιο).

  Αφού εκδόθηκε λοιπόν το κληρονομητήριο, μετά κόπων, βασάνων και εξόδων, εφόσον και ο μακαρίτης ήταν (Έλληνας) κάτοικος εξωτερικού, πήγε ένας εκ των κληρονόμων (86 ετών) στην τράπεζα, για να πάρει βεβαίωση με το υπόλοιπο του λογαριασμού, ώστε εν συνεχεία να πληρωθεί ο φόρος.

   Πήγε με το πρωτότυπο κληρονομητήριο στο χέρι, το έδειξε, η υπάλληλος το φωτοτύπησε και το έστειλε στη νομική υπηρεσία...

   Μετά από ...ημέρες, εκείνοι το επέστρεψαν και ζήτησαν να είναι επικυρωμένο, από δικηγόρο (ενώ αυτοί οι ίδιοι, το είχαν φωτοτυπήσει, εννοώ η τράπεζα, χαχα), επικυρώθηκε και όταν ο ηλικιωμένος κληρονόμος, που βαδίζει με δυσκολία, τους το πήγε, το τερμάτισαν, ζητώντας τότε, την διαθήκη μεταφρασμένη !

     Εκτός του ότι τα έλεγαν ένα-ένα, τι υποτίθεται πως θέλουν, οι ...απαιτήσεις τους, είναι παράλογες και παράνομες, ουσιαστικά ζητούν τι ; να ξανά ελέγξουν αυτοί, όσα έλεγξε ήδη ο Ειρηνοδίκης και εξέδωσε το κληρονομητήριο ; με ποια λογική και με ποια εξουσία ;

   Με αυτό το "χαρτί" και μόνον, με ένα δημόσιο έγγραφο-δικαστική απόφαση, η τράπεζα είναι υποχρεωμένη όχι μόνον να δώσει στοιχεία για τον λογαριασμό (έλασσον), αλλά να δώσει και τα λεφτά στον κατονομαζόμενο σε αυτό, κληρονόμο (μείζον) !

     Η άρνηση της τράπεζας να κάνει τα νόμιμα (έστω και υπό την πρόφαση ότι "αυτά μας λέει η νομική μας υπηρεσία"), συνιστά πολύ απλά το ποινικό αδίκημα της παράβασης καθήκοντος και έχω την αίσθηση, ότι μόνον αν γίνει μήνυση και μαζέψει το περιπολικό τον/την υπάλληλο της τράπεζας, θα καταλάβουν οι τελευταίες ότι οι νομικές τους υπηρεσίες θέλουν, πως να το πω, "φρεσκάρισμα" (;) και οι (δυσ)λειτουργίες τους αναθεώρηση, ως προς το πιο νόμιμο, λογικό και γρήγορο...

πορνογραφία ανηλίκων : ορισμοί και ποινές

    Καταρχήν, θα πρέπει να διευκρινίσουμε, ότι το αδίκημα είναι "πορνογραφία ανηλίκων" και όχι "παιδική πορνογραφία", όπως μας ενημερώνουν οι δημοσιογράφοι, όποτε υπάρχει σχετική σύλληψη (βέβαια, δεν φταίνε αυτοί, γιατί και ο ίδιος ο Νόμος χρησιμοποιεί τον όρο "παιδική πορνογραφία" και δημιουργεί σύγχυση).

  Εννοώ, ότι, νομικά, άλλο "ανήλικος" και άλλο "παιδί", με βάση το ελληνικό Δίκαιο, όπως ξέρουμε όλοι, ανήλικος είναι όποιος δεν έχει συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του ("παιδί" αντίστοιχα μπορεί να είναι ο ανήλικος, που δεν έχει συμπληρώσει κάποιο όριο ηλικίας, όπως τα 15 έτη, σε ορισμένα άλλα αδικήματα, όπως η αποπλάνηση) !

 Αυτό που μου κάνει εντύπωση, είναι πως το σχετικό-βασικό αδίκημα, πρωτοθεσπίστηκε το 2002, ήτοι πολύ πριν την ανάπτυξη του διαδικτύου και των αντισόσιαλ μίντια, βέβαια εν συνεχεία, υπήρξαν αλλαγές και προσθήκες, κατά τα έτη 2008, 2014 και 2016.

 Τον ορισμό για το τι συνιστά "υλικό πορνογραφίας ανηλίκων", τον δίνει ο ίδιος ο Νόμος και καλώς, διότι θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος π.χ ότι μια γυμνή φωτογραφία ανηλίκου, είναι "τέχνη" ή απλά "αισθησιακή" ή "ερωτική" (όπως λένε και οι γυναίκες-μοντέλα, που κάνουν γυμνές φωτογραφήσεις σε περιοδικά κλπ) και όχι "πορνογραφική".

 Έτσι λοιπόν, στην έννοια του Νόμου, εμπίπτουν οι αναπαραστάσεις ή οι πραγματικές ή εικονικές αποτυπώσεις, σε ηλεκτρονικό ή άλλο φορέα, των γεννητικών οργάνων ή του σώματος εν γένει του ανηλίκου, αλλά με τρόπο, που προδήλως (όχι εντελώς υποκειμενικά δηλαδή) προκαλεί γενετήσια διέγερση, καθώς και της πραγματικής ή εικονικής ασελγούς πράξης, που διενεργείται από ή με ανήλικο.

 Το αδίκημα, στην βασική του μορφή, δηλαδή η κατοχή, παραγωγή, εισαγωγή-εξαγωγή, προμήθεια, αγορά, διανομή, επίδειξη, δημοσίευση, μεταφορά και απόκτηση υλικού πορνογραφίας ανηλίκων, συνιστά πλημμέλημα, που τιμωρείται με φυλάκιση από 1 έως 5 χρόνια και χρηματική ποινή, από δέκα έως εκατό χιλιάδες ευρώ.

