Η απονομή χάριτος, αποτελεί ίσως το τελευταίο "καταφύγιο" κάποιου, προκειμένου να άρει ή να μειώσει τις συνέπειες μιας ποινικής καταδίκης, που μπορεί να είναι και αποτέλεσμα δικαστικής πλάνης.
Τελευταίο, επειδή προϋποθέτει αμετάκλητη καταδίκη, με την έννοια ότι δεν επιδέχεται προσβολή, με ένδικα μέσα...
Πρόκειται ουσιαστικά για διοικητική διαδικασία, όχι δικαστική, που διεξάγεται, με την επιμέλεια του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Η απονομή χάριτος, προβλέπεται απευθείας στο Σύνταγμα και δίνεται με Π.Δ, που υπογράφει ο ίδιος ο ΠτΔ, κατόπιν γνωμοδότησης του "Συμβουλίου Χαρίτων", που απαρτίζεται κυρίως από δικαστές και πρότασης του Υπουργού Δικαιοσύνης.
Πρόκειται για μία από τις ελάχιστες (αν όχι μοναδική, δεν είμαι συνταγματολόγος) περιπτώσεις, όπου ο ΠτΔ, μπορεί να αποφασίζει ο ίδιος και όχι απλά να ...συνυπογράφει τις αποφάσεις των άλλων, με την έννοια ότι δεν δεσμεύεται από την πρόταση του Υπουργού (θεωρητικά τουλάχιστον, γιατί στην πράξη δεν έχουμε δει ποτέ ΠτΔ να διαφωνεί με κυβερνητικές πράξεις ή αποφάσεις...).
Η χάρις διακρίνεται και διαφέρει από τον θεσμό της αμνηστίας : η τελευταία δίνεται μόνον με Νόμο (και με ευρεία πλειοψηφία 180 βουλευτών), αφορά μόνον πολιτικά εγκλήματα και έχει γενικότερο χαρακτήρα.
Η αμνήστευση (δηλαδή ...λησμοσύνη) αφορά τετελεσμένες εγκληματικές πράξεις, με πιθανώς πολλούς συμμετέχοντες και εφόσον δοθεί, θεωρείται ότι δεν υφίσταται καν έγκλημα, αίρεται το αξιόποινο δηλαδή και καθιερώθηκε για πολιτικά εγκλήματα, προκειμένου ακριβώς να καταλαγιάζουν τα πολιτικά πάθη και οι αντιπαραθέσεις...
Η χάρις έχει προσωπικό χαρακτήρα, δίνεται ατομικά δηλαδή και ενεργεί μόνον για το μέλλον, όχι αναδρομικά, το έγκλημα και η καταδίκη εξακολουθούν να υφίστανται (έτσι π.χ δεν σβήνει από το ποινικό μητρώο η καταδίκη), απλά αίρονται ή μειώνονται οι συνέπειες των ποινών (κύριων ή παρεπόμενων π.χ στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων) και της καταδίκης (ανικανότητες και κωλύματα).
Τόσο η χάρις, όσο και η αμνηστία, είναι θεσμοί πανάρχαιοι και συχνά η απονομή τους (αλλά και η μη απονομή, ενίοτε), προκαλεί το λεγόμενο "κοινό αίσθημα", τόσο εδώ, όσο και παγκοσμίως.
Ο ενδιαφερόμενος, μπορεί λοιπόν, να αιτηθεί την απονομή χάριτος, από τον ΠτΔ, με αίτηση που απευθύνει προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης και μπορεί να ζητάει : είτε την ολική "χάρη"-άφεση της ποινής, είτε το μετριασμό της, είτε τη μετατροπή της (εφόσον εκτίει την ποινή ή ακόμα και αν παραμένει φυγόποινος).
Πολύ σημαντικό, αλλά και πολύ πρακτικό, όμως, είναι ότι μπορεί να ζητήσει την άρση των νόμιμων συνεπειών της καταδίκης, επειδή σε άλλες διατάξεις Νόμων προβλέπονται κωλύματα διορισμού, λόγω αυτής (δηλαδή της καταδίκης), στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα ή απαγορεύσεις στην άσκηση δραστηριότητας στον ιδιωτικό τομέα (π.χ απόκτηση άδειας ταξί ή ναυτικού φυλλαδίου).
Σε αυτές τις περιπτώσεις, προϋποτίθεται βέβαια, η προηγούμενη έκτιση της ποινής και πρέπει ο αιτών να ζητάει συγκεκριμένα πράγματα, μέσω της άρσης των συνεπειών της καταδίκης του, δηλαδή είτε να μπορεί να διοριστεί, είτε να ασκήσει δραστηριότητα στον ιδιωτικό τομέα, είτε να μπορεί να ψηφίσει κ.ο.κ.
Όπως είπαμε, ΔΕΝ μπορεί να ζητηθεί η διαγραφή της ποινής, από το σχετικό μητρώο, ούτε η άρση των ηθικών συνεπειών της καταδίκης (το λεγόμενο "στίγμα"), ούτε η άρση των μέτρων ασφαλείας (π.χ απαγόρευση διαμονής, απέλαση, παρακολούθηση προγράμματος απεξάρτησης), αφού αυτά δεν συνιστούν ποινές !
Τέλος, επειδή όλα έχουν την σημασία τους, μαζί με την αίτηση, ο ενδιαφερόμενος, πρέπει να προσκομίσει και ...παράβολο του Δημοσίου, ύψους 120 ευρώ (αν δεν έχει αλλάξει) !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.