έγκλημα στου Φιλοπάππου

    Η σημαντικότερη ίσως είδηση, νομικού ενδιαφέροντος, εν μέσω θερινής ραστώνης του Αυγούστου, ήταν η ληστεία στο λόφο του Φιλοπάππου, που είχε ως συνέπεια τον θανάσιμο τραυματισμό νεαρού ημεδαπού.

 Το θύμα φαίνεται πως έκανε πίσω, υπό την απειλή στιλέτου και σπασμένου μπουκαλιού, παραπάτησε και βρέθηκε στο κενό και στα βράχια, από μεγάλο ύψος.

 Οι δράστες, αποδείχθηκε πως ήταν αλλοδαποί και μάλιστα "συμμορία" και υπό την πίεση και της κοινής γνώμης, τους φόρτωσαν τον μισό ποινικό κώδικα (ως ένα βαθμό δικαιολογημένα, εφόσον δεν ήταν περιστασιακοί ληστές, αλλά "εγκληματική οργάνωση" με παρελθόν).

 Το κρίσιμο, νομικό, ερώτημα ωστόσο, είναι αν εδώ έχουμε ένα βασικό αδίκημα (ληστεία) ή δύο (ληστεία και ανθρωποκτονία) !

  Η δίωξη ασκήθηκε και για τα δύο, ωστόσο δεν είναι τόσο απλό και προφανές, όπως νομίζουν ίσως οι ...δικαστές (χαχα).

   Στο ζήτημα αυτό, έχω αναφερθεί και στο παρελθόν, μετά από μια σειρά δικαστικών αποφάσεων για "δις ισόβια" σε αντίστοιχες περιπτώσεις.

  Όπως έλεγα και εκεί και όπως προκύπτει από τον ποινικό μας Κώδικα, ο Νομοθέτης έχει προβλέψει και έχει ξεχωρίσει την "ληστεία μετά φόνου" (όρος που λανθασμένα χρησιμοποιείται αδιακρίτως), από την "ληστεία, που είχε ως συνέπεια τον θάνατο" !

  Στην πρώτη περίπτωση, ο ληστής θέλει ΚΑΙ να σκοτώσει, είτε εξαρχής, είτε στην διάρκεια της ληστείας, οπότε ορθά δικάζεται και για ληστεία και για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, ωστόσο η ποινή δεν μπορεί να είναι, ούτε εδώ, "δις ισόβια", αλλά ισόβια για τον φόνο (αν δεν υπάρχει λόγος μείωσης της ποινής) συν κάποια χρόνια κάθειρξης (με μέγιστο τα 20 έτη), για τη ληστεία.

 Στην δεύτερη περίπτωση, όπου μάλλον εντάσσεται και η εξεταζόμενη υπόθεση, ο θάνατος του θύματος, δεν είναι κάτι που επεδίωξαν οι ληστές, αλλά συνέβη, είτε από αμέλεια, είτε από άλλη αιτία (π.χ το θύμα παθαίνει καρδιακή προσβολή, από την ταραχή και τον φόβο) : εδώ, δεν έχουμε δύο αδικήματα, αλλά ΈΝΑ, ήτοι "ληστεία, από την οποία προέκυψε θάνατος", ωστόσο και εδώ η μέγιστη ποινή, είναι η ισόβια κάθειρξη.

  Οι δράστες, στον Ανακριτή και αφού είχαν, προφανώς, δικηγόρο, υποστήριξαν αυτό, που είναι και το πιο λογικό, ότι δεν είχαν πρόθεση, ούτε φυσικά και λόγο (κίνητρο) να σκοτώσουν, ήταν αυτό που λέμε "η κακιά στιγμή", το θύμα έκανε πίσω, παραπάτησε-στραβοπάτησε και βρέθηκε στο κενό.

 Αν δεν τον έσπρωξαν για να πέσει, είναι σαφές ότι δεν υπάρχει ανθρωποκτονία εκ προθέσεως-δόλου, ωστόσο είμαι σχεδόν βέβαιος, λόγω εμπειρίας και μόνον, ότι τόσο στο παραπεμπτικό βούλευμα, όσο και στο Δικαστήριο, θα γίνει προσπάθεια, από τους Δικαστές (ή και την πολιτική αγωγή), να θεμελιωθεί ανθρωποκτονία "με ενδεχόμενο δόλο"...

  Ότι δηλαδή, οι δράστες, απειλώντας το θύμα, με μαχαίρι ή/και σπασμένο μπουκάλι, αποδέχονταν το γεγονός ότι αυτός και μάλιστα ενστικτωδώς, θα μπορούσε να κάνει βήματα πίσω και να πέσει στο κενό και να σκοτωθεί (εννοείται παράλληλα πως οι δράστες θα πρέπει να γνώριζαν ότι πίσω ήταν γκρεμός) !

   Προσωπικά, δεν είμαι καθόλου βέβαιος, ότι ακόμα και υπό αυτή τη νομική οπτική, μπορεί να θεμελιωθεί "ενδεχόμενος δόλος", δηλαδή να ξεφύγουμε, από τα όρια της (έστω και βαριάς) αμέλειας.

 Μίλησα για τις απολογίες τους, στον Ανακριτή, προκειμένου ακριβώς να αναδειχθεί ξανά ένα ζήτημα, που δεν τιμά την χώρα μας, ούτε το νομικό (και όχι μόνον) πολιτισμό μας, ήτοι τον τρόπο, που λαμβάνονται οι καταθέσεις των υπόπτων, στην Αστυνομία.

 Αναρωτιέμαι δηλαδή, αν κατά την εξέταση τους, από τους αστυνομικούς, είχαν συμπαράσταση δικηγόρου, αν υπήρχε διερμηνέας της γλώσσας τους κ.ο.κ και κατά πόσον μπορεί να λαμβάνονται υπόψη καταθέσεις, που δίνονται χωρίς να προστατεύονται ούτε τα ελάχιστα δικαιώματα ενός κατηγορούμενου !

 Στην πράξη, γίνεται μια συζήτηση πρώτα και ...μετά, ο αστυνομικός γράφει, από μόνος του, το κείμενο της κατάθεσης, προφανώς όπως βολεύει καλύτερα την ...κατηγορία και το δίνει, στον κατηγορούμενο, να το υπογράψει, δίχως καν να το διαβάσει και αυτό είναι κάτι, που πρέπει, έστω και τώρα, να σταματήσει να συμβαίνει.