 Αν τώρα τα παραπάνω, τελούνται μέσω "πληροφοριακών συστημάτων", οι ποινές αυξάνονται σε φυλάκιση 2 έως 5 χρόνια και χρηματική ποινή, από πενήντα έως τριακόσιες χιλιάδες ευρώ.

  Κακουργηματική μορφή, με ποινές κάθειρξης από 5 έως 10 έτη και χρηματικές ποινές, από εκατό έως πεντακόσιες χιλιάδες ευρώ, λαμβάνει το σχετικό αδίκημα, στις εξής περιπτώσεις :

-Αν γίνεται κατ' επάγγελμα ή κατά συνήθεια.

-Αν η παραγωγή του υλικού, γίνεται με την άσκηση βίας ή την απειλή χρήσης βίας, αν κινδύνευσε η ζωή του ανήλικου, αν ο ανήλικος είναι κάτω των 15 ετών, αν συνδέεται με την εκμετάλλευση ψυχικής ή διανοητικής ασθένειας του ανηλίκου ή  

-Αν ο δράστης-παραγωγός του υλικού έχει κάποια συγκεκριμένη ιδιότητα, σε σχέση με τον ανήλικο (οικείος, σύνοικος, οικογενειακός φίλος, εκπαιδευτικός, κληρικός, ψυχολόγος, γιατρός ή νοσοκόμος).

  Αν η πράξη είχε ως αποτέλεσμα την βαριά σωματική βλάβη του ανηλίκου, το πλαίσιο κάθειρξης, ανεβαίνει στα 10-20 έτη, ενώ αν υπάρξει θάνατος, επιβάλλεται φυσικά, ισόβια κάθειρξη...

  Η "απλή" περίπτωση, όπου κάποιος αποκτά πρόσβαση, μέσω υπολογιστή, σε υλικό πορνογραφίας ανηλίκων, τιμωρείται με φυλάκιση 1 έως 5 χρόνια (χωρίς χρηματική ποινή).

   Εξυπακούεται ότι η πρόσβαση πρέπει να γίνεται συνειδητά, με δόλο, εξ ού και οι περισσότεροι ίσως ισχυρίζονται ότι έγινε "κατά λάθος" ή "τυχαία" ή "είχα μπει αλλού και βρέθηκα εκεί, χωρίς να το επιδιώκω" κλπ.

   Η διάταξη που προστέθηκε αργότερα, μιλάει για "πορνογραφικές παραστάσεις ανηλίκων" και το ορίζει ως εξής : η οργανωμένη απευθείας έκθεση, που προορίζεται για θέαση ή ακρόαση, μεταξύ άλλων και με την χρήση της τεχνολογίας των πληροφοριών και επικοινωνιών : α) ανηλίκου που επιδίδεται σε πραγματική ή εικονική πράξη γενετήσιου χαρακτήρα ή β) των γεννητικών οργάνων ή του σώματος του ανηλίκου, κατά τρόπο που προδήλως προκαλεί γενετήσια διέγερση.

   Η εξώθηση ή παράσυρση ανηλίκου, προκειμένου να συμμετάσχει σε πορνογραφικές παραστάσεις ή διοργάνωση αυτών, τιμωρείται ως εξής :

-Αν το θύμα είναι κάτω των 12 ετών, με κάθειρξη, από 10 έως 20 έτη.

-Αν το θύμα είναι μεταξύ 12 και 14 ετών, με κάθειρξη από 5 έως 10 έτη.

-Αν το θύμα είναι μεταξύ 14 και 15 ετών, με φυλάκιση, από 2 έως 5 χρόνια και

-Αν το θύμα είναι από 15 μέχρι 18, με φυλάκιση από 1 έως 5 χρόνια.

  Όποιος συνειδητά και έχοντας καταβάλει αντίτιμο, παρακολουθεί πορνογραφικές παραστάσεις ανηλίκων, τιμωρείται στις δύο πρώτες, ως άνω, περιπτώσεις (ανάλογα με την ηλικία δηλαδή των παθόντων), με φυλάκιση από 2 έως 5 χρόνια και στις δύο τελευταίες, με φυλάκιση από 1 έως 5 χρόνια.

   Κακουργηματική μορφή, λαμβάνει και το αδίκημα αυτό, όταν υπάρχει επιδίωξη οικονομικού οφέλους ή όταν ο ανήλικος εξαναγκάστηκε να συμμετάσχει με απειλές βίας ή με βία και τιμωρείται, αντίστοιχα, ανάλογα με την ηλικία του παθόντος (ως ανωτέρω) :

-Στην πρώτη περίπτωση, με κάθειρξη από 15 έως 20 έτη

-Στην δεύτερη, με κάθειρξη από 5 έως 15 έτη

-Στην τρίτη, με κάθειρξη από 5 έως 10 έτη και 

-Στην τέταρτη, με κάθειρξη από 5 έως 8 έτη.

   Τέλος, στην ίδια κατηγορία, ανήκει και ένα τρίτο έγκλημα, που ορίζεται ως εξής : όποιος με πρόθεση, μέσω πληροφοριακών συστημάτων, προτείνει σε ανήλικο, κάτω των 15 ετών, να συναντήσει τον ίδιο ή άλλον, με σκοπό είτε την αποπλάνηση, είτε την πορνογραφία ανηλίκου, εφόσον η πρόταση αυτή ακολουθείται και από πράξεις, που οδηγούν σε μια τέτοια συνάντηση, τιμωρείται με φυλάκιση, από 2 έως 5 χρόνια και χρηματική ποινή, από πενήντα έως διακόσιες χιλιάδες ευρώ.